(Ruijin's POV)
*RIIIIIIINGGG!!! RIIIIIINGGGG!!*
(Calling: Mother)
"Yeah, Mother?"
[Comeback here, jin. I have something to show you.] Seryosong sabi ni Mommy.
"Why? Any problem?"
[A big, big problem, honey.]
"Tell me first. Baka namimiss niyo lang ako kaya gusto niyo akong pabalikin dyan"
[Well, that's out of the choices, honey. Wag mo na lang sabihin kay Russle na babalik ka dito.]
"Huh? Why naman? I mean... Baka magalit si Russle sakin."
[Akong bahala. Sige na. Pinabook ko na kay Mang Nestor yung Flight mo tonight papunta dito.]
"Sige po, Mother. Bye!"
-End Call-
Sumakay agad ako sa kotse ko saka dumiretso sa condo.
Nagpalit lang ako ng damit ko saka na ako lumarga papuntang airport.
~AIRPORT~
"Ms. Jin, ako na pong bahala sa kotse niyo. Heto na po ang Visa niyo." Saka inabot sakin ni Mang Nestor yung Visa ko.
Inabot ko kay Mang Nestor yung susi ko saka pumasok sa loob.
~~~~~~~ FAST FORWARD : United States of America~~~~~~~
"Mom!" Salubong ko.
Tumakbo ako para yakapin siya.
"Welcome Back Honey." Masayang sabi ni Mom.
"Ohwait. Ano pala yung ipapakita mo sakin?" Tanong ko saka kami umakyat sa hagdan.
"Well... Habang nag-aayos ako ng gamit ng Papa mo... Nakita ko 'to sa Drawer niya." Saka may inabot siya sakin na CD.
"A-ano 'to, mom?" Tanong ko.
Nung mahawakan ko yung CD bigla akong kinabahan. Anong laman nito?
"Go to the AVR and Watch that in your own." Medyo malungkot na sabi ni Mom.
Pumunta ako sa AVR saka ko sinalpak yung CD sa DVD player.
Umupo ako sa Sofa saka tahimik na pinanuod ito.
Nakita ko si Dad... Naluluha siya.
"Hi anak ko, pasensya ka na kung malamn mo 'to at magalit ka sakin. Last Week... Pinatay ko si Black Eagle. Hindi ko sinasadya... Ngayon hindi ko na sinasadya... Sana mapatawad mo ako. I killed him because i want his position. His position being the Strongest and the most Powerful Gang leader in the philippines and also here in US." Tumulo na yung luha niya. Yumuko siya at unti-unti itong pinunasan. Muli niyang inangat ang ulo niya saka tumingin sa Camera. "Hindi ko alam kung mapapatawad mo ako. Ngayon ko lang na-realize... Mali yung ginawa ko... Maling-mali na pumatay ako ng tao. Sobra-sobra yung guilt na naramdaman ko. Naging selfish ako dahil gusto kong makuha yung position na alam ko hinding-hindi ko naman makukuha. Hindi kita inisip eh... Hindi ko kayo inisip nang Mommy mo. Ha... Pinaka-maganda sigurong Karma para dito... Ang mamatay ako... Pumatay ako ng tao kaya dapat buhay ko rin ang kapalit. Ayokong malaman mo ang buong ginawa ko. Pero may naka-alam. May nakakita ng buong pangyayari... Sinabi ko sa kanya na wag na wag niyang sasabihin kahit kanino dahil siya ang isusunod ko. Binayaran ko siya para hindi siya magsalita. Kung magsalita man siya... Ang sabi ko ang idiin niya ay si Black Phoenix. Si Marc Hans Villa Fuente. Siya ang isa sa karibal ko. Karibal ko siya dahil kaibigan niya ang karibal ko sa posisyon na iyon. Gusto kong pareho silang maghirap... Sorry, Ruiviline... Sorry anak... Sana mapatawad mo ako... Sana..." Humahagulgol niyang sabi. Bago maputol ang Video may last sign pa. "Raijin Miinah. I love you Ruiviline."
Nung una gusto kong bumalik sa past. Gusto kong yakapin si Dad ng sobrang higpit. Ipadama sa kanya kung gaano ko siya kamahal. Pero nung marinig ko ang mga yon. Napuno ang puso ko ng puot at galit. Paano niya nagawa sa akin 'to? Paano niya nagawang ilihim 'to sakin? Nabulag siya ng Bwiset na Posisyon na yon. Kaya nagagalit si Danielle... Kaya nagalit si Danielle dahil dito. Dahil totoo pala na si Dad ang pumatay sa Dad ni Danielle.
Kinuha ko na yung CD saka lumabas ng AVR. Sinalubong ako dun ni Mom. Niyakap niya ako pero tinanggal ko ang mga kamay niya.
Pumasok ako sa kwarto ko at kumuha ng pera.
Nagmadali akong pumunta sa garahe namin para gamitin ang sasakyan ko rito. Pupunta ako sa bilihan ng mga bulaklak. Dadalawin ko si Dad.
Dumiretso agad ako sa bilihan ng mga bulaklak saka bumili ng bulaklak para sa patay.
*RIIIIINGGG!! RIIINGGG!*
(Calling: Mother)
"What now, Mom?" Malamig kong tanong.
[Please don't be mad to your father...] Pakiusap niya.
"Tssii. Don't be Mad? Of all people bakit sakin niya pa naisipang ilihim 'to? Sisihin niyo si Dad. Siya ang dahilan kung bakit nagkakaganito ako ngayon. Napaka-sama niyang tao. Pinatay niya ang Daddy ng nag-iisa kong matalik na kaibigang babae. Kung hindi dahil sa kanya hindi kami magkakagalit. Naging masama ako dahil pinagtanggol ko pa si Dad sa kaibigan kong babae pero ang kalalabasan ako pala ang mali. Masakit ma..." Malamig kong sabi.
[Please understand, Ruijin.]
"Understand? How?! Tell me!"
[Please, Ruijin... I'm begging you.]
-End Call-
Pinark ko na ang kotse ko malapit sa tomb ni Dad.
Nilagay ko ang bulaklak sa itaas ng pangalan niya saka ko sinindihan ang dalawang kandilang nakatirik.
"Ang sama-sama mong tao... Kahit alam kong patay ka na kinamumuhian pa rin kita. Bakit mo nilihim 'to sakin? Paano mo nagawang ilihim sakin 'yon? Na pinatay mo ang ama ng nagiisa kong kaibigang babae... Gusto mong angkinin yung posisyon na yun? Hala sige! Sayo na! Sayong-sayo na, pa!" Umiiyak kong sabi.
Nakaupo ako sa harap ng puntod niya. Naiinis ako. Bakit ako pa? Bakit ako pa yung napili niyang paglihiman? Masakit eh! Ang sakit-sakit na yung taong pinaka-malapit sayo naglihim pala. Oo matagal na siyang patay pero hindi ko matanggap... Hindi ko matanggap na ako yung napili niyang pagtaguan ng ganitong problema.
Kinuha ko yung boquet ng bulaklak na binili ko saka ko sinira at ipinagsasaboy sa puntod ni Dad.
"I HATE YOU!! I REALLY HATE YOU DAD!" Sigaw ko. Nagagalit ako sa kanya pati sa sarili ko.
Sa kanya dahil tinago niya 'to sakin.
At sa akin dahil hinayaan kong mangyari ang mga ito. Pinalipas ko ang dalawang taon at kalahati na hindi ko manlang kinausap si Danielle. Namimiss ko na siya... Sobra.
*SNIFF*
*SNIFF*
"Ang sama-sama mo!" Sigaw ko ulit. Walang tigil ko paring binabato yung mga sirang bulaklak sa puntod ni Dad.
Tumayo ako at inapak-apakan ang puntod niya. Naiinis na talaga ako. Mas lalong nadadagdagan ang galit ko.
May naramdaman akong yumakap sakin.
"Shhessh. Stop crying, hon." Pagpapatahan niya.
Nagstiff yung likod ko. Paano niya ako nasundan dito? Paano niya nalamang nandito ako?
Naramdaman kong hinalikan niya ang buhok ko.
"Hindi ko man alam ang mga nangyari... Alam ko may dahilan kung bakit ginawa ni Tito ang ikinagagalit mo ngayon." Sambit niya haabng yakap pa rin ako.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
AUTHOR'S NOTE!!!
Ang una ko po talagang plano dito 50 Chapters. Ngayon 45 chapters. Pero mukhang mabibitin kaya morethan 45 and less than 50.
naiiYaK aq s eKseNa,,, pLaPit n tLgA ang eNding,, hWahuHu,,,
ReplyDeleteomigad! what will happen!
ReplyDelete≧.≦