That Girl Change Me: Chapter 12

Aielle’s P.O.V

“tatawag na ba ako ng mental? Baliw ka na yata ee” biglang may narinig akong nagsalita .. teka sino ba yun??

Lumingon lingon ako, habang pahigpit ng pahigpit yung yakap ko kay yanyan, maya maya pag tingin ko sa kabilang bahay, sa may tapat na veranda may biglang lumitaw na lalaki.. teka..

“Adrian?”

“ang ingay mo, lumabas ako dito sa veranda para sana magpahangin at magrelax kaso nagambala ako ng pagdadrama mo jan ee.” Sabi nya. Ibig sabihin kanina pa siya dyan, nu ka ba naman aielle, nakakahiya ka.

“sorry” sabi ko habang nakayuko,

“anu to?” tanung nya. Pag angat ko na ulo ko, nagulat ako nasa harapan ko na siya..

“teka panung … panu ka.. panu ka nakapunta -“

“napakalapit naman kasi ng veranda ng bahay nyo sa veranda ng bahay naming, edi tinalon ko, tsk, kaya siguro may mga nanakawan kasi ang lalapit ng mga bahay dito sa isa’t isa, tsk.. kaya lagi mong isara yang pintuan jan sa kwarto mo, kaw din baka manakawan ka.” Sabi nya sabay subo ng cookies sa bibig nya.

“hmm, sarap aa, san mo nabili tong cookies mo?” tanung nya habang nilalantakan yung cookies, oo nilalantaka dahil kanina puno yung box ng cookies ngayon paubos na.

“hindi ko binili yan, ginawa ko yan.” Sagot ko.

“hmm, talaga? Sarap aa” sagot nya. Compliment bay un? Compliment yun diba?? Haha.. di ko alam bat parang bigla akong sumya sa sinabi nya. Masarap daw …

“hmm, Adrian?” 

“oh?” sagot nya, hindi siya nakatingin sa akin, sa halip sa langit siya nakatingin, nakaupo na siya ngayon malapit sa akin..

“bakit pag nasa school ka, bakit parang ang sungit sungit mo?” tanung ko.

“hindi nga ako masungit, tingin lang nila sa akin na masungit ako dahil di ko sila kinakausap at pinapansin,” sagot nya.

“ee bat di mo sila kinakausap o pinapansin?”

“ayoko ee, pag ayokong kausapin, ayoko..”

“ee, bat ako kinakausap mo?” tanung ko, bigla siyang tumingin sa akin, ewan ko parang naground ako sa tingin nya. Parang basta di ko maexplain ee.

“ee gusto ko ee,” sagot nya tapos tumingala ulit siya.

Dugdug dugdug

Anu ba to, para akong  magkakaheart attack, natetense ata akong kausap siya..

SILENCE

Ang tahimik naming dalawa, nakatingin lang kami sa langit, nakasandal kami sa upuan namin, nakatingin sa mga bituin, pag nakikita ko ang mga bituin, di ko maiwasan na bumalik na naman sa alaala ko yung mga memories naming together dati ni Ian,

Hanggang sa di ko namalayan, nakatulog na pala ako..

Paggising ko, nasa kwarto na ko, sa kama ko, nakakumot pa ako.. teka pano.. pano ko nakarating dito? Tumayo ako agad at lumabas sa veranda ng kwarto ko. Wala na siya. Patay na din yung ilaw sa kwarto nya.. pano ko nalaman. Magkadikit lang diba yung veranda ng bahay namin at syempre kita ko kung may ilaw pa ba yung kwarto nya o wala na.

Hindi kaya, hindi kaya .. binuhat nya ako?? Hindi hindi siguro.. ee pano ko nakapunta sa kwarto?

Dugdug dugdug.. 

naabnoy na naman yung heartbeat ko.., yung heart ko din mismo..  

nababaliw na ba ako? 

>>>CHAPTER 13 HERE