Love at Second Sight : Chapter 74

CHAPTER 74

( Princess’ POV )

“Papa, gusto ko ng chocolate.”

“Naubos muna yung chocolate na binili ko sa’yo.”

“Pero, papa. Gusto ko ng chocolate. Bili tayo sa labas.”

Kumunot ang noo niya sa nakikita niya. Nakikita niya ang sarili niya. Ang batang siya kausap ang papa niya. At pamilyar sa kaniya ang eksenang nakikita niya.

“Gabi na, baby. Bukas na lang.”

“Pero papa gusto ko po ngayon. Saka eight pa lang po. Maaga pa. Sige na po.” Kumapit ang batang siya sa papa niya.

“Pero baby.”

“Please...”

“Sige na nga.” Ginulo ng papa niya ang buhok ng batang siya.

“Thank you, papa.” Hinalikan ng batang siya ang pisngi ng papa niya. “Mahal na mahal mo talaga ko noh?”

“Yes, my princess.”

Napapikit siya sa nakikita niya. Namimiss niya ang gano’n. Papa...

She opened her eyes. She found herself in the middle of the road. Napatingin siya sa unahan niya ng makita niya ang isang delivery van na palapit sa kaniya. Lumingon siya sa likuran niya. And there he saw his father riding on a motorcycle with herself, ang batang siya.

Wala siyang naiintidihan. Pero isa lang ang pumasok sa isip niya. Yung delivery van! Tinutumbok nito ang motor ng papa niya! “Papa!” Napapikit na lang siya at napatakip sa tenga niya pagtingin niya sa van, ilang hibla na lang ang layo no’n sa kaniya.

Hinintay niyang may sumakit sa kaniya. Pero wala siyang naramdaman. Pero may narinig siya. Ang sagitsit ng gulong. Ang pagbangga ng kung ano.

Idinilat niya ang mata niya. Nakita niya ang van. Pero hindi ang motor ng papa niya. Humakbang siya palapit sa unahan ng van. Kalahati ng motor, nasa unahan ng van. Pero wala do’n ang papa niya.

Napalingon siya sa gilid ng kalsada. Sa damuhan. And there he saw his father lying while holding the kid herself. Duguan ang papa niya. Ang mukha nito. Blood was flowing.

Nanginginig ang paang lumapit siya dito. Lumuhod siya sa harap nito. “Papa...” Nangilid ang luha niya sa nakikita niya. Hindi niya alam kung bakit niya nakikita ang pangyayaring ito. But it hurts her so much na makitang ganito ang papa niya. Parang hinihiwa ang puso niya. Ni wala siyang magawa.

“O-okay ka lang, ba...by?”

Tiningnan niya ang batang siya. May mga sugat din ito. Nakadilat ang mata nito na unting-unting pumikit.

“Princess...” Nakita niyang tinapik ng papa niya ang pisngi ng batang siya. Hinawakan din ng papa niya ang leeg ng batang siya. Ngumiti ng pilit ang papa niya.

“Henry.”

Napalingon siya sa gilid niya ng marinig niya ang boses na ‘yon. May tao siyang nakitang nakatayo. Pero hindi niya makita ang mukha nito. Malabo ang dating ng mukha ng lalaki sa paningin niya. Bakit hindi kita makita? Bakit hindi kita makita? paulit-ulit niyang tanong sa isip niya.

“Ikaw...”

Napalingon siya papa niya. Kilala ni papa ang lalaking ito?

“Binalaan na kita, Henry. Pero sadyang makulit ka. At ayokong ikaw pa mismo ang sumira sa plano ko.”

Napalingon siya sa lalaki at nanlaki ang mata niya ng makitang may hawak itong baril. Kasabay no’n ay dumilim ang paligid niya. Wala na siyang makita kundi kadiliman.

“May huling ka bang kahilingan mahal kong kaibigan?” Narinig niya ‘yon mula sa kung saan.

“P-patayin mo na ko... pero wag lang ang... anak ko.. W-wag mo siyang... idamay dito...”

“Papa! No!” sigaw niya. “Papa!”

“As you wish my friend.”

Kasabay no’n ay narinig niya ang sunod-sunod na putok. “Papa!”

* * * * * * * *

( Aeroll’s POV )

Naalimpungatan siya ng makarinig siya ng malakas na sigaw.

“Papa!”

“Princess!” Napabalikwas siya ng bangon ng mabosesan niya kung sino ‘yon. Nawala ang antok niya at mabilis na lumabas ng kwarto niya. Magkatabi lang ang kwarto nila ni Princess kaya nakarating agad siya do’n. Nilapitan niya ang natutulog na si Princess. Natutulog pero pabaling-baling ang ulo nito habang umiiyak.

“Princess! Wake up!” Tinapik niya ang pisngi nito.

Pero ayaw nitong dumilat. Iyak lang ito ng iyak.

“Shit!” Niyugyog niya ang balikat nito. “Princess!”

Dahan-dahan nitong idinilat ang mata nito. “Papa...” Tinakpan nito ang mukha nito. Mas lalong lumakas ang pag-iyak nito.

Tinulungan niya itong makaupo at niyakap. “Shhh...” Hinagod niya ang likod nito. “Panaginip lang ‘yon, okay. Tahan na.”

“Anong nangyari, Kuya?”

“Si Ate Princess ba yung sumigaw?”

Napalingon siya sa pintuan. Nakita niya sina King at Shanea na pupungas-pungas at panay ang hikab. Kasunod ang parents niya.

“Aeroll, anong nangyari?” tanong ng papa niya.

“Nightmare, ‘Pa.” sagot niya. “Shanea, kumuha ka ng isang basong tubig sa baba.”

“Hah?” inaantok na tanong nito. Humikab pa ito.

“Kumuha ka ng tubig sa baba!” malakas niyang sabi.

Napakurap ito. “Ah...” Iyon lang at lumabas na ito.

Patuloy lang sa pag-iyak si Princess. He sighed. “Ako na pong bahala dito, ‘Ma, ‘Pa. Matulog na po ulit kayo.”

“Sige. Bantayan mo muna siya.” sabi ni papa.

“It means dito ka daw matulog sa kwarto niya.” dagdag ni King.

Tiningnan niya lang ito. Makuha ito sa tingin.

“King.” saway ni mama dito.

“Sabi ko nga, matutulog na tayo. Tara na po.” Si King na ang umakay palabas sa parents nila. Pero bago ‘yon, “Don’t leaver her, Kuya.”

Tumango lang siya bilang sagot.

“Princess.” Hinaplos niya ang buhok nito.

“Si papa...”

“It was just a dream.” Hinigpitan niya ang pagkakayakap dito. “Tumahan ka na.” Nasa’n na ba yung tubig? “Kukuha lang ako ng tubig sa baba.”

“Dito ka lang...”

“Okay.” Asan ka bang pandak ka? Yung tubig na inuutos ko! Matitiris talaga kita!

“Kuya Aeroll, o.”

Napalingon siya sa gilid niya. Si King na may hawak na baso at pitsel ng tubig . “Bakit ikaw ang nagdala niyan? Si Shanea?”

“Nakatulog sa sofa.” Napailing na lang siya. “Naalimpungatan, eh. Akala siguro, nananaginip lang siya.” Nagsalin ito sa baso. “Isang pitsel na ang dinala ko, baka magkulang.” nakangiting sabi nito at inabot ang tubig sa kaniya.

“Thanks.” Inabot niya ‘yon. “Princess, uminom ka muna.”

Nanginginig ang kamay nito kaya siya na ang naglapit sa bibig nito. Inabot niya kay King ang baso pagkatapos nitong makainom.

“Pwede ka nang lumabas, King.”

“Nawala na ang antok ko, eh. Dito muna ko.” Umupo pa ito sa gilid ng kama. Nang tingnan niya ito ay mabilis itong lumipat sa upuan na malapit sa bintana. Nag-indian seat ito sa ibabaw no’n. “Mabilis naman akong kausap.” nakangiting sabi nito.

Hindi na lang niya ito pinansin at tinutok ang atensyon kay Princess na yakap pa rin niya. Hindi na ito umiiyak. “Matulog ka na uli.” bulong niya.

“Dito ka lang...”

“Oo.”

Inalalayan niya itong makahiga. Tumagilid ito ng higa paharap sa kaniya. Gano’n din ang ginawa niya. Itinukod niya ang kanang braso niya sa unan at ipinatong ang ulo niya sa kamay niya. Sumiksik sa kaniya si Princess. Niyakap niya ito ng isang braso niya at marahang tinapik-tapik ang likuran nito.

“Ang sweet.”

Nilingon niya si King. “Tumahimik ka kung ayaw mong sa garahe ka matulog.” mahinang sabi niya.

Hindi na ito sumagot. He just zipped his mouth with his fingers.

Tiningnan na lang niya si Princess. Na mukhang nakatulog na dahil sa malalim na paghinga nito. Ano kayang napanaginipan nito?

Sa totoo lang, nagsinungaling siya dito kanina ng sabihin niyang hindi siya naniniwala sa sinabi ni Chariz. Sinabi niya lang na hindi. Hindi nito alam na kanina pa siya nakatayo sa pintuan. At kitang-kita niya ang worried nitong expression. Iniisip siguro nito kung totoo ba o hindi ang sinabi ni Chariz.

At ayaw niyang mag-alala pa ito kaya sinabi niyang hindi siya naniniwala sa sinabi ni Chariz. For her sake.

Dahil alam na niya ang tumatakbo sa utak nito. At ayaw niyang gumawa na naman ito ng isang bagay na ikapapahamak nito. Hindi niya papayagang mangyari ulit ‘yon.

“Ku...ya...”

Kumunot ang noo niya. Ano ‘yon?

“Ku...ya...”

Parang may bumubulong.

“Ku...—” Nilingon niya si King. “—ya...” Ngumiti ito.

“Matulog ka na nga.” pigil ang boses na sabi niya.

“Ayoko.”

“Wala ka bang pasok bukas?”

“Mero’n.”

“Matulog ka na. At siguraduhin mong aral ang ginagawa mo.”

“Aral naman talaga. Pero syempre, ang boring naman kung puro aral ang gagawin ko. Kailangan ko ding maglibang.”

“Hindi ka pa ba tapos maglibang? Dapat nga tapos ka na ng college diba?”

“Kung magsalita ka naman dyan parang thirty years old na ko. Nineteen pa lang ako, Kuya Aeroll. Sila papa naman kasi, ba’t ang aga akong ipinasok sa school? ‘Yan tuloy. Hindi ko na-enjoy ang pagiging bata ko.”

“Hindi ka na bata ngayon.”

Ngumiti ito. “Hindi na nga. Pero, kuya, ano bang feeling ng inlove?”

Hindi na siya nagulat sa biglaang pag-iiba ng topic nito. Gawain na nito ‘yon kapag ayaw nitong pag-usapan ang isang bagay. Pero nagulat siya sa itinanong nito. Love? Si King? Magtanong ng tungkol do’n? Never nga nilang napag-usapan ang bagay na ‘yon.

“At bakit mo tinatanong? Matanong nga kita, King. Nagka-girlfriend ka na ba?” Wala itong pinapakilala sa kanila na girlfriend nito. Although nakikita naman niya itong may kasamang babae, na kaibigan lang daw nito.

Bigla itong humikab. “Inaantok na ko.” Tumayo ito at humakbang palabas ng kwarto.

“Halatang umiiwas.” parinig niya. “Hindi ka naman siguro bading diba? Walang bading sa lahi natin.”

Nilingon siya nito ng nasa pintuan na ito. “At marahil ako ang una.” nakangiting sabi nito.

“Ano?” Napalakas ang boses niya.

“Shhh... ang ingay mo. Magising ang fiancée mo.” natatawang sabi nito.

“Sinasabi ko sa’yo, King.”

“Paano nga kung bading pala ko?”

Kumunot ang noo niya. “Walang masama sa pagiging bading, okay. Kaya lang—”

“Okay.” putol nito sa sinasabi niya. Sumeryoso ang mukha nito. “Hindi ako bading, okay. Ayoko lang mag-aksaya ng panahon sa isang babaeng hindi ko naman mahal. It’s just a waste of time, kuya. Mas gusto ko pang kasama ang mga barkada ko kesa sa magkaro’n ng girlfriend na sakit sa ulo.” Unti-unti itong ngumiti. “Goodnight!”

Napailing na lang siya. At ibinalik ang tingin kay Princess. King will be always King. Puro kalokohan.

“Kuya.”

Kumunot ang noo niya nang makitang hindi pa din ito umaalis. “Ano na  naman?”

“Dito ka matutulog?”

“Baka managinip na naman siya. Kaya oo.”

“Virgin ka pa ba?”

Hindi niya alam kung babatuhin niya ba ito ng unan o ano sa biglaang pag-iiba ng topic nito. Pero sinagot niya pa rin ang tanong nito. “Hindi.”

“Oh! Wag ninyong gawin ‘yon ni Ate Princess hangga’t hindi pa kayo kasal, okay? Be a good boy!” Iyon lang at sinara na nito ang pintuan.

Napailing siya. “Sira ulo ka talaga, King.” Tiningnan niya si Princess nang yumakap ito sa kaniya. Napakamot siya ng kilay. “This will be a long night.”

Tuluyan na siyang humiga. Inangat niya ang ulo nito at pinaunan sa braso niya. Sumiksik ito sa kaniya. Saglit siyang natigilan. He sighed. “Pahamak ka talaga, King Leonard.” madiing sabi niya.

“Papa...”

Dumeretso ang utak niya ng marinig niya ang sinabi ni Princess. Sleep talking. Again.

Hinila niya ang kumot pataas sa kanilang dalawa. “Ang lamig.” Umuulan kasi sa labas. Mukhang may bagyo.

At ang sabi nga, the best blanket to warmth your body is through human. Iyon ang ginawa niya. Niyakap niya ng mahigpit si Princess.

* * *

>>>CHAPTER 75 HERE