Chapter Ten
Come Back To Me
(Phoebe’s
POV)
Paglabas
ko ng CR sa may NAIA, may biglang nahagip yung mga mata ko.
Tama
ba ‘tong nakikita ko? Anong ginagawa niya dito? Bakit nakaluhod siya at
nakayuko? Anong nangyari?
Medyo
lumapit ako saka ako nagsalita.
“Logan?”
Tawag
ko sa pangalan niya.
Napansin
kong nagstiff yung likod niya. Tumigil din sa panginginig yung buong katawan
niya. Maya-maya pa, dahan-dahan siyang lumingon. Napansin ko yung mata niya na
basa at medyo namumula.
(Logan’s
POV)
Nakayuko
lang ako at umiiyak. Kainis! Paano kung pagbalik niya dito may iba na siyang
mahal? Paano na?
“Logan?”
Nagstiff
yung likod ko.
Tama
ba ako ng rinig?
Teka,
tama naman diba? Boses niya yun diba? Tama ba? Totoo ba?
Totoo
ba talaga o baka panaginip lang ito? Panaginip na si Phoebe daw yung mahal ko.
Na si Phoebe daw ay si Ann.
Dahan-dahan
akong lumingon.
Nakatitig
siya sakin. Parang nagulat din siya kung bakit ako nandito.
Eh
siya? Bakit din ba siya nandito? Diba pumunta na siya sa ibang bansa?
Namilog
ang mata ko. Tumayo ako at dahan-dahang lumapit sa kanya. Umatras-atras naman
siya.
“Logan,
ano bang ginagawa mo?” Nagtataka niyang tanong. Parang
natatakot siya na hindi niya maintindihan.
Sa
kaka-atras abante naming dalawa, umabot kami sa may pader. Lumapat yung likod
ni Phoebe sa may pader kaya nilagay ko yung kaliwa kong kamay sa may bewang
niya tapos hinawakan ko naman yung kaliwa niyang pisngi gamit ng kanan kong
kamay.
Unti-unti
kong nilapit yung mukha ko sa mukha niya at hinalikan ko siya sa labi.
Matagal
na magkadikit ang mga labi namin bago niya ako itulak.
“Ano
bang ginagawa mo, Logan?!” Inis niyang tanong sakin.
Lumapit
ulit ako saka ko siya inipit sa pader. Hawak ko yung magkabila niyang balikat
habang nakatitig ako sa mga mata niya.
Muling
may tumulong luha sa mga mata ko.
“I’m
so sorry, Phoebe. I’m so sorry kasi sinaktan kita. First of all, I’m sorry kasi
hindi kita pinaniwalaan nung inamin mo sakin na ikaw si Ann. Sunod, sorry kasi
hindi kita pinansin for one month. I’m so sorry dahil pinag-mukha kitang tanga
dahil hinahabol mo ako parati para lang humingi ng sorry pero hindi kita
pinapansin.” Sabi ko.
Umiiyak
na rin si Phoebe. Hinawakan niya yung magkabila kong pisngi habang umiiyak
siya.
“Hindi
naman ako nagalit sayo eh. Tsaka eto tatandaan mo ha? Mahal kita. Mahal kita ng
walang alinlangan. Kahit husgahan ako ng ibang tao wala akong pakialam. Basta
mahal kita. Okay? Alam mo, kahit hindi mo ko mahalin ayos lang sakin. Hindi
naman ako umaasa sa kahit na ano eh. Sapat na sakin yung Makita kitang Masaya
sa piling ng iba. Or kahit Makita ko lang yung mga ngiti mo sa labi. Sapat na
sapat na yun sakin!” Sagot niya sakin.
Patuloy
na umaagos yung luha mula sa mga mata ko. Pinupunasan niya yung magkabila kong
pisngi gamit nung thumb niya.
“Wag
kang umiyak. It hurts to see you cry. Please.”
Pakiusap niya saka niya ipinikit yung mga mata niya.
Tinanggal
ko yung mga kamay niya sa magkabila kong pisngi saka ko pinunasan yung mga luha
ko. Kinuha ko sa bulsa ko yung panyo ko tapos pinunasan ko yung pisngi niya.
Napatitig
ako sa mga labi niya. Ang pula-pula nito. Parang gustong-gusto ko ‘tong
sunggaban.
Hindi
ko alam kung anong pumasok sa isip ko pero hinapit ko siya sa bewang at hinila
ko pa siya papalapit saka ko siya hinalikan sa labi.
Tulad
kanina, matagal lang na magkalapat ang mga labi namin. Agad din akong kumalas
tapos tinignan ko siya sa mata.
“Sorry.”
Paumanhin ko.
Nginitian
niya lang ako.
“Nga
pala, Phoebe. Mahal din kita.” Medyo mahina kong sabi.
Namilog
ang mga mata niya.
“Ma…mahal
mo ko?” Di niya makapaniwalang tanong.
Ngumiti
ako ng bahagya saka ako tumango.
May
nag-form na malaking ngiti sa mukha niya.
Nagulat
ako nung bigla siyang tumalon at dambahin ako ng yakap. Pero syempre, sinalo ko
tapos niyakap ko siya ng mahigpit.
“Kyaaaaaa~”
Kinikilig niyang tili saka pumadyak-padyak.
Lalo
kong hingpitan yung yakap ko sa kanya.
Oo
na. Inaamin ko na. Mahal ko siya. Mahal na mahal.
Maya-maya,
ibinaba ko na siya.
Bakas
pa rin sa mukha niya na Masaya siya.
Sana
ganito lagi. Yung Masaya.
“I
Love You.” Sincere kong sabi sa kanya.
“I
Love You, too.” Sagot niya.
Then
I kissed her again. But now, it’s passionate, yet gentle. And Sweeter.
“Ms.
Fajemolin, Proceed to the Departure Area now.”
Tinitigan
ako ni Phoebe sa mga mata ko.
Nginitian
niya ko saka niya ako hinila papunta sa mga upuan. Lumapit kami sa may isang
babae. Kinuha niya yung maleta mula sa kamay ng babae tapos tumingin siya
sakin.
“Sorry.
But maybe I need to find myself first. I Love You. Always remember that.”
Sabi niya sakin.
Naguguluhan
ako. Aalis pa rin siya?
“Pero—“
“I’ll
be back soon. I’m sorry.” Sabi niya tapos hinalikan ako sa
pisngi at nilagpasan na ako.
Tinignan
ko na lang siya habang naglalakad siya paalis.
Maybe
I need to set her free.
But
I will make sure she will Come Back to Me.
I
Love Her. Always and Forever.
I
will wait, Phoebe Ann. I will. I Promise.
I
Love You.
When
You Find You, Come Back To Me.
ayyieh! happy ending na..hohohoh.. na carried away ako sa music..huhuhu.. Sis..dream come true nga.. kami na nga ni Logan ko..ayie!
ReplyDelete