Wednesday, December 14, 2011

My Nephew-in-Law : Chapter 21

CHAPTER 21
(SAMIRA ALMIREZ POV)





"Wag kang pupunta sa bahay, maliwanag ba badessa!!!"




"Keriloo na beb!"




Nagkasundo kami ni Eli na hindi na muna namin aalamin yung ibig sabihin nun. Tama naman, hindi pa kasi ako handang umamin sa kanya na may gusto ako sa kanya.




Lokong Sunmi naman kasi yan... ang ibig sabihin ng, "Qitrix si Sam, betsive fatale ka nyawang majing bowawits!" ay... "Itong si Sam, sobrang gusto ka na niyang maging boyfriend!"




Parang sinabi na rin na in love na nga ako kay Eli!!! Haizzzz!!! Anyway, ano naman din kaya ang sekretong tinatago saakin ni Eli? Bakit ayaw niyang ipaalam saakin?





*     *     *




Naglalakad na ako mag-isa pauwi, nang may masalubong akong tatlong lalaki. Uso nga pala ang mga gang sa lugar na 'to. Buti na lang maaga pa, hindi naman nila siguro ako pagti-tripan!




Dinaanan ko lang sila, buti na lang hindi rin nila ako napansin. Kaso napatigil ako sa paglalakad ko... dahil may narinig akong umiiyak.




"Ah! Ikaw pala yung nakababatang kapatid niya! Alam mo bang malaki ang atraso saamin ng maangas mong kuya?"




"Bugbugin na natin 'to mga pre! Para makaganti na tayo sa kuya niya."




"Wag po... wala naman akong ginagawa sa inyo eh." Humahagulgol na yung kawawang gradeschool student na lalaki.




"Ikaw wala... pero ang kuya mo, malaki gulo ang ginawa saamin."




Tapos sinuntok nila yung kawawang bata. Hindi ko na napigilang pa ang sarili ko at nagmatapang na akong lumapit sa kanila. "Hoy ano ba kayo!" Lumapit ako dun sa batang lalaki, at humahagulgol siya.




"Tulungan niyo po ako ate."




"Wag ka nang umiyak, bata." Tapos tumingin ako sa tatlong lalaking nananakit sa kanya. "Ang tatanda niyo na, tatlo pa kayo, tapos pinagtutulungan niyo pa 'tong bata."




"SINO KA BA! BAKIT NAKIKIALAM KA!"




"Jan lang ako sa malapit na village!" Medyo malakas ang loob ko dahil medyo malapit na ako sa bahay eh.




"LUMAYAS KA DITO KUNG AYAW MONG PATI IKAW IDAMAY NAMIN!"




Hindi ko maiwanan yung bata, nakakapit na kasi siya saakin. Sa itsura pa ng mga adik na 'to, mukhang hindi sila nagbibiro! "Kapag hindi niyo pa kami iniwan, sisigaw na ako ng tulong!"




"HAHAHAHAHAHAHA!!!" Nakakatakot yung tawa nila. "Tingin mo may tutulong sayo? Kami batas dito!" Hinawakan niya ako sa braso at saka niya ako tinulak palayo.




"Ahhhh!" Ang lakas ng pagkakabagsak ko sa lupa. Tapos kinaladkad nila yung  bata. Kapag naisama nila yun, panigurado, papatayin nila sa bugbug yun! Mag-isip ka Sam, wag mong hayaang mapahamak yung bata!




"Waaahhhh" Lalong umiyak nang malakas yung bata. "Tulungan mo ako... ate..."




Naghanap ako ng pwede kong panlaban... at nakakita ako ng malaking bato. Humanda ka Sam kapag ginawa mo yan. Ikaw na pagbubuntungan nila! Pero hindi na ako nagdalawang-isip pa, at binato ko sila at tinamaan yung lalaking pinakamalakai sa kanilang tatlo.




"G@go ka ha!"




"PAKELAMERA KA HA!!!"




Napa-atras ako, nabaling na ang attention nila saakin. Tamang-tama 'to para makaalis na yung bata. "BATA TUMAKBO KA NA, DALI!!!"




Kumaripas na yung bata palayo. Hindi na siguro siya mahahabol... at ngayon ang po-problemahin ko na lang ay kung paano aalis dito.




Tumalikod ako para tumakbo, kahit saan basta makalayo lang din sa tatlong demonyong 'to!




Kaso, hinablot nung isa yung kwelyo ng damit ko... habang may mga hawak nang malalaking kahoy yung dalawa pa niyang kasamahan.




And the last thing I knew... nakahiga na ako sa kalsada. Naiiyak na sa sobrang sakit, nagdadasal na sana may tumulong saakin. Eli... tulungan mo ako.








 ٩(×..×




"Miss okay ka lang?"


Lumapit saakin yung guard. Salamat kay kuya, to the rescue. Umalis na yung tatlong nambugbug saakin, walang hiya sila. Mga halang ang kaluluwa! Nanginginig pa din ako kahit nasa guardhouse na ako ng village namin. Ni-report na rin nung guard yung nangyaring gulo.



"Saan ka ba nakatira miss, para maihatid ka?"



Hindi ako makapagsalita ng maayos. May malaking pasa ako sa mukha, may mga galos ako sa palad at braso ko, at tingin ko, puno na ng pasa ang likod at dalawang hita at binti ko. Nanginginig na nga tuhod ko, pero kaya ko pa naman sigurong maglakad.



"Wag na po kuya... malapit lang po ang bahay ko." Pinagpag ko ang sarili ko, hindi naman halatang madumi ang suot ko. Ayokong makita ako ni Eli na ganito. Sasabihin na naman niya, kasalanan ko kaya ako napasok sa gulo!



"Teka... sigurado ka ba?"



"Opo... salamat po." Naglakad na ako agad. Nag-iisip na ako ng dahilan kung anong sasabihin ko kay Eli. Ayaw ko naman siyang pag-alalahanin.



Pagdating ko sa harap ng bahay ni Eli, itinakip ko na yung buhok ko para matakpan yung malaking pasa sa kaliwang mukha ko. Pagpasok ko...



"WELCOME HOME SAM!!!"



Binati ako agad nina Waine at Argel. "Nandito kayo..." I tried to smile. Nandito silang tatlo sa living room, naglalaro ng ps3.


"Oh bakit parang pagod na pagod ka?"



Umiwas ako ng tingin sa kanila. Ayokong mapansin nila! Wag kang magpahalata Sam! "Ang daming school work! Akyat na muna ako sa taas ha!"



Nagmadali akong pumunta sa kwarto, at pagkasarado ko sa pinto, bumagsak ako agad sa kama.



Hindi ko mapigilang umiyak sa sobrang sakit ng katawan ko. Namimilit ako, ang hapdi ng mga sugat ko! "Aray... kuya Rico..." Sa tuwing nahihirapan ako, ang kuya ko lang ang lagi kong tinatawag. Nagtalukbong ako ng kumot. "Aray ko..." Sana... sana makatulog na ako.



Umiyak lang ako ng umiyak, pero walang boses na lumalabas sa bibig ko.



Maya-maya... "Sam..."



Nakatalukbong pa rin ako ng kumot. At huminga ng malalim para makapagsalita ng maayos. "Eli? Bakit?"



"Oh, bakit nakatalukbong ka jan? Okay ka lang?"



"Ha...?" Tumutulo pa rin yung luha ko... "Masama lang ang...pakiramdam ko, Eli."



"May sakit ka?" Narinig kong lumapit siya, kapag nakita niya ako ng malapitan, malalaman niya!



"Pahinga lang kailangan ko, Eli! Hindi muna ako makakapagluto ngayon ha."



"Ha... sige... kailangan mo ba ng gamot?"



"Hindi... tulog lang ang kailangan ko."



Natahimik siya bigla. "Sigurado ka ba Sam. Baka mamaya kung ano na yan."


Ito na naman tayo sa kakulitan niya! Kapag ganito pa naman siya, nalalaman niya agad yung problema! "Uy... nagki-care si Eli. Nag-aalala ka kay Auntie Sam noh." Nagawa ko pang mang-asar!



"Pssh! Feeling mo naman! Jan ka na nga!" Tapos narinig kong umalis si Eli at padabog na isinarado yung pinto. Effective diba, ayaw niyang inaasar siya ng ganyan!


But... it feels like I'm dying now. Malala pa 'to nung nasaksak ako sa likod nung pinasok yung apartment ko ng magnanakaw.



*     *     *



(ELEAZER PASCUAL POV)



"Bakit daw? Masama pakiramdam niya?"




"Hala idol! Dito na lang muna kaya kami! Babantayan namin si Sam!"




Mga ulupong talaga 'tong sina Waine at Argel! Sinabi ko lang na hindi makakapagluto si Sam ngayon dahil medyo masama yung pakiramdam, sobra na agad kung mag-alala! Ganun nila kamahal si Sam, kaasar!




"Tulog lang daw ang kailangan niya."




"Check ko nga siya!"




"Ako din, sama ako!"




Aakyat na sana sila, kaya hinarangan ko na. "Pabayaan niyo muna siyang magpahinga! Ako nang bahala sa kanya!"




Tapos maya-maya, ang weird na naman nung tingin at ngiti nila. "Weh... ikaw idol? Babantayan si Sam?"




"Oh ano naman! Hindi ba pwede?"




"NAKS IDOL!!! Gumaganun na!"




"LUL! Alangan namang pabayaan ko siyang mamatay sa sarili kong bahay!"




"Wuuuuu! Ayaw pang umamin!"




"Syempre Waine, nag-aalala din talaga yang si Idol! Mas nag-aalala pa kesa saatin!"




"TIMONGOLOIDZ!"




"Timongoloidz? Ano namang pauso yun?"




Langya! Nagaya na ako sa expression ni Sam! "Umuwi na nga kayo!" Tinulak ko sila pareho palabas.




"Uy pero Idol, bantayan mong mabuti si Sam ha."




"OO NA NGA!! LAYAS NA!!!"







(╯_╰)




It's my time to shine sa sarili kong kusina! Igagawa ko si Sam ng soup! May binili naman kaming easy to cook na soup powder eh.




.




.




.




TAKTE NAMAN!!! Paano ba lutuin 'tong soup na 'to!!! Sino bang ugok ang umembento ng soup powder na 'to at ang hirap intindihin.




Sa huli, yung balak ko sanang soup, nauwi lang sa instant noodles. Pwede na rin siguro 'to, mainit naman ang sabaw nito eh. Ililipat ko na lang sa mangkok para maganda presentation, ahaha!




Okay... inaayos ko sa isang tray yung mga kakailanganin ni Sam. Dadalhin ko sa kwarto niya, para ang cool ko tignan! Haha! "Instant noodles, check! Glass of water, check! Spoon and fork, check! Gamot, check! Tissue, check! Ano pa bang kulang?"




Lahat na kumpleto! Oh Eli, sa gwapo mong yan, wag kang papahalatang nag-aalala ka at pinaghandaan mo talaga 'to! "Ahem... Sam... kain ka muna."




Natutulog pa yata. Pagod na pagod ba talaga siya? Ano bang ginawa niya sa school at nagkasakit siya bigla. "Sam..." Ipinatong ko yung tray sa lamesa at naupo sa kama niya. Hinawi ko yung kumot na nakabalot sa kanya.




Nakapikit lang siya, at nakaharang ang buhok niya sa mukha niya. 




Hahawakan ko ba pisngi niya? Aalamin ko lang kung mainit siya! Malay mo nilalagnat diba! Go Eli... hindi ka naman manyak kung ichi-check mo lang yung temperature niya eh. I touched her cheeks...




"Hmm... Eli?" Nagising bigla si Sam!!! "Anong ginagawa mo?"




AMPNESS!!! Nakakahiya!!! Baka kung anong isipin niya! "Kinapa ko lang kung may lagnat ka... okay naman... ahem..."




"Ah..." Walang lakas yung boses niya. Parang namumula pa mga mata niya.




"Umiyak ka ba? O may sore eyes lang? Namumula mata mo eh."




Napatakip siya sa mata niya. "Ah... wala 'to. Okay naman na ako."




"Oh... may instant... soup akong dinala." Gandang fail yan Eli! BOPOLS!




"Instant noodles lang yan eh."




"Oo na instant noodles lang yan! Kumain ka na para magkalaman yang tyan mo!"




Dahan-dahan siyang bumangon, parang may iniinda nga siyang sakit eh. Ano nga kaya talagang problema niya? "Thanks... sige kakain na ako."




"Pati ba buhok pakakainin mo? Emo ka ba? Magtali ka nga muna ng buhok mo at nakaharang jan sa mukha mo!" Weirdoness naman kasi!




Pagkasabi ko naman nun, parang kinabahan siya bigla. "Hehe..." Hindi niya lang pinansin yung sinabi ko. Sumubo na siya ng noodles, at tinignan ko lang siya. "Ano yan Eli? Panonoorin mo lang akong kumain?"




"Kumain ka na nga lang!" Pagkasabi ko nun, napa-aray siya sa pagsubo niya. "Oh bakit? Sobrang mainit pa ba yung sabaw?"




"Hindi naman..." May problema talaga eh!!! Changgala! May hindi sinasabi si Sam kaya ganito siya!




Nagmasid-masid ako sa paligid, tapos napansin ko yung panyo niyang nasa sahig kaya hindi ko pinahalatang pinulot ko yun. BAKIT MAY DUGO 'TO? Tapos tinignan ko siyang mabuti, at pakingshet! Yun lang ang nasabi ko!




"Ano yan, Sam?" Hinawakan ko yung dalawang kamay niya, may mga gasgas siya sa palad niya. "Bakit may mga sugat ka?"




"Ah... eh... kanina yan... na... nadapa ako..." Nauutal siya, nagsisinungaling siya!!!




Dahan-dahan kong itinaas yung sleeve niya, "BAKIT ANG DAMING MONG PASA SA BRASO!" Nanggagalaiti na ako, kaya hinila ko yung kumot na nakabalot sa kanya. Pati yung hita at binti niya, may mga sugat at pasa.




"SAM!!!" Wala siyang nasabi, napayuko lang siya. Tapos kusa na lang kumilos yung kamay ko, at hinawi ko yung buhok na nakaharang sa mukha niya. At tumambad saakin yung malaking pasa na kanina pa niya tinatago.




.




.




.




Alam mo yung feeling na ang sarap pumatay ng tao!




"P^T@N&!n@ SAM!!! SINONG G@&* ANG GUMAWA SAYO NIYAN!"


Napaiyak siya, nanlulumo ako, at the same time pinipigilan ko ang sarili kong masuntok ang pader ngayon. "Sam... sinong hayop ang gumawa sayo niyan?"




Walang siyang sinabi kaya lumabas ako ng kwarto niya. Bumaba ako papuntang living room, at dun ako nagwala. Sinipa ko lahat ng pwedeng sipain. "WALANG HIYANG YAN!!!"




Tapos kinuha ko yung cellphone ko at tinawagan si Waine.




"Hello... Idol?"




"Waine!!! Tipunin mo yung SGG. Kailangan ko sila bukas."




"Buong SGG??? Bakit biglaan yata? May away ba? Anong gulo yan Idol?"




"Wag ka nang magtanong! Basta kailangan ko sila bukas."




At pinatayan ko na siya ng phone. Kung sino mang ulul ang gumawa kay Sam nun, papatayin ko!




(◣╭╮◢)

End of Chapter 21









1 comment:

Say something if you like this post!!! ^_^