Love at Second Sight : Chapter 85

CHAPTER 85

( Princess’ POV )

Nakaupo siya sa kama at nakatanaw sa labas ng bintana ng kwarto niya. Tanaw niya ang garden ng ospital.

Gusto na niyang lumabas dito. Gusto na niyang makita si Aeroll. Pero hindi pa daw siya pwedeng lumabas ng kwarto. Nakarinig siya ng katok. Dalawang student nurse ang nalingunan niya. Kukuhanan siya ng vital signs ng mga ito.

“Gusto ko ng lumabas dito.” hindi nakatiis na sabi niya habang kinukuha ang bp niya.

“Bakit naman po parang nagmamadali kayo?”

“Nandito din kasi sa ospital ang fiancé ko.”

“Employee po dito?”

“No. Pasyente rin siya dito.”

“Ay, ano pong nangyari?”

“Accident.” simpleng sagot niya.

Nag-aayos na ng mga gamit na dala ang mga ito ng magsalita ang isa. “Ang gwapo nung pasyente sa ICU noh?”

“Shh... Wag maingay. Pero tama ka. Sayang hindi pa siya nagkakamalay.”

“Sana maging okay na siya. Inoobserbahan pa rin siya ng mga doctor, eh.”

“Ano nga palang name niya? Natanong mo ba?”

“Aeroll. Ang gwapong name noh?”

Bigla siyang napalingon sa mga ito. Pasarang pintuan na lang ang nakita niya. Ibang kaba ang naramdaman niya.  “Si Aeroll ba yung tinutukoy nila? Nasa ICU siya? Akala ko ba okay na siya? The way they talk about him bakit parang kritikal siya?” Sunod-sunod siyang umiling. “Hindi pwede ‘to.”

Kailangan niyang makapunta kay Aeroll pero nakasuot siya ng patient gown. Mahuhuli siya. Napatingin siya sa bag ni Cath. Umalis lang saglit ang mga ito. Nakaisip siya ng paraan.

Tinanggal niya ang swerong nakakabit sa kaniya. Dahan-dahan siyang tumayo at parang pagong na lumapit sa pintuan. Ni-lock niya ‘yon. Pagkatapos ay lumapit sa bag ni Cath at kumuha ng damit nito. Short at long sleeve polo na white ang kinuha niya para hindi siya masyadong mahirapan sa pagsuot no’n.

Makirot man ang tahi niya sa tagiliran niya, hindi niya pinansin ‘yon. Kailangan niyang makita si Aeroll. Nanghihinang napasandal siya sa pader matapos niyang makapagbihis. Binuksan niya ang pintuan at saglit na sumilip. Dahan-dahan siyang lumabas.

Nang mapadaan siya sa nurse station ay iniwas niya ng mukha niya. Baka makilala siya ng mga ito. Hinanap niya kung sa’n ang ICU. Napahinto siya sa isang kwarto ng makita niya ang pangalang nakapaskil sa taas ng pintuan.

ICU

Lumingon muna siya sa kaliwa’t kanan niya bago binuksan ang pintuan. Maikling pasilyo na pahaba ang nakita niya. Sa dulo no’n ay may nakita siyang nurse na nakaupo sa likod ng table at may hawak na chart. Napalingon siya sa kwartong nasa kaliwa niya. Kitang-kita niya ang isang taong nakahiga do’n dahil glass wall ang dingding.

“Miss? Kaano-ano ninyo po ang pasyente?” narinig niyang tanong ng nurse.

“He’s my fiancé.” hindi lumilingong sagot niya. Idinikit niya ang kamay niya sa glasswall. “Aeroll...” May tubong nakakabit sa bibig nito. May benda ang balikat at braso nito. Kinuyom niya ang kamao niya. “Kamusta na siya?”

“Inoobserbahan pa rin siya ng mga doctor.”

Pinikit niya ng mariin ang mga mata niya. “Pwede ba kong pumasok?”

“Oo. Pero saglit lang, ah.” May pinasuot itong scrub gown, mask at pantakip sa ulo na parang hairnet but color sky blue sa kaniya. Pinigilan niya ang hindi mapaaray ng hindi sinasadyang masagi nito ang tagiliran niya.

“Okay ka lang, Miss? Bakit parang namumutla ka?”

“O-okay lang.” Pumasok na siya sa loob at umupo sa upuan sa tabi ni Aeroll. “Aeroll...” Hinawakan niya ang kamay nito. “Bakit hindi nila sinabi sakin na hindi ka okay? Bakit nagsinungaling sila sakin? Kaya ba ayaw nilang makita kita? Dahil...” Nangilid ang luha niya.

“I’m sorry. It’s my fault kung bakit nangyari sa’yo ‘to.” A tear fell down on her cheek. Ang sakit lang sa pakiramdam na makita niyang ganito si Aeroll. Ni hindi niya alam kung anong pwedeng mangyari dito.

“Ganito ba ang pakiramdam mo ng ma-comatose ako? Ni hindi ko alam ang mangyayari sa’yo...” Hinigpitan niya ang pagkakahawak sa kamay nito. “Magpagaling ka please... And I promise... hindi na magiging matigas ang ulo ko... Basta gumaling ka lang...”

“Princess!”

Napalingon siya sa pintuan. Ang mama ni Aeroll. Kasunod nito sina Cath at Harold.

“Bhest! Anong ginagawa mo dito? Akala namin kung nasa’n ka na. You made us worried. Hindi ka pa malakas.”

“Bakit hindi ninyo sakin sinabi? All along, I thought he’s okay. But he’s not okay. Bakit ganyan...” Nilingon niya si Aeroll.

“Dahil mag-aalala ka lang, Princess. And we don’t want that to happen dahil hindi ka pa malakas.” paliwanag ni Tita Amanda. “Malapit sa puso niya ang isang balang tumama sa kaniya. He’s fifty-fifty ng magising ka. That’s the very reason kung bakit hindi namin sinabi sa’yo.”

“I’m sorry, Tita Amanda... I’m so sorry...” Sunod-sunod na pumatak ang mga luha niya. “It’s my fault...”

“Excuse me, Ma’am and Sir. Bawal po ang maraming bisita sa loob.”

“She’s also a patient, nurse.” narinig niyang sabi ni Cath. “Kindly get a wheelchair to take her back in her room.”

“Pasyente po siya? Pero bakit—patay!“

Todo ang iling niya. “Dito lang ako...”

“Bhest naman! Hindi pa magaling ang sugat mo! Look at you, namumutla ka na!” Nilapitan siya nito at inalalayang tumayo.

“Tita Amanda, I’m so sorry...”

“Hindi mo kasalanan, Princess.” mahinahong sabi nito. Hinaplos nito ang pisngi niya. “You need to rest, okay? Baka bumuka ang sugat mo.”

Napalingon siya kay Aeroll. Hawak pa rin niya ang kamay nito. “Aeroll...”

“Let’s go, bhest.”

Kasabay ng pagbitaw niya sa kamay nito ay may narinig siyang kakaibang tunog. Napatingin siya sa monitor na nasa tabi nito. Nanlaki ang mga mata niya. Hindi na siya nakapagsalita dahil sumigaw na si Cath.

“Harold! Tumawag ka ng doctor!” Mabilis din nitong pinindot ang emergency button.

“Ang anak ko!”

Kasabay ng pagdating ng doctor ay nasa labas na sila ng kwarto at nakatingin mula sa glasswall. Ni hindi niya magawang makapagsalita. Nagkakagulo na sa paligid niya. Ang mama ni Aeroll. Sina Cath. Pero wala pa rin siyang reaksyon.

Patuloy lang siya sa pag-iling. Ni hindi siya makahinga ng maayos. Ni hindi siya makapag-isip ng matino. Ni hindi na nagsi-sink in sa utak niya ang nangyayari. Nakatingin lang siya sa monitor. Na parang do’n nakasalalay ang buhay niya. Parang napakatagal niyang nakatayo.

At nang tuluyan niyang makitang nag-flat line ang nasa monitor at marinig ang walang katapusang tunog na ‘yon na nakakabingi, parang baliw siyang sunod-sunod na umiling.

“Hindi pwede... Hindi pwede...” Sunod-sunod na pumatak ang mga luha niya. Binuksan niya ang pintuan at akmang papasok ng pigilan siya ni Harold. “Si Aeroll... Hindi siya pwedeng mamatay...” umiiyak niyang sabi. Hinawakan niya ang kwelyo ng damit nito. “Hindi siya...” Humagulgol siya ng iyak.

“Princess.” Umiwas ito ng tingin. Pero kitang-kita niya ang namumuong luha sa mga mata nito. Pati sina Cath at Tita Amanda. They’re crying.

“Aeroll! Hindi ka pwedeng mamatay!” sigaw niya. Tinulak niya si Harold at pumasok sa loob. Para siyang baliw na kinausap ang doctor na nando’n. “B-buhayin ninyo siya, please... Buhayin ninyo siya...”

Umiling lang ito. Tiningnan nito ang relo nito. “Time of death—”

“No!” pigil niya sa sasabihin ng doctor.

“Bhest, tama na.” Nasa tabi na niya si Cath na umiiyak na rin.

“Hindi pa siya patay...” Nilapitan niya si Aeroll at tinanggal ang tubong nasa bibig nito. Hinaplos niya ang mukha nito. “Hindi ka pwedeng mamatay...” Inilapit niya ang labi niya sa labi nito. “Live please...” Binigyan niya ito hangin. And then she pumped his chest. Yes, she’s doing CPR.

“Princess, tama na ‘yan.”

“Bhest.”

Pinigilan siya nina Harold at Cath.

“Bitiwan ninyo ko...” Itinaas niya ang kamay niya para pigilan ang mga ito. Nang tingnan niya ang mga tao sa paligid niya, awa ang nakikita niya sa mga mukha nito. Para sa kaniya. “He’s not dead yet... Hindi siya pwedeng mamatay... Kaya hayaan ninyo ko, please...”

She pumped Aeroll’s chest again. “Wag mo kong iwan... Ikakasal pa tayo... Magkaka-baby pa tayo... Hindi ka pwedeng mamatay... Live please...”

Hindi niya alam kung ilang minuto na niyang ginagawa ang CPR. May dugo ang mga kamay niya. Hindi niya alam kung sa’n galing. Sa sugat ba ni Aeroll? Hindi niya alam.

Nanlalabo na rin ang mga mata niya. Sa mga luha niya at sa sakit na nararamdaman niya. Physically and emotionally. Mas masakit pa sa tahi niya ang sakit na nararamdaman ng puso’t isip niya.

Para na din siyang pinapatay habang ginagawa niya ang CPR. At walang nangyayari. Flat line pa rin. But still, nababaliw na nga siya dahil patuloy lang siya sa ginagawa niya.

Hindi niya matatanggap. Hindi pwede. Isipin pa lang na talagang wala na si Aeroll. Mababaliw na siya.

Hindi pwede! Hindi pwede! Lord, please! Wag Ninyo naman po siyang kunin sakin. Kung alam ko lang na siya ang magiging kapalit ng pag-alam ko sa katotohanan. Mas pipiliin kong hindi alamin ang katotohanan. Please, Lord... please... Kinuha Ninyo na po akin ang magulang ko. Wag naman po si Aeroll. Kahit para na lang po para sa pamilya niya. Wag Ninyo po siyang kunin. Please...

Mas lalong lumakas ang pag-iyak niya ng wala pa ring nangyayari. “Aeroll... Please...”

“Bhest! Ang sugat mo! It’s bleeding!” Naramdaman niya ito sa likuran niya. Nagpumiglas pa rin siya.

“Bitiwan mo ko, Cath...”

“No!”

“Sandali na lang, Cath... please...” Habang patuloy siya sa pagpa-pump sa dibdib ni Aeroll.

“Princess, tama na.” umiiyak nitong sabi.

“Hindi siya pwedeng mamatay, Cath... I still remember what he said... nung nasa warehouse pa kami... Hindi daw kami pwedeng mamatay no’n... dahil ikakasal pa kami... Kaya hindi siya pwedeng mamatay...” Nanghihinang inilapit niya ang labi niya kay Aeroll. Binigyan niya ito ng hangin.

“Madami pa tayong gagawin, Aeroll... Wag mo naman akong iwan... Wag mo namang gawin sakin ‘to...” Basa na din ang mukha nito dahil sa mga luha niya. “Aeroll... please...”

“Nurse, ilayo ninyo na siya.”

“Yes, doc.”

Sunod-sunod siyang umiling ng maramdaman niyang may humawak sa braso niya.

She closed her eyes dahil umiikot na ang paningin niya. “Naririnig mo ba ko...” She said crying against his lips. Inilapit niya ang bibig niya sa tenga nito. “Don’t leave me, please... Bumalik ka, Aeroll...”

Hanggang sa tuluyan na siyang ilayo kay Aeroll. Wala na rin siyang lakas na magpumiglas pa. Unti-unti na ring nagdidilim ang paningin niya habang patuloy siya sa pag-iyak.

Ito na ba ang ending ng kwento nila?

She live.

He died.

Hanggang dito na lang ba?

Buti pa ang mga sinusulat niyang kwento.

Laging happy ending.

Totoo nga.

Hindi naman talaga lahat.

Laging happy ending.

* * *

>>>EPILOGUE Part 1