10 Million Worth of Life : Chapter 1

~C H A P T E R  1~

(Esmie Saavedra POV)

Sampung milyon. Ganun daw kalaki ang utang na iniwan saakin ng namatay kong mga magulang nung nakaraang taon bago pa man sila bawian ng buhay sa isang car crash. Ako na nga itong naulila, pasanin ko pa ang mabigat na problemang yun.

Ngayon sinisingil na ako ng mga taong pinagkaka-utangan namin! Ang malala pa jan, hindi sila basta simpleng tao lang! Nagmula sila sa isang notorious na grupo na kilala pa nga sa Japan na mga Yakuza!!!

Nagtatrabaho sana ako ngayon para sana maipagpatuloy ko pa ang pag-aaral ko sa college at para na rin bayaran ang utang ko kahit pakonti-konti, kaso pagsulpot ng mga Yakuza, ginulo nila yung lugar kaya natanggal pa ako sa trabaho!

Hindi lang yun, binigyan nila ako ng isang araw bilang palugit para mabayaran yung sampung milyon na utang ko!!! Pagbalik nila at wala pa rin akong naibigay na pambayad, dalawang parusa ang pwede kong pagpilian na ibibigay nila saakin.

Una, ito-torture nila ako for 100 straight days bago patayin at isako ang katawan ko para itapon sa dagat at nang walang makaalam sa krimen na yun.

O pangalawa, kukunin nila ako bilang alipin at ipapa-rape ako sa iba’t ibang matatandang customers nila para lang mabayaran ko ang lahat ng utang ko.

(✖╭╮✖)

Nandito ako ngayon sa school na pinapasukan ko. Mamaya kapag uwian, magpapakita na yung mga Yakuza!

At dahil hindi ko naman maitatatae yung hinihingi nilang sampung milyon, nasa malaking problema na talaga ako!!!

So ano? Papa-torture at murder na lang ba ako? O papayag akong maging sex slave nila?

My answer???

None of the above!

Ayokong mamatay sa malalang paraan! Sa loob pa ng 100 days? No way!!!

At lalong ayokong gamitin ang katawan ko pambayad! Mabuti nang mamatay na virgin!!!

Kaya heto ako ngayon… imbes na danasin ko ang lahat ng hirap sa utang na hindi ko kailanman mababayaran… mabuti pang tapusin ko na ito na sa isang iglap lang.

“Oy! Anong ginagawa mo jan?”

Sino naman itong epal na ‘to? Nung tignan ko ang mukha niya, si classmate lang pala! “Obvious ba? Eh di magpapakamatay!!!”

Nasa rooftop ako ngayon. Umiiyak. Wala nang pag-asa sa buhay. Tapos biglang nasulpot itong si Meiro Pamplona. Isang mayamang lalaki na kung ituring ng lahat ay prinsipe.

“Gagawa ka pa ng eksena! Mai-issue lang ang school sa gagawin mo eh. Dudumihan mo pa yung daanan sa baba dahil sa lasog-lasog na katawan mo kapag tumalon ka jan.”

(ಠ______ಠ) - Ako

“Kung ako sayo, wag mo nang ituloy yan! Oh kaya, pili ka na lang ng ibang lugar.”

“Tumahimik ka! Bakit ba kahit sa pagpapakamatay ko may susulpot pang asungot!!!”

“Wag kang sumigaw! Nakakabinge!”

“Heh! Magpapakamatay na talaga ako! Ulila na nga ako ang laki-laki pa ng utang na naiwan saakin! Paano ko babayaran yun!!! Sa grupo pa ng Yakuza na plano akong itorture sa loob ng 100 days o gawin akong sex slave habang buhay!!! Ayoko na!!!”

Itutuloy ko na ‘to para matapos na ang paghihirap ko! Heto na! Isang hakbang na lang!

“Oy teka!!! Are you really serious? Magpapakamatay ka talaga?”

Aning pala ‘tong lalaking ‘to eh! Kanina pa kami nag-uusap, hindi pa rin pala naniniwala! Seryoso ako! Magpapakamatay na talaga ako!!!

“Kung ayaw mo na talaga sa buhay mo, bigay mo na lang saakin!” Ano? Ano daw?

“Ako ba talaga ginagagu mo?”

“I’m serious! Don’t throw your life away! Instead, give it to me.” Lokohan na talaga ‘to!  “Let me buy you, at hindi ka na kailan man makakaranas pa ng paghihirap.”

WTH!!! Seryoso yata talaga siya. Alam kong kasing sobrang yaman ng lalaking ito. So what now Esmie?

Magpapakamatay pa ba? O benta ko na buhay ko sa kanya?

“Magkano mo bibilhin ang buhay ko?”

“Magkano ba kailangan mo?” Masyadong bumaba ang tingin ko sa sarili ko pero… 

“Sampung milyon. Kaya mong bayaran? Ngayon na?”

Ang tagal niya lang sumagot, pero… “Sure. That’s just a small amount. I can buy you now.” Tapos may kinuha siyang maliit na note dun sa bulsa ng coat niya. May pinirmahan siyang cheke at dahan-dahan na siyang lumapit para iabot yun saakin.

Pero hindi ko agad yun tinanggap. Ano rin bang malay ko sa plano nitong Meiro na ‘to! Baka mamaya, pinasasakay niya lang ako para lang hindi ako matuloy sa pagpapakamatay ko.

“Here. Kunin mo na ‘tong cheke!”

“Bakit mo ginagawa ‘to?”

“Binibili ko na nga ang buhay mo diba?”

“Ano namang kapalit? Alam ko sisingilin mo rin ako sa halagang yan! Anong gagawin mo saakin kapag tinanggap ko yang pera mo?”

“I just don’t want any issues. Sisirain mo lang ang magandang pangalan nitong school na tinayo ng parents ko and I don’t want that to happen!” Oo nga pala. Sila ang may-ari nitong school na pinapasukan ko. “And besides, I’m bored.”

Ang seryoso lang ng mukha niya! And somehow, naiinggit ako sa kanya because money was never a problem to them.

Ganun-ganun na lang siya magpapakawala ng halagang sampung milyon just because he’s bored!!! “You’re bored? Anong tingin mo saakin, laruan? Bakit ganyan kayong mayayaman?”

“Who told you na gagawin kitang laruan? It’s more of like I need a personal assistant. Katulong for short.” And he gave me that look again. “So what? Do we have a deal? Bibilhin na kita o magpapakamatay ka pa rin?”

“Papayag ako sa isa pang kundisyon…”

“Tsk! Ang dami mo namang dagdag! Tanggapin mo na lang!”

“Just promise me na ita-trato mo ako na hindi parang hayop! Magtatrabaho ako sayo para bayaran ka, but I’m keeping my dignity as a human!” Napailing lang siya sa sinabi kong yun. Akala niya siguro nagbibiro ako!

But this time with a calm voice he said, “I promise.”

I believed in him when he answered that kaya bumaba na ako dun sa kinatatayuan ko and he gave me the cheque.

The cheque that’s worth 10 Million. Ang halaga ng buhay ko ngayon.

٩(͡๏̯͡๏)۶

Kaharap ko na ngayon yung mga taga-Yakuza na  pinagkakautangan ko. Lahat sila, may mga nakatagong deadly weapons just in case hindi ako makapagbayad o maisipan kong tumakas.

“Heto po ang sampung milyon niyo.”

May sinabing kung anu-ano yung panget na Hapon at ang translation na katabi niyang interpreter. “Magaling! Hindi namin alam kung paano ka nakakuha ng ganito kalaking pera sa loob lang ng isang araw…”

“Wag niyo na lang po akong guguluhin ulit.”

“Makakaasa ka.” Tumalikod na silang lahat at ilang sandali pa, mag-isa na akong nakatayo dito sa lugar.

Nagbuntong hininga na lang ako at nagsimula namang maglakad papalapit sa isa pang sasakyan na nag-aabang naman saakin kanina pa. Ang sasakyan na pagmamay-ari ni Meiro Pamplona.

May driver na nagbukas ng pinto at saka ako pumasok sa loob.

“Naabot mo na ba ang cheke sa kanila?” Tumango lang ako bilang sagot. “Nangako ba silang hindi ka na ulit guguluhin?”

“Oo…” Tapos yumuko ako. “Salamat…”

“Alright!” Sumandal na siya sa kinauupuan niya at nag-utos na sa driver. “Tara na sa mansion.”

“Yes sir.”

At saka tumingin saakin si Meiro. “Magsisimula ka nang magtrabaho saakin ngayon. Maliwanag?”

“Alam ko po. Hindi ko nakakalimutan yun.”

≧⁰,⁰≦

End of Chapter 1

>>>CHAPTER 2 HERE

10 Million Worth Of Life | Prologue |  Chapter 1 | Chapter 2 | Chapter 3

Chapter 4 | Chapter 5 | Chapter 6 | Chapter 7 | Chapter 8 | Chapter 9

Chapter 10 | Chapter 11 | Chapter 12 | Chapter 13 | Chapter 14 | Chapter 15

Epilogue