Love at Second Sight : Chapter 69

CHAPTER 69

( Princess’ POV )

Hindi mawala-wala ang ngiti niya habang pinagmamasdan ang mga taong nasa loob ng kwarto, kung sa’n siya naka-confine sa loob ng ilang linggong pananatili niya sa ospital, na walang humpay sa kwentuhan at asaran. Hanggang ngayon, hindi pa rin siya makapaniwala sa nangyari sa kaniya. She was in coma for one week after that incident.

That incident. Wala pang nakakaalam sa mga ito sa tunay na nangyari ng araw na ‘yon. All they know was nawalan siya ng control sa manibela. No. Mero’n pa lang isang nakakaalam. Si Aeroll. At ang sabi nito sa kaniya, ito na ang bahala sa taong may gawa no’n sa kaniya. Ang taong ‘yon ay walang iba kundi si Chariz.

“Pagalitan mo nga ‘yang si Aeroll, Princess.”

Napalingon siya kay Harold. “Bakit naman?”

“Nag-hunger strike ‘yan nung natutulog ka.” Natutulog as in comatose.

Binatukan ito ni Aeroll. “Paulit-ulit ka na lang, hah! Ilang beses mo na bang sinabi ‘yan?”

“Aray naman, insan! Cath, oh!”

“Unli ka kasi, eh.”

“Kawawa ako, ah. Pinagtutulungan ninyo ko.”

“Don’t worry, Harold. Pag nakalabas na ko dito, isang araw kong sesermunan ang pinsan mo.”

“Yes!” Tumalon pa ito na parang bata. “Mamaya na ‘yon kasi lalabas ka na ngayon. Goodluck, Aeroll!” Tama ito. Lalabas na siya mamaya. Inaasikaso lang ni ate ang bill niya. Ang Ate Angel. Nagulat pa siya ng malamang nandito ito sa Pilipinas. Tinawagan daw ito nila Cath at Aeroll nung mga panahong comatose siya.

“Prinsesa naman.” reklamo ni Aeroll sa kaniya. Lumapit ito sa kama at umupo sa tabi niya. “Totoo ba?” tanong pa nito.

“Oo.”

Ngumiti ito. “Okay lang.” Sabay haplos ng pisngi niya. “Ang importante, gising na ang prinsesa ko.”

“Ang cheesy ninyo naman!”

Napalingon siya sa pintuang nakabukas. Si Shanea na hanggang tenga ang ngiti. Ito ang nagsalita kanina. Kasama nito ang ate niya.

“Pwede ka nang lumabas, Princess.” sabi ng ate niya.

Kinuha nila Cath at Harold ang mga bulaklak na nasa table. Galing ang mga ‘yon kay James at sa daddy nito. Pati ang tatlong basket ng prutas na galing sa kasamahan niya sa trabaho na dumalaw din sa kaniya kaninang umaga ng malamang lalabas na siya. Para nga silang mga isda sa loob ng sardinas sa dami nila kanina sa kwarto.

Pati si Tito Fred na nalaman ang nangyari sa kaniya ay kinamusta din siya. Sa katanuyan nga, kakatawag lang nito kanina para kamustahin siya. Hindi lang ito makadalaw dahil out of the country daw ito. Si James at ang daddy nito ay dalawang beses nang nakadalaw sa kaniya, pagkatapos niyang magising sa pagkaka-coma. At tuwing dadalaw ang mga ito, laging wala si Aeroll kaya hindi napang-aabot ang mga ito.

“Let’s go, guys! Sawa na ko dito sa ospital.” Kinuha niya ang saklay niya ng agawin ‘yon sa kaniya ni Aeroll. “Aeroll.”

Ngumiti ito. “Buhatin na lang kita.” Binuhat nga siya nito para ilipat sa wheelchair. Hindi pa kasi natatanggal ang benda niya sa paa hanggang tuhod niya. In a few days, ay pwede na daw yung tanggalin sabi ng doctor.

Lihim siyang napatingin sa ate niya na nakangiti sa kanila. “Kahit kailan ka talaga.” bulong ko.

Hinaplos lang ni Aeroll ang buhok niya bago ito pumwesto sa likuran ng wheelchair.

“Ako nang magtutulak sa kaniya Aeroll.” sabi ng ate niya.

“Ako na lang ate.”

“Ako na lang. Buhatin mo na lang yung gamit niya.”

Iyon nga ang ginawa ni Aeroll. Nauna nang lumabas ang mga ito. Nahuli sila ng ate niya. Tahimik lang silang dalawa.

Ni hindi nga sila masyadong nakapag-usap nito ng magkamalay siya. Alam niyang pinag-aalala niya ito. Hindi na niya napigilang hindi magsalita. Hinawakan niya ang kamay nitong nasa likod ng wheelchair. “Sorry, ate, kung pinag-alala kita.”

Pinisil nito ang kamay niya. “Kung alam mo lang, Princess.”

“I’m sorry.”

Hinaplos nito ang buhok niya. “Ang importante, ligtas ka na. Ligtas na ang little sister ko.”

Hindi niya mapigilang mapangiti. “Thank you, ate.” Nang mag-ring ang phone nito. Sinagot nito ang tawag.

“Hello.”

Pause.

“Yes. Paalis na kami ng ospital.”

Pause.

Napalingon siya sa ate niya. Tiningnan siya nito. Tumango-tango ito sa kausap nito sa phone. “Bakit ba kasi—” Huminto din ito sa sasabihin nito.

Pause.

“Okay.” She ended the call.

“Sinong kausap mo, ate?” tanong niya ng ibulsa nito ang phone nito.

“Someone close to us.”

Kumunot ang noo niya. “Sino?”

“Makikilala mo rin siya at the right time.”

Umayos siya ng upo. Sino kaya ang taong ‘yon?

“At bakit wala kang naku-kuwento sakin tungkol kay Aeroll? At ang nangyari sa inyo ni James?” pag-iiba nito ng topic.

Napaderetso siya ng upo. “Ano kasi... Sorry...”

“Don’t worry. Nakwento na sakin ni Cath. Ang lahat-lahat.”

Napakamot siya ng noo. Buti na lang at nakatalikod siya dito. Hindi nito makikita ang reaskyon ng mukha niya. “Madami lang kasing nangyari kaya hindi ko na-kwento. Sasabihin ko naman talaga sa’yo kaya lang... ayun nga... Madami lang talagang nangyari kaya...” Napakamot siya ng kilay ng ma-realize na paulit-ulit lang ang sinasabi niya. Hindi niya narinig na sumagot ang ate niya. “Ate?”

“I’m so happy for you, sis. He loves you so much. Naramdaman ko ‘yon.”

Napangiti siya. “I know, ate. I know.”

“Ang yabang, ah!”

“Ate naman, eh.” natatawang  sabi niya.

Natawa din ito. “By the way. As much as I wanted to stay here, I need to go back to Canada. Marami akong naiwang trabaho. Mamaya na flight ko.”

“I understand, ate. Thanks for coming here.” Ilang linggo din itong nandito sa Pilipinas.

“Ano ka ba? You’re my sister. Harangin man ako ng sibat, pupuntahan pa rin kita.”

Napangiti siya sa sinabi nito.

“Napag-usapan na namin ito nila Aeroll at Cath.”

“Ang?”

“I’m sorry kung hindi na namin nasabi sa’yo. We know na kokontra ka. Ikaw pa. Pero hindi ka na pwedeng kumontra ngayon.”

“Ano ba kasi ‘yon, ate?”

“Do’n ka muna sa bahay nila Aeroll mag-i-stay hanggang sa tuluyan kang gumaling.”

Napalingon siya dito. “Hah? Bakit? Pwede naman ako sa bahay, ah.”

“Wala kang kasama. Si Cath, hindi ka niya matitingnang mabuti. May trabaho siya. Mas maaalagaan ka ni Aeroll kung sa kanila ka muna. Nakausap ko na din ang parents niya. Pumayag na din sila.”

“Nakausap mo?”

Ngumiti ito. “Yes.” Pinisil nito ang ilong niya. “Ang swerte mo, sis. Ang daming nagmamahal sa’yo. Kaya wag ka ng kumontra, okay?”

“May magagawa pa ba ko?”

Ngumiti ito ng pagkatamis-tamis. “Wala.”

* * * * * * * *

“Ako nang kukuha, Prinsesa.”

“Buhatin na kita, Prinsesa.”

“Gutom ka na ba, Prinsesa?”

“Anong gusto mong kainin, Prinsesa?”

“Nauuhaw ka na ba, Prinsesa?”

“Pagod ka na ba, Prinsesa?”

“Anong gusto mo, Prinsesa?”

Sa loob ng apat na araw niyang pagiging house border sa bahay nila Aeroll, ‘yan ang paulit-ulit niyang naririnig mula rito. Na halos ito na ang gumawa ng mga bagay na kaya naman niyang gawin para sa sarili niya. Nahihiya na nga siya kina Tita Amanda at Tito Daniel, ang parents nito.

Katulad ngayon, nandito silang dalawa sa guest room kung sa’n siya tumutuloy.

“Aeroll, kaya ko na, okay.” Nasa labas sila ng restroom. Maliligo na siya. Yun lang, hindi matuloy-tuloy dahil dito.

“Baka madulas ka. Tutulungan na kita.”

Pinanlakihan niya ito ng mata. “Kaya ko na nga.” Itinaas pa niya ang binti niya na wala ng cast. Kahapon lang tinanggal ‘yon. “See this? Kaya ko na.”

“Tutulungan pa rin kita. Nurse naman ako. Promise! Walang malisya!” Itinaas pa nito ang kamay nito.

Pinitik niya ang noo nito. “Neknek mo!” Mabilis siyang pumasok ng restroom at pinagsarhan ito.

“Prinsesa!” Nakarinig siya ng katok.

Binuksan niya ang shower at hindi ito pinansin. Titigil rin naman ito pag nagsawa ito. Wala na nga siyang narinig. Malamang lumabas na ito ng kwarto. Ipinikit niya ang mga mata niya habang nakatapat sa shower.

She sighed. Ang dami na talagang nangyari simula ng magkakilala sila at magkita ni Aeroll. Dalawang buwan na din pala. Hindi niya tuloy mapigilang balikan ang mga nangyari sa kanila. Lalo na ang una nilang pagkikita.

“Bakit ka ba nakaharang sa dadaanan ko?! Miss, binagyo ba ‘yang buhok mo?”

 

“Hoy! Lalaki! Ang kapal ng mukha mo! Ikaw na nga itong nakabangga sa akin, ikaw pa itong may ganang mainis! At wala kang pakialam kung bagyuhin man itong buhok ko!”

“Miss, nakita mong daanan ito tapos nakaharang ka pa.”

“Bakit binili mo ba ‘tong daanan na ‘to? Pag-aari mo ba ang mall na ‘to? Kaya naman pala. Kausap mo ang girlfriend mo kaya mo ako nabunggo. Ikaw ang hindi tumitingin sa dinadaanan mo.”

“Hindi ko girlfriend ang kausap ko. Ikaw ang nakaharang. May salamin ka na nga, hindi mo pa nakitang nakaharang ka sa daan.”

“Bakit pati salamin ko sa mata pinapakialaman mo, hah?! Eh, ikaw? Mataas ba ang araw at naka-sun glass ka? Mataas nga. O baka naman siguro, may sore eyes ka.”

 “Sinong may sore eyes, hah? Miss, tomboy ka ba?”

“Kung mukha akong tomboy, mukha ka namang bakla!”

“Ako bakla? Sa gwapo kong ito.”

“Ikaw gwapo? Kapag wala akong salamin, pwede pa siguro dahil blurred ang nakikita ko.”

“Alam mo kung lalaki ka lang, pinatulan na kita.”

“Alam mo kung lalaki lang ako, mata mo lang walang latay. Hep! Huwag mong hawakan ‘yan!”

“Ikaw na nga ang tinutulungan, ikaw pa ang galit.”

“‘Di ba galing ka sa restroom? Baka mahawaan mo ng germs ‘yang mga gamit ko.”

“Iba ka din, ‘no? Saang planeta ka ba nanggaling?”

“Sa Earth. Ikaw siguro sa Pluto.”

“Miss, may galit ka ba sa mundo?”

“Sa’yo.”

“Siguro wala ka pang boyfriend ‘no? Kaya ganyan ka kasungit. Tatanda kang dalaga niyan, Miss. Sabagay, mukha naman ngayon.”

“Aba’t! FYI, may boyfriend na ako. Puti nga ang suot mo, maitim naman ang ugali mo. Gagawin kitang pagong sa nobela ko!”

Hindi niya mapigilang matawa sa naalala niya. Lalo ng maalala niya ang pangalawa nilang pagkikita.

“Sinong nagpaiyak sa’yo? Bubugbugin ko. Okay lang ‘yan. No one will hurt you again. I promise.”

Mas lalong lumapad ang ngiti niya. Halos isumpa nila ang araw na una silang nagkita. Tapos gano’n ang sasabihin nito sa kaniya ng magkita uli sila. Napailing siya. Sinong magsasabing magiging ganito sila ka-close nito? Hindi lang close. They fell in love with each other. Si Aeroll naman kasi.

“Hawakan na lang kita. Kapit ka lang at baka mawala ka.”

“Kung natatakot ka, hawakan mo lang ang kamay ko.”

Ang araw na ‘yon na sumakay sila ng barko papunta ng Romblon.

“Trust me, Princess. Hindi tayo masesemplang. Basta ako ang kasama mo. Hindi ka masasaktan.”

“Paano mawawala ang takot mo kung hindi mo tutulungan ang sarili mo? I’m just here, Princess. Gawin mo lang ‘yong pinapagawa ko.”

Ang araw na ‘yon na sumakay uli siya ng motor after so many years.

“Sa wakas, nahanap din kita.”

“Sige lang, iiyak mo lang ‘yan. Kung nahihiya ka sakin. Isipin mong wala ako dito. Iisipin ko namang wala akong nadidinig at nakikita. Isipin mong poste itong kinasasandalan mo. Isipin mong ako ang papa mo. Itodo mo na ‘yan.”

“Shhh…everything will be gonna okay. I promise.”

Ang araw na ‘yon na mawala siya sa gubat.

“Don’t worry, panlaban ako sa swimming dati sa school namin. Hindi ka malulunod basta ako ang kasama mo. Hindi ko hahayaang malunod ka. Mas mauuna akong malunod kesa sa’yo. Kaya tara na.”

“Wala namang masamang matakot, eh. Okay lang na matakot ka. Kaya lang, ayaw mo bang subukang harapin yung takot mo? Naharap mo yung takot mo sa pagsakay sa motor ‘di ba? This time, can you do it again? Not for me, but for youself. Para next time na may mahal ka sa buhay na…alam mo na…halimbawa lang na malunod at ikaw lang ang pinakamalapit sa kaniya. You can help him or her. Ayaw mo ba no’n?”

“Kaya lang natatakot ka. You just need someone to help you. And this second time around, ako na naman siguro ‘yon. Okay lang sakin. Ikaw ang gusto kong tanungin? Okay lang ba sa’yo na tulungan kita? Baka kasi mamaya, nagsasawa ka na sa gwapong kong mukha.”

“Tara na sa tubig. Ang sarap kaya dito. Don’t worry, hindi kita bibitawan. Basta kumapit ka lang. O kahit wag ka ng kumapit. Ako na lang ang hahawak sa’yo. Hinding-hindi ako bibitaw sa’yo.”

 “Promise, prinsesa. Hindi ko hahayaang may masamang mangyari sa’yo. Hindi ko hahayaang malunod ka. Trust me.”

Ang araw na ‘yon na tinuruan siya nitong lumangoy.

Lahat ng ‘yon. Those stuff he did for her. To face her fears. To conquer her fears. Utang niya kay Aeroll ang lahat.

“I love you, Princess.”

“Sa’yo lang, Princess. Sa’yo lang ako nag-alala ng gano’n. Ikaw lang ang pinayagan kong sigaw-sigawan ako at bara-barahin ako. Ikaw lang ang pinayagan kong sungitan ako. At ikaw lang din ang babaeng minahal ko ng ganito. Sa’yo lang gumulo ang mundo ko. Nahawa na ata ko sa magulo mong buhok.”

“Nakapagdesisyon na ko kung anong gagawin ko. Hiwalayan mo man siya o hindi. Aagawin kita sa kaniya. Dahil ako lang ang nag-iisang gwapong prinsipe na nababagay sa prinsesang tulad mo.”

Hanggang sa araw na ‘yon na magtapat ito sa kaniya.

“Prinsesa!”

Naputol ang pagbabalik-tanaw niya ng marinig ang pagtawag ni Aeroll. Hindi pa pala ito lumabas ng kwarto niya.

“Nakatulog ka na ata dyan!”

“Patapos na ko!”

Pero ang totoo, magsasabon at shampoo pa lang siya. Thirty minutes pa ata ang lumipas bago siya lumabas. Nakita niya itong naka-indian seat sa sahig, sa gilid ng kama patalikod sa kaniya na parang may tinitingnan. “Anong ginagawa mo?” tanong niya. Lumapit siya at umupo sa tabi nito habang pinupunasan ang buhok niya. “Kaninong picture ‘yan?” May hawak itong photo album na hindi niya na sinilip kung kaninong picture.

“Mga pictures natin.”

Saka lang niya tiningnan ang photo album na hawak nito. Tama ito. Mga pictures nila nung nasa Romblon pa sila. Pero ang tinitingnan nito ngayon ay ang kuha nila habang buhat nito si Rhiane. At hawak naman niya sa magkabilang kamay sina Russel at Shawi. Hawak din nito ang isang kamay ni Shawi. Kuha ‘yon bago sila pumasok ng bahay ng lola nito, matapos niyang magising sa van na katabi niya si Aeroll at nakatunghay naman sa kaniya ang tatlong bata. Napangiti siya.

“Ang cute ko dito.” Tinabig niya ito. “Natin pala. Palalakihan ko ‘to.”

“At ilalagay mo sa kwarto mo? Ano ‘yon, panakot sa daga?”

“I’m serious. Palalakihan ko ‘to. Bukas.”

Nang tingnan niya ito ay seryoso nga ito habang nakatingin sa picture nila. Parang may malalim pa nga itong iniisip kaya hinayaan na muna niya ito.

Napangiti siya habang pinagmamasdan ito. “Aeroll.”

“Hmm?”

“Nakapag-thank you na ba ko sa lahat ng ginawa mo para sakin?”

Saka lang ito lumingon sa kaniya. “Hmm...” Tumingin ito sa kisame na tila nag-iisip. Tiningnan siya nito. Ngumiti ito. “Hindi ata. Ewan ko. Parang. Siguro. Hindi ka naman marunong no’n diba?”

She pouted. Pinisil nito ang ilong niya.

“Hindi na mahalaga ‘yon, okay.” nakangiting sabi nito. Tiningnan uli nito ang photo album.

Sumandal naman siya sa balikat nito. “Thank you for everything, Prince Aeroll.”

Naramdaman niya ang kamay nito sa balikat niya. Patungo sa ulo niya. “Your welcome, Princess.” He kissed her head. “Ang bango mo naman ngayon.”

Pabirong pinalo niya ang dibdib nito ng maramdaman niyang inaasar siya nito. Ilang araw na kaya siyang hindi makaligo ng maayos. Lalo na nung naka-confine siya sa hospital. Ngayon lang.

Tinawanan lang siya nito.

* * *

>>>CHAPTER 70 HERE