BINTANA

Mula dito sa bintana,

Parati ko siyang tinatanaw mula sa bintana

Nakaupo sa kanyang paboritong upuan,

Tahimik tila kay lalim nang iniisip

Bakas sa anyo ang iniwan ng taon,

Dahil sa katandaan,

Walang lakas na galawin ang kanyang mahinang katawan,

`Ni magsalita ay hirap na hirap.

Nais ko’y lapitan siya,

Tanongin,

“Lola, may dinadamdam po ba kayo?”

Subalit ala-alang mapait nang nakaraan ay siyang pumipigil sa akin.

Nakakayamot man aminin ay iyan ang katotohanan,

Bata palang ako ay malapit ako sa kanya

Pero dahil sa isang alitan ay siyang naglayo nang kalooban ko sa kanya

Na labis ko pinagsisihan.

Ilang araw, buwan hangang sa naging taon nakalipas

Nakabaon parin sa`kin dibdib ang pagsisi

Sa tuwing papasok ako sa paaralan ay hindi ko maiwasan mapasulyap sa kanya.

Araw-araw parati ko siya nakikita mula dito sa bintana

Nando’n na naman siya,

Kay lapit lang pero `di ko magawang lapitan siya

May kung anong kirot sa dibdib ko na makita siya na ganyan ang kalagayan.

Nabalitaan ko na may malubha kang sakit

Nais ko siyang bisitahin at alamin kung anong kalagayan niya

Subalit nanaig na naman ang pagiging duwag ko

Isang simpleng bagay na kay hirap naman gawin.

Isa akong duwag!

Ilang buwan na naman nakalipas,

Ngayon inilabas ka na sa ospital

Ika’y nakaratay sa kama.

Pinilit ako nang aking ama na bisitahin ka

Naninikip na naman ang dibdib ko

Ayaw kong makita siyang gano’n

Parang tuod na wala nang sapat na lakas.

Nais ko’y umiyak,

Dahil sa ayaw kong makita na gano’n siya

Hindi na naman ako lumapit sa kanya

Isa akong malaking duwag.

Duwag sa kamatayan,

Takot na makita ang mahal ko sa buhay na anumang oras ay mawawala na parang bula

Gusto kong humingi ng tawad sa kanya,

Pero di magawa.

Noong panahon hinanap mo kami

Nasaan ako?

Nagtatago,

Wala sa tabi mo no’ng kailangan mo ako.

Dahil sa pagiging duwag ko,

Dahil sa pagiging makitid kong utak,

Dahil sa nakakulong parin ako sa ilusyon na lahat tayo ay hindi namamatay

Ngayon ako’y nagsisi.

Wala na ang taong parati ko nakikita mula dito sa bintana,

Wala na siya,

Hindi ko man lang nasabi sa kanya na mahal ko at labis akong nagsisi sa ginawa ko

Patawad, Lola.





This is an Entry for DDH Challenge, please do leave a comment! Thanks!