Don't Fall Asleep: Chapter 7

Chapter Seven 

Alas sinco na nang dumaong na sa port ang barko ay agad ako na umalis doon, mabuti na lang at hindi ako binisita ni Jeff sa cabin ko, pero nakakasiguro ako na nakasunod siya sa akin. Kahit na hindi siya nagparamdam. Alam ko na gagawin niya ang lahat para lang mapapayag ako sa gusto niya.

Pagdating ko sa bahay ay dumiritso ako na umakyat sa hagdan patungo sa dati kong kwarto. Hay, na-miss ko ang bahay na ito kaya lang napakatahimik. Pagbukas ko sa kwarto ko ay naningkit ang mata ko sa nakita. Tumambad sa paningin ko si Jeff na nakatihaya sa kama ko!

“What the hell are doing to my house?!” Okay~ ilang beses ko na ba paulit-ulit na itanong iyon?

Ngayon ko lang napansin na nakatingin ito sa pictureko na hawak niya. Mabilis na lumapit ako sa kanya at inagaw ang picture ko. Nag-angat siya ng mukha at sinalubong ang mata ko.  He look at me lazily. “Dapat alam mo na kung anong pinunta ko dito. Kelan mo ba isaksak iyan sa kukute mo?”

“Hindi ko susundin ang gusto mo!”

Dumilim iyon hitsura niya. Bumangon siya sa higaan.

“Kailangan ba talagang pilitin kita?”

“Well, nakalimutan mo din ba na may baril ako?”

He smirks at me. “Baril? Anong baril?”

“Itong ba—“ Kinapa ko ang likod ko kung saan ko nilagay ang baril. “Shit!” Binuksan ko ang luggage ko at tiningnan na baka nandon ang baril pero wala!

“Uh iyong baril! Itinapon ko na sa dagat iyong baril mo habang tulog ka.”

“Ano?! Alam mo ba na ang mahal ng pagkabili ko niyon?!”

“Hindi mo naman kailangan iyon.”

Mas lalong uminit ang ulo ko kaya naman sinugod ko siya at inipit ang leeg niya sa dalawa kong kamay. Tumawa lang siya. Inupuan ko ang kanyang tiyan upang hindi siya makatakas sa akin. Hinawakan niya ang pulso ko na pigilan ko na sakalin siya.

“I’m going to kill you!!!!!! Umalis ka sa pamamahay ko! O kundi man pumunta ka na sa empyerno!”

“I don’t think so, Sophie.” Paos na sabi niya. “Kaya umalis ka na kinauupuan mo.”

“Ha! Kung noon hindi kita tinuluyan na pinatay ngayon ay gagawin ko na! itatapon ko ang bangkay mo sa garbage truck!”

Imbes na matakot ay ngumisi pa siya, ang creepy ng ngiti niya!

“You look sexy when your angry, Sophie.” Tumawa uli siya at naramdaman ko ang pag-iinit ng magkabilang pisngi ko. Naramdaman ko ang palad niya na hinihimas ang hita ko na mas lalong nagpainit ng ulo ko kaya naman binitiwan ko ang leeg niya at sinampal at umalis na din sa pagkaupo sa tiyan niya. Umatras ako palayo sa kanya.

“Just leave me alone!”

“Tsk tsk! You know I can’t do that. You still owe me.”

“Kung gagawin ko ba ang gusto mo lulubayan mo na ba talaga ako?! at huwag kang magsinungaling!”

Tumayo siya at tila nag-iisip, hinihimas niya ang imaginary beard niya.

“Pag-iisipan ko.”

“Pag-iisipan mo?!”

“At least binigyan pa kita ng pagkakataon na mabuhay!”

Kinuyom ko ang kamao ko. “Fine! I’ll do it! Pero kapag nalaman ko na nagsisinungaling ka ay humanda ka sa akin. At siguraduhin mo lang na walang mapapahamak na inosenteng tao.”

“Aww… hindi ako mangangako na walang mamatay.”

Tinalikuran ko siya at nagmartsa na umalis sa kwarto ko. Hinding hindi ako matutulog sa kwarto ko! Lalo na may pesteng killer!

Doon muna ako sa master bedroom matutulog. After I finished unpacking ay bumaba na ako. May narinig akong katok sa pintuan kaya naman ay naglakad ako patungo doon. Napansin ko na palakad-lakad si Jeff sa sala kaya naman binigyan ko siya na nakakamatay na tingin. “Umakyat ka.” Utos ko sa kanya. Hindi niya ako pinansin at patuloy lang sa ginagawa. Mukhang hindi siya mapakali.

“Jeff, umakyat ka sabi sa taas eh!” Wala akong balak na ipakita sa kung sino man tao sa labas si Jeff lalo na at may dugo parin ang damit niya. Sigurado ako na hindi siya naliligo lalo na at masusuka ako sa amoy niya! “Kung gusto mo manatili sa bahay ko ay mas mabuti pa na umakyat ka.”

He rolled his eye at umakyat na. Phew, mabuti at sumunod ang damuho.

Binuksan ko ang pintuan. Nakita ko si Pamela, nakakabata kong kaibigan.

“Hi pams, Anong ginagawa mo dito?”

“Narinig ko kasi kay Aling Sisa na dumating ka na daw kaya pinuntahan ka dito para kamustahin ka.”

Pinapasok ko siya sa bahay at sana ay hindi bumaba dito ang damuhong iyon. Ilang oras din kami nag-usap at kahit pano ay pansamantala na nakalimutan ko si Jeff. Maya’t maya ay nagpaalam na sa akin si Pamela.

“Ilang araw ka naman magbakasiyon dito, Sophie?” Inihatid ko na siya hanggang sa pintuan nang matanong niya iyon.

“Uh, hindi ako magbabakasiyon. Siguro…er… dito muna ako pansamantala tumira.” Tch. Wala talaga sa plano ko tumira dito pero wala akong magagawa kundi dito muna.

Nang umalis na siya ay nakahinga ako ng maluwag. Tiningnan ko ang madilim na kalangitan. Hindi ko napansin na gabi na pala. Pumasok na ako sa bahay at umakyat para tingnan si Jeff pero wala siya sa kwarto ko o sa ibang bakanteng kwarto. Parang may bumundol sa dibdib ko. Naalala ko kanina na hindi siya mapakali at ang kamay niya ay parang nanginginig. Hindi kaya…impossible. 

Pamela’s POV

“Nak, pwede ka bang bumili sa tindahan ng mantika. Naubusan na tayo, kailangan maluto ko na ang isdang ito bago bumalik ang ama mo sa trabaho. Alam mo naman iyon—gustong gusto niya na nakahanda na ang pagkain pagdating niya.” Sabi ng nanay, bahagya niya pa na binalakasan ang boses para marinig ko siya. “Nakapatong ang pera sa tv. Kunin mo na lang.”

“Bwisit!” Kainis bakit ko ba maranasan ang ganitong mala-empyernong buhay? Wala paring kaasenso! Mabuti pa si Sophie, nasa kanya na ang lahat. Nakapagtapos pa ng college eh ako nasa second year college pa at umaasa sa sugar daddy ko, wala akong maasahan sa ama ko na ang trabaho ay isang contruction worker lang. tsk.

Ginawa ko naman ang sinabi niya, pagkatapos ko makuha ang pera ay lumabas na ako. Madilim ang daan, nakakainis kasi eh hindi man lang pinalitan ang bombilya ayan tuloy nakakatakot dito sa parte nilalakad ko. Kaya walang taong dumaan dito. Habang naglalakad ay bigla ako kinalibutan dahil may narinig akong yabag sa likod ko. Lumingon ako sa likod pero wala naman tao kaya nagkibit balikat na lang ako baka guni-guni ko lang iyon.

Nang magsimula uli ako maglakad at nakasiguro na ako na hindi na guni-guni ang narinig ko dahil yabag na naman na nakabuntot sa akin kahit na lumiko ako. Tumigil ako at mabilis na hinarap ang taong iyon.

“Anong kai…kailangan…” Hindi ko naituloy ang sasabihin ko dahil wala taong tumambad sa paningin ko. Bumuntong hininga ako. “Kailangan ata bawas-bawasan ko na pag-inom ng kap—umph!” May malaking kamay na tumakip sa bibig ko at hinila ako sa mas madilim pang lugar at isang iglap ay pumutok iyong ulo ko sa pagtama ng matigas na bagay sa lupa. Naramdaman ko ang mainit na likido na umaagos patungo sa mukha ko. Nanlalabo ang paningin ko pero kahit ganun ay may itim na rebolto na nakatayo sa harap ko.

“S-sino…k-ka?”

“I’m your worst nightmare, Pamela. Now…Go To Sleep.”

Bago pa ako makasigaw ay sinaksak na niya ako sa dibdib ng kanyang patalim. Tuluyan na nilamon ng kadiliman ang buong sistema ko…

Sophie Burshentaw

Kinabukasan ay nadatnan ko si Jeff sa sala at nanood ng tv. Kagaya ng dati ay magulo ang itim na buhok nito at ang damit nito na mas lalong madumi dahil sa dugo. At maganda ang mood niya!

Bumuka ang bibig ko at bubulyawan ko na sana siya ng marinig akong kumatok sa pintuan. Matalim na tiningnan ko si Jeff, hindi man lang niya pinansin ang matalim na tingin ko. Binuksan ko ang pinto at lumabas. Hindi ko na binigyan ng pagkakataon na masulyapan ng taong ito ang sa loob.

Nakita ko ang matandang babae na may bahid na pag-alala ang mukha niya. Ina ito ni Pamela.

“Aling Merin, Ang aga niyo naman po bisitahin ako. May kailangan po kayo?”

Hindi siya mapakali sa kinatatayuan. “Oo sana eh. Gusto ko lang malaman kung dumaan ba dito si Pamela kahapon?”

“Dumaan siya kahapon para kamustahin ako. Nag-usap kami mga isang oras ata tas umalis siya…mga alas sais na ata. Hindi pa po ba siya umuwi?”

“Umuwi siya ng mga oras na iyan kaso nga lang nong inutusan ko siya na bumili ng mantika ay hindi na siya bumalik hanggang ngayon. Nag-alala na ako sa kanya dahil hindi naman niya Gawain na hindi umuwi sa bahay. Umm… sige salamat na lang, nagbabasakali lang ako na baka nandito siya. O siya alis na ako.”

“Sige po. Babalitaan ko na lang po kayo kung bumalik siya dito.”

Parang may bumundol sa dibdib ko. Nang umalis na si Aling Merin ay agad ako pumasok at naglakad ako patungo kay jeff. Hindi parin niya ako pinapansin dahil abala sa pinapanood na horror movie kaya naman tumayo ako sa harap niya at nakapameywang.

“Pwedeng umalis ka sa harap ko?”

“Hindi ako aalis dito hangga’t hindi mo sinasabi sa akin kung saan ka kagabi.”

“Namamasiyal.”

“Namamasiyal o baka naman may pinatay ka na naman?!”

Pinagkrus niya ang paa niya at ang braso na tiningnan ako. “Wala ka ng pakialam kung anong ginawa ko kahapon.”

“Meron!”

Napapailing na lang ito at tiningnan uli ako na tila nasisiyahan na nagagalit ako sa kanya.

“Fine. I killed her.”

“A-a-ano?” I stuttered.

“Gusto mo malaman kung may kinalaman ba ako sa pagkawala ni Pamela hindi ba? Sinagot na kita.”

“Narinig mo ang pag-uusap naming sa labas?”

“Yup.” He pop the last letter.

“Wala siyang ginawang Masama sa`yo! Wala kang karapatan na kitlin ang buhay ng inosenteng tao!”

“Inosente?” He raised his brow, cockily. Kinuyom ko ang kamao ko. “Iyan ka nagkakamali dahil walang taong inosente. Lahat sila ay may tinatagong sekreto.”

“Kahit na may sekreto sila wala ka parin karapatan patayin siya!!!” Sinigawan ko siya.

“Whatever.” Iwinsiwas niya ang kamay niya. “Uh, iyong condition ko huwag mo kalimutan. Kailangan maka-submit ka na ng resume sa school na iyon.”

“Sorry ka na lang dahil tinawagan ko na iyong naturang school at sabi nila ay may nakakuha na silang bagong teacher!”

“Then I’ll kill her. Wala naman problema na iyon.” Akmang aalis siya pero pinigilan ko siya.

“Oh no, you won’t!”

“Try me.”

“May paraan pa naman para makapasok doon school eh!”

“Talaga? At ano naman, Sophie?”

“Mag-aaral uli ako at hanggang nandito ka sa pamamahay ko ay huwag kang magkakamali na pumatay ng inosenteng tao!”

“Fine.” Tinaas niya ang kamay niya na ibig sabihin ay suko siya.

Hindi ako makakapayag na may dumanak na naman dugo. Sorry pam… at nadamay ka pa dahil sa akin.

>>> CHAPTER 8 HERE