Another Wizard's Tale : Chapter 8

:Chapter 8:

(The Mortal)

Hindi ko alam kung paano ie-explain ang experience sa byahe namin with the Peryton. Pagsakay pa lang ni Sage na may hawak sa kinalalagyan kong garapon, lumipad na ito at blurry image na lang ang nakita ko. Since walang matinong view, ipinikit ko na lang ang mga mata ko para hindi mahilo.

Less than an hour later, nang maramdaman ko na ang pagbagal ng lipad namin, saka pa lamang din ako nagkaroon ng clear sight sa lugar na pinuntahan namin.

Otherworld is nothing like any places you can find on Earth. The surrounding forest, the sky, the people and the creatures, the whole aura—it’s a rarefied level of reality and fantasy! And I still find it hard to believe na hindi nga ako nananaginip lang.

Then I saw a steampunk-ish structure of a building. Sobrang obvious na binuo ‘yun from scrap metals and gears and whatever those materials are. It’s kind of cool if you’re into retro-futuristic style. But for me, panira ang presence ng building na iyon sa paraisong ito.

We reached a certain spot at iniwan na doon ang mga Peryton na sinakyan namin. Then for a moment, nakatanaw lang sina Sylfer sa building na ‘yun.

“Bro, nasaan na yung invisibility potion na hinihingi ko?”

“Ito po Master Syl.” Agad itong iniabot ni Sage sa kanya. “Ilalabas ko na rin ba itong mortal?”

“No. This potion is for me. Gaano karami ang iinumin ko for a five minute invisibility?”

“Limang patak. Pero bakit po ikaw ang gagamit niyan?”

“Dahil siguradong hindi ako papasukin ng kapatid ko kapag nakita niya agad ang kagwapuhan ko.”

Ano ba naman! Hanggang dito sa garapon na kinalalagyan ko, umabot ang kahanginan niya.

“Pero paano yun, Master?”

“Ikaw ang kakatok at sabihin mo lang na may mensahe ka mula sa Flemwall Wizardry Camp. Then ako na ang bahala kapag nasa loob na tayo.”

Ginamit na ni Sylfer ang potion and it took a minute before he vanished in our sight. Tanging boses na lang niya ang naririnig namin.

“Mauna na kayo, bro! Nasa likod niyo lang ako.”

Nagsimula nang maglakad si Sage hanggang sa marating na namin ang isang higanteng iron gate. Huminga muna siya ng malalim bago kumatok ng tatlong beses.

We waited kung sino ang sasagot sa pinto, but a smaller hole opened and a mechanical tentacle came out. May mata sa dulo ‘nun. Sobrang cool!

“Sino ka?” It was a sweet girl’s voice. Boses na yata ng kapatid ni Sylfer. “I wasn’t expecting any visitor.”

“Ahh… um… galing ako sa Flemwall Wizardry Camp. May dala akong mensahe para kay Ms. Zelsha Flemwall-Ardensier.”

Sinimulang kapkapan nung mechanical tentacle si Sage. Nang makita niya ako sa loob ng garapon, pinandilatan ako ng malaking mata nito.

“At ano ‘to? Dactyl?”

“O-opo…”

Obvious kay Sage na kinakabahan siya kung makakapasok ba kami sa loob. Ang tagal kasi kaming pinaghintay ng mechanical tentacle sa labas. Papasukin ba kami or patutubuan muna ng ugat dito?

More than three minutes later, nag-open na rin sa wakas ang pintuan. Isang mahabang hallway ang bumungad saamin. Kahit saan ako tumingin, puro rusty pieces of metals ang nasa paligid. But it was impressive dahil hindi siya messy tignan. It was more like an art.

“This way.” We heard her voice again but this time, galing na ito sa isang speaker na nasa pader. Bigla pang nagkaroon ng green lights sa sahig na nagtuturo sa direksyon na dapat naming puntahan.

Nakahinga na kami ng maluwag dahil nakapasok na kami sa loob. Pero isang hakbang pa nga lang ang nagagawa ni Sage…

“Wait a minute…” Napatigil ulit kami nang magsalita siya, “You’re not alone!”

Napalingon kami ni Sage at nakita namin si Sylfer. The invisibility potion wore off.

‘Yung green lights sa sahig, biglang naging red. At kasabay ‘nun ay isang malakas na wangwang.

‘Security breach alert! Security breach alert!’

Hindi na kami nakapag-react dahil nauna nang kumaripas sa pagtakbo si Sylfer at sumigaw kay Sage na sumunod na, “Takbo! Dali! Takbo!”

Sunud-sunod na ring naglabasan ang mas marami pang mechanical tentacles na pilit kaming pinipigilan. Nagmistulang patintero na ang pagpasok namin sa loob at itong si Sage pa, lalampa-lampa at nabitawan ang garapong kinalalagyan ko.

Akala ko tuluyan na akong babagsak, “Waaaaaaaaaaah!!!”

Pero nasalo ako ni Sylfer, “I got you my p’aybee!” At nakuha pa niyang kumindat.

The chase went on for a minute. And it was the longest minute of my life! ‘Yung tentacles kasi parang naging fire torch na rin and if it wasn’t for Sylfer’s water and ice magic, siguro natusta na kami. Aaminin ko na for a moment, na-mesmerize ako sa kanya.

Then we finally reached the end and entered a large room where the mechanical tentacles can no longer follow us. With all the apparatus, engines, machines and inventions, naisip kong ito na ang main laboratory. I’ve never seen such a badass place!

“Lil’ Zel!” Tinawag at hinanap na ni Sylfer ang kapatid niya. “Sugar-baby, come on! I need you! Where are you?”

Stepping out from a 20-foot tall vertical steam engine was a person inside an astronaut-like suit. Hindi namin maaninag ang mukha ng nasa loob, “Sugar-butt?” she asked.

“Yes, Sugar-baby! Ako na nga ‘to!”

Sugar-baby and Sugar-butt. The weirdest sibling endearment na narinig ko.

Tinanggal na ni Zelsha ang suot na helmet at nagulat kami sa itsura niya. She’s a KPOP kind of cute! Blonde hair, round face, doll eyes at basta cute talaga! Siya ba talaga ang nagpapatakbo ng lugar na ‘to? Such a sweet pretty face in a badass environment!

Nakangiti at patakbo na siyang lumapit kay Sylfer. “Sugar-butt!!!” And here I was expecting a grand touching moment between the two but instead, Zelsha landed a solid power punch in Sylfer’s face.

Talsik si Sylfer—at kasama ako dahil siya ang may hawak sa garapon ko. Nagkasira-sira din ‘yung lugar kung saan siya lumanding. Pero kahit hilong-hilo siya sa sapak na natanggap niya, “Schnoodle-bum, okay lang ba dyan sa loob?” nag-aalalang tanong niya saakin.

“Why are you here!?” Muling sumigaw si Zelsha. Galit na galit. “The last time na nandito ka, you put a hole in my roof!”

“Ikaw naman, Sugar-baby. It was two and a half years ago. Hindi mo ba ako namiss?”

“Ito ang nakamiss sayo.” Zelsha displayed her fist.

Ipinasa na ako ni Sylfer kay Sage bago siya muling bugbugin ng kanyang kapatid. What a real touching… tough moment.

= = = = =

Tapos nang bigyan ni Zelsha ng mga bukol at pasa si Sylfer. Pero kahit kalmado na siya, medyo may kalayuan ang distansya namin sa kanya. Hindi namin alam kung kailan ulit siya pwedeng magwala. Delikado.

“So, how’s my little Sugar-baby?” Naglalambing na tanong ni Sylfer sa kapatid. Napahanga niya ako dahil kahit nabugbog-sarado siya, okay lang sa kanya. Masokista din ang isang ‘to.

“I’ve seen better days without you,” Zelsha said cold-heartedly. “At hindi mo ba nakita na may ginagawa akong bagong steam engine? So just cut to the chase! Bakit ka nandito at anong kailangan mo?”

“I’m in trouble.”

“Hindi na bago ‘yan.”

“At kailangan ko ang tulong mo.” Muli na akong kinuha ni Syfler mula kay Sage. Binuksan na niya ang garapon at sa wakas ay nakalabas na rin ako.

“Don’t tell me nang-kidnap kayo ng Dactyl?”

“She’s not a Dactyl. She’s a mortal at dahil sa Shrinking Potion kaya lang siya lumiit.”

“Anong problema ngayon? Hindi niyo na siya kayang ibalik?”

“Hindi ‘yun!”

“Nasa akin po ang Growth Potion para maibalik siya sa dati!” Singit ni Sage.

“It’s about her stay here… it was an accident.”

Sandaling napaisip si Zelsha at mukhang may idea na agad siya, “You brought an illegal mortal here?” At napatawa siya bigla, “When will you grow a brain, brother? Kahit kailan ang tanga mo talaga!”

Lumapit saakin si Zelsha at pinasakay sa kanyang palad. Tapos hiningi niya kay Sage ‘yung Growth Potion at walang paalam na umalis para isama ako sa isang kwarto. Kaming dalawa lang ang magkasama sa loob at medyo kinabahan ako.

“Ilang patak ang ibinigay sayo para lumiit ka?”

“Lima.”

Pinaliguan niya ako ng limang patak ng Growth Potion, and slowly I felt its effect on my body. I am back to normal—wearing nothing but a piece of handkerchief na ibinigay saakin kanina ni Sylfer.

“Dalian mong magbihis,” utos niya. “You can borrow one of my clothes there.” Tapos iniwan na niya ako para mabalikan niya sina Sylfer.

Hinanap ko na kung nasaan ang cabinet ng mga damit niya and found a great metal contraption with a combination of cogs and wire mesh. With a touch of my finger, kusa na itong nagbukas, revealing her wide array of steampunk-inspired dresses.

“Nice!” ‘Yun na lang ang nasabi ko. Ang gaganda at mukha lang akong magko-cosplay kapag sinuot ito. Pinili ko na ‘yung tingin kong pinaka-babagay saakin at dali-dali na itong sinuot.

Matapos kong magbihis, binalikan ko na ring ang journal ko na hanggang ngayon ay miniature pa rin. Isang patak naman mula sa Growth Potion ang ginamit ko para magbalik ito sa normal.

Pagkatapos ay lumabas na ako at sinalubong nila ako ng sabay-sabay na tingin.

Pero unang lumapit saakin si Sylfer. He looked at me from head to toe and I gave me an obvious gaze of admiration. Inabot niya bigla ang kamay ko at bumanat agad, “Why don’t just marry me so you won’t have to leave?”

Babarahin ko na sana siya, pero nauna na siyang batukan ni Zelsha. I’m against violence but in Zelsha’s case with her brother, I’ll even cheer for it! “Aww! Lil’ Zel!”

“Balik sa upuan mo.”

“But—”

“BALIK!!!” Sabay tulak sa kapatid niya.

Parang napagalitang tuta si Sylfer na bumalik sa upuan niya. Pero nag-flying kiss siya saakin kaya naman pakiramdam ko, bumilis na naman ang tibok ng puso ko. This can’t be happening again! Never again!

“My dress fits perfectly at you,” Zelsha said to me nicely.

Mabuti na lang at inagaw niya ang atensyon ko. Napangiti naman ako, “Thank you!”

“Kung pwede lang sanang pahiramin din kita ng utak, ginawa ko na.”

“Excuse me?”

“Nasabi na nila saakin ang pag-iinarte mo na ayaw mong maging Mortal Slave.”

“Sinabi nilang nag-iinarte ako?”

“Hey! I never used that term! I swear!”

“Do you think you have a choice here, mortal? You’re the one who’s in danger at ikaw pang may ganang tanggihan ang tulong?”

Nagpanting ang tenga ko. Naalala ko bigla ang warning ni Sylfer tungkol sa kapatid niya, ‘Just a piece of advice though. Once you meet her, never ever disagree on what she says because probably she’s right.’

Tama si Zelsha na maarte ako dahil ayaw kong maging Mortal Slave. Like duh! Sinong tao ang gugustuhing maging alipin ng kapatid niyang kulang-kulang ang pag-iisip!

‘But never trust her looks… kapag nagpaloko ka lang kasi sa ipinapakita niya, you’ll get crushed!’ A sweet lady one second, a total bitch next!

Pero hindi pwedeng magpatalo na lang ako! Kailangan sumagot ako! “Nasabi na rin siguro ng kapatid mo—”

“Tangang kapatid.”

“Nasabi na rin siguro ng tangang kapatid mo na hindi ko naman ginusto ang pagdala niya saakin sa lugar na ito! It was his fault! Bakit ako lang ang kailangang mamroblema ng ganito sa pagkakamaling ginawa niya!!!”

Nang isigaw ko ‘yun, nakita kong napataas ng kilay si Zelsha. “This is not good,” kabadong pumagitna na sa amin si Sylfer at humawak sa balikat ng kapatid, “Sugar-baby—”

Pero hindi na natuloy ni Sylfer ang sasabihin dahil inipit ni Zelsha ang kanyang kamay at saka tinulak palayo.

Nang lapitan na rin ako ni Zelsha, pakiramdam ko nanliit ako sa tingin niya kahit magkasing tangkad lang naman kami. “Listen, both of you are of the same level of stupidity! Naging overly-trusting kayo kahit hindi niyo alam ang tunay na pagkatao ng isa’t isa. And now you’re blaming everything on him! It’s your fault that you got yourself drunk. My brother’s mistake is he’s stupid since birth! Pero kahit ganyan siya, he treated you nice by not leaving you cold and helpless in the streets of your world! Kung gusto mong tulungan ka namin, tanggapin mong nagkamali ka rin!”

I was left speechless. But as much as I want to talk back, I didn’t.

“Sugar-baby, you’ve said enough,” sumabat ulit si Sylfer.

“Kaya ka ginaganyan ng lahat dahil masyado kang mabait.”

“Tanggap ko na ‘yun. But please be nice.”

“She’s not even nice to you, brother. You’re protecting someone who doesn’t even know how to appreciate it!”

“Zel!” Tinakpan na ni Sylfer ang bibig ng kapatid niya. Tapos tumingin siya saakin with a sorry look, “Honeybabes, ako na ang humihingi ng pasensya sayo—”

“No!” pigil ko na sa kanya. “She’s right. You’re sister is right.”

Huminga ako ng malalim at tumingin sa kanila na may hiya sa sarili.

All this time, Sylfer kept me safe but I never even got to thank him. I was so selfish, all I think about is myself! At kinailangan pa talagang mabara ako para ma-realize ko ‘yun.

So kudos to Zelsha’s hell of a genius mind and her bloody straight-forward mouth, and screw my pride ‘cause I’ll have to admit it.

“Inaamin ko na. Kasalanan ko rin ito. I’m sorry Sylfer for blaming it all on you. And thank you because I will never get this far without your protection.”

“It’s my honor to protect you, sweet cakes!”

Then I looked at Zelsha with a sincere notion. “But all I want is to safely go back to my world now. If I don’t want to be a mortal slave dahil nga ‘nag-iinarte’ ko, then I’m sorry. But that’s why we’re here because your brother said you’re a genius. Surely I know that you can think of something else. Something better! So please, I beg you to help us find another way. Help me, please.”

This time, sila naman ang na-speechless sa pagpapakumbaba ko. Alam ko naman kasi kung kailan ako dapat yumuko para tanggapin ang kasalanan ko. Alam ko rin kung paano humarap para humingi naman ng tawad.

Lumapit na sa akin si Sylfer. Inabot niya ulit ang kamay ko at lumuhod sa harap ko, “Ayaw mo ba talagang maging asawa ko na lang para maging legal ka na rito.”

“Sylfer… just don’t.”

“But I’m serious! Ayaw rin naman talaga kitang maging Mortal Slave so ako na lang ang gawin mong alipin! Alipin ng iyong pagmamahal!”

Hindi na ako nakatiis at kinutusan ko na siya sa bunbunan para matahimik. At ang seryoso ng mga sinabi ko, humihirit pa ng ganun! Isa pa, hindi ko pa nakukuha ang sagot ni Zelsha. “So are you going to help us—me?” I had to ask her again. “Please?”

“I will help you only because I think na pwede tayong magkasundo.”

“Really?”

“Aww! That settles it! I knew you won’t let us down! Ang bait-bait talaga ng baby sis—” Sabay naming pinatahimik ulit si Sylfer. Sinapok siya sa mukha ni Zelsha at sinikmuraan ko naman siya. “Ouch… magkakasundo nga kayo.”

Now that she agreed, sana nga talaga makabalik na ako ng matiwasay sa mundo namin. I badly miss my own normal world… although I’m beginning to like this world too.

End of Chapter 8

>>>SIDE STORY 8 HERE