Thesis Book 1: Chapter 1: Urban Legend

-->

“Urban Legend”

-->

**Swaz Lee**

“One week na lang submission na ng proposed title! Ano nang plano natin?!” tanong ni Wesley na di mapakali sa kinauupuan nya habang palipat-lipat sa kamay nya ang dala nyang bola. Kunwari pa, atat na atat na talaga itong umuwi para magbasketball. Problema nga naman ng mga tropa kong IT. Around 4pm at katatapos lang ng mga klase namin, magkakasama kaming anim sa malaking round table dito sa cafeteria ng Norzagaray University. Limang 4th year IT student at kasama ako na nag-iisang HRM na graduating din. First semester na at mas pahirapan na, lalo na pag nag-Thesis I, na siya na lang lagi nilang topic pag magkakasama kami. Actually, 7 talaga silang magkaka-group sa Thesis I, hindi namin kasama yung 2 pa.

“Wait. Ever heard about the controversial thesis book nung 2002 na nawala sa library natin?” mahinang sabi ni Chuck na tinatakpan pa ang bibig nya, nakakaintrigang pakinggan. Hindi na’ko magtataka na sagap nya lahat ng tsismis sa library since elected IT specialist sya ng library.

“Narinig ko na nga yun, at ang 7 proponents ng Thesis Book na yun ay sunud-sunod daw na pinatay a month before the graduation.” Sabi ni Rikku. Sa lahat ng babaeng hindi kayang magbiro o biruin ay si Rikku lang yun. Talagang mapapaniwala ka sa kanya, siguro nga’y dahil seryoso siya lagi at focus masyado sa pagiging dean’s lister nya. Siya lang bukod tangi saming ilulugar mo ang salitang ‘biro’.

“Tatlo ang kopya nun; (1) Library, (2) IT Department at (3) Student’s. Ang isa na para sa library ay sinunog  dahil sinasabi nilang malas daw, ang ikalawang kopya para sa faculty ng I.T. Department pero pinatay din ang professor nun isang linggo matapos ang serial killing ng 7 estudyante nya at ang ikatlong kopya; ang student’s copy na nilagay sa library pero ito’y nawala.” pahayag ni Zeus na seryoso rin ang tono. Para kaming nag-uusap tungkol sa malaking business deal dahil punong-puno ng seryosong ambience dito sa malaking round table.  Elected PRO ng student council si Zeus.

“Hindi sya pinatay. Nagsuicide siya.” biglang singit ni Wesley na nakatingin sa kawalan habang pinaiikot sa daliri nya ang dala nyang basketball. Kanina lang di sya mapakali at mukang uwing-uwi na, ngayon naman ay nakiki-sawsaw pa siya sa usapan. Halos alam nila ang tungkol dun habang ako ay nagmumukang tanga sa naririnig.

“Pero ang sabi pinatay din ito pagkatapos ng 7 estudyante. Malaki ang galit ng serial killer. Hayss. Ewan ko ba? Isang dekada na pero unresolved pa rin ang kaso.” napapailing si Chuck habang sinasabi yun. Aakalain mong parang sa kanya may atraso ang killer sa panghihinayang.

“Tsss.. Tigilan nyo na nga yang urban legend na yan. Matagal na yun, pinag-uusapan nyo pa.” saway ko. Kanina pa talaga ako hindi maka-relate. Hindi dahil sa ayaw kong pag-usapan yun kundi ang corny lang pag-usapan pa. Ano bang mapapala nila dun? Tapos na yun.

“Hindi ‘yon totoong nawala.” napalingon kaming lahat kay Rikku. Nagaya lang ako sa kanila. Tss.. Tinutukoy niya ang student copy na hindi totoong nawala sa library.

“Itinago yun ng isa sa matagal ng katiwala ng university na’to.  Sa storage room ng abandonadong building.” dugtong pa ni Rikku. Ang tinutukoy nyang gusali ay ang 3-storey Hamilton Building na nasa likod ng Nursing Building. Abandoned na yun at ang nakakainis ayaw pang pagiba ng head ng school, ginawa pang storage kuno. Tss.. Nagmimistula tuloy itong haunted building sa tuwing nadadaan ako dun.

“Whoah..So sa storage room na pala ang mga old books at wala na sa library?” natawa kong sagot at nababadtrip na sa walang kakwenta-kwentang usapan.

“Anong nakakatawa Swaz? Gusto kong makita ang librong yun! Baka makakuha tayo ng idea for our proposed title.” masamang tingin ang ibinato sakin ni Aileen. Eh sa nakakatawa naman talaga eh! Ngumiti pa sya na parang nagka-idea pa. Positive thinker kasi siya bilang leader ng group nila. Pero kilala ko siya, lakas maka-fighting spirit at hindi nagpaphalatang weak kahit ang totoo ay desperadong-desperado sa proposed title.

“Nahihibang ka na ba? Wala nang pumupunta sa abandonadong building na yun. At saka isa pa, libro yun na may kinalaman sa sunud-sunod na pagpatay.” nakakakilabot pakinggan ang banta ni Wesley tungkol sa librong yun. Konti na lang mapapaniwala nako sa kwento nila. Aakalain mong may masamang mangyayari pag pumunta sa gusaling yun.

“Sasamahan nyo naman ako di ba?” tumayo si Aileen na nakapamewang pa pero lahat sila parang hindi sang-ayon. Walang umimik. Gusto kong magtatatalon nang hindi siya sakyan ng mismong kagrupo pa nya.

“Look, hindi natin kelangan bumase sa mga old thesis na yan. We must think somewhat new! Yung mas effective, mas feasible, mas unique and mas enticing sa market! Anyway, I’ll get going, may part time job pa ko sa fastfood.” tumayo si Rikku at nagpaalam na. Aakalain mong nagagalit siya sa tuwing magpapaliwanag pero hindi naman. Siya na talaga maraming alam.

“Bukas na lang tayo magbrainstorm. Easy ka lang Aileen. We’re not running out of time. Well, mauna rin  ako. May try out pa kami mamaya.” paalam ni  Wesley na tumapik pa sa likod ni Aileen. Tinanguhan ko na lang ito at nginitian. Gusto ko sanang sabihin na uwing-uwi na naman talaga siya.

“Pasensya na, hindi sa natatakot akong pumunta sa building na yun pero dederetso pako sa ospital, ngayon na discharge ni mama.” paalam ni Chuck. Mga wala man lang malasakit na kagrupo. Hays..

“Zeus? Swaz? Wag nyo sabihing magpapaalam na din kayo?” sabi ni Aileen. Ngayon naman samin sya nakaharap na nakapameywang pa. Hilig nya talagang gawin yun. Hindi ko pwedeng iwan ang babaeng to kasama si Zeus. Kaklase man nya to pero kahit na. Napapansin ko kasi na parang pinopormahan siya nito. Tss, hindi sila bagay. Luge si Aileen kung si Zeus lang. Nasan ang hustisya?

“Sige na sasamahan ko na kayo since wala na kong klase.” tumayo ako at nagpahalatang napilitan lang talaga para inisin si Aileen.

“Kaya naman naming dalawa ah, I mean HRM ka baka nakakaabala kaming mga IT sayo.” sabi ni Zeus na lakas din ng loob na makukumbinsi ako. Hindi ko naman talaga to tropa eh.

“Sinabi ko na ngang sasama ako.” Inis kong sagot habang lumalabas na kaming tatlo sa cafeteria.

“Magkita na lang tayo mga 5:30 since may klase pa kong isa.” paalam ni Aileen na nakangiti saming dalawa.

“Mauna na kayong dalawa mamaya, susunod na lang ako sa inyo. Dadaan pa ‘ko sa student council” napahinto sa paglakad si Aileen nang magsalita si Zeus. Kami pala ang iiwanan ng ungas na yun. Bakit hindi pa sya sasabay saming dalawa? Badtrip lang bakit ako nasasama sa paghahanap ng libro kung wala naman akong mapapakinabangan. Natropa pa kasi ako sa mga IT students. Masyadong maraming nalalaman si Zeus sa lintik na urban legend na yun. Baka naman nasa kanya lang yung isang kopya.. Tss.. Since 5pm na, pumasok na si Aileen sa last subject nya at magkikita na lang kami ng 5:30 kaya dun muna ko sa mga katropa kong HRM.

“Akala ko hindi mo na talaga ko sasamahan dahil naduduwag ka.” pang-iinis ni Aileen, katatapos lang ng klase nya sakto 5:30. Mareklamo man ako pero alam niyang hindi naman talaga ako galit. Ang kinaiinis ko lang, hindi ako makatanggi sa pakiusap nya o siguro na rin dahil ayokong iwan siya mag-isa. Dismissal na lahat ng klase.

“Tsss.. Nahihiwagaan lang ako sa lintik na librong yan.” asar kong sagot. Pinuntahan na namin yung abandoned 3-storey building na yun. Hindi naman siya ganoong kaluma, nasunog kasi ang second floor nito kaya delikado ng gamitin. Since yung ibang rooms okay pa naman ginawa itong substitute as storage room. Okay pa nga ang ilang mga salaming bintana  nito at mga pinto. Yun nga lang, nakakatakot lang akyatin lalo na’t mag-gagabi na saka ipinarinig pa nila sa akin ang urban legend na yun. Bakit pa kasi ako sinama nito? Anong malay ko sa mga assignment ng mga I.T. student na kagaya nya. Ayoko sa lahat yung nauutusan. Tss..

“May tao ba dyan? Manong Ben?” sa kaartehan ni Aileen doon daw kami magsimula maghanap sa 3rd floor pababa. Ako naman si oo. Binuksan nya yung daylight ng isang room. Dumidilim na kasi at magsi-6pm na. Nagpapatay-sindi pato dahil sa kapal ng sapot at alikabok na nakapaligid dito. May mga nagkalat pang mga hollowblocks, sako ng semento, plywood, armchairs, blackboards dito sa 3rd floor. Sa estimate ko, bawat floors ay composed of 8 large rooms at may maluwang na pasilyo. Yung iba walang pinto at bintana.  Basta ang kalat, ang gulo ng mga gamit. Hindi organized.

“Kahit janitor hindi  gugustuhinng mag-stay dito. Tss.. Ang kalat na nga ang alikabok pa.” reklamo ko habang pinagsisipa yung ilang nagkalat na retaso ng kahoy. Nakakainis kasi.. Books? Nandito? Patawa.

“Oh para san yang hollowblock?” natatawang tanong ko kay Aileen. May hawak syang isang piraso at tila takot na takot na nasa likod ko.

“Swaz, it’s for self-defense. Hindi ka ba kinakabahan sa lugar nato?” tumalikod na’ko sa kanya. Ang weird lang kasi kaya naglakad-lakad ako ng mga apat na metro palayo sa kanya. Habang abala ako sa pagbubungkal dito sa mga patong-patong na kagamitan at lumang libro ay narinig ko ang isa pang yabag ng mga paa. Alam ko ang tunog ng sapatos ni Aileen kaya alam kong hindi siya yun kasabay nun ng tunog ng pagpukol ng hollowblock! Nanlaki ang mga mata ko! Rinig ko ang pagbagsak ng katawan sa sahig! Si Aileen! Napalingon ako! Nakahandusay si Aileen at nanghihinang nakasandal sa pader! Bullshit! Biglang nawala yung may-ari ng yabag na yun! Nang patakbo akong lumapit kay Aileen ay narinig ko muli ang  mabilis na yabag ng taong yun kanina! Alam kong nasa likod ko na siya! Bago pa man ako makalingon ay bigla na lang nagdilim ang paningin ko sa malakas na pwersang tumama sa ulo ko!

“Kahit janitor hindi  gugustuhing mag-stay dito. Tss.. Ang kalat na nga ang alikabok pa.” reklamo ko habang pinagsisipa yung ilang nagkalat na retaso ng kahoy.

“Oh para san yang hollowblock?” tanong ko kay Aileen na hawak ang isang pirasong hollowblock  at takot na takot na nasa likod ko. Teka parang may mali? Nangyari na nga’to kanina! Itong-ito rin yung way kung saan nakatayo ako kanina. At ang sasabihin ni Aileen ay ‘it’s for self-defense’ at tatanungin nya ko kung kinakabahan ba ako sa lugar na’to?

 “Swaz, it’s for self-defense. Hindi ka ba kinakabahan sa lugar nato?” natulala ako sa sinabi nya! Hindi ako makapaniwala! Ano ba itong nangyayare? Pinigilan ko ang sarili ko na maglakad ng apat na metro palayo sa kanya. Naguguluhan na ako sa nangyayari. Hindi kaya ang susunod nito ay makakarinig ako ng yabag ng paa at pupukulin ng hollowblock si Aileen ng taong yun at isusunod ako?

“Dumidilim na. Swaz, wala ka bang naaamoy?” kumapit sya sa braso ko. Ibinaba na nya yung hawak nyang hollowblock.

“Hayss, akala ko may yabag na.“ napabuntong-hininga ako at lumuwag ang pakiramdam. Ano ba tong nangyayari saken? Iba ang sumunod na nangyare sa inaasahan ko. Eh ano yung kanina? Imahinasyon ko lang ba yun? Para kasing totoong totoo!

“Yabag? Wala naman ah. Di mo ba talaga naamoy yun?” tanong ni Aileen na mas hinigpitan pa kapit sa braso ko.

“Naaamoy? Teka nga, nasan na ba yung Zeus na yun? Grabe mag-si-6:30 na.” tiningnan ko ang relo ko. Kanina lang magsi-6pm nung binuksan nya yung daylight. Bakit bumilis ang takbo ng oras at nadagdagan agad ng 30 minutes? Biglang dilim na ang kalangitan! Ang weird na ng nangyayare?! Parang may naamoy na nga akong kakaiba sa magulong silid na ito.

“Parang may tao dun sa kabilang room. Pagtanong kaya natin?” hinila ako ni Aileen papunta sa katapat na room. Tulala pa rin ako sa kawirduhang nangyayari kanina at sa takbo ng oras! Naiirita nako sa pagkapit nya sa braso ko habang lumalakad kami sa loob at hinahanap yung switch ng ilaw. Tanging liwanag ng katapat na room lang ang tumatanglaw sa loob. Para kong di mapakali na ewan. May tao sa kabilang room? Malinaw naman mata ko pero parang wala naman akong nakita.

“Sigurado ka? Parang wala naman akong nakita.” sabi ko sa kanya. Hindi ako matatakuting tao kaya anong dapat kong ikatakot baka nga napaparanoid lang ako kanina. I’m not fond of stupid horror movies though.

“Kyaaaaaaaaaaahhh!!” sigaw ni Aileen. Nagsara ang pinto at madiin syang nakakapit sa braso ko. Lalong naging mas matapang ang kanina pa namin naamoy. Ang lansa!

“Tone down your voice Aileen!” bulyaw ko. Wala akong makita dahil hindi pa namin nabubuksan ang ilaw sa isa pang silid nato. Kakaiba talaga yung lansa.

“Natatakot na ko dito Swaz. Labas na tayo! Labas na tayo!” sabi nya. Binuksan ko yung ilaw. Peste. Patay-sindi rin. Ang kalat ng silid at tambak ng mga gamit gaya nung sa isang silid.

“Ikaw tong nagpasama saken. Ikaw pa ngayong nag-ayang umuwe? Akala ko ba---” naputol kong sabi.

“Kyaaaaaaaaaaaaaaahhhhhhhhhhhhhh!!” napasigaw ulit si Aileen sa bumagsak na malaking bagay galing sa itaas. Napaatras ako sa kinatatayuan ko. May tumalsik na malamig na likido sa HRM uniform ko!

“Aileen!! Aileen!!” nahimatay siya at bumagsak sa sahig. Nilingon ko ang bagay na nakalambitin na bumagsak galing sa kisame! Napatakip ako ng bibig! Ano to?! At nang muli kong lingunin si Aileen ay wala na ito sa tabi ko at bigla na lang nagbago ang pwesto niya at nakasandal na sa pader at puno ng dugo ang IT uniform niya! Ano ba’tong mga nangyayare?!! Gulong-gulo na’ko!! Lalong nanikip ang dibdib ko sa bumulagta sa harap ko. Isa itong duguang bangkay! Nakalambitin  ang bangkay na yun na nakatali ng lubid sa leeg at dalawang brasong  nakagapos sa bardwire. Bumalot ng takot sa loob ng katawan ko kasabay pa ng pagpatay-sindi ng ilaw! Nakatalikod ang bangkay sa harap ko!

Lalake ang bangkay at nakasuot ng uniporme  na gaya saken! Hindi! Sinong hayop ang may kagagawan nito?! May maliliit na durog na hollowblock sa ulo nito! Mukang ito ang ginamit din sa pagpatay na halos humalo na rin sa malapot na dugo. Nangingisay na ‘ko sa takot at pawis na pawis!

Dahan-dahang pumihit ang lubid paikot sa kanan! Nakaramdam ako ng sobrang kaba!

Haharap sa akin ang muka ng bangkay! Haharap ito!

Kumurap ang ilaw at tuluyan pang namatay!

Sobrang dilim! Nanlamig ang buo kong katawan sa takot!

Kinapa ko yung bulsa ko para hanapin ang cellphone ko pero biglang kumurap ang ilaw at muling bumalik sa pagpatay-sindi!

Ang bangkay!

Nakatambad na sa kinatatayuan ko!

>>>CHAPTER 2 HERE