Crazy
Love Story
By:
InnocentPen
Update 52// [Revelations…Truth]
Kathryn’s POV
Do you know the feeling na…nakabuo ka
ng malaking puzzle? Yung feeling na nalaman mo na ang buong pagkatao mo? Diba
dapat masaya ka? Pero bakit iba ang nararamdam ko…bakit masakit?
After kong makita si TJ that night bigla na
lang akong umalis sa bahay nina DJ, hinabol ako ni DJ kaso pinaki-usapan ko
siyang hayaan na muna ako. Umuwi na lang ako sa bahay nang walang nakakaalam na
nakauwi na pala ako. Basta ang alam ko lang naghilamos at natulog na ako.
Pagkagising
ko ng umaga, wala ako sa sarili, parang bang pinagtaksilan ako ng mundo.
Napatingin ako sa may side table may nakalagay na pagkain dun with note…
“Baby, cheer up! There are reasons
behind everything. –Mama”
Naiyak na
lang ako habang iniisip lahat. Ngayon, masasabi kong normal na ako. Kakilala ko
na ang buong ako. Hindi na ako yung Kath na nacu-curious kung ano yung mga
naging happenings sa childhood life ko. Hindi na ako yung Kath na pilit na
tinatandaan ang dati. Pero ako pa rin si Kath na magtatanong about my past.
Mahilig
akong gumawa ng scrapbook nung bata ako at alam kong may hidden place kung saan
ko itinatago yung mga yun. I hope nandun pa sila.
Lumapit ako
dun sa shelves at tinanggal ang mga librong nandoon. Pagkatapos nakita ko yung
maliit na drawer, doon nakatago yung ginagawa kong scrapbook. Medyo napangiti
ako ng makita na nandun pa rin yung scrapbook. I browse the pages…
Scrapbook
ang tawag ko dun pero that was my diary when I was little, I don’t know but I
like writing whatever’s happening to me then.
I started writing on it when I was in grade four then it ends up at the
day before the accident.
Imagine we
were only in grade seven when it was happened and TJ was only in tenth grade.
Hindi ko alam ang exact reason ni TJ kung bakit niya ginawa yon, kung bakit
siya nagpanggap na maging DJ that time para mapatay ako. As far as I know,
friends naman kami niyan dati.
To my
parents, hindi ko alam kung akit hindi nila sinabi pero naniniwala ako na may
rason sila. And I want to know what are those.
Para mas
maging malinaw, ako si Teebeh, ako si Kathy, ako si Tee, yung inakala kong
kamukha ko ay ako rin pala yon. Gusto
kong magalit sakanila pero hindi ko kaya kasi kahit gaano nila ako nasaktan…mas
nasaktan ko naman silang lahat nang wala na akong maalala ni isa man sakanila.
Sinubukan kong ilagay ang sarili ko sa mga sarili nila noong nakita nila ako at
inaamin kong masasaktan din namana ko kapag ang taong nakasama ko ng ilang taon
ay kinalimutan na ako. Sabihin nating hindi natin kagustuhan yun…pero masakit
pa rin talaga.
Tumulo na
naman ang mga luha ko ng maalala ko na may times na hindi nila maiwasang
ipaalala sa akin ang past memory ko.
-flashback-
“Love bite
toh noh?” Kinukulit nila ako dahil dun sa allergy ko that time, after ng
‘first’ anniversary namin ni DJ.
“Ano yun?”-Kath
“WAAAAH! May
ginawa nga sila ni DJ!” Biglang
nagsisisigaw si Kiray.
“W-wala nga eh! Ano yan…hmmm… Allergy?” --Kath
“Weh? Kumain
ka ba ng buko?” Natanong
bigla ni Julia.
“Yeah.”
“Kaya pala,
para yung dati—“
“Nga pala,
pano niyo nalaman na may allergy ako sa buko?”
Hindi
ko siya pinatapos non kasi ang akala ko ikukwento lang niya ang mga crushes
niya dati.
“Ah…K-kasi…” Mukhang kinakabahan si Julia, may gusto siyang sabihin kaso hindi
niya masabi-sabi.
“JULIA!” Tiningnan nila ng matalim si Julia.
“Eh…Anong
nangyayari?” Litong-lito ako that time, kasi wala akong naiintindihan sa mga
nagyayari.
“Kasi…” Huminga ng malalim si Agnes, “Bhest?”
“Huh? Hindi
ko gets.”
“Kasi nga….si
Julia at….si Coco…..
Sila na.”
-end of flashback-
Yung pagtawag
sakin ni Agnes ng ‘Bhest’, kung bakit alam nila na may allergy ako sa buko,
yung mga minsang nakakalitong sinasabi nila kapag natutuglungan ni ‘DATI’…yun
pala ang mga binibigay nilang clues sakin to test me if nagrerecover na ako.
-flashback-
“I- I’m
sorry…” Sabi ko,
nakikita ko sa mga mata ni Enrique na galit siya. Hindi ko alam kung akin ba o
kay DJ..
“Ano bang
nakita mo sa DJ na iyan?! Simula dati… Siya na, siya lang! ANO BA KATH?! KAILAN
MO BA AKO MAPAPANSIN?!” Galit na
sabi nya. Simula dati?
“YH…”
“BYE. Just
forget about me.” Huling sabi
nya at saka na umalis.
-end of
flashback-
…yan yung day
na Enrique kissed me. Ang alam ko noon ay siya yung first kiss pero hindi…si DJ
ang FIRST ko sa lahat: DJ is my first love, first kiss, first boyfriend, first
boy best friend, and he’s my first heartbreak.
Hindi ko
maiwasang hindi matawa dun sa kadramahan ko dati. Nakakaloka lang, pinagselosan
ko talaga ang sarili ko.
May mga
advantages din naman yung pagkabalik ng alaala ko isa na rito ay yung mas
nari-realize ko na mas mahal ako ni DJ.
“Too se'yl miyo ti solo, non si vwole
rikordare ke?” Ito
ang sinabi ni DJ sa akin ni DJ nung nagkaayos na kami about sa Teebeh issue.
Hindi ako masyadong magaling mag-Italian. Hindi ko naman masearch kasi hindi ko
naman alam ang totoong spelling ng words. Pero parang ang ibig sabihin non
ay…sinasabi ni DJ na, ‘mahal kita Teebeh, and I miss you..’
-flashbacks-
“Pero kasi…nalilito talaga ako. Sino
ba talaga si Tee?” Gusto ko na kasi talagang malaman.
“Si Tee siya yung first girlfriend
ko…wala kaming formal breakup kasi bigla na lang siya nawala.” Huh?
“Nawala? In what way?”Tanong ko.
Naupo na kaming dalawa sa magkabilang side ng bed ko.
“They said…She died on a car
accident.” Paglalahad ni DJ.
“Oh. I am sorry.” He just smiled then
nagkwento na siya.
“I don’t believe them, pero pinilit
nila akong maniwala…kaya unti unti
nag-momove on na’ko at unti unti na ring nawawala ang dating DJ. Until I
met you, parang bumalik lahat ng tinapon kong feelings for her…nakasama kita
and as I realized na ang dami niyong pagkakapareha eh ikaw na yung nakikita ko
at hindi na ang dating—hindi na si Tee. Sorry ha? Kung magulo ang explanation
ko, hindi din ako sanay dito eh.”
-end of flashback-
Kung naging
mas observable ako nung una palang edi
sana malalaman ko ng nagsisinungaling pala si DJ sa explanation niya.
Ang
nakakapagtaka lang…sino ang nag-instruct sakanilang lahat na magsinungaling at
huwag ipaalam sa akin? Could it be my parents?
Nagmadali ako
lumabas ng kwarto ko at hinanap sina mama, hindi na ako nahirapan sa paghahanap
kasi nasa dining lang sila pareho.
“Ma, Pa, we
need to talk.” Naupo ako sa mismong tapat nila. Hindi sila sumagot sa sinabi ko
pero tiningnan nila ako.
“Ma, Pa, nagbalik
na ang dating Kathryn, si Kathy. D-dad… Mom.” Yumuko lang si Dad pero si mom
hinawakan niya ang kamay ko, at nagsimula ng umiyak. Hindi ako makagalaw sa
kinaupuan ko sa nakikita ko, they’re crying.
Mas
natigalgal ako ng biglang lumuhod si mama sa harap, tumayo ako agad sa
kinauupuan ko at itinayo siya. I don’t want to see my mom like that.
“We are
sorry…baby. Hindi namin ginusto yon. Iniisip namin na baka ma-trauma ka kapag
nalaman mo, ayoko na namin mangyari iyon. Bab…baby.” Iyak lang ako ng iyak
habang pinapakinggan sila.
“Mom, dad,
kayo din po ba ang nagsabi sa lahat na hwag ipahalata na nagka-amnesia ako?
Kayo po ba ang nag-utos kina DJ na hwag sabihin na ako pala si Teebeh? B-bakit
po?”
“Kami lahat
ang nag-utos, tutol silang lahat lalong lalo na si DJ pero wala din silang
nagawa dahil iyon ang gusto namin ng mommy mo. Maniwala ka sana anak na, we did
that for your health. Kung nahihirapan kami kapag nakikita ka namin na pilit na
inaalala ang childhood years mo, asahan mong mas masasaktan kami ng mommy mo
kapag nakikita ka namin na walang malay at nakahiga lang sa hospital bed. Sorry
talaga anak pero sana maintindihan mo….niyong lahat.” Paliwanag ni daddy.
I hugged them
both…and apologize and I told them my plans of moving out.
In life, you will sacrifice the things you love, you care for…but
for the sake of all, even if it’s hard, you need to go on.
(This was original posted
at http://www.wattpad.com/story/1145695-crazy-love-story-kathniel)
No comments:
Post a Comment
Say something if you like this post!!! ^_^