AUTHOR'S NOTE!!!
Yung mga naboboringan na sa Story ko pwede niyo na pong tanggalin yung suporta niyo para sa story na 'to. Alam ko naman po na boring na 'to basahin kasi wala na yung thrill. Sorry po.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
(Danielle's POV)
2 weeks na simula nung makalabas ako ng Ospital. Medyo magaling na yung sugat ko sa likod. Psh.
Nandito pala ako ngayon sa Cafeteria ng Villa Fiente University. Di muna ako nagpasama kela Ruijin. Gusto ko mapag-isa eh.
"Kamusta naman ang pakiramdam na palagi na lang ikaw ang mas binibigyang importansya kesa sa mga taong nakapaligid sayo? Masarap ba sa pakiramdam?"
Napalingon ako sa gilid ko. Si Rieley.
"Anong kelangan mo sakin?" Tanong ko.
Nakakainis. Galing ka na nga sa Ospital, pagbalik mo sasalubungin ka pa ng isang Demonyitang Bulok.
"Anong kelangan ko sayo? Kelangan ko yang buhay mo. Dapat namatay ka na lang. Kesa lahat ng babae dito inaagawan mo ng lalaki. Alam mo ang selfish mo."
Wow ah?
Tumayo ako sa harap niya.
"Oo nga eh. Sana ako na lang. Naaawa kasi ako sayo, nahihirapan ka kapag nakikita mo kong buhay. Alam mo solusyon dyan? Pakamatay ka." Saka ko siya binangga sa balikat at umalis na.
Pumunta muna ako sa VF Paradise.
Namimiss ko na 'tong lugar na 'to. Matthew bat kelangan mo pang mamatay? Di mo naman kasi ako dapat sinundan eh.
Umupo ako sa may damo.
*Sniff*
*Sniff*
"Stop crying." Tapos umupo siya sa tabi ko at may inabot na panyo.
Kinuha ko yung panyo na ino-offer niya.
"Thanks." ipinunas ko sa luha ko yung panyo.
"You can tell me the reason." Bigla niyang sabi.
Sasabihin ko ba?
"May naalala lang ako. Palagi kasi kaming nandito nung..." Pagkukwento ko. Pinutol ko rin agad.
Hindi ko pwedeng sabihin sa kanya. Ayoko.
"Nung?" Tanong niya.
"Nung...Nung buhay pa siya." Tuloy ko.
"Pwede ko bang malaman pangalan niya?" Tanong niya.
Ayoko na. Kapag kinuwento ko. Marerefresh lang sa utak ko lahat ng panyayari.
"Wag na. At hindi ko na rin ikukwento sayo. Ayokong umiyak sa harap mo. Nakakahiya." Sabi ko ng hindi nakatingin sa kanya.
"Hm. Okay."
Natahimik ng ilang minuto.
"Uhm. Hindi naman kita nakikita dito dati ah? Bat ka nagpunta dito?" Tanong ko.
Sabi ni Matthew Gangster daw siya sa US. Kung Gangster siya dun bakit siya pupunta dito?
"Haha. Dahil kasi sa kapatid ko. Sa kakambal ko, namatay siya ng hindi manlang ako nakakapag-paalam sa kanya. Best Friend ko yun kahit saan. Nagkaroon pa nga kami ng kasunduan eh. Dahil bumalik siya dito tungkulin niyang protektahan sila Mom and Dad. Pero dahil wala na siya, ako na ang sasalo ng tungkulin na yun. Nung buhay pa siya, mga October 15, nag-skype kami sabi niya may nililigawan daw siyang girl... And...Ikaw ata yun?" Tapos lumingon siya sakin.
"Ay. Ahehe. Oo, niligawan niya ko...pero di naman naging kami, namatay kasi siya eh." Mahina kong sabi.
Bigla siyang tumayo at hinawakan yung kamay ko.
"Tara!"
Tapos hinatak niya ko papunta sa isang Vacant Room.
Walang kagamit-gamit. White board lang tapos isang stool chair at may gitara sa tabi.
Naglakad kami papunta sa gitna nung room tapos binuhat niya yung stool chair pati yung gitara papunta sa gitna.
Umupo siya sa stool chair at nagsimulang magstrum ng gitara.
I'll Be - Edwin McCain
"The strands in your eyes that color them wonderful
Stop me and steal my breath
And emeralds from mountains thrust towards the sky
Never revealing their depth"
Parang...Parang nakikita ko sa kanya si Matthew. Magkaboses sila kapag kumakanta. Parehas malambing boses nila... Yung gitarang gamit niya, yan yung gitarang gamit ni Matthew nung kumanta siya sa Stage.
" And tell me that we belong together
Dress it up with the trappings of love
I'll be captivated, I'll hang from your lips
Instead of the gallows of heartache that hang from above"
Parang gusto kong sumabay. Gustong sumabay sa pagkanta niya. Di ko alam pero bigla na lang rin akong napakanta ng wala sa oras.
"And I'll be your cryin' shoulder
I'll be love suicide
And I'll be better when I'm older
I'll be the greatest fan of your life"
Kung naririnig lang ako ni Matthew ngayon... Gusto ko 'tong kantahin sa kanya.
" And rain falls angry on the tin roof
As we lie awake in my bed
And you're my survival, you're my living proof
My love is alive, and not dead"
Bigla akong natauhan pero nakangiti pa rin ako. Hindi 'to si Matthew. Hindi siya si Matthew.
Pero kung Hihingi ba siya ng chance para... Para sabihin sakin na Ako nga ang First Love niya, papayag ba ko? Handa na ba akong magmahal muli? Handa na nga bang magbukas ng puso ko sa bagong lalaking aking mamahalin?
" And tell me that we belong together
Dress it up with the trappings of love.
I'll be captivated, I'll hang from your lips
Instead of the gallows of heartache that hang from above"
Paano kapag nalaman niya na nga na ako ang First Love niya? Na ako nga talaga yung babaeng hanggang ngayon hinahanap niya. Handa na nga ba akong tanggapin siya?
" And I'll be your cryin' shoulder
I'll be love suicide
And I'll be better when I'm older
I'll be the greatest fan of your life."
Ayokong makasakit ng damdamin ng iba. Oo nga siguro Gangster ako, pero hindi ako tinuruan ni Dad para manakit ng damdamin ng iba. Oo naging Gangster nga ako, nung una sinabi ko sa sarili ko na papatayin ko yung taong pumatay sa Dad ko. Pero naisip ko rin na gagantihan lang ako ng anak nun kapag pinatay ko siya. Pero galit pa rin ako sa taong pumatay kay Dad.
" And I dropped out, I burned up, I fought my way back from the dead,
I tuned in, I turned on, remembered the thing that you said."
Tss. Bat ko ba sinisingit dito si Dad? Ayt. Basta... Ayokong makasakit ng iba. Hindi ko sasaktan si Martin dahil kapatid siya ni Matthew. Sumabay na ulit ako sa pagkanta.
" And I'll be your cryin' shoulder
I'll be love suicide
And I'll be better when I'm older
I'll be the greatest fan of your life"
I'll be Matthew. I'll be your love. Even if you're dead.
" And I'll be your cryin' shoulder
I'll be love suicide
And I'll be better when I'm older
I'll be the greatest fan of your life
The greatest fan of your life."
Ngumiti siya sakin tapos sinabit niya sa likod niya yung giara.
Lumapit siya sakin at hinawakan ang magkabila kong pisngi.
"I'll be, Danielle. I'll be." Bulong niya at hinalikan ako sa Right cheek ko.
Niyakap niya ako sa beywang ko. "I'll be yours, soon." Bulong niya ulit.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
AUTHOR'S NOTE!!!
Okay, ang korni lang. xD
Sorry, wala kasi talaga ako sa mood magsulat ngayon.
ang epal naman 'tong si rieley..kakarmahin ka rin!haha.. si martin bah ung guy?.. mdyo mei idea nah ko kung bakit naging "My Borrowed love" ung title.. haiii.. pero nakakamiss pa rin si matthew...
ReplyDelete