8: Birthday Plans
▪◊▪The Mr. Smith
POV▪◊▪
Yung totoo, talagang kinabahan ako sa
nangyari sa anak ko last week at hindi sa kung anong pwedeng gawin ng asawa ko
sa mga naka-usap nya. I know she can handle that matter very well, kapag kasi
ako ng humarap sa mga iyon malamang sa orthopedic center sila pupulutin.
“Dade,
malapit na kaming mag eighteenth birthday.” Paalala sa akin ni Pepper.
Sa lahat ng anak ko, si Pepper ang
lampa pero pinaka-maarte. Juskong bata yan, ang daming laman na dress ng closet
nyan hindi naman lahat ginagamit.
Si Pumpkin naman ang sala sa init,
sala sa lamig kong anak. Sobrang moody nyang bata na yan, manang-mana sa ina
nya.
“Saan
tayo pupunta sa birthday namin Dade?” tanong naman ni Pumpy.
Paniguradong may aapela sa tatlong
yan. “Anong saan ka jan Pumpkin? We will
celebrate our birthday dito sa bahay, we will have a house party.” See,
maarte talaga si Pepper.
Si Muffin naman ang anak kong mahal na
mahal ang lahat ng malambot. Maka-hawak nga lang yan ng asong mataba, yayakapin
na nya yun at saka pipikit. Napaka-antukin nyang anak namin na yan, at hindi ko
alam kung bakit.
“Pepper’s
right Pumpkin, dito na lang tayo sa bahay mag-celebrate ng birthday.” She
seconds the motion. Ang bait nya yata ngayon, walang naiisip na kalokohan. “So we can be well-prepared para sa mga
pranks natin.” Hindi pala sya mabait.
Sa lahat ng anak ko, etong si Ginger
lang yata ang kalahati lang ang namana sa Mame nya. Matalino ang isang yan,
palibhasa mahilig magbasa ng kung ano-ano, at sya din ang pinaka-matino sa
kanilang apat. Mana sa akin yan eh, seryoso sa buhay.
“Mas
masaya kapag sa bahay lang Pumpkin kaya wag ka ng lumayo pa.” talo na si
Pumpkin, sa bahay sila magbi-birthday. “Dito
na lang tayo, tapos invite natin lahat ng classmates and professors natin.”
Sumimangot naman yung tatlo. “Tapos gawa
ulit tayo ng time bombs. Ngayon pa lang Muffin tawagan mo na yung mga suppliers
mo para mas madami tayong maitanim na surprise.” Fuck, lahat ng anak ko mga
baliw.
Napa-buntong hininga na lang ako sa
mga naririnig ko sa kanila. Grabe, hindi ko talaga alam kung bakit sila lumaking
ganyan. Hindi naman kami nagkulang sa kanila ng kalinga at pagmamahal ng asawa
ko.
“Ang
hindi lang yun Ginger, gagayahin din natin yung sa Nickelodian Awards yung may
mga slimes.” Dagdag naman ni Pepper.
Panigurado may masamang plano na rin
yang si Muffin kahit pa mukang kinulang na naman sya sa tulog. “Tapos lahat ng bisita kailangan
naka-zombie outfit para mas cool.” See.
“Tapos
tapos yung swimming pool natin dapat kulay red na slimes yung laman tapos dun
natin itutulak lahat ng professors and classmates natin para mas masaya ang
party.”
Akala ko ba gustong umalis ni Pumpkin
sa birthday nila, pero bakit parang mas gusto na nya ngayon na dito na lang.
Gracious God, parang gigibain nila ang mansion namin dahil sa mga pina-plano
nila.
“What
do you think, Dade?” sabay-sabay nilang tanong sa akin.
I really don’t like the idea, puro
problema na naman kasi for sure ang makukuha ko jan. But on the other hand,
sino ba namang ama ang hindi gugustuhin ang makakapag-pasaya sa mga anak nya?
AKO YON!
“AYOKO
NG MGA NAIISIP NINYO PARA SA PARTY NINYO!”
Tumayo na at lumayas ng living room si
Ginger at si Pumpkin, kasunod nito si Pepper.
“Ok,
we will tell our plans na lang to Mame. For sure papayag sya sa dream 18th
birthday party namin.” Naka-irap na sabi ni Pepper, at lumabas na rin ito.
Si Muffin naman ayun, nakadapa sa
isang couch at naghihilik na. “Dade
gusto ko ng Triple Chocolate cake na kulay white!” parang nananaginip na
sabi ni Muffin.
Ang abnormal talaga ng mga anak ko,
pero mahal na mahal ko yang mga iyan. Sila ang bunga ng aming pagmamahalan,
pagsisikap, at pagod naming dalawa ni Snowy.
Speaking of my life, eto na ang
maganda kong asawa. “Hi mahal, ano ng
balita dun sa Dean ng smurfs natin?” tanong ko agad sa kanya.
Araw-araw ko syang tinatanong kung ano
na ang latest tungkol dun sa nangyari kay Muffin. Hindi talaga ako matatahimik
hanggat hindi nagbabayad ang dapat magbayad.
“Of
course, same answer. ‘We are still talking about it’ pa rin ang sagot nila sa
akin.”
+++++++++++++++++++++++++++++
“Its
already one week since the incident, but until now wala pa rin kayong ginagawa
na kahit na ano?” after Snowy told me na wala pa ring nananagot sa nangyari
kay Muffy, sumugod agad ako dito sa Kingsley. “Ganito ba talaga kayo kabagal?”
Ano, wala mang lang bang balak na
mag-salita ang President ng lecheng eskwelahan na ‘to? Shit, ipapasara ko tong
eskwelahan na to kapag wala pa ring nanagot sa nangyari sa anak ko.
“Mr.
Smith, we are just following the rules of this University.” Sagot nung VP
yata yun. “We just have to have
patience.”
“Following
rules? Bakit ngayon natuto yata kayo na sumunod sa rules?” iniinis talaga
nila ako, inuubos nila ang pasensya ko. “Bakit
kaya hindi naisipan ni Mrs. Brigino na sumunod sa rules ng University na ‘to?
Hindi ba nya alam na bawal i-hold ang sino mang estudyante kung wala naman
itong ginagawang hindi maganda?”
“Mr.
Smith…” epal naman nung president.
Tapos ngayon napatulala kayong lahat. “Ano bang ginawa ng mga anak ko? Wala naman
diba? Wala nga kayong kahit na anong katibayan na may ginawang labag sa
patakaran ng paaralan na ’to ang mga anak ko.” Shit, I want to punch all of
them.
“We
are doing all the necessary actions Mr. Smith, all you have to do is wait and
have more patience.”
Wait? “Paano kung may masamang nangyari sa anak ko, anong gagawin ninyo? Let
me tell you this school directors, president, and VP’s! Kapag wala pa ring
nanagot sa nangyari sa anak ko until tomorrow, hindi ako magdadalawang-isip na
kasuhan ang eskwelahan na ito at ipasara. Ayoko ng mangyari pa sa ibang bata
ang nangyari sa anak ko dahil lang sa kapabayaan ng mga namamahala nito!”
Seriously, ipapasara ko talaga ang
Kingsley University kapag wala pa ring managot sa mga nangyari. Alam kong
pasaway talaga ang mga anak ko, pero hindi iyon dahilan para hayaan ko na lang
ang mga nangyari. Alam kong hindi totoo ang mga bintang sa kanila. Paano nga
naman mangyayari na sila ang may gawa nung kung nasa Germany kami ng mga
panahon na iyon?!
“Ano
nangyari sa sinugod mo, may napala ka ba?” tanong agad sa akin ni Snowy ng
makarating ako sa bahay.
“Ipapasara
ko ang university sa oras na wala silang maiharap sa akin na kailangang managot
sa nangyari sa anak natin.” Seryosong sagot ko sa kanya.
“And?”
“Idedemanda
ko silang lahat, we have the best lawyer in town, and you know that.”
Seryoso talaga ako sa sinabi ko sa kanila. “Gawan
na nila ako ng masama, wag lang nilang kakantiin ang mga anak natin dahil
talagang paluluhain ko sila ng dugo dahil sa hirap na ipaparanas ko sa kanila!”
“Ang
swerte talaga ng mga anak ko at ikaw ang Dade nila. You will do anything to
protect them, you love them so much.” Ang sweet ng asawa ko diba. “You know what Lucian, kahit na ganyang
kapi-pilya ang mga anak natin, hindi ko rin alam kung anong kaya kong gawin sa
mga taong magpapa-iyak sa kanila.”
“Lalo
na ngayon Snowy, malapit na silang mag-dalaga. Bakit ba kasi puro babae ang
naging anak natin, sana lalake na lang para hindi ko na kailangang bumili ng
sandamukal na mga baril para lang maka-iwas sila sa mga posibleng manligaw sa
kanila.” Problemang malaki ko talaga yan, paano kapag nasa tamang edad na
sila para ligawan.
No comments:
Post a Comment
Say something if you like this post!!! ^_^