Chapter 1~
Nasa kwarto ako ngayon,nakaupo sa harap ng hearth habang abala sa kaka cross stitch. Boring kasi sa bahay. Inaamin ko malaki ang bahay. Maraming katulong kaso wala naman akong makausap. Kaya pinili ko magkulong sa kwarto ko boung maghapon. Magcross stitch at isipin ang mga magaganda alaala namin ni Mama. Minsan nga nalulungkot ako tuwing gigising sa umaga kasi tuwing gigising ako. Nandyan siya sa tabi ko.Sinusuklay niya ang buhok ko. Matagal nang nasa heaven si mama. 10 years ago na. Hanggang six years ko lang siya nakasama. Namatay siya noong lumubog ang barkong sinsakyan niya pauwi dito sa Britannia.
Ayon naluluha na naman ako. Nevermind na natin ha?
Year 1800 ngayon ang taon na sa tingin ko ay nakakalungkot sa akin. Si Leandro kasi (My bf) ay iniwanan niya ako dito sa Hulesburg. Babalik na siya sa Edinburg. Linipat siya doon ng hari. Siya na ang magbabantay kay Princess Beatrice. Wait, im not jealous. May tiwala naman ako sa knight ko. Kaso na mimiss ko siya.
Mahirap maging anak ng duke lalo na iyong amo ay palaging wala sa tabi mo. Palagi siyang busy sa pangangalaga ng Hulesburg. Akala niyo enjoyable maging member ng royal family. NAKAKALUNGKOT. Nawawalan ako ng ganang kumain. Sana ipakasal na ako ni Papa kay Leandro kaso malabong mangyari iyon eh. Di pa ako ipapaasawa sa kanya hanggat di pa ako nakatapos sa pag aaral. Dapat maging duchess muna daw ako bago mag asawa. E kaylan pa? Kapag 30 years old na ako.
"Lady Anne pinapatawag po kayo ng mahal na duke sa ibaba."ginambala ako ni Aisla. May loyal right hand alalay.
"Okay." I lift my eyebrow as i put my things on the table.
Tumango siya at sinara ang pinto. Hugot muna ako ng malalim na hininga bago tumayo.
"Bakit kaya pinatatawag ako ni Papa?Dumating ba si Leandro?"
Gumalak bigla ang kalooban ko. Inangat ko ang gown hanggang lumabas ang boot ko. Tumakbo ako sa hallway at bumaba sa staircase swiftly. Nagrerebulusyon sa katuwaan ng puso ko. Sana maging totoo ang hula ko.
Dahan-dahan lang anne baka mahulog ka."di nga ako nagkami. Kay Leandro ang boses na iyon. Salamat. Salamat Diyos ko. tinupad mo ang kahilingan ko.
Ang lapad ng ngiti ang binati sa akin ni Leandro. Hanggang ngayon nananatiling gwapo at makisig ang knight ko. Neat and tidy ang proma niya. Nakahapay ang buhol. Mapupungay ang blue eyes. Perfect shape ang kissable lips at katamtaman ang pointed nose niya. I miss to kiss al part of his face. Kaya ito lubus lubusin ko na.
"Leandro,my knight!" sigaw ko bago tuluyang makayakap siya.
"Youre so sweey and fragrant as usual my love."he whisper softly.
"I miss you so much."I reply.
"I miss you too."kumalas siya sa pagyayakap sa akin. This time magka eye to eye kami. Ang lapad ng ngit niya. Likewise sa akin.
"SAlamat naisipan mo akong dalawin."kunwari nagtampo ako.
"Sorry my loves masyado lang busy nitong last month."he apologize abruptly.
"Okay lang,I understand. Atleast naparito ka. Nagkita muli tayo. Umaapaw na ang kasiyahan ko."over-over malandi kong pahayag.
"Ito lang ang masasabi ko, I-LOVE-YOU."iyon na sinabi na niya ang magic words. Matagal ko rin namiss ang phrase na iyan.
"I love you too."I attempt to kiss his lips but may biglang tumikhim sa tabi namin. Si Papa iyon.
"Tsk..tsk.. linalanggam na kayo."sabi niyang nakangiti.
Fortunately,botong boto si Papa kay Leandro kasi siya ang the best of all the best kawal ni papa dati. Marami na si leandro nagawang mabuti para sa Hulesburg. Pinoprotektahjan niya ang lugar namin sa mga invaderes. Leader din siya bilang conquerer sa mga siyudad ng britannia na inagaw ng invaders. Napagtagumpyan ni Leandro na i retrieve ang ibang city ng Brittania nanag walang kahirap-hirap. Masswerte ako kasi may kabalyerong prinsepaaako.
"O ayan naka ngiti na ang lady ko. Sige mamaysal muna akayo sa hardin. Sigurad o akong namiss niyo na ang isat isa." ani Ppa.
Nilappitan ko si Papa at binulungan.
"Thanks papa. I love you."ngumiti siya.
Hinila ni leandro ang kamay ko. habang nakangiti. ngumit din si papa. mas happy pa nga siya sa akin.
"Take care of my lady,leandro." pahabol niya.
"Yes master."sagot ni Leandro.
I giggle.
...........................
Boung maghapon kaming namasyal sa hardin. Masaya kaming naghahabulan. naghaharutan. Abot langit ang saya ko. Tila ayoko ng matapos pa. KAso pumatatak ang las singko. Oras na ng pagalis ni Leandro. Bumalik ako sa dati. Malumbay. Mabigat ang pakiramdam. Nasa pavementpavillion na lami ng bahay. Nakahintay sa paglaba ng karwahe sa gate.
"Tandaan mo anne. kahit nasa malato ako. Nasa puso pa rin kita." inabot niya sa akin ang rosas/./ umioyak na naman ako.
"Leandro."niyakap ko siya. "kuung pwede lang sumama sayo. Sasama ako. Kaso bawal eh."
"Anne para ka namang bata. Wag ka nang ganayan. Dont worry dadalawin kita ulit kapag di na masyadong busy."
"Promise?"
"I promise."
Then we met our lips. I close my eyes to feel the sesation that intoxicate my body. I miss his precious lips. That lips were always haunted me everynight I sleep.
"Farewell."he sai as our lips separeted. "Take care always."
Tulala akong minamasadan siya papalayo sa akin. Wala na ang 25 years old ko na boyfriend. Inawan na si 16 years old lady.
Naramdaman ko ang malamig na butil ng luha ko pababsa pisngi ko. Natauhan lang ako ng umungol ang kabayo at nagsimula sa paghila ng karwahe.
"Leandro!" nabitawan ko ang puting panyong binurdahan ko ng pangalan niya. Linipad iyon ng hangin. Nawala iyon kasabay ng pagkawala ni Leandro.
...........................
5 months later....
nasa dining room ako. Kumakain ng dinner kasama si Papa. Medyo matamlay ako ngayon dahil iyon sa balitang narinig ko nitong umaga lang. Tungkol kasi ito kay leandro. Ayon sa narinig ko nag asawa raw siya. Nasaktan ako sobra. Pero baka isa lang yong haka-hak. Hindi muna ako maniniwala hagga't di si Papa ang magsasabi non. Sa kanya lang ako maniniwala wala ng iba. Di iyon nag sisinungaling.
If ever,true iyon. ...
Aywan..malalaman lang natin iyan sa susunod na mangyayari.
"My lady,may problema ba?"napansin ni Papa na malumbay ako.
"W-wala po."kaila ko sabay yuko.
"Hindi maaaring magsinungaling ang mukha mo. Halatang mabigat ang problema mo ngayon. Hali,sabihin mo sa akin. Baka ako'y makatulong."
Inangat ko ang mga mata. Nasalubong ko ang namamanghang titig ni Papa. Na upset tuloy ako.
"K-kasi po,may narinig akong balita."nautal pa ako sa una.
Tumigil siya sa pagsubo ng pagkain.
"Ano iyon my lady?"irap niya.
"Tungkol po kay Leandro."lahad ko.
Tumigil siya sa pagngunguya.
"Totoo po bang nag asawa na siya?"Nayanig ako sa tinanong ko. Sana sabihin ni Papa na tsismis lang iyon. Walang kabuluhan.
Binaba niya ang paningin.
"Oo,my lady. Nag asawa na siya."deretso ni Papa. Tila nagka earthquake. Nahulog ang mga gamit sa paligid. Nagrambolan ang mga tao. Kinidlatan ako ng mga salitang iyo.
Nag asawa na siya.
Nag asawa na siya.
Nag asawa na siya.
Nag asawa na siya.
Paulit ulit na pumanting sa tenga ko. Paulit ulit na sinsaksak ang puso ko.
"Niloko niya ako!"tumayo ako at umiyak. Tinalikuran ko siya Papa. Tumakbo ako palabas ng bahay.
"Anne!"tinawag niya ako pero hinayaan kong wag pansinin iyon habang kumukapas sa pandinig ko.
Tumungo ako sa hardin namin. Gabi na at madilim pero di ko inanda iyon. Wala akong pakialam sa paligid. Gusto kong umiyak at magwala. Umupo ako sa isang sulok. Sa gilid ng mayayabong na bushes. Doon walang makakapansin sa akin.
"AKO NA SI ANNELISE MURRAY,ISANG INOSENTENG BABAE NA UBOD NG TANGA. KASI NILOKO AKO NG LALAKING PINAKAMAMAHAL Ko. ANG SAKLAP NOH? BAKIT SIYA PA? BAKIT? ANG STUPID KO SOBRA!!!!!!!!!!!! NAKAKAIRITA!!!!!!!!!!!!!!!! PINAKO NIYA ANG PINANGAKO SA AKIN!!!!!!!!!!! SINUNGALING SIYA!!!!!!! ARRRRRRRRRRRRRGGGGGGGGGGGGHHHHHHHHHHH!!!!" I yell bahala marami ang makarinig. gusto ko nang ilabas ang sakit na nararamdaman ko.
Huminto ako nang marinig ang huni ng daga. Malapit lang sa akin. Uwwaaaaaaaaaaahhh! nasa tabi ko pala! Lumundag ako. Pero sumabit ako sa ugat. Paano nagkaroon ugat dito. Always maintain ng grass cutter ito. Impossible. I stumble. Ouch,ang sakit ng balakang. Di ako makaalis dito. Tumayo ulit ako. But may bigla akong naapakan. Malabot na bahagi ng lupa. Sinipa ko. Uwaaah! Nabutas. Nahuhulog ako. AAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHH!!!!!!!!!!
wuaaahh!.. ang landi ni leandro!.. manloloko pala.. ka inis.. aaminin ko, at first kinilig ako sa kanila.. haha
ReplyDelete