Dream Come True : Chapter Seven

CHAPTER SEVEN

Feelingera =__=

 (Logan’s POV)

Pagkarating ko sa shooting place…

“Logan! Late ka na naman! Ano ba naman yan!” Sita ni Direk.

“Pasensya na, Direk. May importante pa akong inasikaso eh.” Sagot ko saka naupo.

“Haaay nako! May mas importante pa ba kesa sa trabaho mo?!” Sigaw ni Direk

Napatayo ulit ako.

‘Palibhasa director ka! At sana, kung director ka, alamin mo naman yung lugar mo! Hindi mo lugar na sitahin bawat galaw ko! Bakit? Nanay ba kita para sitahin mo ko nang ganyan?! Importante yung inasikaso ko! Ikaw? Sa tingin mo importante ka sakin?! Alam mo sa totoo lang, pwedeng-pwede akong umalis sa rehearsal na ‘to kung ikaw lang rin makikita ko! Pwede ba? Pakialaman mo na lang yung mga taong payag ibigay yung privacy sayo!’

Yan ang balak kong sabihin sa kanya.

Nakakainis ha! Ano bang alam niya sa buhay ko?! Di porket Artista ako, hindi ko na pwedeng takpan yung mga privacy ko?!

Biglang may pumigil sa dibdib ko.

“Logan, Direktor siya. Hayaan mo na lang. Ang mabuti pa, wag mo na lang siyang intindihin.” Pigil nung Manager kong lalaki.

Padabog akong kumalas saka nagpunta sa may Make-up Artist ko.

~

Kararating ko lang sa bahay. Tulog na yata si Mama. Si Papa next year pa ang balik.

Nilapag ko sa Sofa yung Bag ko.

“Ser, lalabas pa ho ba kayo?”Tanong ni Yaya Vin.

“Hindi na ho, ‘Ya. Paki-sara na po nung gate at pinto. Si Mama pala?” Tanong ko.

“Nasa kwarto niya ho, Ser. Naka-tulog nap o kahihintay sa inyo.” Sagot ni Yaya Vin.

“Ah sige, pakidala na lang nung bag ko sa may kwarto ko. Puntahan ko lang si Mama.” Paalam ko.

Umakyat na ako at dumiretso sa kwarto nila Mama.

*Tok Tok*

Kinatok ko muna pero wala akong narinig na sumagot kaya pinihit ko na yung seradura.

Pumasok ako saka ko sinara yung pinto.

Nakita kong nakahiga si Mama at natutulog na.

Lumapit ako at naupo sa may gilid ng kama. Hinaplos ko yung noo niya hanggang sa may buhok.

“Hindi na tayo nakakapag-usap, Mama. Kapag umalis ako ng bahay, tulog ka pa, kapag dumating ako sa bahay, tulog ka na. Haaay.” Bulong ko.

Yumukod ako saka ko hinalikan yung noo niya.

“Mahal na mahal kita, Mama. Good night.” Paalam ko saka na ako tumayo at naglakad papunta sa may pinto.

Lumabas na ako saka dumiretso sa kwarto ko.

Haay buhay.

Pagpasok ko sa kwarto ko, napalingon ako sa may Study table ko.

Bond Paper. Ballpen. White Envelope.

Hindi ko alam pero kahit alam kong antok na antok na ako, nagpunta pa rin ako sa may Study table ko.

Naupo ako at kumuha ng Bond Paper tapos Ballpen.

~♥~♥~♥~♥~♥~♥~♥~

DEAR ANN,

             Ann, parati akong pumupunta sa bahay niyo pero parati ka namang wala doon. Alam mo, miss na miss na kita, ikaw ba? Miss mo na rin ba ako? Sana kapag nagpunta ako ulit sa inyo, masaktuhan kong nandoon ka na rin. Kasi kapag hindi pa rin tayo nagkita, siguro titigil na ko. Pasensya na, pakiramdam ko kasi nawawala na yung pag-asa ko na makikita ulit kita.

                

               Bago ko nga pala malimutan, kapag nasaktuhan kita sa bahay niyo, tatawagan ko si Phoebe para makilala ka niya. Kaibigan ko siya. Alam mo, magkaugali kayo. Parati niya rin akong sinisita kapag hindi ko ginagalaw yung Ketchup ko. Alam mo naman, ayaw ko ng Ketchup. Haha. Osha, Masyado na yata ‘tong mahaba. Paalam na sayo. Ingat ka palagi ha? :)

Your Childhood Best Friend,

Logan/Lolo

~♥~♥~♥~♥~♥~♥~♥~

-End of the Night-

“Logan, hijo! Anak, gising na dyan!”

*Eeeennkkk*

“Hala! Ang anak ko, dito na natulog. Naku, baka sumakit ang katawan nito. Haay naku talaga ‘tong batang ito.”

May kumalabit sakin.

“Anak, hijo. Gumising ka na dyan! Baka ma-late ka sa school mo!”

Unti-unti kong idinilat ang mga mata ko.

Umupo ako ng maayos at--- TEKA?! Umupo ng maayos?!!!!

Napatingin ako sa may pwesto ko.

“Hala!” Gulat kong sabi.

Bakit naka-upo ako?!!!

Tumayo ako at nag-stretchings.

“Anak, maligo ka na.”

Napalingon ako at nakita kong nakatayo si Mama at naka-kibit balikat.

Ngumiti ako saka kumamot sa batok.

“Nandyan po pala kayo, Mama. Sige po, maliligo na ako.” Sabi ko saka na dumiretso sa may Banyo ko.

~AFTER MALIGO~

Pagkalabas ko ng Walk-in closet ko, nakita ko si Mama na nakatitig sa may 

White Envelope.

Teka… White Envelope? Hmmm…

“Woi! Mama! Akin yan!” sabi ko sabay biglang hablot sa may Envelope.

“Alam ko. Inayos ko na yung letter mo para sa Kababata mo. Nilagay ko sa may Envelope. Teka, nakita mo na ba siya ulit?” Tanong ni Mama.

“Hindi pa eh. Hindi ko siya nasasaktuhan dun, Mama.” Sagot ko.

“Saan?” Tanong ni Mama.

“Nagpupunta ako sa may bahay nila pero parati siyang wala. Tulad kahapon di ko siya nakita dun. Nawawalan na nga ako ng pag-asa eh.” Sagot ko.

Lumapit si Mama at tinignan ako sa mata.

“Anak, baka may plano ang diyos para dyan sa pagkikita niyo.” Pagpapakalma ni Mama.

“Alam ko naman po yun. Pero parang hindi na kasi mangyayari.” Sagot ko.

“May plano ang diyos para dyan. Pero sa ngayon, bilisan mo na dahil isang oras na lang late ka na.” Nakangising sabi ni Mama.

Nanlaki yung mata ko.

Isang Oras na lang?!!!

Tumakbo agad ako pababa kasama yung bag ko at yung envelope.

Kumain lang ako saglit saka nag-toothbrush at humalik na sa pisngi ni Mama. Lalabas na sana ako ng pinto kaso napatigil ako sa sinabi niya.

“Okay, wala kang baon.”

Napalingon ako sabay lapit sa kanya.

“Baon?” Nagtataka kong tanong.

Kinapa ko yung bulsa ko sa may pwetan.

“Mama! Yung wallet ko ibalik mo na! Male-late na ko!”

Sumimangot si Mama pero inabot yung wallet ko.

“Naglalambing lang naman ako. Hindi na kasi tayo nakakapag-usap ng madalas eh. Gusto ko sana bukas pumunta naman tayo sa SM.” Nakasimangot niyang sabi.

Niyakap ko siya.

“Sige Mama. Pupunta tayo bukas sa SM. Babye!” Paalam ko.

Lumabas na ako saka sumakay sa kotse ko at nagpunta sa bahay nila Ann.

“Oh, hijo. Agang-aga nandito ka na. Pasensya na, umalis na siya eh.”-Tito.

“Ayos lang po tito. Pakibigay na lang po ito sa kanya mamaya pagdating niya.” Sabi ko saka ko inabot yung White Envelope.

“Sige, hijo.”

Teka.

“Tito, eto pa po pala. Pakibigay kay Ann. Wag niyo na lang po sanang sabihin na ako yung nagpapabigay.” Nakangiti kong sabi.

“Oo naman, hijo. Maaasahan mo ko pagdating dyan.”

(Phoebe’s POV)

May lumapit sakin. Teka, si Logan?

“Oy, ikaw pala.” Bati ko.

“Heto oh. Ticket para sa Mall tour ko sa sabado.” Abot niya.

Kinuha ko yung ticket at nilagay sa may bag ko.

“Salamat talaga ha?”

“Wala yun. Ikaw pa. Malakas ka sakin.” Sagot niya.

~AFTER ONE WEEK~

(Logan’s POV)

“Logan, may itatanong ako sayo.” Approach nung Babae na maliit.

“Ano yun?”

“Ikaw daw yung Childhood Bestfriend ni Phoebe?” Tanong niya.

May lumapit pang mga Babae.

“Oo nga. Narinig namin sa kanya kasi kinwento niya kay Bea. Totoo ba yun?” Singit nung isa pang babae.

“Oo nga?” Chorus naman nung iba pa.

Umatras atras ako.

“Pasensya na. Hindi ko alam ang sinasabi niyo eh.” Sagot ko.

Umirap yung iba tapos nagbulungan.

Umalis na ko at nung bigla kong makasalubong si Phoebe, hinarang ko siya.

“Totoo ba yung sinabi nung mga kaklase mo sakin kanina? Ako daw yung Childhood Best friend mo?” Tanong ko.

“Ha? Uhm…” Di siya agad makasagot.

“Akala ko totoo kitang kaibigan. Feeling mo naman magiging Childhood Best friend kita? Mahal ko yung Childhood Best friend ko na yun! At ikaw? Kaibigan lang naman kita eh! Pero sinira mo yung tiwala ko!” Bulyaw ko sa kanya.

Nakita kong tumulo yung luha niya.

Yumuko siya at humikbi-hikbi.

TSK! Bakit ba pakiramdam ko nasasaktan ako? Ano ba naman ‘to?!!!

“Sige nga! Asan yung patunay mo na ikaw nga si Ann?!” Inis kong tanong.

May dinukot siya sa bag niya at nakita ko nga yung mismong envelope na bingay ko kay Tito.

“Kinuha mo lang yan sa kanya!” Pilit ko.

Kinuha ko yung envelope at umalis na.

Nakakainis siya! Bakit ba mga babae mga ‘FEELINGERA’ ?

TSK!!!

=___=

>>>CHAPTER 8 HERE

Dream Come True | Prologue | Chapter 1 | Chapter 2 | Chapter 3

Chapter 4 | Chapter 5 | Chapter 6 | Chapter 7 | Chapter 8 | Chapter 9

Chapter 10 | Epilogue