Chapter 6
Di pa sumisikat ang bukangliwayway bumiyahe na kami papunta sa Hulesburg. Pansin ko lang, bakit todo ang pagbabalat kayo niya. Sino kaya ang tinataguan niya. Magkatabi kaming nakaupo sa train. Malapit ako sa bintana. Samantala si Paul,nakasandal sa balikat ko. Sobrang excited kasi kaya ayan nakulang sa tulog. Ako pa ngayon ang ginawang unan. Inoobserbahan ko siya. Ang pogi niya pala kapag natutulog. Animo'y anghel siya sa ulap. ang amo ng mukha niya. Sarap pisilin ng ilong niya. Ang kyut,sobra. Lihim akong napangiti. Ano ba tong ginagawa ko. Sinusuri ang kagwapohan ni Paul Dunham na walang kaalam alam.. Matapos mangalay ang leeg ko sa kakatitig sa kanya ay binaling ko sa bintana ang paningin ko. Ang ganda pala ng Britannia. Ngayon ko lang napuna. Hindi kasi ako lumalabas sa bahay kaya di ko mapupuna ang mga ganitong tanawain. Aaliwin ko muna ang sarili habang bumabyahe. Hindi naman ako naantok eh. Isa pa pa umaga na na maya maya .
Makalipas ang ilang saglit, nagulat ako sa pag angat ni Paul. Tila nagigising na siya pero nakapikit pa rin. Nahihiurapan yata sa pagmulat. Bumaling ako sa kanya. Sa pamamagitan ng mga titig ko tinatanong ko ko na bakit? May-kailangan ka?
"Nasa Hulesburg na ba tayo?"tanong niya sa paos na boses.
"Not yet."tugon ko sabay iling ng ulo."Matulog ka ulit diya. Gigisingin lang kita kapag dumating na tayo."
Kinibot niya ang labi saka bigla akong inakbyan.
"Alright."sabi niya na sumandal ulit sa ulo ko. Kaso lumapit ng kaunti ang mukha ko sa kanya. Anng dikit namin sa isa't isa. Kaya ito dumagundong ang puso ko. Hindi ko maiwasang uminit ang pisngi ko.
Anong ibig sabihin nito? Nahuhulog na ba ako sa kanya? Agad-agad? Ora mismo? May ganoon palang pagibig? Love at first sight. Kagaya sa nangyari kay Romeo and Juliet na nobela ni William Shakespeare. Kaso baka sa huli walang happy ending. May ganoon pala.
......
"Uwaaah! ang ganda ng bahay mo!"reksiyon ko nang makita ko ang bahay niya. Ang laki. KAsing laki ng bahay ko. Animo'y luluwa ang mata ko. Bakit ganiuto ang reaksiyon ko? Dapat nga masanay ako eh kasi ganito din kalaki ang bahay namin. Ano ba ako..parang new born eh.
"Let's go?"yaya niya.
"Hey,tara na
Di ako humahakbang.
"Hey tara na?"yaya niya ulit.
"Teka mali yata tayo sa binabaan eh. Imposible ito ang bahay mo."react ko na umaasim ang mukha.
"Bahay ko ' Talaga to. Halika na!"tinuuulak ang gate saka hinila ang kamay ko.
"sddfdsg..."rereklamo pa sana ako e kaso tinakpan niya ang biobig ko.
"No more violent reaction,please."ngumiosa siya saka binuhat ako papasok sa loob. Paano ba ako makareact inunahan mo ako eh. Lumala pa ang pamumula ng pisngi ko. Ano ba to? Naiinlove ba kako ulit? Naiinlove sa poging ito? Naku! Please,pwede wag muna ngayon? Hindi pa nga ako naka move on kay Leandro.
"Uwaaaah~! di ako makahinga."bulyaw ko nang makarating na kami sa loob at tinanggal niya ang kamay sa bibig ko.
Ngumisi lang siya.
"Take a rest,titimpla lang ako ng kape."pamamaalam niya.
Bumaling ako sa kabilang direksyon saka binagsak ang sarili sa sofa.
Tuluyan sioyang lumabas sa sala. Humugot ako ng napakalalim na hininga. Naiisipan kong igala ang paningin sa loob ng bhay. Oobserbahan ko kung gaano kaganda ang bahay na 'to. Ang hirap paniwalaan na bahay niya ito kasi ang simple niya. Malayong malayo sa kanya ang itsura ng bahay na ito. Ang elegante at magara ang mga mwebles. Mistulang bahay ito ng aristocrat. Sa pagisip isip ko. Bigla kong napansin ang nakahilirang picture frames na nakapatong sa lamesa sa isang sulok.Tumayo ako upang lapitan iyon. Namangha lang.
Sino-sino kaya ang nasa picture. Mukhang luma na.
Ito naging reaksiyon ko..tsss. Lumaki ang mga matako.
Nakita ko si Laendro with his girl. At ang babaeing iyan ay si..
Si Princess Beatrice of Edinburg.
Hindi maari. Siya pala ang pinalit sa akin ni Leandro. Ang bruhang malditang prinsesang ito. Tekam,anogng ginagawa nito sa pamamagay ni Paul Dunham? Huwag niyong sabihin na ancestor niya ito. Bumaling ako sa ibang litrato. Nandoon ang picture ng pamilya ni Leandro,mga apo niya,mga apo niya sa luhod at ang mga anak ng apo niya sa tuhod.. Lastly,nakita ko nang picture ni Paul. Ang bata niya dito. Charming face. Naka suot siya ng navy suit ng Britannia.
"Sila pala ang family ko."sumulpot si Paul sa tagiliran ko."Yung black and white na photo sila ang great grandparents ko."
"Descendant ka ni Leandro?Di maaari."tinalikuran ko siya.
Nagtaka naman siya kaya sinundan ako.
"What do you mean?"tanong niya.
Huminto ako para harapin siya.
"Ang lolo mo siya si Leandro. Ang lalaking may dahilan kaya napunta ako dito. Kaya pala iniwan niya ako kasi nagpakasal siya sa prinsesang iyan."umiyak ako.
Ang sakit eh. Sobra. Parang tinutusok ang puso. Sa dinami-dami kong makilala sa kasalukayan ang apo pa ni Leandro, Ano ka klaseng destiny. Pinaglalaruan mo ako eh. Ang sama mo.
Rwwr!
Ngayon alam ko na, si Paul Dunham ay prince of Edinburg. Kaya grabe ang pagbabalat-kayo. Takot makilala ng mga tao.
"Unbelievable. Lover ka ng lolo ko."putol-putol hiningang saad nito.
Sumisinghot ako.
"Kalimutan nan atin iyon.Prince of Edinburg."pinahid ko ang mga luha gamit ang daliri ko.
Tss..
Ang hirap magmove-on.
"Tama ka,magkape muna tayo."dinala niya ako sa kusina. Nagkwentuhan kami at nauwi sa tawanan at kulitan. Hanggang umabot kami ng tanghali. Sa rebelasyong iyon parang unti-unting nawawala ang kirot sa puso ko. Lalo na yong pagmamahal ko kay Leandro. Hindi ko na nararamdaman. Napalitan 'ata eh.
Maaaring dahil ito kay Paul kasi pinatatawa niya ako. Pinagagaan niya ang loob ko. Tila ba pinaiibig niya ako. Pinaakit niya ako ng mga ngiti niya. Nang pagiging mabuti niya. Maunawain siya kahit bago ko lang siya nakilala.
.........
Nasa sala na ako ngayon. Magbubura ng pangalan sa puting panyo na nakita ko kanina sa kwarto. Ibuburda ko ang pangalan namin ni Pual. Ibibigay ko ito sa kanya bago ako bumalik sa nakaraan, Para may remembrance naman siya. Wala kasing magandang gawin dito. Ayokong magmukmuk lang hanggang gumabi.
"Aalis muna ako."lisensiya bigla ni Paul nang dumaan siya sa harapan ko. Naka upo pala ako sa sofa.
"Saan ka pupunta?"nagtataka kong tanong.
"Kay Helen,bibisitahin siya.Saka pagbalik ko mamaya pa-planuhin natin ang panliligaw ko kay Helen ha."sagot niya na tuluyang lumabas sa double door.
*slam*
5 second lang nawala si PAul. Namiss ko na siya.
Ano ba 'to? Ba't ganito.
Bumuntong hininga ako. Sa kailaliman ng puso ko as if nasasaktan ako nang marinig na pupunta siya kay Helen. Tila gusto ko siya pigilan. Kaso ang isip ko parang balewala lang.
Bakit gani ang nararamdaman ko. Umiiba na ang tibok ng puso ko.
Nagpapaapekto na ako sa love at first sight.
Di ito pwede. Kagaluhan to.
"No wayyyyyyyyyyyy!"sigaw ko na um-echo pa sa loob ng bahay. Mistula akong baliw dito. Magisa lang kasi ako eh.
=======
bukas na ang dugtong nito..sorry po..inaantok na ako..hehehe.. Abangan ang bed scene bukas. ^^
Vote♥Comment♥Support!!
Thank You
sabi ko na nga bah eh!.. family ni paul si leandro.. si anne?inlove?agad2?.. naka move on na bah sya kei leandro?.. this is getting more exciting..
ReplyDeleteang cute ng flow ng story ♥♥♥
ReplyDelete