10 Million Worth of Life : Chapter 9

~C H A P T E R  9~

(Esmie Saavedra POV)

Wala akong nagawa sa gusto ni Meiro. I stayed at his mansion at nanatiling katulong niya. Kulugong ‘to, kung makitungo saakin akala mo walang nangyari saamin! I mean wala naman talagang nangyari saamin diba? Pero umamin ako sa kanya, nag-sorry lang siya, at ayun! Akala mo nagka-amnesia ang kumag! Paano niyang nagagawang ngumiti saakin ngayong alam naman niyang mahal ko siya.

Tapos nakukuha pa niyang mag-joke saakin ng mga kamanyakan niya, tongono naman talaga!!! Walang pagbabago sa ugali niya! Nakakainis lang! Nandito kami sa isang vacant room ng school namin at ginagawa ko ang assignment niya. Para pa ‘to bukas pero gusto niya gawin ko na ngayon dahil break time ko naman daw. “Tapos mo na ba yan Esmie?”



"Hindi pa. Matagal ko pa 'tong matatapos." - (=__=)

“Okay, take your time~” - (◠‿‿◠)

Take your time? Buset siya… pero kahit nakakabuset, yung tipong ang sarap ipakain sa kanya ‘tong notebook niya, hindi ko ma-gets si heart. Basta ang lakas lang ng kabog ng dibdib ko ngayon magkasama kami. Takte, bakit ba na-fall ako sa tulad niya?

“Meiro baby!!! Nanjan ka lang pala!!!”

“Kanina ka pa namin hinahanap, honey~” Aish!!! Ito na naman ‘tong malalanding babaeng ‘to! Mga pakawala!!! Dapat sa kanila, kinukulong sa zoo eh.

“Mamaya na mga babes, gumagawa pa kami ng assignment eh.” Maka-KAMI siya, hindi naman siya tumutulong sa paggawa ng assignment NIYA ha! “Later, we can have our business.” Si Meiro naman ang boy version na pakawala din ang ugali, pero hindi siya bagay na ikulong sa zoo. Dapat sa kanya, ipakatay na agad! Amf!

“Meiro naman, hayaan mo na katulong mo jan~ it’s not fun kapag wala ka.”

“Haha, then you must endure it…”

Nakakainis!!! Ang lalandi nila!!! I can’t take this anymore!!! Tumayo ako ng padabog pero hindi ko pinahalata yung asar sa mukha ko. “Go ahead Sir Meiro. Ako na bahalang tumapos nitong assignment mo.”

“Ganun naman pala Meiro~ tara na!!!”

“Ha? Pero…”

“Actually, ako na lang pala ang aalis.” At nagmadali akong inayos yung mga gamit ko. “Dun na lang ako sa library para dun walang distraction! GOODBYE!” Hindi ko na siya tinignan pa at dumirecho na ako palabas ng room.

凸≧╭╮≦凸

“Nakakainis! Nakakainis! Nakakainis! Ang lalandi!!! Argh!!!” Grabe, sa sobrang asar ko pinupukpok ko yung ulo ko sa lamesa. Nandito na ako sa library. “Nakakainis! Nakakainis! Nakakainis talaga!!!”

“Ah miss, excuse me.” Napatingin ako dun sa lalaki na lumapit saakin. Student librarian siya. “Baka mabasag mo yan sa kakapukpok mo.”

“Ah… sorry. Pero matibay naman ‘tong table dito diba?”

“I mean yung bungo mo baka mabasag.” Napatitig ako sa kanya. Pang-asar lang? “At tsaka, you’re making too much noise. Nakakaabala sa ibang estudyanteng nandito.”

“Sorry… hihinaan ko na lang.”

“No, I mean stop what you’re doing to yourself… and to our table.” Tapos nginitian niya ako at nung tumango ako bilang sagot, saka lang siya umalis.

Ang epal lang din ha? Pasalamat siya pogi siya… sigh~ pero hindi nito naaalis yung asar na nararamdaman ko pa rin kay Meiro. Ang manhid niya sobra!!! Dapat ang ulo niya ang inuuntog ko dito sa table na ‘to eh!

At para naman mapa-kalma ang sarili ko, itinuon ko na lang yung pagsasagot ulit sa assignment ni Meiro… pero eeesssssssssh!!! Naiinis pa rin ako!!! “BAKIT KO RIN BA ‘TO GINAGAWA HA!!! HINDI KO NAMAN ASSIGNMENT ‘TO EH!!!”

“Miss…” Napalapit na naman siya saakin. “Ang ingay mo talaga.” Naka-smile siya saakin pero yung ngiting seryoso. “You’re inside the library. Baka magalit na saakin si Mrs. Romero kapag nag-ingay ka pa.”

“Sorry…” Napayuko na lang ako. Nahiya na ako eh. “Last na yun, promise.”

“Ganun ba kahirap yang ginagawa mo? Mind if I see it? Baka makatulong ako.” Eh bakit naman niya gagawin yun? Kung sa bagay, para paalisin na nga ako dito sa library. Tinignan niya yung sinasagutan ko at, “Yan lang pala. Teka lang ha…”

At sandali siyang umalis pero pagbalik niya, “Here.” Nag-abot siya saakin ng makapal na libro tungkol sa subject na sinasagutan ko. “Mas mapapadali ang pagsagot mo jan sa assignment mo if you refer to that book. Just look for chapters 5-8.”

“Ah… thank you. Pwede ko nang iuwi ‘to sa bahay ha?”

“What’s your name by the way?”

“Why do you ask?” Para-paraan ‘to ha! Kaya ba siya papampam eh dahil crush niya ako? Wushu~

“Para ma-encode ko yung name mo sa computer. Gusto mong i-check out yang libro diba?”

Basag! Feeling ko naman kasi. “Ah… Esmie Saavedra ang name ko”

“And your cellphone number?”

“Wala akong cellphone eh. Sa number na lang ng amo ko, 0916*******.”

“So working student ka?”

“Oo.”

“Well… that’s nice.” Tapos ngumiti lang siya ulit at saka na ako tinalikuran.

“Eh ikaw? What’s your name?”

Nilingon niya ako at nakaka-ewan yung ngiti niya, “Why do you ask?” Gaya-gaya lang ng tanong?

“Wala naman. Kung ayaw mo namang sabihin, okay lang.” Inayos ko na ulit ang gamit ko para makaalis na sana pero…

“I’m Kenji… Kenji Deato.” Nag-smile siya ulit, yung gwapo na yung dating ha! At nilahad niya yung kamay niya sa harap ko kaya nakipag-shake hands na rin ako. “See you around, Esmie.”

(Ⓘ///Ⓘ)

Mag-isa akong umuwi sa mansion ng amo ko. It seems like natuloy si Meiro sa lakad niya kasama ang mga babae niya. Ayoko na lang isipin yun. Ang mahalaga eh matapos ko na lang ‘tong assignment niya.

Infairness, ang laking tulong nung librong pinahiram saakin ni Kenji Deato. Nagamit ko rin yung libro sa pagsagot sa iba ko namang assignment. Hihihihi!!!

*tok tok tok!*

“ESMIE!!!” Uy, boses ni Meiro yun ha? Nakauwi na pala siya… tsk! Pinagbuksan ko na siya ng pinto at direcho kong ibinalandra sa pagmumukha niya yung notebook nia.

“Yan! Tapos ko na yung assignment mo!” Ang plain lang ng itchura ko.

Pero kung anong ikina-plain ng itchura ko, mas malala pa yung itchura niya. Problema nito? “Sinong ‘tong Kenji Deato na ‘to ha!”

“Yung student librarian… teka, tinext ka?”

“Librarian?”

“Ibinigay ko number mo kasi kasi nanghiram ako ng libro kanina sa library para sa assignment mo.”

“At kelan pa kinailangan na hingiin ang number kapag nanghihiram ng libro?”

“Bakit? Hindi ba kasama yun? At tsaka ano bang tinitext sayo?” Alam naman nung Kenji na yun na number nga ng amo ko yung binigay ko sa kanya. “Ano bang tinext ha?”

Hindi ko maipinta yung mukha ni Meiro. Adik ba ‘to or something? Hindi ako sinagot ni Meiro, sa halip ipinakita niya lang yung cellphone niya.

This is Kenji Deato. Ito po yung ibinigay na number ni Esmie Saavedra. Magpapaalam lang po sana ako if I can call her. I have something important to tell her.

“Tatawag siya saakin? Bakit kaya…?”

“You’re not going to talk to him.”

“Important nga daw yun Meiro, ang damot mo naman!”

Tamang-tama at nag-ring na nga yung phone ni Meiro. Buti hawak ko yung phone kaya ako mismo ang nakasagot. “Hello…”

“Give my phone back, Esmie!”

“Sandali, pahiram lang!” Lumayo ako sa kanya para kausapin na yung nasa kabilang linya. “Hello…”

“Esmie… si Kenji ‘to.”

“Kenji! Napatawag ka?”

“Esmie, wag mo akong subukan! Akin na yang phone ko.” Ang damot niya talaga! But well, hindi ako papadala sa banta niya! Ano bang pwede niyang gawin diba?

“May problema ba?”

“Wala… wag mong pansinin yun. Ano nga palang sasabihin mo?”

“Yung tungkol sa book. Nakatulong ba?”

Tumawag lang siya dahil dun? “Ah… oo sobra! Natapos ko agad yung sinasagutan ko! Thanks to you.” Napangiti naman ako.

“Ah nakalimutan ko rin pala sabihin sayo kanina na one day mo lang pwedeng hiramin yung libro. Kailangan mong ibalik yun bukas.”

“Ganun ba, sige. Ibabalik ko sayo bukas. Hahanapin na lang ulit kita sa library ha.”

“Sure, maghihintay ako…”

“Maghihintay ka…?”

Hindi na natapos yung usapan namin kasi nakalapit na pala saakin si Meiro at hinablot niya yung phone. “Hello, this is Meiro Pamplona. I’m sure you know me, ako ang may-ari ng school natin at ako din ang amo ni Esmie. Don’t call her again, get it?” At bigla na lang niyang in-off yung phone niya.

“Ang bastos mo Meiro! Bakit mo siya kinausap ng ganun!!!”

“Why not? First, this is my phone! Second, kami naman ang nagsusweldo sa kanya! And third, diba sabi ko na wag kayong mag-usap!”

“Spoiled brat ka! Ang sama ng ugali mo! Tumawag lang naman yung tao para i-inform ako tungkol sa libro! Dun sa librong ginamit ko para sa assignment mo!!!” At bigla ko na lang naalala yung eksena ni Meiro kanina kasama ang mga babae niya kaya naman na-doble yung inis ko sa kanya. “Alam mo kaya ayaw ko na dito eh!!! Hindi ko maintindihan yang ugali mo! Nakakaasar ka!!! At ngayon pa lang sinasabi ko na sayo na…”

Hindi ko na natuloy pa yung pagwawala ko.

Bigla na lang kasi akong tinulak ni Meiro kaya nabunggo ako sa pader. Hindi naman ganun kalakas yun at hindi ako nasaktan. Ang ikinagulat ko lang, bakit…

Bakit niya ako hinahalikan ngayon?

Hinahalikan ako ni Meiro…?

Gusto ko siyang itulak pero hindi ko magawa.

At ngayon, ibinabalik ko lang rin yung halik na ginagawa niya.

(っಠ_ಠ)っ ♥ 

End of Chapter 9

>>>CHAPTER 10 HERE

10 Million Worth Of Life | Prologue |  Chapter 1 | Chapter 2 | Chapter 3

Chapter 4 | Chapter 5 | Chapter 6 | Chapter 7 | Chapter 8 | Chapter 9

Chapter 10 | Chapter 11 | Chapter 12 | Chapter 13 | Chapter 14 | Chapter 15

Epilogue