The Demonic King Consort: Chapter 1

Chapter 1: Awaken

In remote area of general manor, this was nestled in kingdom of Rethem, Serranean continent, can be found a shabby looking courtyard. A slender and frail figure was squirming in her bed; layers of sweat can be seen in her pale complexion face.

 This slender figure belongs to a fourteen or fifteen years old girl.

Mula nang matangap niya ang balita na gustong ikansela ng crown prince ang kanilang engagement ay tila pinagsakluban siya ng langit atlupa. Breaking their engagement, just what kind of sick joke is this?

This misery befalls her, made her ailments worsen.  She could only blame how bad her luck is. Slowly, the young lady’s vision started to blur, tears trickle down from her beautiful white as a pearl eyes. A crackling pain spread through her body, her breathing became thinner and thinner.

Yamang wala naman silang pakialam sa akin, mas mabuti pang mawala ako sa mundong ito. Tama…

Unti-unting sumara ang talukap nang kanyang mata. Later, silence reined the whole room.  However not long enough, a light emitted from the girl’s body.

~*~*~*~

Pagkagising nang dalaga ay natagpuan niya ang sarili sa loob ng sinaunang kwarto. She lazily rose up from her bed, tilted her head to ponder a bit but she momentarily cease her thought when a pain assaulted her head.

Bead of sweats starting to covered from her forehead, memories which was familiar to hers floods like a wave into her mind. She felt nausea as those images kept piling up, starting from a baby till the girl reach fourteen years old. She resists the urge to vomit.

Oh God, the current memories of hers were all unpleasant, at mabibilang lang sa daliri niya ang magagandang alaala hindi kagaya nung dating nabubuhay siya sa ibang mundo. After the pain subsided, she once again immerses herself into her own world.

The current her is not the same from the previous one. In other words, after she experience life and death last night, it somehow triggers something which made her restore her previous life memories.

In her previous life, she was Micha Wistra. She was famous and only triple s rank magician in the entire continent of lurra. She died from the incurable disease, upang magamot ang sarili ay nag-aral siya nang medisina at nanaliksik ng gamut para sa kakaibang sakit niya.

Mabigat sa kalooban na itapon ang kaalaman niya sa majika, dugo’t pawis na pinaghirapan niya `yun tas mawawala agad? Isipin din niya ang mga pangarap na hindi pa niya natutupad ay nag-alsa ang kalooban niya. Thus, she research about magic which will retained her memories once she will be reincarnated in the next life. But who would have thought na nagtagumpay siya.

Iyon nga lang, matagal bumalik ang alaala ng dalaga sa dati niyang buhay.

Now, in this life, her name’s Meisha Yuen, she was timid and introvert perspm na dahilan na mas lalong hindi siya magawang magustuhan ng pamilya niya. She’s the third daughter of the Second Master Zalian of Azure Dragon Clan. Ang ina naman niya ay isa sa babae ng kanyang ama at namatay dahil sa panganganak sa kanya.

In the eyes of peers, she was a stain and a curse of her clan. 

“Haa…a curse, huh?” Meisha comb her hair with her slender fingers, at napagtanto ang kulay ng buhok niya. Her hair was pure as snow white; this was the reason why everyone treats her curse. May paniniwala kasi ang mga ito na ang taong may puting buhok at mata ay dispulo ng isang demonyo.

The current she now was astonished of their supertitious. How dumb those people can they be?

Sa mundong ginagalawan niya ngayon ay tinatawag na Oestrell. Iba ito sa mundo ng dati niyang buhay, in this world, advance technology doesn’t exist. Nasa panahon ng medyebal siya ngayon kung saan mayroon kasta sistema at polidyini sistema.

Maya’t maya ay marahan tinabing niya ang puting kulambo at tuluyan ng umalis sa kama. Dumiretso siya sa tanso na salamin upang tingnan ang sarili. Hindi na siya nagtaka nang makita ang hitsura sa dati niyang buhay.

With her white unline garment, she would definitely mistaken as a white lady. Puti na nga ang buhok tas ganun din ang mata niya. Kapag may isang tao na gagala sa gabi at makita siya ay paniguradong nanayo ang balahibo sa batok at kumuripas palayo sa kanya. Her face is not that bad though, more like a millions stars up in the sky.

“Tsk.”

Meisha slowly force back all the leaking mana in her body. From roots till its tip of her white as a snow hair turned into lustrous black hair while her white eyes change into blue with black slit.

She fazed at her own reflection. Sa pagkakaalam niya sa history ng azure dragon clan, ang founder nila na si Saul Yuen ay may ganitong uri ng mata at tinuring nilang simbolo ng kanilang clan.

Subalit dahil na rin nag-asawa ang myembro na iba ang genetic ng kulay ng buhok at mata ay unti-unting kumunti ang nagkaroon ng ganitong mata na maikompara sa dragon. Simula sa eight generation hangang sa tenth generation ay wala ng makikitang ni isang membro ng azure dragon clan na may ganitong feature…or so they thought.

Hindi niya mapigilan ang sarili na humagikgik, who would have thought that Meisha would be the luckiest girl inherit the founder’s eyes?

Ang dahilan kaya naging puti ang buhok at mata niya ay dahil masiyadong malaki ang mana niya at dahil maliit ang container ng mana ay tumagas `yun, the previous her was not aware about it kaya hindi niya na kontrol ang sariling mana. Maraming side effect kapag tumagas ang mana at isa na doon ang maging puti ang mata at buhok.

Knock!

Knock!

“Miss Meisha, gising na po ba kayo?”

Nagmadali na binalik sa dati ang anyo niya, siyempre hindi niya hinayaan na tumagas uli ang mana niya.

Now that she restored her previous memories, she’s now neither good-for-nothing third young lady nor demon girl.

However, her magical power is not yet fully recovered; she only has 30 percent of her power. Bakit? Dahil masiyado niyang nagamit ang kapangyarihan noon para lang sa memories restoration magic, at dahil parating tumatagas ang mana niya simula pinanganak siya hangang kanina lang ay imposible talagang bumalik `yun sa buong porsiyento ng lakas niya.

“Pasok.”

Sa gilid ng mata niya, nakita niya ang maidservant na kinakabahan na pumasok sa loob at nagsimulang inilabas ang pagkain sa vintage-like food boxes.

Umalis na sa harap ng copper mirror si Meisha at nang makalapit siya ay mas lalong naging balisa ang katulong. Now that she look at this maidservant, mukhang pinadala na naman ng kitchen staff ang baguhan na ito dito.

Lintik. Hindi siya nangangagat!

Nang magtagpo ang kanilang mga mata ay tila tinakasan ito ng dugo, kitang-kita ni Meisha ang sariling reflection sa itim at takot nitong mata. Bago pa pagsabihan ni Meisha ang katulong ay bigla itong nawalan ng buhay.

She pinches the bridge of her nose; three imaginary lines appeared in her forehead. “Kung gusto mong matulog, pwede ba doon sa maid quarters?”

For fourteen years living in this world, this was the first time someone fainted by just staring at Meisha’s eyes.

Hinayaan na lamang niya ito na nakahandusay sa sahig at umupo sa harap ng hapag-kainan. Tinuon niya ang pansin sa pagkain, she presses her lips into thin line. Puro gulay at kanin ang tanging meron siya, ikompara sa mga katulong rito ay mas masarap pa ang kanilang pagkain kesa sa kanya.

Nang sinimulang na niyang kainin ang mga pagkain. Kahit na wala siyang gaanong nalalasahan sa pagkain ay inubos niya `yun, wiping her lips before she gave a sidelong glance at the maidservant na kagigising lang.

[Glossary] [Table of Contents] [Next Chapter]