This Gay's Inlove With You Mare : Chapter 10

CHAPTER 10
( Regina Salazar’s POV )

“Prenship, ang bilis ng araw noh?”

Nandito kami ng bestfriend kong si Nic sa halamanan nila. Nakaupo kami sa loob ng kubo. Araw ng sabado ngayon kaya patambay-tambay lang kami habang kumakain ng banana cue. Ayaw niya sa bahay namin. Alam ninyo na. Takot sa multo si bestfriend.

Nilingon ako ni Nic. “Oo nga, eh. Parang kailan lang pasukan pa lang. Tapos sa Monday, July na agad.”

“Speaking of July, malapit na pala ang birthday mo.”

“Sa August pa ang birthday ko, Rehg. Hindi July.”

“Oo nga. Sa August pa. Wala naman akong sinabing July, ah.”

Napakamot siya ng ulo na parang naguluhan sa sinabi ko. “Teka, hindi ka pa ba uuwi?”

“Tinataboy mo na ba ko?”

“Hindi naman sa gano’n. Medyo lang.”

“Kararating ko pa lang, ah.”

“Kanina ka pa kaya dito. Gusto ko na ring maligo.”

Inamoy ko siya. “Mabango ka pa naman, ah. Bakit maliligo ka kaagad?”

“Mababaho lang ba ang naliligo?”

“Oo. Gano’n ako, eh.” Napangiwi siya. “Syempre, joke lang ‘yon noh. Edi naipon ang libag ko.”

“Kadiri ka talaga.”

“Joke nga lang, eh. Kaw talaga, parang hindi ka sanay sakin.”

“Kakaiba kasi ang takbo ng utak mo, eh. Paatras.”

“Gano’n talaga. Nabagok daw kasi ang ulo nung bata ko sabi ni Tito Diosa.”

“Sinong may sabi?”

“Ako.”

“Ewan ko sa’yo. Umalis ka na nga. Aalis pa ko.”

Kumagat ako sa banana cue. “Sya ka ba uuta? Anhari pa rana.”

“Ano?”

Nilunok ko muna ang kinakain ko. “San ka kako pupunta? Tanghali pa lang, ah.”

“Birthday ng father ni Kiro.”

“Himala ng mga himala. Diba laging out of the country ang daddy niya? Sa’n daw gaganapin?”

“Sa isang resort.”

“Anong oras?”

“Mayang six pa.”

“Mayang six pa pala, eh. Bakit pinapauwi mo na agad ako?”

“Maglalaba pa ko, eh.”

“Bukas ka na lang maglaba.”

“Hindi pwede. Overnight ako sa resort.”

“Talaga? Pwede bang sumama?”

“Bawal ang maingay do’n.”

“Bakit? Patay ba ‘yong pupuntahan mo?”

“Regina!”

Nag-peace sign ako. “Joke lang.”

* I was thinking about her... Thinking bout me... Thinking bout us... What we’re gonna be? Open my eyes... It’s only just a dream... *

Ring tone ‘yon ng phone ko. Bago ko sagutin ang tawag ay tinapat ko muna ‘yon sa buhok ni Nic.

“Anong ginagawa mo?”

 “Baka kasi mag-chappy. Penge muna ang signal.” Kung makikita ninyo kasi ang buhok ni Nic ngayon, gagawin ninyo din ang ginagawa ko. Wahehe. Grabe naman kasi ang trip ng prenship ko sa buhok niya. Kung anu-anong style ang ginagawa.

“Sira ka talaga.”

Nilayo ko na ang phone sa buhok niyang mala-antenna bago sagutin ang tawag ni kuya. “Pangit! Anong petsa na? Wala ka bang balak umuwi?”  Bungad agad sakin ng kuya kong kurimaw.

Kinalabit ako ni Nic. “Pasok na ko bahay. Naiihi ako.”

Sinenyasan ko siya ng ‘sandali lang’ habang pinakikinggan ang monologue ni kuya sa phone. “Dyan ka na kaya tumira kina pulots? Kanina ka pa wala dito sa bahay! Uubusin ko ‘tong ulam dito sa bahay, makita mo! Maglilinis ka pa ng kwarto mong parang tambakan ng basura! Umuwi ka na!”

“Okay, kurimaw.”

“Aba’t! Human—” END CALL.

“Siguradong pikon na naman si kurimaw dahil pinatayan ko siya ng phone.” Binulsa ko ang phone ko. “Ano, prenship? Pwede ba kong sumama sa birthday party?” Walang sumagot sakin. Nilingon ko si  Nic para lang marealize na wala na pala siya sa tabi ko ng hindi ko napapansin. Napakamot na lang ako ng ulo. “Tingnan mo ‘yong taong ‘yon. Iniwanan na lang ako. Makauwi na nga lang. Mapapanisan lang ako ng laway dito.”

= = = = = = = =

Nakatayo ako sa gitna ng room ko habang nililibot ang tingin sa bawat sulok ng kwarto. Nagpameywang ako. “Sa’n ba ko mag-uumpisa?”

Lumapit ako sa mini bookshelves ko. Sinimulan kong ayusin ang mga librong wala sa ayos at basta ko na lang sinuksok. Kaya lang, wala pa ko sa kalahati ng huminto ako. “Magugulo din naman ‘to, eh. Papagurin ko lang ang sarili ko.”

Lumapit na lang ako sa study table ko na puno ng libro, notebook at ballpen at kung anek-anek. Sinimulan ko ng ayusin ang mga ‘yon ng mapahinto na naman ako. “Pag inayos ko ‘to, makakalimutan ko na naman kung sa’n ko nilagay ang mga gamit ko. Mahihirapan pa ko. Kaya much better kung ganito na lang ‘to.”

Lumapit na lang ako sa cabinet ko. Pag bukas ko no’n, napangiwi ako. Para kasing dinaanan ng bagyo ang cabinet ko. “Bakit ganito ‘to? Sinong gumulo nito? Hindi kaya ang mga tropapips kong multo?” Nang maalala kong naghalungkat nga pala ako dito dahil may hinahanap akong gamit na tinago ko sa kung saan nung nakaraang linggo. “Bukas na nga lang ako mag-aayos.” Napakamot ako ng baba. “Kaya lang baka naman habulin ako ng plantsa sa dami ng gusot ng damit ko kapag isinuot ko.” Pero agad din akong napangiti. “Anong ginagawa ng plantsa?”

Kaya ang kinalabasan ng general cleaning sana ng kwarto ko, nagwalis na lang ako ng dumi sa sahig. Kinuha ang trash can, at ishinoot ang mga kalat kong Payatas na ang makikinabang. Pagod na humiga ako sa sahig ng kwarto ko pagkatapos. Oo. Napagod na ako ng lagay na ‘to. Nakakapagod kayang mag-shoot ng kalat sa trash can tapos hindi ma-shoot-shoot. Ilang beses ko pang inulit ‘yon para lang ma-shoot.

Tumitig ako sa kisame. At pumikit.

“Ikaw na muna ang bahala kay Gra.”

Napadilat ako, na parang epal na sumingit sa isip ko ang sinabi ni Gio sakin kahapon. Para tuloy replay na bumalik sa alaala ko ang pag-uusap namin.

- F L A S H  B A C K –

“I’m sorry, Gio. Hindi ko naman sinasadyang halikan si Glenn nung isang linggo, eh. Aksidente lang ‘yon. Promise!”

Huminga ako ng malalim habang nakaharap sa salamin. “Okay na siguro ‘yon.” I sighed. “Bakit naman kasi kailangan kong magpaliwanag at mag-practice ng ganito? Para talaga kong sira. Mukha namang walang alam si Gio sa accidental kiss na ‘yon, eh. Mukhang pinagtitripan lang ako ni Glenn.”

* May nagtext. Nagtext si Fafa Gio. May nagtext. Nagtext si Fafa Gio. *

Message alert tone ko ‘yon. Boses ko ‘yon. Kinostomize ko lang ang bawat message alert tone ng mga nasa contacts ko. Hindi naman lahat. Yung mga close ko lang. Katulad ni Gio. Para alam ko kung sino agad ang nagtext sakin. Ang galing ko noh? ^_^

D2 ako sa Bahay Kubo, #3. I’ll wait you here.

Iyon ang text message ni Gio. Ang BAHAY KUBO na tinutukoy niya ay KAINAN malapit sa school namin. Bahay kubo dahil sa isang kubo ka kakain. Tapos napapaligiran pa ng iba’t ibang prutas at gulay ang paligid. Pwede ka ngang mamitas kung gusto mo. Malaki ang space ng Bahay Kubo at maganda pa ang ambience kaya hindi lang mga students ang kumakain do’n. Dinadayo pa nga ng mga taga-ibang bayan ang Bahay Kubo. Na-feature na ‘yon sa isang morning show, eh.

So, ang dami na naman ng sinabi ko noh? ^__^

Makapunta na nga ng Bahay Kubo.

Lumabas na ko ng restroom habang kumakanta pa. “Bahay kubo, kahit munti, ang halaman doon, ay sari-sari. Singkamas at talong, sigarilayas...”

= = = = = = = =

“Number three.” Nang makita ko ang kubo ay lumapit agad ako. Nakita ko na si Gio na kinakawayan ako.

“Umorder na nga pala ko. May gusto ka pa ba?” tanong niya ng makaupo na ko.

Oorder pa ba ko? Eh, ang dami ng inorder ni Gio. “Kakatayin na ba ko?”

“Bakit?”

“Ang dami kasi ng inorder mo, eh. Diba gano’n ang mga pig? Pakakainin ng pakakainin. Saka kakatayin.”

“Hindi ka naman pig, ah.” natatawang sabi ni Gio.

“Mukha na ba kong pig kapag ganito?” Pinataba ko ang pisngi ko.

“Puro ka talaga kalokohan.” Pero sa totoo lang, kinakabahan na ako sa pag-uusapan namin. “Let’s eat first.”

“Mamaya na, Gio. Sabihin mo muna kung ano ‘yong gusto mong sabihin para mamaya wala ka ng sasabihin pagkatapos nating kumain.”

“Ano uli?” Sa bilis kasi ng pagsasalita ko, maski ako walang naintindihan sa sinabi ko.

“Sabihin mo muna ‘yong gusto mong sabihin.”

“Kumain na muna kaya tayo?”

Umiling ako. “Hindi talaga ko mapakali, eh. Sige na sabihin mo na.”

“Okay.” Huminga siya ng malalim kaya mas lalo tuloy akong kinabahan. “It’s about you and Gra, about—“

“About me and Glenn?” singit ko.

“Not really. Tungkol talaga saming dalawa.”

Medyo nakahinga ako ng maluwag. Pero... “Bakit nasama ko kung tungkol naman pala sa inyong dalawa?”

“Later, Rehg. Sasabihin ko sa’yo kung bakit.”

“O sige, sige.” Bumalik na naman ang kaba ko. “Continue...”

“Si Gra kasi. Parang may nagbago na sa kaniya. Parang hindi na siya yung Gra na kilala ko, eh.”

“Pano’ng nagbago?”

“I don’t know. I can’t exactly pinpoint kung ano ang pinagbago niya. Nararamdaman ko lang na mero’n. At kahit sinong tao, mararamdaman ang nararamdaman ko sa taong mahal nila kapag may napansin silang kakaiba. And I’m not manhid. Gra have changed.”

Hindi ko alam ang sasabihin ko. Seryoso ang usapan kaya hindi ako pwedeng magbiro ngayon. Itatago ko muna sa baul ni lola ang makulit na si Regina. Serious dapat ang peg ko ngayon.

“Rehg...” Tatanungin na ba niya kung may napapansin ko ako kay Glenn? “Wala ka bang napapansin kay Glenn?” Sabi ko na nga ba.

“Sa totoo lang...” Lumunok muna ko. “...wala.” Wala naman talaga diba?

Yumuko si Gio. Matagal bago uli siya nagsalita. “Sa totoo lang, hindi lang siya ang nagbago.” PAUSE. “Pati ako, nagbago.”

“Pati ikaw?”

Tiningnan niya ko. “Yah. Hindi ko alam pero parang wala na yung feelings ko sa kaniya dati.”

Ano ba naman ‘tong vhakler na ‘to! Ang gwapo na nga ng jowabelles, nawala pa yung feelings niya kay Glenn? Pero teka, nagbago daw? Hindi kaya... Tumikhim ako. “Don’t tell me, may iba ka ng gusto? Ako na ba ang gusto mo? Hindi tayo talo, Gio, ah.”

Nangingiting umiling siya. “It’s not like what you’re thinking. Wala akong ibang gusto.”

Pahiya onti ako. “Eh, bakit? Anong nangyari? Why a sudden change?” Nagamit ko tuloy ang mga inimbak kong english sa baul ko.

“I don’t know. Naguguluhan din ako. Mahal ko si Gra pero parang may mali, eh. Hindi ko maintindihan.” Parang frustrated na sinabuntuan niya ang buhok niya. Nakow! May tama na ‘to! Baka magulat na lang ako, tumalon na siya sa rooftop ng school namin.

“Ako din, naguguluhan sa inyo.” Nagpangalumbaba ako sa mesa. “Hindi kaya kailangan ninyo lang ng space. Baka kasi...alam mo ‘yon...nasasakal na kayo sa relasyon ninyo.” O baka naman may identity crisis ang vhakler na ‘to. Naguguluhan siya kung lalaki ba talaga ang gusto niya o babae.

“Tama ka. Masyado nga siguro akong mahigpit sa kaniya.” Sinabi pa niya. Diba nga ginawa niya kong PCB as in Personal Cute Bodyguard ni Glenn? “Rehg...”

“O?”

“Mawawala ako ng isang buwan.”

“WHAT? ISANG BUWAN?!”

“Yah. I’m gong to Africa.”

“Africa? Anong gagawin mo do’n? Panong pag-aaral mo?”

“Napili akong exchange student ng school natin. For one month lang naman ‘yon. Okay na din ‘yon. Kailangan ko din ng isang lugar para makapag-isip ng tungkol samin ni Gra. At the same time, madadalaw ko din ang mother kong nakatira do’n.”

“African ang mother mo?” Wala sa itsura niya, hah. Baka naman ampon siya?

“Nope. Nakapag-asawa siya ng African nung nag-wowork pa siya do’n.” Hindi naman pala ampon. “Rehg...”

Base sa nakikita kong expression ng feslak niya. May hihingin siyang favor sakin. Ganito din ang feslak niya nung sinabi niyang bantayan ko si Glenn no’n, eh. “Ano ‘yon?”

Hinawakan niya ang kamay ko. “Ikaw na muna ang bahala kay Gra.”

“Ako?” Na naman.

“Oo. Alam mo namang maliban sakin, sa’yo at kay Kiro, wala na siyang ibang ka-close sa SU.” Unfriendly naman kasi ni Glenn, eh. Parang kayang mabuhay ng walang kasama. Siguro kahit siya na lang ang natitirang nilalang sa earth, kaya niyang mabuhay mag-isa.

“Pero bakit ako?” Uli.

“Alam mo namang iba ang course ni Kiro. Hindi ko pwedeng ibilin sa kaniya si Gra dahil baka sabihin niya kay Gra. Kung sa’yo ko siya ibibilin, alam kong hindi ka magsusumbong sa kaniya na pinapabantayan ko siya.”

Kasasabi ko lang kanina na baka nasasakal na sila sa relasyon nila, tapos eto, may extension pa pala ang pagiging PCB ko kay Gra. Walang tiwala si Gio kay Glenn. Yun ‘yon.

“Kaya mo ba, Rehg? Promise huli na ‘to. Dahil pagbalik ko from Africa, aayusin ko na ang relasyon namin ni Gra. Please?”

Sino bang makaka-hindi sa feslak ni Gio? I sighed. “Okay. Ako ng bahala sa kaniya.” Effortless lang naman na bantayan si Glenn, parang hindi ko naman siya binabantayan pag magkasama kami, eh. Saka immune na rin ako sa ugali niya.

“Thank you, Rehg.”

“Basta yung pasalubong ko, ah. Gusto ko ng zebra. Gagawin ko siyang pet. Teka, kailan ba ang alis mo?”

“This Sunday.”

“This Sunday na agad?”

“Yah.”

“Nasabi mo na ba kay Glenn?”

“Hindi pa. Mamaya ko na sasabihin.”

Ako pa talaga ang inuna niyang sabihan. “Goodluck, Gio.” This time, mas nakahinga ako ng maluwag. Walang alam si Gio sa ‘accidental kiss’ namin ni Glenn. At itatago ko na lang ‘yon sa baul ni lola.

Pinasadahan ko ng tingin ang pagkaing nakalatag sa table. Kumalam ang sikmura ko. “Ahm, Gio. Pwede na bang kumain? Nagutom ako sa usapan natin.”

- E N D  O F  F L A S H B A C K -

Bumalikwas ako ng bangon mula sa pagkakahiga sa sahig ng makarinig ako ng katok mula sa labas ng kwarto ko. “Sino ‘yan?”

“Nagtanong ka pa. Sino pa bang kasama mo dito sa bahay?”

“Mga multong gumagala dito sa bahay. Anong bang kailangan mo?”

“Tumatawag ang bestfriend mo. Sinagot ko na. Nakakarindi yung ringtone mo, eh.”

Aw! Naiwan ko ang phone ko sa kusina kanina matapos kong kumain. Binuksan ko ang pintuan. “Anong sabi niya?”

“Asual. Nakakabwisit daw ako. Nakakabwisit ba talaga ko?”

“Siya kaya ang tanungin mo.”

Tinapat niya ang phone ko sa tenga niya. “Pulots, nakakabwisit ba talaga ko?”

‘Bwisit ka! Ibigay mo sabi yung phone kay Rehg, eh!’

Sa lakas ng boses ni Nic sa kabilang linya, kahit hindi naka-loudspeak ang phone ko, rinig ko ang sinabi niya.

“O ano? Nasagot na ba yung tanong mo, kuya?”

“HINDI daw ako nakakabwisit.” Binigay niya ang phone sakin at umalis na. Pasipol-sipol pa siya. “Ang pikon talaga ng betfriend mo! Kaya ang sarap asarin, eh!”

Naiiling na sinarado ko uli ang pintuan at humiga ng kama bago kausapin si Nic. “Hello, prenship! Napatawag ka? Kakakita lang natin kanina diba? Namiss mo agad ako? Ang sweet mo talaga.”

“Pwede ba wag ka ng dumagdag? Bakit ba kasi kung sa’n-sa’n mo nilalagay yang phone mo? Yung bwisit mong kapatid pa tuloy ang nakausap ko! Panira talaga ng araw ‘yon kahit kailan!”

“Chillax ka lang, prenship. Ang wrinkles, remember?”

“Wala pa kong wrinkles noh!”

“Magkakaro’n ka pa lang. So, bakit ka tumawag? Pababalikin mo na ba ko dyan? Tamang-tama, tapos na kong kumain at tapos na din akong maglinis ng kwarto ko.”

“Sumama ka na mamaya.”

“Saan?” May lakad ba kami? Parang wala naman akong matandaang usapan namin, ah.

“Sa birthday ng daddy ni Kiro. Diba gusto mong sumama?”

“Aw! Oo nga pala. Sorry naman, napagod ang utak ko kakalinis kaya nakalimutan ko.”

“As if naglinis ka nga. Sinabi ko na kay Kiro na isasama kita. Dadaanan ka na lang namin dyan sa inyo mamayang five-thirty SHARP. Formal ang suot. Magpaalam ka na kay Tito Diosa. Do’n na tayo matutulog kaya magdala ka ng extrang damit. Tomorrow morning ang uwi natin.”

Girl scout talaga ‘to kahit kailan. Laging handa dapat. “Copy that, prenship. Sige na, ba-bye na. Maghahanap pa ko ng long-long-long-long gown ko.”

“O sige. Bye.”

Lumapit agad ako sa cabinet ko ng makarinig na naman ako ng katok. “Pangit!”

“Ano na naman?”

“Aalis ako. Late na ko makakauwi. Wag kang magkakalat dito sa bahay.”

“Ano kayang pwede kong suutin?” Naghalungkat ako sa mga damit ko.

“Pangit! Nakikinig ka ba?”

“Oo.” Kahit hindi.

Nakarinig ako ng yabag papalayo. Habang wala naman akong makitang pwede kong suutin. Hindi naman kasi ako mahilig mag-gown, eh. Sa’n ko naman gagamitin ‘yon? “Ah! Alam ko na!”

Kinuha ko ang phone ko sa kama at idinial ang number ni Tito Diosa. Wala akong alam sa kaartehan at kakikayan. Pero ang DIOSABELLES, hindi lang mer’on, UMAAPAW pa kamo.

= = =

May ginawa kong one shot for Valentines, late na nga eh, haha, irr oh --> My Valentine Date [One-Shot]  

>>> CHAPTER 11 HERE