Psycho's Love Interest : Chapter 6

CHAPTER 6

Maagang umalis si Shane sa burol ni Miggs para lang masundo ang bestfriend niya. Nang makarating siya sa LRT station, nagmukha siyang knight-in-shining-armor na iniligtas ang damsel-in-distress na si Richelle.

Sa buong byahe nila pauwi, ikinwento na ni Richelle ang mga nangyari sa kanya sa loob ng train. Hindi nito mapigilan ang pagpatak ng luha sa tuwing naalala ang naranasan.  Feeling niya ay nararamdaman pa rin niya ang kamay na malaswang hinahaplos ang katawan niya.

At habang pinapakinggan ni Shane ang kwento, halo-halong emosyon ang nararamdaman niya.

Sa mga kwento at palabas niya lang napapanood ang mga ganoong eksena. Naiinis pa nga siya sa mga babaeng nabibiktima ng kamanyakan dahil bakit hindi man lang nila naipagtanggol ang sarili nila?

Ngayon lang lubos na naintindihan ni Shane na iba pala talaga kung kakilala mo na ang nabiktima ng ganun. Ang nakakainis pa, si Richelle pa ang nakaranas nun!

Naaawa siya dahil naiintindihan niya ang takot na naramdaman ng kaibigan. Ngunit nagagalit din siya dahil gusto na niyang balikan ang taong may gawa nun.

Nang maihatid na ni Shane si Richelle sa loob ng apartment niya ay saka pa lamang siya nagsalita.

“Wag ka nang umiyak, Iche.” Pinatahan nito ang kaibigan habang yakap niya ito. “Hinding-hindi na kita hahayaang umuwi mag-isa. Yun na ang una at huling beses na babastusin ka ng kung sinong lalaki.”

Hindi naman na nagawa pang magsalita ni Richelle. Isang tango na lang ang naisagot niya.

“At para dun sa manyakis na Cariaso na yun, irereport natin siya at nang matanggal na siya sa university.”

“Pero Shane, baka walang maniwala.”

“Anong wala? Binastos ka ng gagong yun!”

“Ipinahiya niya ako sa klase namin kanina. Kapag nalaman nila ang insidente sa LRT, baka isipin lang ng iba na gumagawa ako ng kwento para makaganti.”

“Ipinahiya ka niya?”

“Oo—pero basta! Wala na akong pakelam dun.”

“Alam mo, hindi kita maintindihan. Pero kung ang gusto mo ay manahimik ako sa ginawa sayo ng matandang yun, hind ako papaya. Hindi ko mapapalagpas ang ginawa niya sayo.”

“Shane...” Lalong naiyak si Richelle. “Ang kumplikado kasi! Wala tayong ebidensya! Walang maniniwala saatin! Ako lang ang mapapahiya sa gusto mong gawin.” Hindi naman na alam ni Shane kung papayag ba siya sa gusto ng kaibigan. Ngunit patuloy ito sa pagmamakaawa niya, “Shane, wag na. Gusto ko na lang kalimutan ‘to. Please?”

Matagal namang natahimik si Shane. Nag-iisip siya ng sasabihin niya. Napabuntung-hininga na lang ito at saka niyakap ulit ang best friend niya.

“Fine. I will not tell anyone about this. But I can’t promise you na hindi ako gagawa ng paraan para pagbayaran ng matandang yun ang kamanyakan niya. He will still pay for what he did.” Sa pagkakataong yun, hindi na siya kinontra pa ni Richelle.

Sa paglalim ng gabi, nang masigurong kalmado na si Richelle, ay saka pa lang nagpasyang umuwi si Shane para hayaan nang makapagpahinga ang kaibigan.

He waited outside the apartment para lang siguruhin na nag-lock na nga ng pinto si Richelle. Nang magpatay na ito ng ilaw, saka lang umalis si Shane.

Ngunit ‘di siya dumirecho sa sarili niyang apartment. Kahit pa sa ganitong oras ng gabi, may isang mahalagang bagay siyang dapat asikasuhin.

= = = = =

Matanda na at hiwalay sa asawa. Yan si Mr. Teofisto Cariaso, isang professor na nagtuturo sa North Erden University. Matagal na siyang nagtuturo sa NEU kaya masasabing isa siya sa pinaka ma-impluwensyang guro sa unibersidad.

Ngunit, kaakibat ng pangalan niya ay mga isyung may kinalaman sa mga babae niyang estudyante. Noon pa man ay may nagrereklamo na tungkol sa mga kamanyakan ng gurong ito—ngunit ni-minsan ay hindi nagawang patunayan ang mga ibinibintang sa kanya.

Ito ang dahilan kung bakit hanggang ngayon ay hindi pa rin naparurusahan ang kawalang-hiyaan ng matandang manyakis. Ito ang dahilan kung bakit ang dami pa rin niyang nabibiktima.

Sa loob ng kanyang opisina sa bahay ay busy na nagchi-check si Mr. Cariaso ng mga test papers ng klase niya kanina. Natigil siya nang biglang tumunog ang cellphone niya at makatanggap ng text mula raw sa isa sa mga estudyante niya.

Hindi naman na nagtaka si Sir Cariaso sa text na natanggap dahil siya rin naman mismo ang nagbibigay ng number niya sa buong klase sa tuwing first day of school. Paraan niya iyon para madali siyang ma-contact ng klase niya—lalo na ng mga natitipuhan niyang estudyante.

Pero makasigurado na estudyante ka nga sa kasalukuyang sem ang nag-text sa kanya, hiningi ng matandang propesor ang student number ng ka-text niya. Agad naman din itong nag-reply at ibinigay ang gusto ng propesor.

Dahil sa access ni Sir Cariaso sa university portal, agad niyang na-check ang profile ng katext niya. Freshman ito, maganda, sexy—at tinamaan nga naman ng swerte dahil yun pa mismo ang natitipuhan ni Sir Cariaso sa kasalukuyang batch ngayon.

Napangiti na ang matanda habang nakatitig sa picture ng estudyanteng iyon. Nag-iinit ang katawan niya at sa edad niya, kung anu-anong malalaswang bagay pa ang tumatakbo sa isip niya.

Nagpatuloy ang palitan nila ng text messages hanggang sa tanungin na nito ang address ng bahay niya. Medyo malalim na ang gabi pero handa pa rin daw itong puntahan siya.

Muling napangisi ang propesor. Nakabingwit na naman siya ng estudyanteng handang magbayad ng katawan para lang sa mataas na grade sa subject niya.

Makalipas ang isang oras, muling nakatanggap ng text si Sir Cariaso. ‘Sir, nandito na po ako sa harap ng bahay niyo.’

Uminom muna ng isang shot ng vodka ang propesor bago nagtungo sa pintuan at iwelcome ang bagong biktima ng kamunduhan niya. Tanging pulang bathrobe na lang ang suot niya at wala nang suot na kahit na anong panloob.

Handang-handa na talaga siya!

Ngunit sa pagbukas niya ng pinto, may isang bagay siyang hindi napaghandaan.

Isang kutsilyo na tumuhog sa kanyang tagiliran.

Agad na humandusay sa sahig ang matanda at umubo ng dugo. Kung kanina ay ang suot niya lang na bathrobe ang kulay pula, nabalot na rin ng pulang dugo niya ang sahig. Buhay pa rin naman siya ngunit sa mga oras na yun, ‘di na rin naiwasang pumasok sa isip niya ang salitang ‘kamatayan.’

Nagsisigaw pa si Sir Cariaso sa pagbabaka-sakaling marinig siya ng mga kapit-bahay, ngunit binusalan ang bibig niya ng panyo at hindi na niya nagawa pang makasigaw.

Humawak sa mga paa niya ang attacker niya at hinila siya papasok ng bahay niya. Inundayan pa siya nito na saksak sa magkabilang hita para hindi na makagapang pa palayo.

“Hmmm! Hmmmmmm—!”

Kahit walang salitang lumalabas sa bibig niya ay mamahalata sa mga mata niya ang matinding takot. Umiiyak siya sa sakit at nagmamakaawa na sa isip niya.

Hindi makilala ang attacker dahil sa suot nitong triple-face mask. Nakasuot din siya ng makapal na leather jacket at mga gloves, halatang nag-iingat siya na walang makaalam sa kanyang pagkakakilanlan.

Habang pinaglalaruan nito sa kamay ang kutsilyong gamit sa krimen ay nakuha pa nitong uminom ng isang basong vodka na inihanda kanina ng matanda.

Hindi pa natapos ang pagliliwaliw ng attacker niya, nagtungo ito sa office niya at tinignan yung mga test papers na hindi pa tapos markahan ni Sir Cariaso. May dinampot itong isang papel at tila kakilala niya ang estudyanteng nagmamay-ari nun dahil ang tagal niya itong tinitigan.

Nagawa naman nang idura ni Sir Cariaso ang panyong ibinusal kanina sa kanyang bibig. Kahit nanginginig ay nagkalakas-loob na siyang magsalita. “Si—sino ka ba? Anong kailangan mo? Kung ano mang kasalanan ko sayo—”

Tila narindi naman ang attacker sa boses ng matanda. Agad siya nitong nilapitan, kinuha yung bote ng vodka at ibinuhos ang laman nun sa mga sugat ng matanda. Nanginsay sa hapdi ang matanda at muling nagsisigaw.

Para patahimikin siya, muli siyang sinaksak ng attacker niya at sa bandang mukha na. Mula sa kaliwang pisngi, nahagip ng kutsilyo ang dila niya at saka tumagos sa kabilang pisngi. Nang muling tanggalin ang kutsilyo ay nag-iwan ito ng madugong butas sa mukha ng matanda.

Hindi na nagawa pang magsalita ni Sir Cariaso. Lumuluha ito habang humihiling sa isip na sana’y patayin na lang siya agad kaysa pahirapan pa ng ganito.

Ipinakita naman sa kanya ng attacker ang test paper na kanina pa nitong tinitignan. Nabasa na ng malinaw ni Sir Cariaso ang pangalan na nandun sa papel. Pangalan yun ng estudyanteng nabiktima niya kanina.

Alam na ngayon ng matanda ang dahilan kung bakit siya pinahihirapan ngayon. Pinaparusahan siya. Sumenyas pa nga ang attacker niya na parang sinasabi na maling babae ang napili niyang biktimahin. Ngayon ay lubos na itong pinagsisisihan ng propesor.

Gamit muli ang kutsilyo, hiniwa ng attacker ang balat ng matanda. Mula sa kanyang dibdib patungo sa kanyang pagkalalaki, walang pagdadalawang-isip na pinutol ang kanyang ari.

Tanging ungol na lang ang nagawa ng propesor. Ipinasubo pa sa duguan niyang bibig ang parte ng katawan niyang iyon na dati ay nagdudulot sa kanya ng saya.

Dahil doon kaya nabulunan ang matanda at hindi na makahinga. Pilit siyang dumudura at umuubo, pero tila ba nalulunod na siya sa sarili niyang dugo. Kahit ang ilong niya’y natatakpan na rin ng dugo.

Ilang segundo pa ang lumipas, tuluyan nang nalagutan ng hininga ang manyak na propesor ng NEU.

Bago naman umalis sa crime scene ang suspect na nagtatago sa kanyang triple-face mask, ni-ransack niya muna ang buong lugar at saka umalis na satisfied sa nagawa niyang misyon. Ang maghigante sa minamahal niya.

= = = = =

Kinabukasan, sa apartment ni Richelle.

Wala siyang plano na gumising ng maaga, pero napabangon pa rin siya dahil maaga ring nangatok si Shane. Nang pagbuksan niya ito ng pinto, nakapantulog pa si Shane pero ang mas nakakagulat ay nakasuot din ito ng apron.

May bitbit pa itong isang kaldero ng paborito niyang pagkain.

“Ano yan?”

“Yung paborito mo, arroz caldo.”

“Alam kong arroz caldo yan, pero bakit ka may ganyan?”

“Anong tingin mo? Ninakaw ko ‘to? Syempre nagluto ako!”

“Hindi ka naman nagluluto ah. At tsaka saan ka nakakuha ng mga sangkap?”

“Namili ako kagabi dun sa 24/7 na convenient store.”

Dumirecho na sa loob ng apartment si Shane. Hindi na nito pinansin ang nagtataka at hindi pa rin makapaniwalang reaksyon ni Richelle. Agad na niyang inihain ang pagkain sa lamesa at, “Ano pang tinutunganga mo, Iche? Mamumog at maghilamos ka na para makapag-almusal na tayo. Maaga tayong pupunta sa university ngayon.”

Natigilan bigla si Richelle. “Ayoko munang pumasok ngayon.”

“Hindi pwede.”

“Ayokong makita si Sir Cariaso!”

“Hindi mo siya makikita.”

“At paano mo nasabing hindi kami magkikita? May klase ako sa kanya mamaya.”

“Hindi kayo magkikita dahil magpapa-change na tayo ng schedule mo. May kaibigan akong student assistant para i-assist tayo. Wala ka nang dapat ipag-alala.”

Na-touch si Richelle sa mga sinabi at ginagawa ni Shane para sa kanya. Maswerte talaga siya at may best friend siyang kagaya nito. Higit sa lahat, masaya siya na sila ang magkasama sa panahong katulad nito.

“Salamat Shane.” Nakangiting sabi ni Richelle at isang maaliwalas din na ngiti ang itinugon ng kaibigan.

Nagmumog na siya at naghilamos para mapagsamahan na nila ang almusal na hinanda pa mismo ni Shane. Ngayon lang nalaman ni Richelle na masarap palang magluto ang kaibigan.

End of Chapter 6

>>>CHAPTER 7 HERE