Loving Your Bestfriend : Chapter 2

CHAPTER 2

“Uyy... Papasok na yung estudyante.” natatawang sabi ko kay Rion. Kausap ko siya sa phone.

 

“Hindi ka ba nagsasawa? Two months ka ng ganyan.”

Two months na kasi simula nang bumalik siya sa pag-aaral. Buti naman at nakinig siya sakin ng araw na ‘yon.

“Last na ‘to, bhest. Promise! Uyy...” natatawang sabi ko.

“Ang kulit mo talaga.”

“Oo na. Sige na nga, ba-bye na.”

“Maya na. Gusto pa kitang makausap. Namiss kita, eh.”

Ewan ko pero bigla akong natigilan. Recently, kasi may napapansin ako sa kaniya. And the way he said those words, parang—

“Huy! Bhest! Enni! Yuhoo!”

“H-hah? A-ano ‘yon?”

“Ang sabi ko gusto pa kitang makausap. Nakakamiss kasi ‘yang boses mong parang duwende.” natatawang sabi niya.

Nakahinga ako nang maluwag. I’m just imagining things. Hindi mangyayari ang bagay na ‘yon. We’re best of friends.

“Unique lang talaga ang boses ko ‘no! Nga pala. Nagkita ba kayo ni Jerry?”

“Hindi pa, eh. One week na.”

“Pero nasabi na niya sa’yo yung tungkol sa pa-party niya next week?” Aalis na kasi si Jerry. Sa probinsya na siya titira kasama ng ate niya. Ipapaupa na lang yung bahay nila.

“Yap. Tinext niya ko. Pupunta ka?”

“Hindi ko sure, eh. May lakad ako ng araw na ‘yon.”

“Ang daya! Pumunta ka.”

“May lakad kasi kami ni Gino no’n, eh.”

“Tssh!”

“Ta-try ko.”

“Bahala ka. Magtatampo sa’yo si Jerry.”

I sighed. “Kaya nga, eh. Basta ako ng bahala.”

“May chocolate pa naman akong ibibigay sa’yo.”

Lumapad ang ngiti ko. “Chocolate? Madami?”

“Para ka talagang bata. Oo. Dadamihan ko, pumunta ka lang.”

* * * * * * * *

“Yats, okay lang ba sumama ako dito? Hindi naman ako invited.”

“Ang arte nito. Kilala mo naman sila kaya okay lang.” Hinawakan ko ang braso ni Gino at hinila siya papasok ng bahay. Motor niya ang ginamit namin papunta dito kina Jerry.

Kumpleto ang barkada pagpasok namin ng bahay ni Gino. Kaming mga original dabarkads at ang mga new circle of friends ni Jerry.

Asual, inulan kami ng tukso ni Gino lalo na nang makita ng barkada na hawak ko ang braso niya na binitiwan ko naman agad.

“Don’t mind them, Gino. Mga gutom lang ‘yan.” bulong ko sa kaniya.

“Gutom na din ako kaya pwede bang tuksuhin din kita?”

Pinalo ko ang braso niya. “Isa ka pang baliw!” natatawang sabi ko. Kailangan talagang sabihin ‘yon? Baliw talaga!

Hinanap ng mga mata ko si Rion. “Nasa’n si Rion, Jerry?”

“Ayun, o. Nasa likuran mo. Magkasunod lang kayong dumating.”

Napalingon ako sa likuran ko. Nakita ko si Rion. May backpack siyang nakasabit sa balikat niya.

“Kanina ka pa dyan, bhest?” tanong ko.

“Oo.”

“Edi, magkasabay lang tayong dumating?”

“Oo.”

“Ba’t hindi ka nagsasalita?”

“Mapagkamalan pa kong baliw pag nagsalita ako mag-isa.” Lumapit siya sakin at inabot ang back pack niya. “O.”

Inabot ko ‘yon. “Ano ‘to?”

“Buksan mo.” Yun lang at dumeretso na siya sa table at nagsandok nang makakain.

Tiningnan ko naman ang laman ng back pack para lang mapa, “Wow! Chocolate! Dami-dami!” Ang lapad na naman ng ngiti ko. Halos mapunit na nga ang mga labi ko sa lapad ng ngiti ko.

“Talaga, Enni?”

“Penge ko!”

“Penga naman niyan! Mdami naman, eh!”

“Ang daya mo naman, tol! Ako ang aalis, hindi si Enni. Dapat ako ang binigyan mo. Penge na lang, Enni.”

Niyakap ko ang back pack. Yes. Masiba kami nila Jerry at ang barkada sa chocolate. Para kaming mga bata minsan pag nag-aagawan kami sa chocolate.

“Ang damot mo, Enni! Tol, o. Ayaw akong bigyan!”

Nilingon ko si Rion na nakatingin sa gawi namin. Sakin. “Para kay Enni lang ‘yan. Bibigyan na lang kita bago ka umalis, Jerry.” sabi niya.

“Ako din, Rion!”

“Ako din, ah!”

“Mauubos ang tindang chocolate nila Rion sa inyo, ah!”

“Ang lakas talaga ni Enni kay Rion.”

“Syempre naman!” mayabang kong sabi. “Right, bhest?”

Tumango lang si Rion bago umiwas ng tingin.

Nakangiting isinuot ko ang back pack sa harapan ko. Baka may makakuha. Wahehe!

“Buti, hindi nauubos ang stock nila sa bahay.”

Napalingon ako kay Gino. Hindi siya sakin nakatingin. “Oo naman. Ito yung negosyo nila, eh.” Kumunot ang noo ko. “May problema? Ang seryoso mo ata.”

Tiningnan niya ko. “Ang lakas mo talaga sa kaniya ‘no?” mahina niyang sabi na parang sakin lang niya gustong iparinig.

“Kasi bestfriend ko siya.”

“Mas nauna mo kong nakilala kesa sa kaniya diba?”

“Oo naman.”

“Pero bakit siya ang naging bestfriend mo at hindi ako?”

Mas lalong kumunot ang noo ko. “Anong klaseng tanong ‘yan?” Mas gusto ba niyang maging best friend ko na lang siya?

“Bakit nga, Enni?”

“Eh, ano kasi...”

Nilapit niya ang mukha niya sakin. “Kasi?”

“Kasi ano...” Napalunok ako. Bumibilis ang tibok ng puso ko.

Tumaas ang sulok ng labi niya. “Kasi?”

“M-magkaiba kayong dalawa.”

“Paanong magkaiba, Enni?”

Waaah! Tinutukso niya ko! Waaah!

“Ah! Basta! Magkaiba kayo!” Sabay tulak sa mukha niya palayo sakin gamit ang kamay ko.

“Nag-aaway ba kayong dalawa dyan?”

Napalingon ako kina Inna. Nakatingin sila samin ni Gino.

“May kinu-kwento lang ako sa kaniya. Na-excite lang. Sorry, guys. Ang ingay ko na naman.” Nag-peace sign ako.

“Liar.” bulong sakin ni Gino.

Pinanlakihan ko siya ng mga mata. “Kumain ka na nga lang.”

“Fine.” Kinuha niya ang back pack na nakasabit sakin. “Ako na dito.”

“Wag kang dudugot dyan, ah?”

Ginulo niya ang buhok ko. “Hindi po.” He smiled. “I’m glad that we’re not my bestfriends.”

“Bakit?”

He just smiled.

* * * * * * * *

“Cr lang ako.” bulong sakin ni Gino.

“Go.”

Nag-iinuman na kami. Nandito kami sa sala. Hindi sa kubo. May mga umuwi na. May mga pasok pa kasi sila bukas.

“Oy! Nasa’n si Rion?” narinig kong tanong ni Jerry. “Hindi na bumalik ‘yon, ah! Gago talaga, baka umuwi na ‘yon, ah! Nakakatampo! Aalis na nga lang ako, hindi pa nagtagal!”

“Mamimiss ka namin, Jerry!”

“Talaga?”

“Oo nga! Mamimiss ka namin!”

“Mamimiss ko din kayo!”

“O, magkakaiyakan pa ‘yan, o!”

Napapangiting napapailing ako.

Mga lasing na sila. Ang drama na, eh.

“Inna. Tingnan ko lang si Rion sa labas.” sabi ko.

“Go. Isa pa ‘yong nag-eemote.”

“Bakit?”

“Ewan ko do’n sa bestfriend mo. Puntahan mo na nga.”

“Saan?”

“Sa kubo. Sa’n pa ba?”

“Okay.”

Lumabas na ko ng bahay. Pumunta ko sa likuran. May ilaw do’n pero hindi ko makita si Rion. Pumasok ako ng kubo.

There. Nakita ko siyang nakahiga. Nakapikit at may hawak na beer na nasa tiyan niya.

“Bhest, tulog ka ba?” tanong ko.

“No.”

“Lasing ka na?”

“No.”

“Ba’t nandito ka?”

“Maingay do’n.”

“Para namang hindi ka sanay.” Itinaas ko ang mga paa ko sa kinauupuan ko at niyakap.

Saglit kaming natahimik.

“Bhest.” tawag niya. Nakapikit pa rin siya.

“O?”

“Gusto mo ba si Gino?”

“Waah! Ayoko ng topic na ‘yan!”

Saka lang niya idinilat ang mga mata niya. Dahan-dahan siyang bumangon. Namumungay na ang mga mata niya. Napailing ako. Lasing na nga.

“Never pa nating pinag-usapan si Gino. Bakit ba?”

“Alam mo namang hindi ako pala-kwento pagdating sa mga ganyang bagay diba?”

Tumahimik na siya. Tinungga niya ang beer na hawak niya.

“Tama na ‘yan. May pasok ka pa bukas.”

Isinandal niya ang ulo niya sa haligi ng kubo. “Okay lang. Kailangan ko ‘to.”

“May problema na naman ba?”

“Oo. Matagal ko ng problema ‘to.”

Kumunot ang noo ko. “Ano ‘yon? Tell me.”

“Matutulungan mo kaya ako dito?”

“Kung kaya ko, susubukan ko.”

“Mahal mo ba ko, bhest?”

I smiled at him. Lasing na nga ang mokong. May balak pa atang mag-drama. “Oo naman.”

“Dahil?”

“Dahil kaibigan kita. Mahal ko ang mga kaibigan ko.”

“Tssh!”

“Tssh ka na naman dyan! Ano ba kasing problema?”

Inubos muna niya ang natitirang laman ng beer bago siya sumagot.

“I love you, Enni.”

“Alam ko naman, eh.”

“I love you, not just as my bestfriend.”

Natigilan ako. Literal na natigilan ako. Nang mahimasmasan ako, saka lang ako nag-react. He was just kidding. I know. Lakas talaga ng trip nito pag lasing.

“Grabe, ah! Bentang-benta ‘yang joke mo!” natatawang sabi ko. “Lakas talaga ng trip mo, bhest! Itulog mo na nga ‘yan!” Hinawakan ko ang kamay niya. “Tara na. Ihahatid na kita. Gamitin ko na lang yung motor ni Gino.”

Hindi siya nagpahila. Nagulat na lang ako ng bigla niya kong yakapin. Nang mahigpit. “Mahal kita, okay. Hindi ako nagbibiro. Hindi ako nangti-trip. Mahal kita, Enni. I’m serious.”

Seryoso ba talaga siya?

“Mahal kita, Enni.”

“No!” Pinilit kong kumawala sa yakap niya. Mabilis akong lumabas ng kubo. Sumunod naman siya. Pasuray-suray pa nga. Napaupo siya sa hagdan ng kubo.

“Enni...”

Umiwas ako ng tingin sa kaniya. Hindi pwede ‘to! Ayoko! “Lasing ka lang, bhest. Kakalimutan ko na lang na nangyari ‘to. Wala kong narinig. Walang nangyari.”

“Tang-ina, Enni! Mahal nga kita!” malakas na sabi niya.

Napalingon tuloy ako sa likuran ko. Hinintay kong may dumating na tao pero wala. Masyadong malakas ang soundtrip sa loob kaya hindi nila narinig ang sigaw niya.

“Mahal kita, Enni...”

Tinakpan ko ang tenga ko. Ayokong marinig ang mga sinasabi niya.

He’s my bestfriend. Gusto kong sabihing hindi ko siya kayang mahalin nang mas higit pa sa kaibigan. Pero ayoko din siyang masaktan. Ayokong masira ang pagkakaibigan namin. Ayokong mawala ‘yon. Mahalaga sakin ‘yon, eh. Mahalaga siya sakin.

“Matulog ka na. Bukas, hindi mo na maaalala ‘yang mga sinabi mo. At kakalimutan ko din ‘to. Babalik uli tayo sa dati bilang magkaibigan, okay?”

Yun lang at tinalikuran ko na siya. Nagmamadali akong bumalik ng bahay. Para lang makita si Gino na nakasandal sa pader sa gilid ng pintuan.

“Enni.”

Umiwas ako ng tingin. Pinunasan ko ang pisngi ko. Hindi ko kasi namalayang napaluha na ko. Saka lang ako humarap kay Gino.

“Anong ginagawa mo dito sa labas?” tanong ko.

“Pupuntahan sana kita sa kubo. Kaya lang...”

“Narinig mo?”

“Oo.”

Parehas kaming natahimik. Bahagya akong tumalikod sa kaniya. Wala kong masabi. Hanggang ngayon, naririnig ko pa ang mga salitang ‘yon ni Rion.

“Mahal kita, Enni.”

“Mahal kita, Enni.”

“Mahal kita, Enni.”

Napahawak ako sa noo ko.

Sana panaginip lang ‘to. Sana naman, please... Ayokong mawala sakin si Rion. Mahalaga siya sakin. Ayokong dumating ang oras na kailangan ko siyang iwasan. Ayokong mangyari ‘yon.

Napalingon ako sa likuran ko nang maramdaman ko si Gino. Nagulat pa ko ng yakapin niya ko.

“Gino...”

I heard him sighed. “Anong gagawin mo ngayon?”

Napapikit ako. Hindi ko din alam. “Gusto ko nang umuwi, Gino. Umuwi na tayo.”

* * *

>>>CHAPTER 3 HERE

  

Loving Your Bestfriend | Prologue | Chapter 1 | Chapter 2

Chapter 3 | Chapter 4 | Chapter 5 | Epilogue