DAY 4
THE CONFESSION
Sa maikling panahon ko sa camp ang dami ko nang natutunan, lalo na ang makibagay sa kung ano lang ang meron. Yung mga simpleng bagay na nakakapag bigay kasiyahan sa iba. Ang adventure na 'to ang nagmulat sa 'kin na hindi sa lahat ng pagkakataon ay magiging masaya ka sa lahat ng mayroon ka kadalasan kung sino pa ang wala sila pa yung lubos na masaya.
Nakakatuwa kasi ngumingiti na sa'kin si Ms. Leonor at yung ibang mga memebers nakaakusap ko na rin. Nakakapag biruan na rin kaming sa isa't isa. Sobrang fulfilling yung pakiramdam na kabilang ka na talaga sa kanila.
"Ready?" Sabay kuha sa mga dalahin ko.
"Ready, pero ako na bahala dyan. Wala ka bang ibang gagawin? Ayun si Rizzy tulungan mo siya dun." Sabi ko sa kaniya at binawi ang mga materials.
"Kaya na niya yun dun, ikaw 'tong hirap dito no." Sabi niya bawi ulit sa mga gamit.
Nakakapagtaka kung gusto niya si Rizzy bakit hindi niya tulungan at bakit sa 'kin dikit nang dikit ang mokong na 'to.
Nagkibit balikat na lang ako. Pag dating namin sa room wala pa ang mga bata, siguro masyado nilang naenjoy ang pag ligo kaya na tagalan sila. Nag-aayos ako ng mga gamit habang si Lance naman naka-upo sa lagi niyang pwesto at ngayon naman naka palumbaba siya habang nakatitig sa 'kin. Na-co-concious tuloy ako sa ginagawa niya.
"Ikaw ba Lance walang gagawin? Lagi kang nandito sa room, dapat tumutulong ka sa mga volunteer dun sa labas." Sabi ko para mawala lang yung pagka-ilang ko.
"Pinagtatabuyan mo ako lagi. Tska tapos na ang gawain ko dun, maaga kaya ako nagigising para tumulong mag-ayos ng mga gamit na gagamitin at mga pagkain na ihahain kaya pahinga ko ngayon." Sabi niya habang nakangiti sa 'kin.
"Oh, ganun namna pala dun ka kay Rizzy for sure kasi mas nangngailangan ng tulong yun." Pagtataboy ko sa kaniya.
Lumapit siya sa kinalalagyan ko. "Alam mo, kanina ko pa napapansin na puro ka "dun kay Rizzy, tulungan mo si Rizzy. Ano bang meron? Nagseselos ka lang ata sa kaibigan mo dahil mas close kami. Hayaan mo magiging close tayo. Mas close pa sa closeness namin ni Rizzy." Tumaas baba ang kilay niya.
Napanganga talaga ako sa mga sinabi niya. "Ano yang pinagsasasabi mo? Tigilan mo mga pag-aadik, excuse me hindi po ako nagseselos. Tska alam ko naman na siya ang gusto mo, at kaya ka lumalapit sa 'kin para lang malaman mo kung boto ba ako sayo para sa kaniya o hindi. Don't worry wala akong paki sa kung anuman ang kaugnayan niyong dalawa. Go court her." Siya naman ang napanganga.
"Woah! Lady, hold on! Ako?" Turo sa sarili niya. "May gusto kay Rizzy?" Humagalpak siya ng tawa.
Anong nakakatawa sa sainabi ko? Nabuko ko lang siya ang OA naman ng reaction niya. "Anong nakakatawa sa sinabi ko?" Tanong ko.
Lumapit pa siya sa 'kin, halos magdikit na ang mukha namin naamoy ko ang pabango niya at naramdaman ko ang hiniga niya sa mukha ko, napasandal naman ako sa lamesa. "Para sabihin ko sayo Ate Ganda, hindi ko gusto si Rizzy at kahit kailan ay hindi. Alam niya kung sino ang gusto ko." Kumabog ang dibdib ko, mabilis hindi ko mahabol sa bilis. "Gusto mo bang malaman kung sino?" Tuloy niya. Mas lumalapit pa ang mukha niya at napapikit ako. Ano bang iniisip ng mokong na 'to. At bigla siyang ngumiti ng matamis na para bang nagpapa-cute pa. Matutunaw na ata ako sa titig niya na yun.
"Ikaw Shimara ---"
"Uyyyyy!!! Si Ate Ganda at Kuya Lance." Biglang dumating ang mga bata at naitulak ko si Lance. Sobrang pula ng mukha ko dahil sa nakita ng mga bata.
"Bakit kayo late?" Pag-iiba ko at nagpatuloy ako sa pag-aayos ng mga gamit. Tumatawa naman sa likod si Lance, inirapan ko lang siya.
Nagtuloy tuloy ang klase namin at nakakatuwang makita na nakikilala na nila ang mga alpabeto pati ang mga numero. Nakakalungkot lang ding isipin na isang Linggo lang kami sa camp at iiwan na ulit namin sila. Sana pwede ko silang dalhin para mas matuto sila ng maraming bagay, hanggang bukas na lang kasi ag huling klase namin. Iniisip ko pa palang gusto ko na maiyak sa pag-alis namin.
Natapos ang panaghalian at nagpapahinga ang lahat, nagkukwentuhan kami nila Rizzy at iba pang volunteers. Nagtatawanan kami sa mga iba't ibang kalokohan, dito talaga ako inilagay siguro dahil sa ito talaga ang mga totoong tao, sa mundong na tanggap ako di tulad sa mundo na ginagalawan ko na inayawan ako.
"Volunteers!" Tawag ni Sir Laurenz na tatay pala nila Renz at Lance.
Nagsilaptan naman kami sa kaniya. "Since malapit na rin tayo matapos dito, gusto ko rin naman na maging masaya ang pagbabakasyon ninyo kaya gumawa ako ng palaro at ito na rin ang magsisilbing team building natin. Okay ba sa inyo yun?" Nagsigawan sila sa tuwa. Nakita ko naman si Lance nakatigin sa 'kin, inirapan ko lang siya akala niya nakalimutan ko na ang ginawa niya kanina.
Ang unang laro ay patintero, hindi ko alam yung laro. Yun pala yung may tatlo hanggang apat na tao sa isang grupo tapos kailangan hindi makapasok sa main base yung kalaban. Hala sige ako takbo dun, takbo dito, kailangan ko silang mahawakan para mataya sila, pero di dapat lalagpas sa linya. Ang nasa harap ko ngayon ay si Lance.
"Hindi mo ko mats-tsansingan Shi." Ngisi pa niya. Syempre di ako magpapatalo talagang inabot ko siya di ko na mabalance yung sarili ko kaya bigla akong bumagsak pero hindi sa lupa, sa bisig ni Lance. Nakatitig siya sa 'kin yung parang eksena lang namin kanina sa room. Naghiyawan ang mga nasa paligid namin kaya namula na naman ang mukha ko. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Tumayo ako agad.
"Pano ba yan, nahawakan kita. So talo kayo." Pambawi ko.
"Madaya! Humanda ka sa 'kin." Ngisi niya.
Buong laro naging masaya, Para kaming bata na tumatawa ng walang humpay. Pakiramdam ko bata ulit ako, hindi ko kasi 'to naranasan 'to noon, kaya nagyon pakiramdam ko na kumpleto ang childhood ko. Marami pa ang naging laro, taamang tao na gawa sa papel ang bola. Piko at tumbang preso.
Kinagabihan lahat nagpahinga na, habang ako gising na gising ang diwa, iniisip ko yung naganap samin ni Lance kanina. Sino kaya yung nagugustuhan niya? Napa-iling ako hindi, wag mong isipin yun Shimara hindi ikaw yun.
"Shi.." May mahinang boses sa labas ang tumatawag.
"Shi.. Si Lance 'to." Ito na naman yung kabog ng dibdib ko, bakit naman kaya siya nandito? Lumabas ako para tanungin siya. Ang gwapo niya sa suot niyang shirt at shorts mukhang bagong shower lang siya. Ano ba naman yang iniisip mo Shimara, umayos ka.
"Bakit nandito ka?" Tanong ko.
"Yayayain sana kitang magstar gazing, ang dami kasing bituin. Gusto mo ba?" Nagpa-puppy eyes siya.
Tumingala ako, marami nga ang stars ngayon. "Sige."
Naglakad kami papunta dun sa may mataas na bahagi ng camp para mas makita namin. Umupo kami sa lapag.
"Kung may hihilingin ka sa mga bituin na yun, ano yung hihilingin mo?" Bigla niyang tanong.
"Sana ganito lang ako lagi kasaya. Alam ko kasi na marami ang ayaw sa 'kin dahil sa maarte ako, pero sana laging ganito, at sana maging proud sa 'kin sila daddy at mommy." Sabi ko.
"For sure proud na proud sila sayo." Sabi niya.
"Eh ikaw Lance, ano ang wish mo?"
"Sa pamilya at kaibigan wala na kong mahihiling pa, pero isa ang tangin wish ko. Na sana pag-umamin na ako dun sa taong mahal ko, tanggapin niya yung pagmamahal ko." Nakatingala pa rin siya sa langit.
"Sino ba yung mahal mo?" Gusto kong bawiin yung tanong ko, masasaktan ako sa magiging sagot niya.
"Ikaw yun Shimara." Tumingin siya sa 'kin at ngumiti.
"Kaya na niya yun dun, ikaw 'tong hirap dito no." Sabi niya bawi ulit sa mga gamit.
Nakakapagtaka kung gusto niya si Rizzy bakit hindi niya tulungan at bakit sa 'kin dikit nang dikit ang mokong na 'to.
Nagkibit balikat na lang ako. Pag dating namin sa room wala pa ang mga bata, siguro masyado nilang naenjoy ang pag ligo kaya na tagalan sila. Nag-aayos ako ng mga gamit habang si Lance naman naka-upo sa lagi niyang pwesto at ngayon naman naka palumbaba siya habang nakatitig sa 'kin. Na-co-concious tuloy ako sa ginagawa niya.
"Ikaw ba Lance walang gagawin? Lagi kang nandito sa room, dapat tumutulong ka sa mga volunteer dun sa labas." Sabi ko para mawala lang yung pagka-ilang ko.
"Pinagtatabuyan mo ako lagi. Tska tapos na ang gawain ko dun, maaga kaya ako nagigising para tumulong mag-ayos ng mga gamit na gagamitin at mga pagkain na ihahain kaya pahinga ko ngayon." Sabi niya habang nakangiti sa 'kin.
"Oh, ganun namna pala dun ka kay Rizzy for sure kasi mas nangngailangan ng tulong yun." Pagtataboy ko sa kaniya.
Lumapit siya sa kinalalagyan ko. "Alam mo, kanina ko pa napapansin na puro ka "dun kay Rizzy, tulungan mo si Rizzy. Ano bang meron? Nagseselos ka lang ata sa kaibigan mo dahil mas close kami. Hayaan mo magiging close tayo. Mas close pa sa closeness namin ni Rizzy." Tumaas baba ang kilay niya.
Napanganga talaga ako sa mga sinabi niya. "Ano yang pinagsasasabi mo? Tigilan mo mga pag-aadik, excuse me hindi po ako nagseselos. Tska alam ko naman na siya ang gusto mo, at kaya ka lumalapit sa 'kin para lang malaman mo kung boto ba ako sayo para sa kaniya o hindi. Don't worry wala akong paki sa kung anuman ang kaugnayan niyong dalawa. Go court her." Siya naman ang napanganga.
"Woah! Lady, hold on! Ako?" Turo sa sarili niya. "May gusto kay Rizzy?" Humagalpak siya ng tawa.
Anong nakakatawa sa sainabi ko? Nabuko ko lang siya ang OA naman ng reaction niya. "Anong nakakatawa sa sinabi ko?" Tanong ko.
Lumapit pa siya sa 'kin, halos magdikit na ang mukha namin naamoy ko ang pabango niya at naramdaman ko ang hiniga niya sa mukha ko, napasandal naman ako sa lamesa. "Para sabihin ko sayo Ate Ganda, hindi ko gusto si Rizzy at kahit kailan ay hindi. Alam niya kung sino ang gusto ko." Kumabog ang dibdib ko, mabilis hindi ko mahabol sa bilis. "Gusto mo bang malaman kung sino?" Tuloy niya. Mas lumalapit pa ang mukha niya at napapikit ako. Ano bang iniisip ng mokong na 'to. At bigla siyang ngumiti ng matamis na para bang nagpapa-cute pa. Matutunaw na ata ako sa titig niya na yun.
"Ikaw Shimara ---"
"Uyyyyy!!! Si Ate Ganda at Kuya Lance." Biglang dumating ang mga bata at naitulak ko si Lance. Sobrang pula ng mukha ko dahil sa nakita ng mga bata.
"Bakit kayo late?" Pag-iiba ko at nagpatuloy ako sa pag-aayos ng mga gamit. Tumatawa naman sa likod si Lance, inirapan ko lang siya.
Nagtuloy tuloy ang klase namin at nakakatuwang makita na nakikilala na nila ang mga alpabeto pati ang mga numero. Nakakalungkot lang ding isipin na isang Linggo lang kami sa camp at iiwan na ulit namin sila. Sana pwede ko silang dalhin para mas matuto sila ng maraming bagay, hanggang bukas na lang kasi ag huling klase namin. Iniisip ko pa palang gusto ko na maiyak sa pag-alis namin.
Natapos ang panaghalian at nagpapahinga ang lahat, nagkukwentuhan kami nila Rizzy at iba pang volunteers. Nagtatawanan kami sa mga iba't ibang kalokohan, dito talaga ako inilagay siguro dahil sa ito talaga ang mga totoong tao, sa mundong na tanggap ako di tulad sa mundo na ginagalawan ko na inayawan ako.
"Volunteers!" Tawag ni Sir Laurenz na tatay pala nila Renz at Lance.
Nagsilaptan naman kami sa kaniya. "Since malapit na rin tayo matapos dito, gusto ko rin naman na maging masaya ang pagbabakasyon ninyo kaya gumawa ako ng palaro at ito na rin ang magsisilbing team building natin. Okay ba sa inyo yun?" Nagsigawan sila sa tuwa. Nakita ko naman si Lance nakatigin sa 'kin, inirapan ko lang siya akala niya nakalimutan ko na ang ginawa niya kanina.
Ang unang laro ay patintero, hindi ko alam yung laro. Yun pala yung may tatlo hanggang apat na tao sa isang grupo tapos kailangan hindi makapasok sa main base yung kalaban. Hala sige ako takbo dun, takbo dito, kailangan ko silang mahawakan para mataya sila, pero di dapat lalagpas sa linya. Ang nasa harap ko ngayon ay si Lance.
"Hindi mo ko mats-tsansingan Shi." Ngisi pa niya. Syempre di ako magpapatalo talagang inabot ko siya di ko na mabalance yung sarili ko kaya bigla akong bumagsak pero hindi sa lupa, sa bisig ni Lance. Nakatitig siya sa 'kin yung parang eksena lang namin kanina sa room. Naghiyawan ang mga nasa paligid namin kaya namula na naman ang mukha ko. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Tumayo ako agad.
"Pano ba yan, nahawakan kita. So talo kayo." Pambawi ko.
"Madaya! Humanda ka sa 'kin." Ngisi niya.
Buong laro naging masaya, Para kaming bata na tumatawa ng walang humpay. Pakiramdam ko bata ulit ako, hindi ko kasi 'to naranasan 'to noon, kaya nagyon pakiramdam ko na kumpleto ang childhood ko. Marami pa ang naging laro, taamang tao na gawa sa papel ang bola. Piko at tumbang preso.
Kinagabihan lahat nagpahinga na, habang ako gising na gising ang diwa, iniisip ko yung naganap samin ni Lance kanina. Sino kaya yung nagugustuhan niya? Napa-iling ako hindi, wag mong isipin yun Shimara hindi ikaw yun.
"Shi.." May mahinang boses sa labas ang tumatawag.
"Shi.. Si Lance 'to." Ito na naman yung kabog ng dibdib ko, bakit naman kaya siya nandito? Lumabas ako para tanungin siya. Ang gwapo niya sa suot niyang shirt at shorts mukhang bagong shower lang siya. Ano ba naman yang iniisip mo Shimara, umayos ka.
"Bakit nandito ka?" Tanong ko.
"Yayayain sana kitang magstar gazing, ang dami kasing bituin. Gusto mo ba?" Nagpa-puppy eyes siya.
Tumingala ako, marami nga ang stars ngayon. "Sige."
Naglakad kami papunta dun sa may mataas na bahagi ng camp para mas makita namin. Umupo kami sa lapag.
"Kung may hihilingin ka sa mga bituin na yun, ano yung hihilingin mo?" Bigla niyang tanong.
"Sana ganito lang ako lagi kasaya. Alam ko kasi na marami ang ayaw sa 'kin dahil sa maarte ako, pero sana laging ganito, at sana maging proud sa 'kin sila daddy at mommy." Sabi ko.
"For sure proud na proud sila sayo." Sabi niya.
"Eh ikaw Lance, ano ang wish mo?"
"Sa pamilya at kaibigan wala na kong mahihiling pa, pero isa ang tangin wish ko. Na sana pag-umamin na ako dun sa taong mahal ko, tanggapin niya yung pagmamahal ko." Nakatingala pa rin siya sa langit.
"Sino ba yung mahal mo?" Gusto kong bawiin yung tanong ko, masasaktan ako sa magiging sagot niya.
"Ikaw yun Shimara." Tumingin siya sa 'kin at ngumiti.
>>> CHAPTER 5 HERE
No comments:
Post a Comment
Say something if you like this post!!! ^_^