Sunday, June 3, 2012

My G-Minor Prince : Chapter 9


CHAPTER NINE

         Naabutan ni JinWoon na umiiyak si JiYeon. Doon ito nakita ni JinWoon sailalim nga ng punong manga, nakaupo sa papag. Nakaramdam sya ng awa dito maging sa sarili nya. Alam nya kung ano ang nararamdaman ni JiYeon. Alam nya kung gano kasakit ang ganung pakiramdam. Pero hindi naman pwedeng mag-muk-muk na lang silang dalawa sa ilalim ng manga habang umiiyak. Lalo lang nilang ginagawang kaawa-awa ang mga sarili nila.


        Lumapit si JinWoon kay JiYeon, dala ang gitara nito. Naupo pa ito sa tabi nya. Ikinagulat iyon ni JiYeon. Agad itong tumalikod para mag-punas ng luha. Tuwawa saglit si JinWoon bago nag-salita. "Wag mo nang itago. Nakita na kita umiyak noon pa."napalingon sa kanya si JiYeon. "Akin yang panyong hawak mo"tinuro pa ni JinWoon ang panyo na pinangpunas ni JiYeon sa luha nya.


        "Sinungaling!"galit na saad nito tapos ay nang-ismid pa ito. Pero hindi sya pinansin ni JinWoon sa halip ay tumugtug lang ito ng gitara pag-kuway inumpisahan narin nito ang pag-kanta sa unang verse ng White Love ni SeungRi. Pati ang chorus ay kinanta nya.


        [Translated in English]"The snow is piling up towards the sky where the clouds dance. I’ll go anywhere with you, Love Love Love yeah. Everyday the birds are singing and the flowers are smiling at us. Go anywhere with me, Love Love Love Love"kanta ni JinWoon. Doon lang muli napalingon si JiYeon sa kanya. Nag-patuloy lang sa pag-kanata sa pag-kanta si JinWoon, nagulat na lang sya ng bumagsak ang ulo ni JiYeon sa balikat nya. Nang lingunin nya ay  tulog na pala ito.


        Inilapag ni JinWoon ang gitara sa tabi nya. Para mas maasyo ang pag-kakasandal ni JiYeon sa kanya ay inakbayan nya na lang ito. Ngayo ay nakahilig na ito sa dib-dib nya. Ngayon lang nya napansin na makinis pala ang balat ni JiYeon. Napansin din nyang hindi ito naka-lipstick. Sadyang mapula lang talaga ang mga labi nito. Malambot pala ang buhok nito kahit na araw araw itong nag-papalit ng style. Para itong nagtutulog na bata sa kandungan nya.


       Bigla syang nakaramdam ng kaba habang tinititigan nya ito lalo na ang mga labi nito. Parang gusto nya ng halikan. Unti-unti syang naakit hanggang sa sintemetro na lang ang lapit pero agad din syang umiwas. Napasapo sya sa nuo. "Hay! Ano bang nang-yayari sakin?"ilang beses nitong pinukpok ang nuo. Umiling ito at ipinikit na lang ang mga mata para hindi na ito maakit sa labi ni JiYeon. Hanggang sa sabay silang bumagsak pahiga. Napayakap pa  si JiYeon kay JinWoon ng gumalaw ito. Wala ng may alam sa kanila na pareho na pala silang tulog at nag-lalakbay ang diwa kasabay ng mga hangin. It was really a goodnight for both of them because they were both smiling.


       Nagising si JiYeon na nakayakap kay JinWoon habang ganun din ito sa kanya. Sa una ay hindi pa nya napansin ngunit ng mag-angat sya ng ulo dun nya lang na-realized ang lahat. Napaupo sya at nag-sisisigaw.


       "Ahhhhhhhh!!! Walang hiya ka talaga! Ilang beses mo na akong pinag-sa-samantalahan!" pinag-susuntok nya ito sa braso. Todo salag naman si JinWoon.


       "Ano bang pinag-sasabi mo dyan! Ikaw nga 'tong unang humiga sa balikat ko kagabi! May paiyak iyak ka pa!"aniya ni JinWoon. Nang marinig ni JiYeon ang sinabi nitong umiyak sya. Napaisip tuloy sya na nakita pala iyon ni JinWoon kagabi. At sinabi din nitong hindi iyon ang unang pag-kakataon na nakita nya itong umiyak. Nakaramdam tuloy sya ng hiya pero hindi nya ito pinahalata kay JinWoon. Galit  syang tumayo.


       "Saan ka pupunta?"salubong ang kilay na tanong nito.


       "Uuwi na ko!"inis nyang singhal. Napangiti lang si JinWoon tapos ay nag-unat ito saka muling humiga. Ang ganda ganda ng mood nito ngayon. Parang pakiramdam nya nakumpleto ang araw nya. Sa sobrang saya nga nya ay napasigaw pa sya. Parang naririnig nya sa tenga nya ang kanta ni SeungRi na suddenly naging favorite nya.


       Kinse minutos  ng nag-hihintay sa labas si JinWoon pero hindi parin lumalabas si JiYeon. Inip na inip na sya kaya naman pinuntahan na nya ito sa loob. "Ano ba?! Bakit ba ang tagal tag-"natigilan sya sa nakita. Isang simpleng t-shirt at short lang ang suot ni JiYeon. Higit sa lahat ay wala itong make-up. Iyon ang unang pag-kakataon na makita nya ang simple at walang arte sa katawang si JiYeon.


       Halata sa mukha ni JiYeon ang ilang pero manghang-mangha naman si JinWoon. Kulang na lang ay mag-laway ito. Kahit pala wala itong make-up ay lumilitaw ang ganda nito.  Tiningnan sya ni JinWoon mula ulo hanggang paa. Parang hindi si JiYeon ang kaharap nya.


       "Maganda ba sya apo?"masayang tanong ng kanyang Lola. Para syang napaso ng mainit na kape at nataranta kaya iba ang nasagot nya.


       "Ang pangit-"nautal sya ng tingnan sya ng masama ni JiYeon. "Bi-bilisan mo na nga!"nag-walked out ito na hawak hawak ang kumakabog na dib-dib.


       Parang hingal na hingal sya ng maka-labas. Hanggang dun ay hawak parin nya ang dib-dib na parang natatakot syang baka mahulog na lang ito bigla. "Ano bang nang-yayari sakin? May sakit na ba ako sa puso?"tumingala sya sa langit at nag-sign of the cross. "Diyos ko wag naman po!"napa-tayo sya ng diretso ng makita nyang palabas na si JiYeon. But he really can't stand  the beat of his heart. Para syang kinakapos ng hininga. Tumalikod sya at humarap sa pader nag-babakasakaling kumalma sya.


       "Ano bang ginagawa mo dyan?"walang reaksyon na tanong ni JiYeon.


       "Wala ka nang paki-alam!"masungit nyang sagot.


       "Mukha kang tanga. Tara na nga! Mag-harvest na tayo para makauwi na tayo!"yaya nya. Nag-offer kasi si JiYeon na mag-harvest muna sila bago umuwi kabayaran na rin sa pag-gamot ng Lola ni JinWoon sa kanya. Hindi na rin naman kasi ganun kasakit ang paa nya at kaya na nya.


       Asar syang hinabol ni JninWoo, "Hoy! Anong sabi mo? Bakit hindi mo ko tinatawag  na Mahal na Prinsipe?!"tuloy tuloy lang si JiYeon sa pag-lalakad. "Hoy! Huminto ka dyan! Isa!"pero hindi sya pinapakinggan nito.


       Inumpisahan na agad ni JiYeon ang pag-harvest ng mga apple. Samantalang si JinWoon ay talak parin ng talak. Sa inis ni JiYeon ay sinubuan nya ito ng apple na hawak nya. Natawa si JiYeon ng makita kung gano kalaki ang sinubo nya. Bukang buka tuloy ang bibig ni JinWoon.


       "Yah!"galit na kinuha ni JinWoon ang apple sa bibig. Muli syang sinubuan ni JiYeon ng apple na mas malaki. Mas bukang buka ang bibig ni JinWoon. Para na itong letchong baboy. Napaluhod na sa tawa si JiYeon. Maging si JinWoon ay natawa na rin. Pumitas ng maliit na apple si JinWoon tapo ay pinunas ito sa damit nya saka isinubo kay JiYeon. Kumagat naman ito. "Masarap?"tanong ni JinWoon.


       Umarko ang mukha nya na masarap ang apple at tumango pa ito. "Mahal na Prinsipe! Heto kainin mo!"sinubuan din sya ni JiYeon. At himalang hindi na sya nailang na tawagin ito sa ganung pangalan.


       "Wow! Matamis!"matikas nitong boses.


       "Talaga?"nakangiting tanong ni JiYeon.


       "Uhmm. Magaling kang utusan."sabi ni JinWoon. Nag-bigay galang naman si JiYeon. Hanggang sa para na silang mga batang nag-lalaro sa field. May nag-hahabulan sila, may mauupo si JinWoon na parang prinsipe at uutusan nya si JiYeon tapos ay magiging si JiYeon na ang prinsesa at si JinWoon ang kabalyero nya. Meron pang ilalagay ni JiYeon ang apple sa ulo ni JinWoon na kunyari ay korona saka kihaan nya ito ng picture sa cellphone nya. Syempre hindi rin makakaligtas si JiYeon, ganun din ang ginawa ni JinWoon. Kinuhaan nya rin ng picture si JiYeon gamit ang cellphone nya. Nag-kuhaan sila ng pictures. Pinakanta pa ni JiYeon ng White Love si JinWoon habang nire-record nya ito. Ilang saglit pa ay sinasayaw na nila ang chorus ng kanta.


       Sa ganun kaiksing panahon ay nag-kalapit silang dalawa ng hindi rin nila inaasahan. Ayaw man nilang aminin pero pareho silang nag-e-enjoy sa isa't isa. Nakakalimutan nila ang mga problema nila pag mag-kasama sila.


      Pagod na humiga ang dalawa sa papag sa ilalim ng manga. Pero kahit pagod ay bakas sa mukha ng dalawa ang saya. Nag-katawanan sila ng mag-katinginan.


      "Marunog ka rin palang tumawa ng katulad ngayon?"pag-kuway saad ni JinWoon.


      Hinampas sya ni JiYeon sa braso. "Bakit? Anong tinginmo sakin? Robot? Puro kamay na bakal lang hindi man lang ngumingiti. Walang puso?"inismid nya si JinWoon.


      Naupo si JinWoon sinundan lang sya ng tingin ni JiYeon. "Mas gusto ko kita ngayon kaysa dati."sabi nito. Nagulat si JiYeon. Hindi nya alam kung anong ibig sabihin ni JinWoon sa sinabi nitong gusto sya nito. Nangibabaw ang katahimikan. Agad naman iyong binasag ni JinWoon ng mag-explain sya sa ibig nyang sabihin. "Gusto ko yung simpleng JiYeon kaysa sa palaging naka-make-up. Mas bagay kasi sayo ang simple. Wala kang tintagao, nakakatawa ka ng ganyan. Lumalabas ang totoong ikaw. Kaysa sa dati na lahat ng soft side mo naka-tago sa make-up at papalit palit mong hairstyle. Mas masarap maging ikaw kaysa sa maging hindi ikaw."anya ni JinWoon.


      Sumeryoso ang mukha ni JiYeon, kahit pakiramdam nya pangahas ang mga sinabi ni JinWoon inaamin nya na may punto ito. Mas gusto nya ang JiYeon ngayon, simple malayang ipinakikita ang nararamdaman hindi katulad ng isang JiYeon na rebelde at walang pakialam kahit may masaktang mga tao. Na-realized nya na lang sa sarili nya na ayaw na nyang bumalik sa dating sya. Mas gusto na nya ang ngayon. Tumayo sya mula sa pag-kakahiga. Bigla namang kinabahan si JinWoon dahil baka nagalit na ito.


      Otomatikong sinalag ni JinWoon ang kamay ni JiYeon nang akala nya ay sasampalin sya nito. Pero sa balikat lang pala sya nito hahawakan. "Salamat. Dahil sayo may mga na-realized akong bagay Mahal na Prinsipe."ngumit si JiYeon pag-kuway ngumiti na rin si JinWoon.


      Ready na ang mga apple na dadalhin ni JiYeon. Nag-dala din si JinWoon para sa mga magulang nya. Hinawakan ngmatanda ang kamay ni JiYeon. "Bumalik ka dito hu? Mabait kang bata. Magaling talagang pumili ng girlfriend 'tong apo ko."hanggang sa mga oras na yun ang pag-kakalam ng Lola ni JinWoon ay may relasyon sila.


      "Lola, hindi ko po sya girlfriend."pag-amin ni JinWoon na ikinagula ng matanda.


      "Ganun ba? E bakit mo sya dinala dito? Sabi mo bukod sa mga barkada mo wala kang iba pang dadalhin dito kundi ang babaeng pakakasalan mo?"pag-bubuking nito sa apo.


       "Lola naman! Hindi ko sinabi yun!"pag-sisinungaling nito.


       "Ano-"hindi na pinatapos ni JinWoon ang Lola sumingit na agad ito.


       "Ah~Sige Lola! Mauna na kami. Baka gabihin nanaman kami e."humalik na si JinWoon sa Lola nya, medyo nagulat sya ng ganun din ang ginawa ni JiYeon. Ilang saglit pa ay umalis na sila. Mami-miss nila ang lugar na yun. Dahil sa sandaling panahon ay marami silang nagawang memories na dalawa. Pareho din nilang hinihiling na sana maulit uli iyon.

1 comment:

  1. ~>angel is luv<~

    waaahhh! paganda na siya ng paganda!!!

    ReplyDelete

Say something if you like this post!!! ^_^