Love at Second Sight : Chapter 73

CHAPTER 73

( Aeroll’s POV )

Napasunod na lang siya ng tingin kay Princess hanggang sa makalabas ito ng study room. He sighed. Lumapit siya sa table at umupo sa gilid no’n. Tiningnan niya si Chariz. “Don’t try my patience, Chariz. We’re not playing here. Ano ba talagang totoo?”

“That I’m not the one who tried to kill her.”

Pinikit niya ng mariin ang mga mata niya. “Thanks to my patience, Chariz. Dahil kung hindi, nasaktan na kita kanina pa. You almost killed her!”

Napakislot ito sa lakas ng boses niya. “Sinabi ko lang na hindi totoo ang mga sinabi ko dahil natatakot akong magsumbong siya sa mga pulis. Mag-iimbestiga sila.”

“Dahil natatakot kang malaman nila ang totoo na may kinalaman ka sa aksidenteng ‘yon?”

“Natatakot akong malaman ng taong may gawa no’n sa kaniya na magsusumbong ako. Hindi ko sinabi kanina. Pero bago pa ko mag-resign, may kotse ng umaaligid sa tapat ng bahay ko. Kaya inabot ng buwan bago ko humarap sa inyo. Nag-lie-low muna ako. At nagdadalawang isip din ako kung sasabihin ko ba sa inyo ang mga nakita ko ng araw na ‘yon. Natatakot din ako.”

“Then why did you told us now? Hindi ba’t galit ka kay Princess? Bakit hindi ka na lang umalis ng bansa na walang paalam?”

“Dahil alam kong hindi ako patatahimikin ng konsensya ko.”

“How about those rude things you did to her in the past until now, hindi ka ba nakokonsensya sa mga ‘yon?”

“Buhay na ang pinag-uusapan dito. Gusto ko lang siyang saktan at inisin no’n. Inaamin kong maldita ako. But I swear to God na hindi ko kayang gawin ang bagay na ‘yon. Hindi ko kayang pumatay ng tao. Nurse ako, Aeroll. Buhay ang hawak ko. I can’t take away anybody’s life dahil lang sa naiinis ako sa taong ‘yon.”

Humalukipkip siya. Pero hindi siya nagsalita. He was still analyzing those things she had said.

“Aeroll, believe me. Hindi ko kayang pumatay.”

“I believe na hindi mo kayang pumatay. Pero mas gugustuhin ko pang maniwalang ikaw ang may gawa no’n.”

“Aeroll!”

“You know why? Because just thinking that someone out there was trying to kill her, that something might happened to her again, it really...” Hindi na niya naituloy ang sasabihin niya. Mahigpit na kinuyom lang niya ang kamao niya. “Just make sure na wala kang kinalaman sa nangyari. Because I will hunt you kahit sa’ng lupalop ka pa ng mundo.”

“You really love her that much, huh? Ngayon lang kita nakitang ganyan. I don’t know what is happening. But Aeroll, ipapahamak ka lang niya. Kung sino man ang may gawa no’n sa kaniya. At kung bakit niya ginawa ‘yon sa kaniya.”

“I know what I’m doing, Chariz. And you don’t have the right to tell me what to do pagkatapos ng mga ginawa mo.” Dahil alam niya ang mga nangyayari. Alam na alam niya.

Napailing ito. “What’s with her? Bakit siya pa?”

“Dahil totoo siya sa sarili niya. Siya lang ang babaeng walang pakialam na sagut-sagutin ako dahil alam niyang nasa katwiran siya. She didn’t have to please me just for me to become aware of her presence. Kahit wala siyang gawin, napapansin at napapansin ko pa rin siya. Kahit nasa tabi lang siya—”

“Enough, Aeroll. Tama na yung mga narinig ko. You love her. Period. I get it now.” Napailing ito. ”I never had any lucky when it comes to love. Lahat ng bagay, nakukuha ko pero hindi ang bagay na ‘yon. At hindi totoo ang sinabi mong napunta ang atensyon ko no’n sa’yo dahil ikaw lang ang lalaking nangdededma sakin. That’s a bit yes. But still, the truth was, I’ve fallen in love wth you. Pero hindi sapat ‘yon para ipahamak ko ang sarili ko. At ipagpilitan ko ang gusto ko. Tama si Princess, hindi ko makukuha ang lahat ng gusto ko. At ikaw ‘yon.”

“Chariz.” Ngayon lang niya itong narinig na magsalita ng ganito sa tagal nilang magkasama sa trabaho.

“Hindi ko kayang ipahamak ang profession ko para sa love na ‘yan. Pinaghirapan ko ‘to. And I don’t want to lose it. That’s why...” May kung anong kinuha ito sa bag nito. Lumapit ito sa kaniya at may inabot na papel. Kinuha niya ang nakatuping papel. “Plate number ‘yan nang kotseng bumangga kay Princess.”

Tiningnan niya ‘yon. Plate number nga ang nakasulat do’n. “Why are you doing this, Chariz? Bakit mo tinutulungan si Princess? Never give me that reason na nakokonsensya ka. May iba pang dahilan diba?”

“Nasabi ko na ang mga dapat kong sabihin. I better get going.” sa halip ay sagot nito. “Deretso na ko sa airport nito.” Tumalikod na ito.

“Chariz.”

Lumingon ito. “Yes?”

”Ayaw mo bang alamin kung bakit hindi nagsumbong si Princess sa mga pulis?”

“No need.” Tumalikod na uli ito.

“Minsan na niyang nasabi sakin na may isa siyang kaibigang naging parte ng buhay niya no’n. Isang kaibigang tumulong sa kaniya para makalimutan niya ang nangyari sa namatay niyang ina. Isang kaibigang nawala sa kaniya. And because of what you said earlier na minsan noon, tinuring mo din siyang kaibigan. Now I know, ikaw pala ang tinutukoy niya.”

“I don’t know what you’re talking about.” hindi lumilingong sabi nito.

“You and her have the same reason. Kung bakit hindi niya ko pinilit na magsumbong sa mga pulis at kung bakit sa kabila ng takot mo, sinabi mo pa rin ang mga nalalaman mo samin. Dahil sa kabila ng iringan ninyo, sa kabila ng maaanghang na salita na binabato ninyo sa isa’t isa, sa kabila ng galit na namuo sa puso ninyong dalawa. Still at the bottom of your hearts, nando’n pa rin ang taong minsang naging totoong kaibigan sa’yo at sa kaniya. It’s just that, ikaw ang unang bumitaw sa inyong dalawa.”

Lumingon ito sa kaniya. She grinned. “Because I’m a bitch, remember?” She smiled. “Goodbye, Aeroll.” Iyon lang at lumabas na ito ng study room.

Napatingin naman siya sa papel na hawak niya. Princess, ayaw ko sanang maniwala sa sinabi ni Chariz. Pero... Hindi niya namalayang nalukot na ang papel sa kamay niya. He sighed.

Kinuha niya ang phone niya at tinawagan ang isang tao. Ilang beses na nag-ring ang kabilang linya bago niya narinig ang isang boses.

“Yes, Aeroll?”

“Tito Sebastian, I have a favor to ask. Remember the car accident that happened with Princess a month ago?”

“Yes.”

“Mukhang hindi lang basta aksidente ‘yon. Sinadya ‘yon.”

“What do you mean, Aeroll?”

Sinabi niya dito ang mga nalaman niya mula kay Chariz. Binigay din niya ang plate number dito.

“Tito, paano kung may kinalaman ‘to sa kaso? Ang araw na maaksidente siya. Isang linggo bago ang araw na ‘yon, pinasok niya ang factory. Ilang araw pagkatapos niyang mapasok ‘yon, nangyari ang yung sa parking lot.”

“Hindi kaya may nalaman siya na hindi niya dapat malaman?”

“Pero ano? Lahat ng nakasulat sa notebook na binigay ko sa inyo, yun na ang lahat.”

“Ako ng bahala, Aeroll. Aalamin ko pa kung kanino nakapangalan ang kotseng bumangga sa kaniya. Tatawagan na lang kita.”

He sighed. “Salamat, Tito.”

“Siyanga pala. Bago ko makalimutan. Congratulations! Malapit ng ikasal ang isa sa matinik na playboy kong pamangkin.”

Napangiti pa rin siya sa kabila ng mga iniisip niya. “Pinagkalat na ba ni papa?”

“Alam mo naman ang papa mo. Excited nang magka-apo. Kinakabahan pa nga ‘yon dahil napaka-babaero mo daw.”

Napakamot siya ng ulo. “Nagbago na ko, Tito.”

“I want to meet her soon, Aeroll.”

“Pagkatapos ng lahat ng ‘to, Tito.”

“Malapit na, Aeroll.”

“Thanks, Tito.”

“Thanks to your fiancée. Nakatulong ang notebook na ‘yon sa ginagawa naming investigation. Nasabi ko na ‘to, but she’s really a tough woman para magawa niya ang mga nagawa niya. She could be a great agent if ever.”

“At kung hindi ko pa nakita ang notebook na ‘yon, hindi ko alam kung ano pang pwede niyang magawa para lang masagot ang mga tanong niya. Hindi ko na nga alam kung ano pang idadahilan ko sa kaniya para lang mapanatili ko siya dito sa bahay na hindi siya makakahalata. Kung pwede ko lang sabihin sa kaniya ang mga nalaman ko, sinabi ko na. Pero hindi pwede. Ayoko na siyang mapahamak.”

Hindi niya alam na hindi lang pala simple ang kaso ni Rod Ferrer. Tama si Princess. May mas malaki pang pangyayari sa likod no’n. Sa sobrang dami ng nalaman niya, hindi niya alam kung paano tatanggapin ni Princess ang mga ‘yon kapag nalaman nito ang katotohanan.

“You love her that much, huh?”

Parang narinig na niya ang mga salitang ‘yon. Oo. Tama. Kay Chariz kanina.

“Yes, Tito. So much.”

* * * * * * * *

( Princess’ POV )

Pagpasok pa lang niya ng kwarto, hindi na siya mapakali. Iniisip niya ang mga sinabi ni Chariz kanina. “Hindi pwede. Pang-apat na ‘yong pagtatangka sa buhay ko pag nagkataon. Ayokong maniwala. Hindi pwede.” Sunod-sunod siyang umiling.

Tumayo siya at nagpalakad-lakad sa loob ng kwarto. Hinawakan niya ang bracelet niya sa kaliwang kamay niya ng mapatingin siya do’n. Nasanay na kasi siyang hawakan ‘yon kapag nag-iisip siya. Bigay ‘yon sa kaniya ng ate niya nung debu niya. Pero hindi niya nakita ang bracelet sa kamay niya.

She sighed. Nawawala nga pala ‘yon. At hindi niya alam kung sa’n niya nalagay. Basta bago siya naaksidente, wala na ‘yon sa kamay niya.

Umupo na lang siya sa kama at kinagat ang daliri niya. Pero hindi naman siya mapakali. Tumayo uli siya at nagpalakad-lakad. Mukhang mapupuyat siya sa pag-iisip nito.

Someone tried to kill her. Sinong hindi mababaliw sa pag-iisip? May connection ba ‘to sa kaso ni Rod? Natatandaan niya, bago umalis si Aiza, may tumawag sa kaniyang hindi niya kilala at sinabing manahimik na lang siya. Yun yung mga araw na tumutulong siya sa kaso.

Tama. Lahat ng nangyaring pagtatangka sa buhay niya. May connection ang lahat ng ‘yon kay Rod. Maaaring may nalaman siya kaya gusto siyang patahimikin. Pero wala naman siyang nalaman, maliban sa tattoo sa braso na ‘yon.

Sino ang taong nasa likod ng pagkamatay ni Rod at ng pagtatangka sa buhay niya?

Kumunot ang noo niya. Si Mr. Alex. Ang half-brother ni Tito Fred. May kakaiba dito ng makita niya ito. Para itong may tinatago. At yung nakita nila sa factory ni Ash, sa bodega. They were hiding something.

Pero ano ‘yon? May kinalaman kaya ‘yon sa pagkamatay ni Rod?

Si Tito Fred! Kailangan niya itong makausap!

Pero bago pa niya makuha ang phone niya ay biglang pumasok sa isip niya si Aeroll. Napasabunot siya sa buhok niya. Hindi pwede. She promised him already na hindi na siya makikialam sa kaso.

Pero ano nga bang balita sa kaso? Wala pa itong sinasabi sa kaniya.

“Princess.”

Napalingon siya sa pintuan ng kwarto. “A-aeroll. Kanina ka pa dyan?”

“Hindi naman masyado.” Pumasok ito. “Umalis na siya.”

Hindi siya sumagot. Lumapit siya sa bintana at tumingala sa langit. Mula sa gilid ng mata niya, nakita niya itong umupo sa gilid ng table.

She sighed. “Naniniwala ka ba sa mga sinabi ni Chariz?” tanong niya.

Hindi ito sumagot.

Nilingon niya ito. “Naniniwala ka. Naniniwala kang may gustong... may gustong p-pumatay sakin at hindi siya.”

“No.” mabilis na sagot nito. “She lied. Sinabi niya lang ‘yon para takutin ka. Sinabi niya lang ‘yon dahil galit pa rin siya sa’yo.”

So, wala talagang gustong pumatay sa kaniya dahil gawa-gawa lang ‘yon ni Chariz. Kinuyom niya ang kamao niya. “I knew it.” Napailing siya. “She tried to kill me.” Kinagat niya ang labi niya. Naramdaman niyang nangilid ang gilid ng mata niya.

Tumayo si Aeroll at lumapit sa kaniya. Hinila nito ang kamay niya at niyakap siya. “She’s gone already. Aalis na siya dito sa Pilipinas. So, don’t worry, okay?”

“But still she tried to—”

“Shhh...” Hinaplos nito ang ulo niya. “She will never hurt you again. No one will take you away from me, okay?”

Tumango siya.

Naramdaman niya ang paghalik nito sa ulo niya. “I love you.” bulong nito.

Hinigpitan niya ang pagkakayakap dito. Lahat ng iniisip niya kanina, parang bulang nawala. Because being in his arms, she felt safe.

No one can hurt her.

Basta kasama niya si Aeroll.

* * *

>>>CHAPTER 74 HERE