Witchcraft and Wizardry II Chapter 1: Part 1-5

 

Witchcraft and Wizardry II

Chapter One: Part 1-5

GRADUATION---Ito ang araw na pinakamahalaga sa buhay ng isang student. Ito ang resulta ng ilang taong pag-hihirap sa pag-aaral. Sa point na 'to maaalala mo lahat ng memories mo noong bago ka sa school mo hanggang sa mga huling araw mo bago mo tuluyang iwan ang paaralang kahit hindi mo man aminin ay nag-bigay saya at aral sayo hindi lang sa academic subjects kundi pati na rin sa buhay. Kaya dapat maging masaya sa araw na ito. Pero...

Mukhang baliktad ang nang-yayari. Kahit saan ka lumingon puro mga naka-simangot ang mga students. Mainit pa sa sikat ng araw ang mga ulo nila. Panong hindi iinit? Tirik na tirik ang araw, tapos samin pa nakatutuk yung rays ng sun. Sunbathing ang dating. Makikita mo naliligo na sa pawis yung mga students. Yung mga babae parang icing sa cake na nalulusaw na mga make-up nila. Buti na lang hindi ako nag-make-up. Pinipilit pa ko ni mama mag-lagay. May iba naman napilitan nang hubarin ang sumbrero nila para gawing pamaypay. Buti pa yung mga teacher at yung Princepal pati na rin yung speaker may tent na ginawa sa kanila kaya di sila nabibilad sa araw, hayahay lang sila.

Pano? Pauso kasi. May gym naman kami, di ko alam kung bakit dito kamin sa garden nag-held ng graduation namin. Alam naman nilang summer eh. Tsk, tsk, tsk.

“Putik naman oh! Kelan ba matatapos 'tong ceremony na 'to? Taba kasi ng mga utak eh! May gym naman, dito pa sa garden nag-held ng graduation!”dinig kong reklamo ni Kei sa likuran ko.

“Amoy sinamapay na kong natutung sa araw. Takte! Baho ko na! Kanina fresh na fresh pa ko eh!”pati si Jin di na rin natiis na mag-reklamo.

“Puro sakit kasi ng ulo binigay nyo sa kanila eh. Yan tuloy! Hanggang sa huling araw nyo dito sa school pinarurusahan pa rin kayo.”nanisi pa si Laurence. Palibhasa kasi ga-graduate syang walang record sa Guidance. Sina Jin, Kei at Jeremy kasi di mabilang ang mga record nila.

“Kung paulanin kaya natin bigla?”biglang sabi ni Jin. Kahit bulong naririnig ko parin usapan ng apat na mokong na 'to. At mukhang may hindi magandang plano silang naisip.

“Tama! Galing ng idea mo! Ako na gagawa!”at natuwa naman 'tong Kei na 'to! Sisirain pa nila yung graduation! Pag pinaulan nila malamang matitigil ang ceremony namin! Imbes na matatapos na mahihinto pa dahil sa kalokohan ng mga 'to!

“Manahimik nga kayo!”sita ko nang lingunin ko sila. “Mag-tiis na lang kayo! Patapos na rin naman yung ceremony eh! Ang aarte nyo di naman kayo mga kutis mayaman!”

“Yabang nito! Tingan mo nga yang itsura mo sa itsura ng mga babae dito! Lahat sila naka-make-up ikaw lang hindi. Para kang binuhusan ng suka sa putla!”loko 'tong si Kei ah! At nagawa pang mag-tawanan nila Jin, Laurence at Jeremy!

“Sira-ulo ka! Humanda kayong apat sakin mamaya!”binantaan ko sila. Lagot talaga sila sakin pag natapos 'tong ceremony!

“Huhu~ Nakalimutan namin. Ikaw na nga pala si Goddess Jay.”sarap suntukin ng mukha ni Jin. Umaarte pa syang naiyak. Sasagot pa sana ako kaso bigla na kaming pinatayo ng speaker.

Sa wakas, graduate na kami. Saglit kong nakalimutan yung inis ko kanila nung nag-simula nang mag-hagis ng sombrero ang students. Graduate na kami. Hindi ko maitago yung saya na nararamdaman ko. Nilingon ko sina Kei, Jin, Laurence at Jeremy. Masaya nilang hinahagis ng paulit ulit yung sumbrero nila. Bigla tuloy pumasok sa isip ko yung mga panahon na nakikipag-sapalaran kami sa kabilang mundo. Yung minsang inakala ng lahat na patay na si Jeremy at Kei. Yung moment na nalaman ko yung tungkol sa totoong ama ko. Hanggang sa moment na nalaman namin ang tungkol sa pag-katao namin. Marami akong naalala ng puntong 'to. Parang kelan lang kasi nung mang-yari yun. Hindi ako makapaniwalang nalamapasan namin yun lahat.

Hanggang ngayon nakakapanibago parin yung malaking pag-babago sa buhay namin. Hanggang ngayon, pinipilit parin naming mag-adjust na lima. Mahirap mabuhay sa mundong hindi mo naman kinagisnan. Macu-culture shocked ka parin sa bawat madi-diskubre mo. Hindi katulad sa mundo natin, na kinakailangan mo ng pera para mabuhay. Sa mundo kung saan kami naka-destined ay magic ang nag-papaikot sa buhay ng mga nilalang na nandun. Kung dito, Money is Power, doon naman Magic is Power.

Kung dito, isa lang kaming ordinaryong tao, doon hindi biro ang posisyong nakapatong sa mga ulo namin. Dito sarili lang namin ang madalas naming isipin, doon mundo ang hawak namin at lahat ng nakatira sa mundo na yun dapat naming isipin.

Kaya para sakin dalawa ang ibig sabihin ng graduation na 'to. The End and Beggining. The End, dahil ito na ang pag-tatapos ng buhay ko bilang Vulgus. Beggining dahil pagkatapos nito sisimulan ko na ang buhay ko bilang Magus.

“Jay! Picture tayong lima! Bilis!”naputol pagmo-moment ko kasi hinatak na ko ni Laurence at pina-pwesto nya ko sa gitna. Sa pagitan nila Jeremy at Kei. Tapos bigla na lang syang may hinatak na isang student na napadaan lang para kumuha ng picture samin. Napakaamot na lang sa ulo yung student. Tapos nag-akbayan kaming lima at pare-pareho kaming abot tenga ang ngiti.

PANAY ang iyak ni mama habang si papa naman ay tinutulungan akong mag-impake ng mga gamit ko. Tatlong araw na ang nakalipas simula ng maka-graduate kami sa Riverbank Academy. At ngayon nga ang araw na kailangan na naming lima na bumalik sa kabilang mundo para kaharapin ang mabigat na responsibilidad doon.

“Ma ano ba? Buhay pa ko! Bakit panay ang iyak mo?”medyo inis kong sabi kay mama. Kanina pa kasi sya naiyak.

“Hay! Alam mo namang hindi sanay ang nanay mo na matagal kang nawawala. Mami-miss ka talaga nyan. Lalo pa at ibang mundo ang pupuntahan mo.”sabi ni papa habang inaayos nya pagkakasalansan ng mga gamit ko.

Alam na rin kasi ni papa ang tungkol sa pag-katao ko at sa nakaraan ni mama kay Zico. Nabago na kasi ang rules simula ng si Kei ang naitakdang maging Hari sa Tir Na Nog. Hindi na kailangang burahin ng mga ala-ala ng mga magulang na kumupkop samin. Pwede nilang malaman ang lahat ng tungkol samin. Pero sa oras na ipakalat nila ang tungkol dito doon lang sila parurusahan. Buburahin ang ala-ala nila. Hindi rin naman kasi matiim nila Kei, Laurence, Jin at Jeremy na iwan na lang basta ang mga magulang nila matapos silang kupkupin. Mas lalo naman ako.

“Pasensya ka na anak. Hindi ko lang talaga maiwasang malungkot. Tsaka nag-aalala lang ako sayo.”panay punas ni mama ng panyo sa gilid ng mata nya.

“Parehong matapang at matatag ang dalawang tatay ko kaya wag ka na mag-alala sakin.”dalawang tatay ko, si Zico at Miguel.

“Basta anak, tumawag ka o kaya mag-text ka hu?”

“Ma, di uso cellphone dun. Susulat na lang ako. Kumalma ka nga. Pwede ka namang dumalaw sa Royal Academy.”bago kasi ang koronahan sa mga mamumuno sa Tir Na Nog kailangan muna nila pag-aralan yung anatomy ng Magic. Kailangan maabot nila yung standard sa posisyon na hahawakan nila. Meaning, kailangan muna naming mag-palakas bago namin makuha ang mga trono namin. Kung baga nasa amin na ang title pero wala pa yung korona.

HANGGANG sa Airport umiiyak si mama. Nakakahiya na nga eh. Kasi pinagtitinginan na kami ng mga tao. Hindi ko alam kung bakit dito kami pinapunta ni Doctor Park. Nasa ibang bansa ba yung Royal Academy?

“Honey, tahan na. Pinagtitinginan na tayo ng mga tao. Kanina ka pa iyak ng iyak eh.”narinig kong sabi ni papa kay mama pero wala talaga. Iyak parin sya ng iyak. Napapailing na lang ako. Matapos nila ko ihatid umalis na rin sila agad dahil may kanya kanya din silang dapat gawin ngayon. Mag-isa akong pumasok sa loob ng aiport.

“Jay!”nagulat ako nang makita ko si Jeremy. May mga dala din syang bagahe.

“Sasama ka rin ba samin?”excited kong tanong. Kasi hindi naman Tir Na Nog ang mundong pamumunuan ni Jeremy. Sa Second Dimension sya, sa Ablach, kaharian ng totoong tatay nya sa si doctor Park. Tsaka Praecantrix ang lahi nya hindi Magus.

“Sabi kasi ni Doctor Park kailangan ko pang mag-aral tungkol sa Witchcraft para makuha ko yung standard na hinihingi as King sa Ablach. Tsaka gusto ko rin mag-focus sa pag-gawa ng Potions.”paliwanag ni Jeremy. Natuwa naman ako atleast hindi kami magkakahiwa-hiwalay na lima.

Ilang saglit pa dumating na ang dalawang kalbal na hindi mag-kamukhang sina Jin at Laurence. Ilang minuto pa dumating na rin ang paimportanteng si Kei. Porma kung porma ang suot. Skinny Jeans, Chuck Tailor shoes, White t-shirt na may print pang “I AM THE KING”. Todo shade pa ang mokong! At di halatang pinag-handaan nya talaga, kasi nag-iba sya ng hairstyle! Naka-oneside at wavey na ang buhok nya. Duma-Daniel Padilla lang ang peg.

Maangas syang lumapit samin, kami naman natatawa lang sa kanya. “Ano nanaman bang trip yan?”natatawang tanong ni Jeremy. Pero di sya pinansin ni Kei, lumapit sya sakin tapos medyo binaba nya yung shade nya sabay kanta.

“Nasayo na ang lahat. Minamahal kitang tapat. Nasayo na ang lahat, pati ang puso ko.”nangibabaw yung tawanan namin sa Airport dahil sa ginawa ni Kei. Pati kasi pag-kanta ni Daniel ginaya nya.

“Parang tanga lang! Wala ka paring panama kay DJ Padilla!”sabi ko sabay tulak sa mukha nya.

“Kinilig ka naman! Feeling mo ikaw si Kathryn Bernardo?”ganti nya tapos inayos nya ulit yung shade nya. Lakas talaga mang-urat ng taong 'to. “Di pa ba tayo aalis?”pag-iiba nya ng usapan ng tanungin nya si Jeremy.

“Wala pa yung kababata ni Laurence.”sagot naman ni Jeremy habang nililingon nito yung paligid. Oo nga pala, kasama din pala namin yung kababata ni Laurence na si Mari.

“Si Doctor Park?”sunod na tanong ni Kei.

“Bumili ng ticket natin.”pag-kasabi ni Jeremy nun sakto namang dumating si Doctor Park.

“Kailangan na nating mag-madali. Aalis ang eroplano within fifteen minutes.”paalala ni Doctor Park habang pinamamahagi nya samin yung mga ticket namin.

Royalty Airlines? Basa ko sa isip ko. Curious talaga ako kung nasan yung Royal Academy.

“Hali na kayo. Tinatawag na ang flight number natin.”ilang saglit lang na sabi ni Doctor Park.

“Pero wala pa si Mari.”pigil naman ni Laurence.

“Pwede naman syang sumunod doon. Tara na.”sabi ni Doctor Park. Lumakad na kami papasok sa eroplano. Napalingon ako nang marinig ko si Jin.

“Aray! Apat na nga yang mata mo di mo pa rin ako nakita sa harapan mo?”inis nyang reklamo. Siguro nabangga sya ni Laurence.

“Sorry.”wala sa sarili nyang sagot. Pero nabuhayan sya nang makita nyang tumatakbo palapit samin si Mari. “Mari!”excited nyang tawag.

Hingal na hingal pa si Mari nang makarating sya samin. “Sorry, King Brai. Late po ako.”kinakapos ng hininga pa nyang sabi.

“Ayos lang. Sige na. Pumasok na kayo sa loob.”sinunod naman namin ang sabi ni Doctor Park.

Papasok sa eroplano ay sumalubong samin ang piloto at dalawang flight attendant na babae. “Welcome to Royalty Airlines.”masayang bati nila samin. Naka-suot sila ng usual na uniform ng mga flight attendant. Percil cut na skirt at blouse na may parehong kulay na cream. Tapos may red silky scarft silang naka-sabit sa leeg nila. Sa mangas ng blouse nila may nakaburdang symbol ng airline nila. Shield sya na may mga nakatusok na espada sa mag-kabilang gilid tapos may agila na parang nakatayo sa likuran.

Pag dating sa pinaka-loob lahat kami namangha. Kasi hindi sya yung usual na loob ng eroplano. Kasi diba pag dating mo sa loob mga upuan ang unang sasalubong sayo? Dito entertainment room ang unang bubungad sayo. Kumpleto sila sa gamit. Flat screen T.V may sterio. May sofa, at may mini table pa sa gitna. May Xbox din na pwede mong laruan habang bumabyahe.

Kitchen naman ang sunod na kwarto. Kumpleto rin, may lutuan, refrigerator na punong puno ng pag-kain. May tables and chairs din. Nandun din banda yung c.r for girls and boys. Sa sunod na bahagi naman parang study room sya. Kung gusto mo mag-muni muni pwede ka sa room na yun. May sofa, mini table at may bookshelf pa. Pwede ka magbasa basa habang nag-hihintay ka.

Yung huling parte ng eroplano nakalagay yung mga upuan na pwedeng maging higaan mo pag gusto mong matulog. Sobrang ganda sa loob ng eroplano. Kung titingnan mo sya sa labas parang ang liit liit lang nya pero pag pumasok ka hindi mo aakalain na ganun sya kalaki at kaganda.

“Wow! Ang layo ng pinag-kaiba ng Magus Airplain sa Vulgus Airplain!”manghang manghang sabi ni Jin.

“Welcome sa Royalty Airline. I'm T.K your captain for the day. For now may I request the Royalties to sit down and pasten your seatbelt because we are about to take off.”announce ng captain na sa speaker lang namin naririnig. Siguro kami lang ang pasahero dahil wala nang iba pang pumasok. Nasa pwesto na lahat. Si Kei at Jeremy ang mag-katabi. Si Laurence at Jin naman. Si Doctor Park nakaupo sa unahang upuan. Nakita kong walang katabi si Mari kaya dun na lang ako tumabi sa kanya.

“Tabi tayo.”nakangiti kong sabi. Tumango naman sya saka ngumiti rin.

Maya maya pa naramdaman kong umangat na ang eroplano. May halong takot at excitement ang feelings ko ngayon. Takot kasi hindi ko alam kung ano yung bagong kakaharapin namin doon. Excited kasi bagong mundo na ang gagalawan namin. Wish ko lang sana wala ng umepal pa at magtuloy tuloy lang na peaceful ang lahat.

... to be continued

>>>CHAPTER 1: PART 2 HERE