Saturday, May 25, 2013

One Summer Love 2 - "Second Time Around" : Chapter 9



Chapter 9
[ JONAH’s POV ]


“Zyruz.” Hinarang ko siya.


“Nagmamadali ako, Jonah. Kung may sasabihin ka, mamaya na lang. At hindi ako si Zyruz.”


Hindi ko pinansin ang huling sinabi niya. “Kung hinahabol mo si Demi, pabayaan mo muna siya.”


“Katatapos lang akong hatulan kanina ni Matt, pati ba naman ikaw?”


“It’s not about that.” Humalukipkip ako. “Bakit ikaw ang nag-sorry kina papa kanina habang nagla-lunch tayo? Si Lynuz ang pasimuno ng inuman kagabi, hindi ikaw. Pinagtatakpan mo ba ang kalokohan ng kambal mo?”


“Para namang hindi mo alam. You saw it with your two eyes, right? O nakalimutan mo na. He will do me a favor, I will do him one. Parang exchange gift lang. Wala ng bago sa ginagawa namin ni Lynuz. At kung may reklamo ka, sa kaniya ka magreklamo. I have to go. May aasikasuhin pa ko.” Iyon lang at umalis na siya.


Napailing na lang ako hanggang sa makalayo siya.


“Jonah!”


Ang boses na ‘yon! Lumingon ako sa likuran ko. Si Lynuz. May hawak siyang ice cream.


“Gusto mo ng ice cream?” alok niya ng makalapit siya sakin. Tiningnan ko lang siya, pagkatapos ay tinalikuran ko agad siya. Pinigilan niya ang braso ko. “Can we talk?”


“Ano pa bang pag-uusapan natin?”


Hinawakan niya ang ulo ko. Na iniwas ko naman agad. “Masakit pa ba ang ulo mo?”


“Tinanong mo na ‘yan kanina habang nagla-lunch tayo.”


“And you didn’t answer.”


“Sumasakit ang ulo ko lalo na pag kausap kita.”


“Jonah...”


“Lynuz, tigilan mo na ko.” Iyon lang at nagmamadaling iniwan ko siya.


Dahil sa tuwing titingnan at kakausapin ko siya, hindi ko mapigilang maalala ang nangyari noon. Mas lalo lang akong naiinis sa sarili ko. Dahil akala ko naka-move on na ko sa nangyari no’n. Pero the moment na nakita ko uli siya, ang ngiti niya, unti-unti kong naramdaman ang feeling na ‘yon sa tuwing nandyan siya, sa tuwing malapit siya at sa tuwing titingnan niya ko. Na may nararamdaman pa rin ako sa kaniya. Ginugulo na naman niya ko! Ang isip ko! Ang puso ko! And I hate him for that!


= = =


[ LYNUZ’s POV ]


Hindi ko na sinundan si Jonah. Hinayaan ko na lang siya. “Ano bang gagawin ko sa’yo, Jonah? Ang hirap mong basahin.”

I acted like cool sa harap niya ng magkita uli kami. I even called her babe. Hindi ko lang mapigilan ang sarili ko. Lalo ng makita ko uli siya. Namiss ko talaga siya. Iyon ang naramdaman ko ng makita ko uli siya. Hindi ko expected na kabaligtaran ng mararamdaman ko ang mararamdaman niya. Halatang galit siya sakin. At hindi ko alam kung bakit. Dahil ba sa nangyari last summer? Pero ako nga dapat na mainis sa kaniya, ang sabi ko no’n, saglit lang ako. Pero anong ginawa niya?


- F L A S H  B A C K -

Natanaw ko si Jonah na katabi si Crizzy na nakaupo sa buhangin. Lumapit ako sa kanila. “Hey.” Inakbayan ko si Jonah. Napalingon siya sakin. “Sorry kung natagalan ako, babe.” May babae kasing lumapit saming dalawa kanina. Ayaw ko man dahil kasama ko si Jonah, napilitan akong magpanggap na si Zyruz dahil may utang ako sa kambal ko.


Hindi nagsalita si Jonah. Nakatingin lang siya sakin. Napangiti ako. Pinisil ko ang ilong niya. “Jonah. Yuhoo! I’m here!”


Napakurap siya. Sabay iwas ng tingin sakin. “Sorry.”


Tinabig ko siya ng bahagya. “Iniisip mo ba ko? Ikaw talaga. Namiss mo agad ako.”


She pouted. “Hindi, ah.”


“Weh?”


“Hindi nga!”


Mas lalong lumapad ang ngiti ko. “Eh, paano ba ‘yan? Namiss kita, eh.”


“Ehem! Ehem!” Sabay kaming napalingon sa kaibigan niya. “Nandito pa ko, guys. Hindi ako invincible.” I just smiled. “Aalis na nga muna ko.” Iniwan na niya kami.


Tiningnan ko si Jonah. “Sa’n mo gustong pumunta, babe?”Babe. Nasanay na rin ako sa pagtawag ko sa kaniya ng gano’n. Alam kong nagpapanggap lang kami. Pero hindi ko mapigilang umaktong parang boyfriend niya. Hindi ko alam. Hindi ko rin maintindihan ang sarili ko.


“Jonah.” Nang mapansin kong nakatulala lang siya.


“Hah?”


Kumunot ang noo ko. “May problema ba?”


“Wala.” Tumayo siya. “Pumunta tayo ng bar.” Kumunot ang noo ko pero tumayo na rin ako. Tumalikod na siya ng hawakan ko ang braso niya. “Bakit?”


“Wag kang maiinlove sakin, ah.” Hindi ko rin alam kung bakit ko nasabi ‘yon. Siguro dahil ngayong gabi, matatapos na ang pagpapanggap namin. Gusto ko lang malaman kung... “Hindi ka pwedeng mainlove sakin.”


Ano ba ‘tong sinasabi ko? First time kong sinabi sa isang babaeng wag siyang mainlove sakin. Dati, wala naman akong pakealam kung mainlove man sila sakin o hindi. It’s their choice, not mine. Pero bakit pagdating kay Jonah, concern ako kung mahuhulog ba siya sakin o hindi.


“Bakit?”


Huminga ako ng malalim. “Because I don’t know what will I do kapag nainlove ka sakin. Maraming babaeng nakapaligid sakin. Baka masaktan lang kita.” Sinasabi ko ba ‘to sa kaniya para maiwasan kong masaktan siya kahit wala pa? Pero kaya ko ba talaga siyang saktan?


“Don’t worry. Hindi ako maiinlove sa’yo. Tutal naman, hindi na tayo magkikita bukas at matatapos na din ang pagpapanggap natin ngayon. Thank you nga pala. Let’s go.” Tumalikod na siya.


Napailing ako. Lalo ng marinig ko ang sinabi niya. Parang hindi ko matanggap. “Jonah!” tawag ko sa kaniya. Humakbang ako palapit sa kaniya. Lumingon siya sakin. Hindi ko na napigilan ang sarili ko. Niyakap ko siya.


“Lynuz...”


Hinigpitan ko ang pagkakayakap sa kaniya. Hindi ko mapigilang mapangiti habang yakap siya. Nababaliw na nga ko. At ang hindi ko inaasahang sasabihin ko ay nasabi ko. “Pwede bang totohanin na natin ‘tong pagpapanggap natin?” Para kasing hindi ko matatanggap na hanggang dito na lang. Kahit parang naguguluhan din ako sarili ko. Sa nararamdaman ko. I just need to say it. The urge to say it. Kahit parang kontra ‘yon sa sinabi ko kanina. I told you, guys. Naguguluhan din ako.


“Lynuz!”


Napatingin ako sa unahan ko. Kumunot ang noo ko. Shit! Anong ginagawa niya dito? Dahan-dahan akong bumitaw kay Jonah. “Kaycee.”


Mabilis siyang lumapit samin. Hindi ko nahulaan ang gagawin niya. Sinalubong lang naman niya ko ng sampal. Aray! “Alam kong si Lynuz ka! I just saw your twin! And I hate you! Pumunta ko all the way here para makipag-ayos sa’yo! Tapos ito ang madadatnan ko!” Ni hindi ko naiwas si Jonah sa kaniya ng ito ang sunod niyang sampalin.


“Kaycee!” Inilayo ko si Jonah sa kaniya.


“At ‘yang babae pa talaga ang kinampihan mo! Magsama kayo!” Nag-walk out na siya.


Nilingon ko si Jonah na nasa likuran ko. “Jonah, okay ka lang?” Hinaplos ko ang pisngi niyang sinampal kay Kaycee. Umiling siya. I gritted my teeth. “Dito ka lang, okay. Babalik ako.” Hinawakan niya ang braso ko. Ayoko mang iwan siya, pero kailangan ko lang makausap si Kaycee. “Saglit lang ‘to.” I kissed her nose. Bago sundan si Kaycee. Malayo na siya ng maabutan ko siya.


“Kaycee!” Pinigilan ko ang braso niya. “Say sorry to her.”


“At bakit ko gagawin ‘yon? Manloloko ka!”


“Ako pa ‘tong manloloko? Baka nakakalimutan mo, ikaw ang nanloko satin.”


“Lynuz...” Nawala ang galit sa mukha niya.


Humalukipkip ako. “Never akong nang-two time sa mga past girlfriends ko. To show some respect. Kaya ang i-two-time ako ng girlfriend ko, hindi ko matatanggap ‘yon. Lalo na ng makita ko ‘yon with my own eyes. Besides, it’s almost three weeks simula ng mag-break tayo. Tapos magpapakita ka na lang bigla dito.”


“I’m sorry, Lynuz. I still love you.”


“It’s over, Kaycee. I’m sorry.”


“No! Guguluhin ko kayo ng babaeng ‘yon!”


“Kung kaya mo.” Tumalikod na ko para bumalik kay Jonah ng hilahin niya ang kamay ko. The next thing I knew, she was kissing me. I didn’t respond. Hinayaan ko lang siya. Hanggang sa unti-unti siyang bumitaw sakin.


“I hate you!” Nagmartsa siya paalis.


Napailing ako. Pinunasan ko ang labi ko. Binalikan ko na si Jonah. Para lang magulat sa makikita ko. I saw her. With some guy. Not just some guy, but that Allen. Magkayakap sila. Nagsalubong ang kilay ko. Akala ko ba umiiwas siya kay Allen?


Nang may tumapik sa balikat ko. Si Zyruz ang nalingunan ko. “Better luck next time, ‘tol.”


Tinalikuran ko siya. “Ano bang pinagsasabi mo?”


Sumunod siya sakin. “Kunwari ka pa.”


“Wala akong alam sa sinasabi mo.”


“You can call her, ‘tol.”


“I don’t know her number.”


“Dalawin mo siya.”


“I don’t know where she lives.”


“Sa school niya.”


“I don’t know where it is.”


Tinapik niya ang balikat ko. “Masyado ka kasing busy sa pagpapa-cute mo, eh. Kailan ka pa nakalimot sa mga gano’ng bagay?”


Kumunot ang noo ko. “Tigilan mo nga ko.”


“Iinom na lang natin ‘yan. Tara! Ipagluksa natin ang kamatayan ng puso mo.”


“Shut up!”


“Don’t worry. Hindi ako maiinlove sa’yo. Tutal naman, hindi na tayo magkikita bukas at matatapos na din ang pagpapanggap natin ngayon.”


Tapos na nga.

 - E N D  O F  F L A S H  B A C K -


Tapos na nga. Dahil kinabukasan, hindi ko na sila nakita ng mga kasama niya.


I sighed. Tumalikod ako at naglakad-lakad. Hanggang sa makarating ako sa volleyball area. Nakita ko ang kambal kong nakatayo. Lumapit ako sa kaniya.


“Argh! Nakakainis!” Sinipa niya ang isang bato. Parang alam ko na kung anong problema niya. Mukhang parehas lang din kami ng problema. Ang mabuti pa, dadamayan ko na lang siya.


“Mukhang mainit ang ulo ng kambal ko, ah. Sumasabay sa init ng panahon.” Napalingon siya sakin. “You want?” alok ko sa hawak kong ice cream.


“Ayoko.” Umupo siya sa bench. Umupo rin ako sa tabi niya.


“Hindi ko na kailangang tanungin kung anong problema mo. Ganyan talaga ang mga babae. Ang hirap na ngang intindihin, ang hirap pang ispelengin. Sala sa init, sala sa lamig. Hay ewan!” Parang si Jonah. Bakit tuwing nakikita kong kausap niya sina Zyruz, lalo na si Zyruz, okay naman siya. Pero bakit pagdating sakin, automatic na magkakasalubong agad ang kilay niya? “Hayyy... kung may gamit lang na pwede kong gamitin para malaman ang iniisip niya, ginamit ko na.”


“Mukhang hindi ang problema ko ang pinag-uusapan natin.” Zyrus said.


“Problema mo kaya.”


“Hi, Zyruz!” Napalingon ako sa gilid namin. Si Mhira ang nakita ko. At sakin siya nakatingin. Hindi kay Zyruz. Napagkamalan niyang ako si Zyruz. Sanay naman ako. Walang bago. Nilingon ko si Zyruz. Humalukipkip lang siya at tumingala sa langit. Nagkibit-balikat ako. Ayaw niya ng kausap ngayon, then I will do him a favor. Ako ngayon si Zyruz.



Nilingon ko si Mhira. “Hi, Mhira.”


“Last day ninyo na dito diba? Why don’t we join us? Lagi na lang kasing si Lynuz ang kasama namin.”


“Ayaw mo bang kasama si Lynuz?” tanong ko.


“Hindi naman sa gano’n, what I mean is sumama ka naman samin. Lagi mo na lang kasing kasama ang babaeng ‘yon.”


“Hindi siya basta babae lang, okay.” biglang singit ni Zyruz sa usapan namin. “Her name is Demi. Call her Demi.”


“Lynuz, hindi naman sa...”


Tumayo si Zyruz at lumayo samin. Napailing ako. Kahit kailan talaga kong kambal ko, hindi maiwasang magsungit sa mga babae lalo na pag may topak.


“Galit ba si Lynuz?” tanong sakin ni Mhira. Buti na lang at smiling face ako, hindi ko na kailangang pigilan ang ngiti ko. “Nanibago tuloy ako. Hindi naman siya ganyan, ah.”


“Don’t mind my twin. May pinagdadaanan lang ‘yan.” Tumayo na ako. “Let’s go with your friends, Mhira.”



At kailangan ko ng distraction. Dahil kung hindi, baka matulad ako kay Zyruz na parang mababaliw na sa kakaisip.



 = = =

1 comment:

  1. kyyaaaaah!! even until now kinikilig pa rin ako kay Zyruz! haha..

    ReplyDelete

Say something if you like this post!!! ^_^