Loving Your Bestfriend : Chapter 4

CHAPTER 4

“Ano?”

“Uuwi na si Jerry dito. For good.” ulit ni Inna sa binalita niya sakin over the phone now.  “Nagsawa na ata do’n sa probinsya nila.”

“Sa’n siya titira? Diba may nangungupahan sa bahay nila?”

“Wala na. Umalis na din. One week ng walang nakatira do’n.”

“Sira ulo talaga ‘yon. Bakit pa kasi hindi pa siya mag-asawa ng mapirmi naman siya sa isang lugar?”

“Eh, walang nagkakamali, eh.”

Natawa kaming dalawa.

“So, Enni, makakapunta ka ba next week sa party ng unggoy?”

“I’ll try.”

“Naku! Yan ka na naman!”

“Ta-try ko talaga.”

“Wag mo na kasing isipin ‘yang LQ ninyo ng boyfriend mo. Siya rin ang susuko sa inyong dalawa. Hindi ka naman matitiis no’n, eh.”

“Wag na nga nating pag-usapan si Gino. Baka bangungutin pa ‘yon. Sige na. Ba-bye na. Matutulog na ko. Uminom ka na lang ng isang galong gatas nang makatulog ka, okay?”

Nilapag ko sa tabi ko ang phone ko. Nandito ako sa terrace namin. Nakaupo. Gabi na. Hating gabi na nga, eh. May insomnia kasi si Inna kaya nakipag-telebabad sakin. Tumingala ako sa langit.

“Ang daming stars.”

“Talaga?”

“Ay kabayo!” gulat kong sabi sabay tingin sa harapan ko. “Gino?”

“Yes, yats.”

“Kanina ka pa dyan?”

“Kararating ko lang.”

“Anong ginagawa mo dito? Late na, ah.”

Dalawang block ang layo ng bahay namin sa kanila.

“Tiningnan ko lang kung nandito ka sa terrace ninyo. Buti na lang pumunta ko.” Lumapit siya sakin. Pero hindi siya pumasok sa loob ng terrace namin. “Galit ka pa?” tanong niya.

“Ba’t naman ako magagalit? Ikaw nga ang dapat na magalit kasi pinaghintay kita ng isang oras kahapon.”

“Dahil inaway kita.”

“Kasalanan ko naman. Kaya lang kasi, bakit mo ko sinigawan? Alam mo namang ayoko nang sinisigawan ako.”

He sighed. “Sorry. Kasi naman, nasayang lang yung effort ko dahil sa tagal mo. Ulan ang nakinabang sa surpresa ko.”

May surprise kasi siyang romantic dinner sa rooftop nila. Malay ko ba. Ang sabi lang kasi niya, may sasabihin siya. Hindi ko naman alam na may surpresa pa siya.

“Sorry, honey.”

Niyakap niya ko. “Sorry din kung sinigawan kita.” Binuhat niya ko pababa ng terrace habang yakap pa rin niya ko. “Namiss kita.” He hugged me tightly.

Napangiti na lang ako. Talagang pinuntahan pa niya ko dito sa dis oras ng gabi para kausapin ako. Tama si Inna. Hindi niya talaga ko matitiis.

Maya-maya ay humiwalay siya sakin. May bagay na humarang sa pagitan ng mga mukha namin. Hawak niya ang bagay na ‘yon.

“Chocolate!” Kinuha ko ‘yon. “Thanks, hon!” I kissed him on his cheek.

“Pero sayang talaga yung dinner kahapon.”

I pouted. “Sorry na nga, eh.”

“Sayang yung music. Ni hindi man lang kita nasayaw.”

Mas lalo akong napanguso. Galing din mangonsensya nito, eh.

“Alam ko na.” sabi niya.

May kung ano siyang sinuksok sa tenga ko. Earphone ‘yon. Nakasuksok din ang isa sa kaniya. May narinig akong music. Sweet music. Napangiti ako nang yakapin niya ko habang nagse-sway kami.

“You planned this right?” nakangiting tanong ko. “Kasabwat mo si Inna dito ‘no?”

He just smiled.

Tama nga ako. Kaya alam niyang nandito ako sa terrace ngayong gabi.

“Wala tayong romantic dinner, pero may chocolate naman tayo. At nasasayaw pa kita.”

“Ang sweet mo talaga.” Pinisil ko ang pisngi niya.

“I know. Kaya inlove na inlove ka sakin, eh.” He hugged me tightly.

We stayed that way for how many minutes nang magsalita uli siya.

“Yats.”

“O?”

“Uuwi na daw si Jerry sabi ni Inna.”

“Ah, oo. Next week daw. Kasasabi lang ni Inna sakin kanina.”

“Jerry invited me to his party. He messaged me on facebook.”

Tiningala ko siya. “You’re coming?”

“May lakad ako no’n diba? Out of town ako. May team building kami.”

“Oo nga pala.”

“Habang tumatagal, lumalala yang pagka-ulyanin mo.”

Nag-peace sign ako. “Sorry.”

“Pumunta ka. Magtatampo si Jerry sa’yo, sige ka.”

“For sure, ininvite niya lahat ng barkada niya. Lahat.”

“For sure, nando’n si Rion.”

“Oo. Kamusta na kaya siya?”

“Kaya nga pumunta ka kung gusto mong alamin. It’s been a year na rin simula nang huli kayong magkita diba?”

Tumango ako. “Galit kaya siya sakin?”

“Kaya nga pumunta ka kung—” Tinakpan ko ang bibig niya.

“Oo na. Pupunta na.” Sinimangutan ko siya. “Alam mo, imba ka talaga. Sa halip na pagbawalan mo kong pumunta dahil nando’n siya, ikaw pa ‘tong nagpupumilit sakin na pumunta.”

Pinitik niya nang marahan ang noo ko. “Magkikita pa rin kayong dalawa kahit hindi ka pumunta kina Jerry. At walang mangyayari kung panay ang iwas mo. Besides,” Nilapit niya ang mukha niya sakin. “,may tiwala naman ako sa’yo.”

Napangiti ako. “Thank you for trusting me.”

“And thank you for loving me.” He lightly kissed my lips.

* * * * * * * *

Malakas na tawanan.

Yun ang naririnig ko sa labas pa lang ng pintuan nila Jerry.

Pagbukas ko ng pintuan, sabay-sabay pa silang napalingon sakin.

“Enni!”

Si Jerry ‘yon na sinugod ako ng yakap.

“Namiss kita!”

“Hindi kita namiss. Nasa’n ang pasalubong ko?”

Humiwalay siya sakin. “Mukha ka talagang pasalubong.”

Tinapik ko ang braso niya. “Ang taba natin, ah.”

“Anong natin? Ako lang. Ikaw gano’n pa rin.”

Tinawanan ko lang siya. Nilibot ko ang tingin sa mga taong nando’n. Hanggang sa tumapat ang mga mata ko sa isang tao.

“Hello.” bati ko sa kaniya.

“Hi.” bati niya.

“Uyy... Bati na sila!” Tukso samin ng mga barkada ko.

Ang alam nila, may mabigat kaming pinag-awayan ni Rion kaya tumagal na hindi kami nagkibuan. Only Inna and Jerry knew the real reason.

“Ay!”

Nagulat ako ng bigla na lang akong itulak ng mga bwisit na barkada ko. Tinulak palapit kay Rion. Muntik na kong mangudngod sa sahig kung hindi lang ako nasalo ni Rion.

“Guys, enough.” saway sa kanila ni Rion. Hawak niya ang dalawang balikat ko.

“Okay lang ako.” sabi ko. Tiningala ko siya.

Tiningnan niya ko. Seryoso ang mukha niya.

Galit kaya siya sakin? Kamusta na kaya siya? Ano na kayang—

Pinisil niya ang pisngi ko. “Long time no see, Enni.”

“Long time no see, too...” Hindi ko na siya magawang tawaging bhest “…Rion.”

* * * * * * * *

“Wala ng yelo, Jerry!” reklamo ni Inna.

“Sa kusina, Inna. Mero’n.”

“Nahihilo na ko, eh. Ikaw na lang.”

“Ako na nga lang.” sabi ko. Kukuha na din ako ng chocolate. May nakita ako sa ref kanina, eh.

“Hoy, Enni! Yung chocolate ko!”

Nginisihan ko lang si Jerry. Mukhang nabasa niya ang nasa isip ko. Wahehe!

Pumunta na ko sa kusina. Binuksan ko ang ref at kumuha ng chocolate. Binuksan ko na agad ‘yon at akmang kakainin ng...

“Huy! Bawal ‘yan!”

Napalingon ako sa likuran ko. Nakita ko si Rion na nakasandal sa pader.

“Anong ginagawa mo dyan?” tanong ko.

“Galing cr.”

“Ah.”

Jeez! Ang akward naman nito. Parang hindi kami magkakilala. Parang hindi kami magbestfriend dati. Ang akward talaga. Yun ang nararamdaman ko.

“Kamusta ka na?” tanong ko na lang. Mukhang wala rin siyang balak na magsalita, eh.

“Okay lang. Ikaw?”

“Okay lang din.”

Silence.

“Kamusta na kayo ni Gino?”

“We’re fine, Rion. Kamusta ka na? Yung pag-aaral mo?” Dinivert ko na lang topic namin. Ang awkward kasi.

“Masaya. Marami na kong kaibigan. Hindi na rin ako takaw-gulo. Sobrang saya ko ngayon, Enni.”

“I’m glad to hear that, Rion.” Masaya akong malaman na pagkatapos ng nangyari sa pagitan naming dalawa, masaya siya ngayon. Kaya lang, bakit hindi man lang siya ngumiti? Masaya siya diba? Ang awkward talaga. Parang ibang tao siya. Ano pa bang dapat kong i-expect? Na babalik ang dati naming samahan?

I sighed.

Namimiss ko lang kasi ‘yon.

Namimiss ko ang bestfriend ko.

Binuksan ko uli ang ref at kumuha ng yelo. Kaya lang, masyadong nakadikit kaya hindi ko makuha.

May sumulpot na kamay mula sa likuran ko. “Ako na.”

Yumuko ako at umalis sa harapan niya. Nakuha niya ang yelo. Kinuha ko ‘yon mula sa kaniya pero iba ang inabot niya sakin.

“Chocolate?”

“Hindi ‘yan ang ini-expect kong reaction mo.”

Napatingin ako sa kaniya. Nginitian ko siya. “Thank you, Rion.”

Pinisil niya ang pisngi ko. Unti-unti siyang ngumiti. Ang unang ngiti niya sakin ngayong nagkita uli kami.

“Namiss kita, Enni.”

I smiled at him. “Namiss din kita, Rion.”

After what happened between the two of us, baka naman pwede uli kaming maging magkaibigan.

Baka lang naman.

One month had paseed.

Parang bumalik uli kami sa dati ni Rion.

Pero hindi gano’n ka-close katulad noon.

Wala siyang sinabi tungkol sa nakaraan.

Wala rin akong sinabi.

Ang awkward lang kung pag-uusapan uli namin ‘yon.

Ang mahalaga, nakapag-move on na siya sa feelings niya sakin.

Na kahit makita niya ko, hindi na uli siya masasaktan.

Hindi ko na siya masasaktan.

Hindi ko na ba talaga siya masasaktan?

* * *

>>>CHAPTER 5 HERE

  

Loving Your Bestfriend | Prologue | Chapter 1 | Chapter 2

Chapter 3 | Chapter 4 | Chapter 5 | Epilogue