That Girl Change Me: Chapter 11

Aielle’s P.O.V

Hay .. ang daming stars ngayon, andito ako ngayon sa veranda ng bahay namin. Nakakamiss si Ian, nung maliit pa kami, lagi kaming nasa rooftop ng bahay nila, naglalatag kami ng kumot dun tapos kukuha siya ng maraming chocolates sa ref nila tapos mahihiga kami nun, tititigan naming yung mga bituin, minsan nga pinagcoconect connect naming yung mga stars para mabuo yung first letter sa mga pangalan namin.

This past few days, mula nang tawagin akong jernette ni Adrian, di na mawala wala sa utak ko si Ian. Naguguilty ako hanggang ngayon hindi kasi ako nakapagpaalam sa kanya..

“ yanyan, galit parin kaya sa akin si Ian??” tanung ko kay yanyan, ang napakacute kong teddy bear na halos kasing laki ko na.

“di kasi ako nakapagpaalam sa kanya ng maayos, hay, ayoko naman talagang umalis nun, kaso kailangan ee, kung di lang nagkaroon ng magandang opportunity si papa sa Korea di ako aalis,” tuwing naalala ko yung sandaling yun, di ko mapigilang di maiyak..

<Flasback>

“Aielle, anu nakapagpaalam ka ba sa bestfriend mo?”  tanung sakin ni mama, mamaya na kasi yung flight namin papuntang Korea, pinakiusap ko sa kanila, pati kina tita, yung mama ni Ian, na ako na lang ang magsasabi kay Ian. Pero hindi ko magawa dahil natatakot akong baka magalit siya.

“hindi pa po ee.” Sagot ko.

“Aielle, kailangan mo nang magpaalam sa kanya, mamayang hapon na yung alis natin, Aielle, im sorry anak, ayokong mahirapan ka ng ganito alam ko parang magkapatid na kayo, at alam kong mahirap magpaalam sa kaniya,pero kailangan nating umalis ee,  alam ko naman maiintindihan ka nya ee,” tapos niyakap ako ni mama, di ko mapigilang di maiyak..

Lumabas muna ako nun para magpahangin, nagpunta ako dun sa playground na lagi naming pinupuntahan, naupo ako sa swing at mayamaya may nagtakip ng mga mata ko.

“Ian??”

“anu ba yang nahulaan mo na agad”

“ikaw lang naman gumagawa nun ee” tapos naupo na rin siya sa swing na katabi ko.

“oh bakit malungkot ka? Alam mo namang ayokong nakikitang malungkot ang bestfriend ko diba?” sabi nya sa akin.

“masama kasi yung panagnip ko ee, umalis nagkahiwaay daw tayo,” sabi ko sa kanya. Di ko kasi alam kung pano sasabihin ee. Di ko namalayan tumutulo na pala ang luha ko.

“oh, wag ka nang umiyak, di mangyayari yun nu, di ko hahayaang mangyari yun” tapos may kinuha siyang panyong kulay pula sa bulsa nya.

“ang iyakin mo talaga,” tapos pinunasan nya yung mga luha ko.

“Ian, ayokong magkahiwalay tayo..”

“Jernette, di tayo magkakahiwalay, nangako tayo diba? Walang iwanan?” tapos tinaas nya yung pinky finger nya..

“wa-walang iwanan” tapos nagpinky promise kami.

“wag ka na umiyak” tapos finold nya pa diagonal yung panyo tapos tinali sa braso ko.

“oh, ayan, nakatali na sa braso mo yang panyo ko, para di mo mawala at para may magamit ka pag naiiyak ka, ikaw naman kasi bakit ba ang iyakin mo masyado?” tapos inakbayan nya ako.

Kinuha ko yung singsing ko sa daliri ko at sinuot ko sa pinky finger nya, dun lang kasi yun kasya ee.

“ayan, diba nagpinky promise tayo na walang iwanan, para kung sakali na mawala ako, pag tinitingnan mo yung singsing ko, maalala mo na hindi kita iiwan kahit pa di tayo madalas nagkikita o nagkakausap.”

“ikaw talaga, para namang iiwan mo ako., subukan mo lang, di kita hahayaan” tapos ginulo nya yung buhok ko.

Sana nga, sana nga wag mo kong hayaan umalis, sana nga mapigilan mo yung pag alis ko, ikaw lang yung bestfriend ko ee, yung kuya ko, second father ko, lahat na ikaw. Sorry lang talaga di ko kasi kayang sabihin sayo kasi natatakot ako na magalit ka sa akin, natatakot ako sa sasabihin mo. Isa pa parang di ko yata kayang magpaalam sayo.

<end of flashback>

“yanyan, mali ba ako? Mali ba na hindi ako nagpaalam sa kanya noon? Di ko lang kasi kaya ee. Di ko lang kasi alam kung paano ko sasabihin.. namimiss ko na yung bestfriend ko yanyan, namimiss ko na si Ian” sabi ko habang yakap yakap ko si yanyan at wala paring tigil sa pagtulo ang luha ko.

“tatawag na ba ako ng mental? Baliw ka na yata ee” biglang may narinig akong nagsalita .. teka sino ba yun??

>>>CHAPTER 12 HERE