Crazy Love Story
By: _Joyce4ever
AN: Gusto ko lang po sabihin na...may ending na po
akong naiisip para dito sa story. Pero don't worry matagal-tagal pa
matatapos toh. May LARGE TWIST pa na magaganap. :D
Update 13//
KATH’s POV
“It would be better if you let me explain it first, so we’re not experiencing this crying heart.”
Ahyy… Tama nga sila Life is like a knife.
It’s been a week…
A week full of sadness…
Kailangan kong mag-move on kaagad para mabalik na yung normal yung normal na ako, yung masayahin…
Bakit
ba iyan ang pinoproblema ko? Dapat naghahanda na ako sa presentation ng
class namin. Yup, we have a class program, where, we are required to
sing a song. Not only to sing it in front of the class, we need to
dedicate it to someone inspires us. This is my big problem… I can’t find
SOMEONE to dedicate a song. Our prof added na dapat wala sa class ang
taong yun and bawal din sa mga family members. Ang alam ko rin e, buong
freshmen (college level) ay may ganun din na program.
Ahh… Nasabi ko na bang bukas na iyon? Bukas ko na ipeperform?!
Pero my mind is still locked on DJ’s presence, kahit wala naman ang presence nya dito. Get it?
Hindi
ko naman problema kung anong kanta, at lalong hindi ko problema ang
voice ko, maganda yata ang boses nito ah. Ang problem lang ay sino? Sino
ang paglalaanan ko ng kanta.
Oo nga at
marami akong kaibigan sa labas ng classroom . Pero kinukulit ko lang
naman sila e at saka hindi ko sila feel na dedicate-an ng song. Except
for one… Shhh.. Erase those thoughts.
Kinuha
ko na lang ang guitar na nasa loob ng cabinet ko at hanggang ngayon di
ko pa rin alam kung bakit may ganito ako eh di naman kaya ako marunong
gumamit nito. Tsss. Baka regalo lang saken toh.
I start to strum… At hindi ko mawari kung bakit ang ganda ng tunog na nagagawa ako, or we must say… Bakit marunong ako?
Wala akong natatandaan na nag-guitar lesson ako?
Kumakanta na ako while strumming this guitar. Nasa tono talaga…
Medyo
napalakas yata ang boses ko at napasugod si mama at papa dito. They
look so shocked. Sino ba naman hindi? Hindi naman nila na marunong akong
gumamit nito…Hindi nga ba nila alam?
“Wow! Baby, you’re still that great!” Bulalas ni dad.
“Still?” Ibig sabihin talagang marunong ako play ng instruments na toh?
“Ahm..
Baby, when you’re still on elementary you were fond of playing
different instruments. P-pero… pero laking pagtataka namin non, kung
bakit bigla kang umayaw. At iyon nga y-you…ask me, both of us to throw
all your instruments. Pero hindi mo pinasama ang g-guitar na iyan. I….I
thought memorable sa’yo yan.” Pagku-kwento ni mama.
“Ma, are you okay?” I ask, napapa-iyak kasi siya while telling me that.
“Yes, I’m just really happy at hindi mo pa nakakalimutan ang mga iyan..” And she totally cry.
“Masaya lang kami at hindi mo pa nakakalimutan yan…ang akala kasi namin talagang itinakwil mo na ang music.” Sabi ni dad and he hug me together my mom. Ganyan ba talaga ako kamahal ng parents ko? Sana ganoon din si DJ saken.
</3
*Next day*
Naiinis
KAMI sa prof namin, kasi naman hindi man lang niya sinabi na sama sama
palang magpeperform ang buong freshmen level. Ako kinakabahan nako,
hindi dahil sa nahihiya ako..dahil wala pa akong kakantahin. Huhuhu..
:”(
Can anyone help me?
Nag
bunutan kaming lahat kung sino ang mauunang magpeperform at sa
kamalas-malasan pag-8th ako. Nilalamig na ako. Kumanta na ang 7th
performer. Ako na ang next. Stupid talaga ako, dinala ko nga ang guitar
ko pero hindi naman ako ready. What to do?
Nagpalakpakan naman ang mga audiences ng mag-salita yuing performer.
I dedicate this song to a very special friend of mine… I wish you will find your true happiness…
I see you, beside me
It's only a dream
A vision of what used to be
The laughter, the sorrow
Pictures in time
Fading to memories
Buti pa ang performer na toh magaling magkanta…
Nafefeel ko ang emotion ng girl na toh.
How could I ever let you go?
Is it too late to let you know?
I tried to run from your side
But each place I hide
It only reminds me of you
When I turn out of the light
Even the night
It only reminds me of you
Masilip nga ang girl na toh…
O.O
Oo nga pala, kasali rin si freshmen din si Moosh… Ibig sabihin nandito rin si DJ!
Bakit hindi ko kaagad naisip yun. Ang stupid ko naman masyado. >.<
Lalo tuloy akong ninerbyos.
Only you
So come back to me
I'm down on my knees
Boy, can't you see?
How could I ever let you go?
Is it too late to let you know?
I tried to run from your side
But each place I hide
It only reminds me of you
When I turn out all the light
Even the night
It only reminds me of you, you
Only reminds me of you
Natapos
na ito, dahil maganda ang voice nya nagpalakpakan silang lahat, ako
hindi ko magawang pumalakpak dahil nanigas lang ako dito sa tabi. Hindi
ko alam ang gagawin ko, bakit naman kasi hindi ko naisip na freshmen din
sina DJ.
“Let’s welcome the next performer… Kathryn Bernardo!”
“Calling…Kathryn Bernardo…”
Hindi ko napansin na tinatawag na pala ako. What shoud I do? Wala pa akong kakantahin.
“Baby Kath, ikaw na ang next..” Advicer namin iyan…
“Opo.” Tumayo na ako…pero bumalik ulit. I forgot my guitar eh. Hehe. :P
“Hmm… Hi everyone.” I fake a smile, “Honestly,
hindi ko pa rin alam kung anong kakantahin ko. Hindi ako prepared
nadala ko lang itong guitar ko. He-he. But kailangan kong kumanta so… I
dedicate this song to a person can’t trust me, ha-ha-ha. If you only
given me atleast a minute to explain… maybe we are both happy now.”
Nagsimula na akong mag-strum… Hindi ko pa rin alam kung bakit natatandaan ko pa ri toh.
Napaka-genius ko naman. :”>
Gusto kong magpaliwanag sa iyo
Ngunit ‘di kinakausap
Di ko inasahang diringgin mo
Nakatingala sa ulap
Sana DJ…
Alam kong nasaktan na naman kita
Ngunit ‘di ko naman sinasadya
Hinding-hindi na mauulit sinta
Sana’y maniwala ka
Sayang…
Sabihin mo na
Kung anong gusto mo
Kahit ano’y gagawin
Para lamang sa ‘yo
Sabihin mo na
Papaano mo mapapatawad
lang araw ng hindi pinapansin
Ilang araw pang lilipas
Nakatanga sa harapan ng salamin
Naghihintay ng bawat bukas
Lahat naman tayo’y nagkakamali
Sinong ‘di magsasala
Ngunit papaano babawi sa pagkakamali
Yun ang mahalaga
Nilibot ko ang paningin ko sa mga audience. Suprisingly, nakikinig talaga sila.
Bigla
namang tumibok ng mabilis ang puso ko… Nakita ko si DJ nakatingin
saken, Kahit malayo halata sa mikha nito sa nasasaktan at nalulungkot
ito at walang halong galit… I smiled at him. Kahit pilit lang. Gusto
kong ipakita sakanya na para sakanya ang kantang ito.
Pero
biglang nagbago ang emosyon niya… napuno ng galit ang mukha nito.
</3 that’s made my heart stop beat for a while. Mas lalo akong
nasaktan ng umalis lang ito bigla…
Patawarin mo sana sinta
‘Di ko sinasadya
Sana hindi ka muna umalis…narinig mo sana ang mga katagang ito.
Hindi ko napansin na…naiiyak na ako.
Sabihin mo na
Kung anong gusto mo
Kahit ano’y gagawin
Para lamang sa ‘yo
Sabihin mo na
Papaano mo mapapatawad
Tinapos
ko na ang kanta. Nagpalakpakan silang lahat. Nagustuhan nila ang kanta
ko, buyti pa sila na appreciate nila. Bakit si DJ hindi?
Nag-bow
na ako… Pagkayuko ko…bigla na lang tumulo ang mga luhang naiipon kanina
habang kumakanta ako. Dali dali akong pumunta sa backstage.
Bakit kailangan nyang ipa-mukha saken na kasalanan ko lahat? Na siya lang ang nasasaktan? Kung alam mo lang DJ….
“Hands down. Ang galing mo Kath!” Masayang salubong sakin ng isang lalaki….
Si…
Si Enrique!
si enrique!!! anjan na siya!
ReplyDeleteKathQuen ka? Awwtss.. :< LOL :D
Delete