Love at Second Sight : Chapter 61

CHAPTER 61

( Princess’ POV )

“Anong kailangan mo sakin?” Si Chariz ang sumalubong sa kaniya sa labas ng hospital.

“I’m sorry to disappoint you, pero hindi ikaw ang kailangan ko.”

“Kung si Aeroll ang hinahanap mo, I’m sorry to disappoint you, too, pero hindi siya pumasok ngayon.”

Lihim siyang napabuntong-hininga. Out of reach ang phone ni Aeroll ng subukan niya itong tawagan kaninang umaga. Sinunod niya ang sinabi ni Harold kagabi na hayaan muna ito. Pero hindi na niya kayang palipasin ang araw na hindi ito nakakausap. Kaya nga pumunta siya ng hospital ngayon.

“Mukhang may problema kayo ni Aeroll.” Napatingin siya kay Chariz. Humalukipkip ito. “Hiwalay na kayo noh?” Hindi siya sumagot. Nagulat siya ng tumawa ito. “Anong sabi ko sa’yo? Na maaagaw ko siya sa’yo. And looked at you now. You looked miserable.”

Kinuyom niya ang kamao niya. Kung pwede lang na manampal ngayon, at dito mismo sa hospital, binigyan na niya ng mag-asawang sampal ang babaeng ito. Tiningnan na lang niya ito.

“Anong tinitingin-tingin mo?”

“Wala naman.” Tinotorture lang kita sa isip ko. Nang may maalala siya sa sinabi ni Aeroll kagabi. “Can I talk to you?”

“Sure. Break time ko naman. At kailan ba kita inurungan?” Nauna ito sa kaniya.

Para namang makikipagsabunutan ako sa kaniya. Sumunod siya dito. Sa parking lot sila nakarating. Pabor ‘yon dahil walang tao. Walang makakarinig sa usapan nila.

“Anong sinabi mong kasinungalingan kay Aeroll?” agad niyang tanong dito.

Humarap ito sa kaniya. At ngumisi. “Gusto mo ba talagang malaman?” Naglakad ito paikot sa kaniya. “Sinabi ko lang naman na inagaw mo ang boyfriend ko nung college tayo.”

Nagsalubong ang mga kilay niya. “What?! Alam mong hindi ‘yan ang totoo!”

“Alam nating dalawa ang totoo. Pero si Aeroll, hindi. At pinaniwalaan niya ako. Mas pinaniwalaan niya ako.” Humalakhak pa ito.

“Nababaliw ka na.” Tumalikod na siya nang hablutin nito ang braso niya.

“Hindi pa ako tapos. Marami pa akong gustong sabihin. Alam mo bang gustong-gusto kong nakikitang nasasaktan ka. Katulad ngayon.” Inilapit nito ang mukha sa kaniya. “I told Aeroll na ginamit mo lang siya para paghigantihan ako dahil hindi mo naagaw sakin ang boyfriend ko no’n. Na lahat ng ‘to ay plano mo.”

“Puro kasinungalingan lang ang sinabi mo!”

“Just what I told you, hindi na mahalaga ‘yon. What matters was Aeroll believed me.” Inalis niya ang pagkakahawak nito sa braso niya pero mas lalo lang humigpit ‘yon. “Hindi pa ako tapos. There’s more, Princess.” Ngumisi ito. Binitiwan nito ang braso niya.

“Ano pa bang sinabi mo sa kaniya?!” Walang hiya talaga ‘tong babaeng ‘to!

May kinuha ito sa bulsa nito. At hinarap sa mukha niya. “Taran!” nakangiting sabi nito. “Ang sweet nila noh?”

Nanlaki ang mata niya. Ang nasa picture! Siya ‘yon at si James! Kuha ‘yon ng mapadaan si James sa subdivision nila. In the picture, James kissed her. It was just in the cheek. Pero kung titingnan ang picture, parang sa labi siya hinalikan ni James.

Pigil niya ang galit ng tingnan niya si Chariz. Hanggang tenga ang ngiti nito. Paano nito nakuhanan ang picture na ‘yon? “Are you stalking me?”

“Napadaan lang ako.” painosenteng sagot nito. Nag-iba din ang expression ng mukha nito. Para itong maamong tupa sa bait.

Hinawakan niya ito sa braso nito. Nanggigigil na siya sa babaeng ito. Nababaliw na ito! “Tell me! What did I do to you para gawin mo sa kin ‘to, Chariz?” nanggigigil na tanong niya.

“I’m sorry. I just want to help Aeroll. Ayoko lang naman na niloloko mo siya. I love him.”

Kumunot ang noo niya sa pinagsasabi nito. Lalo na ng makita ang mukha nitong pagka-amo-amo. Pinaglalaruan ba siya nito? Nanggigigil na binitawan niya ang braso nito. Na ikinagulat niya. Dahil bigla na lang itong napaupo. Hindi naman niya ito itinulak, ah. Anong arte nito?

“Princess. I’m sorry. Wag ka ng magalit kung pinakita ko sa kaniya ang picture ninyo ng boyfriend mo.  Wag ka na ding magalit kung sinabi ko sa kaniya na ginamit mo lang siya para paghigantihan ako. Totoo naman kasi diba?”

Sa totoo lang, ng mga oras na ‘to, iniisip niyang nababaliw na ito. She was acting like one. Humakbang siya palapit dito. “Hindi ko alam—”

“Stop it!”

Agad siyang napalingon sa likuran niya. “Aeroll!” Mukha itong walang tulog sa itsura nito. Hindi man lang ito tumingin sa kaniya. Nilapitan nito si Chariz.

“Aeroll...” Parang batang umiiyak na yumakap si Chariz dito.

At habang nakatingin siya sa dalawa. Parang sinasaksak ang puso niya. At ngayon, nasagot na ang tanong niya kung bakit biglang nagbago si Chariz kanina. Dahil nakita nito si Aeroll na paparating. Alam ninyo kung bakit gano’n ang naisip niya? Dahil hindi lang ngayon ginawa ni Chariz ang bagay na ‘yon. Nung college sila. Ganito din ang ginawa nito nang tuluyan silang maghiwalay ng boyfriend niya.

Naalala niya ang sinabi ni Chariz kanina.

“Alam nating dalawa ang totoo. Pero si Aeroll, hindi. At pinaniwalaan niya ako. Mas pinaniwalaan niya ako.”

Kuyom niya ang kamao niya. Mas pinaniwalaan niya ang babaeng ‘to kesa sakin! Hindi man lang niya ako binigyan ng pagkakataong magpaliwanag...

Walang emosyon siyang nabasa sa mukha ni Aeroll ng tingnan siya nito. “Ano ‘to?” parang batong tanong nito. Parang hindi si Aeroll ang nasa harap niya. Parang ibang tao ito.

Bakit pa siya magpapaliwanag kung nakapili na ito ng taong paniniwalaan nito? Para saan pa ang paliwanag niya? Magsasayang lang siya ng laway. Lalo na ng makita niya ang ngiti ni Chariz. Na parang nanalo ito sa laban.

Tumalikod na siya. Ayaw na niyang magsalita pa. Mas masasaktan lang siya. Nang tuluyan siyang makasakay sa kotse niya ay saka lang niya pinalaya ang luha niya. Nakita pa niya sa sideview mirror ng kotse niya ng alalayan ni Aeroll si Chariz patayo. Yumakap pa si Chariz dito.

“I love you that’s why I trust you.”

Iyon ang sinabi nito sa kaniya ng death anniversary ng papa niya.

“Sinungaling ka, Aeroll...” Patuloy sa pagdaloy ang luha niya. Itinabi niya ang kotse niya at hinayaang maubos ang luha niya. Hinayaang maubos ang sakit na nararamdaman niya na unti-unting humihiwa sa puso niya.

* * * * * * * *

( Aeroll’s POV )

Nakarinig siya ng katok sa labas ng kwarto niya. “Aeroll? Pwede bang pumasok?” Boses ng mama niya ‘yon.

Hindi siya sumagot. Tinungga niya ang beer niyang hawak. Nakaupo siya sa sahig at nakasandal sa kama niya. Narinig niyang nagbukas ang pintuan ng kwarto niya. Maya-maya ay umupo ang mama niya sa kama, sa tabi ng kinasasandalan niya.

“Ang sabi ni Manang, madaling araw ka ng umuwi kanina. Ang sabi mo pupunta lang kayo ng party ni Princess.”

Tama. Madaling araw na siya nakauwi dahil inumaga na siya sa kotse niya. Ayaw niyang pumunta sa bar kaya bumili na lang siya ng alak at nagpakalunod sa loob ng kotse niya. May hang-over pa nga siya ngayon at wala pa siyang tulog.

“Sobrang sayang party.”

“Ramdam kong may nangyari. Hindi ka magkukulong dito sa kwarto mo kung wala. At ngayon lang nangyari na hindi ka pumasok sa trabaho. Umalis ka lang saglit kanina.”

“I gave my resignation letter to my head. Effective immediately.”

“Aeroll...”

“Sinabi ko na po sa inyo na bago mag-June, mag-reresign na ko. Ang sabi ko sa inyo no’n, hayaan ninyo muna ko sa gusto ko. And it’s about time now na tumulong na ko sa negosyo natin. Sa negosyo ng pamilya natin. Sa negosyo ng Montelagro.” Nakatitig siya sa kawalan. Gusto lang niyang magsalita. Magsalita ng magsalita.

“Pero Aeroll, alam kong masaya ka sa profession na pinili mo. Besides, may mga pinsan ka naman na tumutulong na magpatakbo ng negosyo.”

Chain of hotel and restaurant ang negosyong pag-aari ng pamilya Montelagro. It was a family business. Na minana pa nila sa mga ninuno nila. Simpleng kainan lang ‘yon noon na lumago hanggang sa paglipas ng panahon. Tulong-tulong ang mga kamag-anak niya sa pagpapatakbo no’n.

“I need a new environment, Ma.”

“Kung ‘yan ang desisyon mo.” Tinapik nito ang balikat niya. Inubos niya ang laman ng beer niya. Nagbukas uli siya ng bago. “Nakakadami ka na, hijo.”

“I need to forget, Ma. Kailangan kong maging manhid. Ayoko ng nararamdaman ko ngayon. I need an anesthesia and this beer will help me.”

“Care to tell your mother kung anong problema?”

“Problema po bang matatawag ang nararamdaman kong sakit ngayon? Hindi, eh. Parusa ang tawag dito.”

“Aeroll...”

“Nakita ko siya kanina. I didn’t know na nasa hospital siya. Ang sabi ko kagabi, ayoko na. Pero sinundan ko pa rin siya. Halos isang oras akong parang tangang nakatingin sa kaniya. Mula sa malayo. Alam kong para akong tanga. Gustong-gusto ko siyang lapitan. Gusto ng puso ko, pero ayaw ng isip ko. At kitang-kita ng mata ko. Kasama na naman niya ang lalaking ‘yon kanina. Parang kagabi lang...”

Inagaw ng mama niya ang beer niyang hawak. Pero madiin ang pagkakahawak niya do’n. “Ibigay mo sakin ‘yan, Aeroll. Baka mabasag mo ‘yan at masugatan pa ang kamay mo.”

Inilapag na lang niya ‘yon sa tabi niya. “Niloko niya ko... Niloko lang niya ako...”

“Hindi mo ba siya hinayaang magpaliwanag?”

“Hindi, Ma. Hindi ko siya hinayaang makapagliwanag last night. Pero kanina, may pagkakataon na siyang magpaliwanag sakin. Pero hindi niya ginawa.”

“Hindi mo ba naisip na baka natakot siyang magpaliwanag sa’yo. Dahil inisip niyang nakatatak na sa isip mo ang gusto mong paniwalaan.”

“Ma...”

“Hindi ko alam ang buong kwento. Pero, been there, done that. Papunta ka pa lang, pauwi na ko. Alam mo bang pag nag-aaway kami ng papa mo no’n, titingnan ko lang siya sa mga mata niya. Malalaman ko na kung nagsasabi siya ng totoo.”

“Ayoko.”

“Dahil natatakot kang makitang nagsasabi siya ng totoo?”

“Natatakot akong maging tanga na naman.”

“Aeroll...”

“She doesn’t love me, Ma.” Para na namang hinihiwa ang puso niya sa sinabi niyang ‘yon. “Ang sabi ko no’n, handa akong agawin siya sa lalaking ‘yon. Dahil alam kong may nararamdaman rin siya sakin. Pero pa’no ko aagawin ang isang taong hindi ako ang gusto. Ang tanga ko talaga! Wala naman siyang sinabing mahal niya ko in the first place. Ang tanga ko talaga! Ngayon lang ako naging tanga! Sa kaniya lang ako naging tanga!” Sa totoo lang, parang sarili lang niya ang kinakausap niya.

Tinungga niya ang beer niyang nilapag kanina. “Minahal ko siya pero anong ginawa niya? Siya lang ang babaeng minahal ko ng ganito...” Yumuko siya. “Ganito ba talaga kasakit...”

“Aeroll...”

“Iwan mo muna ko, Ma... please...”

Naramdaman niyang hinaplos nito ang ulo niya. Narinig niyang nagsara ang pintuan ng kwarto niya. Inubos niya ang beer hanggang sa masaid yon. Inabot niya ang picture frame na nasa side table ng kama niya. “Princess...” Kuha ‘yon ni Princess habang tumatawa. Nung nasa resort sila. Hinaplos niya ang mukha nito. “Bakit, Princess...” Hindi niya namalayang pumatak na ang luha niya. “Wala ka na sa harap ko... pero bakit nagagawa mo pa rin akong saktan ng ganito...”

* * *

>>>CHAPTER 62 HERE