Psycho's Love Interest : Chapter 28

CHAPTER 28

Kung anu-anong bagay na ang naiisip ni Richelle. Dinala siya ni Carlo sa isang lugar na ngayon lang niya napuntahan. Tinalian muna ang mga kamay niya bago sila bumaba ng sasakyan.

“Carlo, please! Wag mong gawin ‘to!” Nagmamakaawang sambit ni Richelle. “Maawa ka…” Binuhat siya bigla ni Carlo na parang sako ng bigas at kahit anong pagpupumiglas niya ay wala siyang nagawa. Mas malakas ang binata kaysa sa kanya.

Pumasok sila sa isang talyer. Walang katao-tao sa paligid kaya kahit gaano rin kalakas ang pagsigaw ni Richelle, walang sasaklolo sa kanya.

Sa isang itim na sasakyan pinaupo ni Carlo si Richelle sa hood nito. “Alam mo ba kung gaano ko katagal hinintay ‘to?” Gamit ‘yung kutsilyo, hinawi nito ang buhok ng dalaga upang magkaroon ng magandang view sa kanyang mukha. “Paano mo gustong simulan ‘to?”

Hindi umimik si Richelle. Kung ano man ang planong gawin sa kanya ni Carlo, ayaw niyang malaman—ayaw niyang maranasan. “Please. Pakawalan mo na ako.”

Ngunit walang pakialam si Carlo. “Ah wait! Alam ko na! Sandali lang.” Umalis ito sandali at lumapit sa isang toolbox na naroon.

Yun na rin ang nakitang pagkakataon ni Richelle upang tumakas. Ngunit nakakailang hakbang pa nga lang siya, muli siyang nakulong sa yapos ni Carlo. “Saan mo balak magpunta? ‘Di ka pa pwedeng tumakas.”

“Ano bang gagawin mo saakin!”

“Babayuyin kita!”

Sungay na lang ang kulang kay Carlo at demonyo na talaga siya sa paningin ni Richelle. Dala ng takot at galit, inumpog ni Richelle sa ulo si Carlo. Ngunit mas nasaktan pa siya sa ginawa niya, at mas lalo lang din nagalit si Carlo.

“Bad girl ka talaga, noh? Tuturuan talaga kita ng matinding leksyon.” Hinalikan siya nito—torrid kiss. Ngunit pagkatapos ay may itinakip itong itim na tela sa buong ulo ni Richelle. Nakakahinga pa naman siya ngunit madilim at wala na halos makita.

“Tulong! Tulungan niyo ako!”

“Sigaw ka pa ng sigaw. Nakita mo naman kaninang walang tao, diba? Walang makakarinig sayo rito.”

Sapilitan nang inihiga ni Carlo si Richelle pabalik dun sa hood ng sasakyan. Inipit nito ang mga hita niya para hindi siya makasipa. Ang mga nakataling kamay naman niya ay nakayanang pigilan lang ng isang kamay ni Carlo.

Biglang pumasok sa isip ni Richelle yung insidente noong pinasok niya ang apartment ni Carlo. Pagkatapos niyang masaksihan ang pagtatalik nung dalawa, may iniutos si Darcie na taong gusto nitong ipaligpit. Magkaibigan yung tinutukoy niya pero yung babae raw ang kinaiinisan nito dahil mang-aagaw ito.

‘Ito na ba yun?’ Nagugulumihanang tanong ni Richelle sa sarili. “Ako yung babaeng kinaiinisan niya. Tingin niya inagaw ko si Shane sa kanya!”

Naramdaman ni Richelle ang pagsira ni Carlo sa kanyang damit gamit yung kutsilyo. Tinastas ang mamahalin niyang damit na parang basahan lang. At mas lalo pang nagwala si Richelle nang subukan nang sirain din ni Carlo ang bra niya. “Wag! Please Carlo! Maawa ka!”

“Sa ginagawa mo, mas lalo akong ginaganahan!”

‘Di nagtagal, tuluyan nang na-expose ang buong dibdib ni Richelle. Malaswa itong hinimas ni Carlo, isinubo pa ito sa nakakadiri nitong bibig.

Umiling-iling si Richelle sa labis na pandidiri. “Tama na! Tama na!” Paulit-ulit niyang isinigaw at, “Shane! Tulungan mo ako! Shane!”

“Shut up, bitch! Papatayin ko na talaga yang Shane na yan eh!”

“Ayoko na! Tumigil ka na!”

“Tsk! Nagsisimula pa nga lang ako!”

Muling naramdaman ni Richelle ang kamay ni Carlo but this time, sa pantalon na niya ito nakahawak. Nanlaban siya gamit ang natitira niyang lakas, ngunit sa bandang huli ay nagawa pa rin ni Carlo ang balak.

Nagtagumpay si Carlo na was akin ang pagkatao niya. At masakit, mahapdi, nakakadiri. Tuluyang nananakaw ng demonyo ang iniingatan niyang puri.

Pumatak ang mapait na luha sa mga mata niya. Ni hindi na siya nakapagsalita pa pero isang tao ang muling ang pumasok sa isip niya. Isang pangako ang naalala niya. “Kapag pakiramdam mong nasa panganib ka o basta kapag nangangailangan ka, ako lang tatawagin mo. Darating naman ako agad.”

Pero paano tutulong si Zenn gayong nagawa ngang nakawin ni Carlo ang sasakyan. Ni hindi nga siya sigurado kung ligtas ba o may nangyari nang masama kay Zenn.

“Basta darating ako agad!”

Napapikit si Richelle. Gusto niyang umasa na ayos lang ang boyfriend niya. Lalong gusto niyang umasa na tutuparin nga nito ang pangako. “Zenn! Zenn, please tulungan mo ako!”

“Napapatawa ka ba?”

“Zenn!” Mas lalo pang nilakasan ni Richelle ang pagtawag sa pangalan niya. “ZENN!” Huling panaghoy niya.

“Carlo, you son of a b*tch!” Biglang nangibabaw ang isang nakakakilabot na boses. Natigil si Carlo sa ginagawa niya, natigil din si Richelle sa pagsigaw. Iyon na ba ang tagapagligtas niya? “I’m gonna fvcking rip you into pieces!”

“Anong—”

Isang malakas na pwersa ang naglayo kina Richelle at Carlo sa isa’t isa. Hindi nakikita ng dalaga ang nangyayari alam niyang bumagsak sa sementadong sahig si Carlo—at mukhang binubugbog na ito ng misteryoso niyang tagapagligtas.

Nakarinig siya ng isang matigas na tubo o metal na maaring pinatama sa ulo ni Carlo. Rinig pa niya ang sunud-sunod na paghampas nito sa katawan ni Carlo na tipong dinudurog na pati ang mga buto nito.

“Put*ngina! Tama na! Tama na!” Humagulgol na sa sakit si Carlo. At ‘di hamak na mas nakakatakot at nakakaawa ang dating nito kaysa kay Richelle kanina. “Wag! Anong gagawin mo… aaaaahhh! T*ngina! Wag! Wag!”

Sa pagkakataong ito, natanggal na ni Richelle ang iniharang sa mukha niya ni Carlo. Saktong nasaksihan niya ang ginawa ng misteryosong tagapagligtas niya. Tulad ng banta ng taong iyon, walang habas nitong inipit at dinurog hanggang sa maputol ang mga tenga, ilong, daliri at ari ni Carlo gamit ang isang malaking pliers ng mga mekaniko.

Nanlamig si Richelle dahil sa tatlong dahilan. Una, dahil sa brutal na sinapit ni Carlo. Pangalawa, dahil yung tumulong sa kanya ay yung mamatay-tao na tinutukoy ni Trent, isang lalaking nakasuot ng triple-face mask.

Pangatlo at higit sa lahat, nang lumapit na ito sa kanya ay hinubad na nito ang suot na maskara at ang nakita niya ay si… “Zenn?”

Napatitig din si Zenn sa kalunus-lunos na sinapit niya. Nanginginig ang kamay nitong napatakip sa bibig. “Hinintay kitang tawagin mo ako. Kung tinawag mo ako agad hindi sana… hindi sana… I’m sorry. I’m so sorry, Iche.” Niyakap siya nito ng sobrang higpit. “But you’re safe now. I’ll keep you safe forever.”

Babalikan na sana ni Zenn si Carlo para tuluyan na itong patayin ngunit, “Zenn… ayoko na...” Lumuluhang sambit nito. “Ayoko na rito! Ilayo mo na ako rito… ilayo mo na ako sa kanya…”

Ang hiling ni Richelle ang sinunod ni Zenn. Ang binata pa mismo ang nagpasuot ulit sa kanya ng underwear at pantalon niya. Dahil sira naman na ang buong pang-itaas niya, hinubad ni Zenn ang suot na damit na nababalot ng dugo at ito ang pinasuot sa dalaga.

Matapos ay binuhat na siya ni Zenn at pumasok na sa loob ng sasakyan. Sabay nilang nilisan ang lugar na iyon. Sabay na pinabayaan ang naghihingalong si Carlo.

= = = = =

Hindi inuwi ni Zenn si Richelle sa apartment nila ni Shane at sa halip ay sa art studio ulit siya dinala nito. Mahigpit na hawak ng binata ang kanyang kamay at pagpasok dun sa studio, sa banyo siya dinala nito. “Kailangan mong maglinis.”

Iniwan sandali ni Zenn ang tulalang si Richelle at aligagang humanap ng sabon, tuwalya, at damit na pwedeng ipangpalit ng dalaga. Nang balikan na siya nito, “Okay na ang lahat. Maligo ka na, Iche.”

Dahan-dahang tinignan ni Richelle si Zenn. Yung luhang akala niyang ubos ay muli na namang lumuha. “Okay? Hindi magiging okay ang lahat Zenn.” Nanginginig at nanggigil ang boses niya. Napayakap siya sa kanyang katawan habang iniisip ang nangyari. “Kahit anong pagligo at paglilinis pa ang gawin ko ngayon, madumi na ako! Binaboy niya ako. Winasak niya. Dinumihan na niya akong hayop siya!”

“Iche—”

“Wag mo akong hawakan! Wag…” Humakbang paatras si Richelle at nadikit ang likod niya sa pader. Napatakip siya sa kanyang mukha, umiiyak at naguguluhan. “Sino ka ba talaga? Ni hindi na rin kita kilala. Yung maskarang suot mo kanina… yung ginagawa mo kay Carlo… yung ginawa mo sa lahat! Bakit Zenn? Bakit?”

“Naalala mo noong una tayong nagkita? I told you, you don’t know who you’re messing with. But still, you messed up with my heart. And now I have done everything for you.” Seryoso at puno ng sinseridad ang boses ni Zenn. “Ginawa ko yun para protektahan at ipagtanggol ka. Sino mang gagago sayo, ako ang gaganti para sayo. Ginawa ko yun dahil mahal kita, Iche. And I don’t just love you, I’m crazy in love with you.”

Napakurap ang mga mata ni Richelle. Naramdaman niya ang bawat salitang binitawan ni Zenn. Ngunit hindi pa rin niya ito lubusang naiintindihan—o mas tamang hindi pa rin niya ito lubusang natatanggap.

“Kapag tinitignan kita Zenn, hindi ko alam kung ligtas ba talaga ako o nasa panganib din kagaya nila.”

Napakuyom ang mga kamay ni Zenn. Naging blangko ang expression ng mukha niya at mukhang nasaktan talaga siya sa sinabi ni Richelle. Tumayo ito at aalis na sana pero…

“Saan ka pupunta?”

“Babalikan ko ang totoong panganib sa buhay mo. Babalikan ko si Carlo at papatayin ko.”

“Wag! Wag na Zenn! Wag ka nang pumatay!”

“Ayaw mong tuluyan ko ang gagong nanghalay sayo pero ako hindi mo matanggap?” Sa pagkakataong iyon, si Zenn naman ang naiiyak. “Ni minsan ba pinaramdam ko sayo na nasa panganib ka kapag kasama mo ako?”

“Hindi… hindi sa ganun.”

“Kung ganun, tumingin ka saakin.” Humawak sa pagkabilang-pisngi ni Richelle si Zenn upang sa kanya lang nakatuon ang buong atensyon nito. “Ano ba talagang gusto mong gawin ko?”

Umiling si Richelle. “Ewan… hindi ko alam… hindi ko alam kung paano. Pero… ayokong nang maalala yung nangyari. Gusto kong makalimot! Gusto kong makalimutan yung ginawa ni Carlo at yung nalaman ko tungkol sayo!”

“Then let me help you. I can help you.”  Hinawakan ng mahigpit ni Zenn ang mga kamay ni Richelle. “Tutulungan kitang kalimutan lahat ng kababuyang ginawa ni Carlo sayo. Makakalimutan mo siya at lilinisin kita.” Saka yumuko ang binata at marahan siyang hinalikan sa pisngi. “At ipaparamdam ko sayo na sa kabila ng mga nalaman mo tungkol saakin, ako pa rin si Zenn na tinanggap mo noon. Ako pa rin yung taong mapagkakatiwalaan mo.”

Hindi na nakapagtanong pa si Richelle kung paano gagawin yun ng binata. Hinila siya nito palapit dun sa shower at sabay na bumagsak ang tubig sa mga katawan nila. Dahan-dahan at maingat na tinanggal ni Zenn ang damit niya hanggang sa tuluyan na siyang walang saplot sa katawan.

“Lilinisin ko lahat ng mga parteng dinumihan niya.”

Nagsimula sa kanyang ulo, nilagyan ito ng shampoo ni Zenn. Nagugulat si Richelle sa nangyayari—hindi niya pinayagan pero hindi rin siya pumalag.

Marahan ang kamay ni Zenn na nilinis pati ang mukha niya, sinunod ang balikat, buong braso at mga kamay niya.

“Tumalikod ka.” Utos nito at sinunod naman niya.

Sinabunan na rin ni Zenn ang likod niya at may kasama pang masahe ito. Napapikit si Richelle. Nawawala na nga rin yata siya sa sarili para hayaang mangyari ito sa pagitan nila.

Dahan-dahan, naramdaman na niya ang dalawang kamay ni Zenn sa kanyang dibdib. For moment hindi siya makahinga. Pero nang magsimula nang masahiin iyon ni Zenn, nagbago ang pakiramdam niya. Lahat ng takot, kaba at pag-aalinlangan ay unti-unti nga niyang binubura.

At habnag tumatagal, mas nagiging senswal pa ang ginagawa ni Zenn. As expected sa artist na tulad niya, he’s really good with his hands. “Ano pang ginawa ng Carlo na yun sa parteng ito ng katawan mo?”

Hindi nakasagot ni Richelle ang tanong na iyon. Nahihiya siyang sabihin—at lalong hindi na niya kayang magsalita dahil sa kakaibang pakiramdam na kasalukuyang pinaparanas sa kanya.

Pinaharap ulit siya ni Zenn. Lumuhod ito, at bibig na ang ginamit para linisin ang dibdib ni Richelle. “Zenn...”

“Did he do this to you?”

“Yes...”

“Then I’ll do better.”

At pinatunayan nga ito ni Zenn. Noong ginawa iyon ni Carlo, kilabot at pandidiri ang naramdaman niya. Pero ngayong ginawa ito ni Zenn, masarap at gusto niya ang nadarama.

Nagpatuloy pa ang kamay ni Zenn na sabunan ang bandang hita, binti at mga paa niya. At kahit na may tubig naman na tumatama pa rin sa kanila, pakiramdam niya mas nag-iinit pa ang katawan niya.

Zenn’s last stop is her most intimate part. Yung parteng winasak at sobrang dinumihan ni Carlo. His hands are gentle but it gave her of bolts of pleasure. At that moment, tuluyan nang nanlambot ang mga tuhod ni Richelle at napaluhod na rin hanggang sa muling magtapat ang kanilang mga mukha.

“Zenn, I can’t do this any longer…” Napahawak siya ng mahigpit sa dalawang balikat ng binata at tila ba naghahabol na ng hininga. Kinakabahan siya, pero malakas din ang loob na ipaalam ang katotohanan. “Make me forget about him completely. Make me forget about everything.”

“Do you trust me now?”

Tumango siya bilang sagot at, “And I want you now.”

“I want you more.”

This time, they are both naked. Both ready to forget. Both ready to be one.

End of Chapter 28

>>>CHAPTER 29 HERE