Love at Second Sight : Chapter 50

CHAPTER 50

( Princess’ POV )

Napatingin siya sa ospital kung sa’n kalalabas lang niya. Dadalawin sana niya si Rod pero iba ang sumalubong sa kaniya.

“Miss, I’m sorry pero wala na si Mr. Rod Ferrer. Kagabi lang. Cardiac arrest. Pinabibigay nga pala ni Mrs. Ferrer ito sa’yo.”

Napatingin siya sa sulat na hawak niya. Pinikit niya ng mariin ang mata niya. Bakit  siya namatay? Bakit? Parang kahapon lang, pinag-uusapan pa nila ito ni Aiza. Siguradong masakit para kay Aiza ang nangyari.

“Prinsesa.”

Napalingon siya sa likuran niya. “Aeroll.” Nakasukbit sa balikat nito ang backpack nito kaya naisip niyang tapos na ang duty nito.

Lumapit ito sa kaniya. “I heard about what happened. I’m sorry to hear that. Nagkausap ba kayo ng asawa niya?”

Umiling siya. “Nag-iwan lang siya sakin ng sulat.”

“Have you read it?”

“Hindi pa.”

Hinaplos nito ang pisngi niya. “Okay ka lang?”

Tumango siya. “Oo.”

Tumango-tango ito. “Prinsesa, where were you last night?”

“Last night? Bakit?” Sa sulat na hawak niya, siya nakatingin.

“Pumunta kasi ko sa bahay mo, pero wala ka.”

Napalingon siya dito. “Hindi ba panggabi ang duty mo kagabi?”

Umiling ito. “Nakipagpalit yung isang kasama ko.”

“Gano’n ba?” Kumunot ang noo niya. Para kasing may gusto pa itong sabihin. Saka yung tingin nito sa kaniya at ang itsura nito ngayon, parang kakaiba. “May problema ba?”

Umiling ito. “Dala mo ba yung kotse mo?” Sa halip ay tanong nito.

“Hindi, eh.”

“Kukunin ko lang sa parking lot yung kotse ko. Mag-lunch tayo sa labas?”

“Sige.”

He kissed his forehead. “I love you.” He whispered. “Just wait here.”

Nakangiting tumango siya. Umalis na ito. Pero ilang saglit lang nang makarinig siya ng palakpak mula sa likuran niya. Paglingon niya, nabura ang ngiti niya. Samantalang ito ang lapad ng ngiti.

“Hello, Princess. Long time no see, huh. Good to see you again.”

“Hello, Chariz.”

“Is that all? Wala ka bang ibang sasabihin like, ‘na-miss kita, Chariz’. Something like that.”

“Wag na nga tayong magplastikan dito.”

Nawala ang ngiti nito. “Ang tapang mo pa rin hanggang ngayon, Princess. Hanggang sa’n ka kaya dadalin ng tapang mo? As far as I remember, sa putikan ka dinala ng tapang mo dati. Remember?” Bumalik na ang ngiti nito.

Hindi niya pinansin ang sinabi nito. Matagal na niyang kinalimutan ‘yon. “What do you really want, Chariz?”

Lumapit ito sa kaniya. “If I told you what I really want, ibibigay mo ba?” Huminto ito. Sumilay ang ngiti nitong nakakaasar. “Si Aeroll ang gusto ko.”

She grinned. “The question is, gusto ka rin ba niya?”

Siguro kung titingnan sila sa malayo, para lang silang nag-uusap ng simpleng bagay. Hindi halata sa mga mukha nila na nagsasagutan na sila.

“You know me, Princess. Makukuha ko ang gusto ko kahit ang taong hindi ako gusto.”

“Yes, I know you very well, Chariz. One word for you. Goodluck.”

“I don’t need your goodluck. Just a piece of advice lang, wag kang masyadong maniniwala kay Aeroll.”

“Why? Dahil paiiyakin lang niya ko? Right. Ilang beses na nga niya kong pinaiyak.”

Lumapad ang ngiti nito. “Sabi na nga ba.”

“Pinaiyak niya ko sa sobrang saya.”

Ngumisi ito. “So, may nangyari na sa inyo?”

“What?!” Hindi niya alam kung tatawa ba siya o pipitikin ang ulo nito. Pinaiyak lang sa saya, may nangyari na? Green minded nito! Pinili niyang matawa. “You know what, Chariz. I don’t need to take my clothes off para lang magustuhan niya ko.”

“Still as the reserve Princess before.”

“How about you? Gano’n ka pa rin ba katulad ng dati?” Alam nito ang tinutukoy niya.

Nawala ang ngiti nito. “How dare you!” madiing bulong nito.

“Yes, how dare me. Iyon lang ba ang sasabihin mo?”

Nilapit nito ang mukha sa kaniya. “Remember this and put it in your little head. Maaagaw ko sa’yo si Aeroll.”

Nilapit din niya ang mukha dito. Dapat dito, sinisindak, eh. “Agawin mo. Kung kaya mo. Ang tanong, magpapaagaw ba siya sa’yo?”

Hindi na ito nakasagot ng may bumusina. Paglingon niya, nakita niya si Aeroll na nakadungaw sa bintana ng kotse nito. Nakakunot ang noo nito habang nakatingin sa kanila. Nilingon niya si Chariz na mabilis namang lumapit sa kotse. Ang bilis, ah. Napapailing na lumapit na lang siya sa mga ito.

“Pwedeng sumabay sa’yo, Aeroll? Saka mag-lunch na din tayo sa mall. What do you think?”

Tingnan mo ‘tong babaeng ‘to. Parang wala ako dito, ah. Tiningnan siya ni Aeroll. “Kung papayag si Princess, papayag ako.” Pinanlakihan niya ito ng mata. Sira ulo talaga ‘to!

“And why should I ask her permission?” taas kilay na tanong ni Chariz habang nakatingin sa kaniya.

“I told you before, she’s the woman I’m going to marry, Chariz.”

Hindi niya mapigilang mapangiti.

“No.” Hindi naman maipinta ang mukha ni Chariz. Pero maya-maya lang ay ngumiti na ito na tila may naalala. “Princess, alam mo bang nag-kiss kami ni Aeroll? Hindi niya ba ‘yon sinabi sa’yo?”

Talagang gusto siyang inisin nito. Okay. Siya ang mang-iinis dito. Lumapit siya kay Aeroll at deretsong nilapit ang mukha sa mukha nito. She kissed him right on his lips. He was about to kiss her back ng ilayo niya ang mukha dito. Napansin niyang hawak na ni Aeroll ang batok niya. “What was that for?” nakangiting tanong nito.

Nilingon niya si Chariz na gulat na nakatingin sa kaniya. “You kissed him. I kissed him now. Quits na.” Lumapit siya dito at binulungan ito malapit sa tenga nito. “Shock ka ba? Hindi na kasi ako ang Princess na kilala mo, Chariz. Hindi mo na ko pwedeng paglaruan. If you could play games before and now. I can play really well, too.”

“Bitch.” madiing bulong nito.

Nginitian lang niya ito bago sumakay sa kotse ni Aeroll. “Let’s go, Aeroll. Nagugutom na ko.”

Tiningnan siya ito. “Okay ka lang?”

Tumango siya. “Mag-drive ka na. Baka pagsasaksakin na ko ng injection ni Chariz sa inis.” Nilingon niya ang babae at ang sama ng tingin nito sa kaniya.

* * * * * * * *

( Chariz’s POV )

Hindi niya nilubayan ng tingin ang kotse ni Aeroll hanggang sa mawala ‘yon sa paningin niya. Humalukipkip siya.

“Dumoble ang tapang mo ngayon, Princess. Tingnan lang natin kung magagamit mo pa ang tapang mo sa mga susunod na gagawin ko. Gusto mo pala ng laro, ah. I can give you not just one.”

Sumilay ang ngiti sa labi niya.

“Makukuha ko din si Aeroll sa’yo. At pag nangyari ‘yon, nasa akin ang huling halakhak. Tandaan mo ‘yan.”

* * * * * * * *

( Princess’ POV )

“May sinabi ba sa’yo si Chariz kanina?”

Napatingin siya kay Aeroll. Nandito sila sa isang restaurant sa loob ng mall kung sa’n sila unang nagkita. Tahimik lang ito habang nagda-drive kanina.

Umiling siya. “Wala.”

“Are you sure?”

“Wala nga.” Hindi na nito dapat malaman ang mga pinag-usapan nila.

“Okay.” Nagsimula na itong kumain. Gano’n din ang ginawa niya. Mukhang may malalim itong iniisip. Gano’n din naman siya. Iniisip niya ang nabasa niyang sulat na iniwan sa kaniya ni Aiza.

“Prinsesa.”

Napaangat ang tingin niya kay Aeroll. “Hmm?” May laman pa kasi ang bibig niya.

“Wala ka bang gustong sabihin sakin?”

Kumunot ang noo niya. “Gustong sabihin?” Mero’n ba? Ah! Nilunok muna niya ang kinakain niya. “Mero’n nga kong sasabihin.” Napangiti ito. “About Kuya Rod.” Nawala bigla ang ngiti nito. Nagtaka tuloy siya. “Aeroll? May nasabi ba kong mali?”

Umiling ito. “Go ahead. Ano yung tungkol kay Mr. Ferrer?”

“I think hindi lang simpleng hit and run ang nangyari sa kaniya.” Kinuwento niya dito ang pagpunta niya sa police station kagabi at yung undercover agent na nagpakilala sa kaniya. Pati ang sulat na nabasa niya.

Nagsalubong ang kilay nito matapos niyang mag-kwento. “Makikipagkita ka sa kaniya?”

“Pag-iisipan ko pa. Alam kong may alam siya ng higit pa sa alam natin tungkol sa aksidente.”

“You don’t know him. You can’t trust him like that.”

“I know. Pero mukha naman siyang mabait.” Medyo may tililing nga lang.

“Mukha lang siyang mabait.”

“Aeroll naman.”

“Sinabi ng mga pulis na sarado na ang kaso. Mr. Ferrer is dead. Bakit masyado mong ini-involve ang sarili mo sa kasong tapos na?”

“Hindi mo ko maintindihan.”

“Prinsesa...”

Yumuko siya. “Yung nangyari samin ni papa twelve years ago. Wala kong nagawa no’n because I’m just a kid. Ang natatandaan ko lang, may bumangga sa motor namin. Yun lang. Pero ngayon, alam kong may magagawa ako. Aksidente man ‘yon o hindi, sarado man ang kaso o hindi, I will find that culprit. Para sakin din ‘tong ginagawa ko. Para sa konsensya ko.”

“Naiintindihan kita. Pero Princess, you’re just getting yourself into trouble. Baka mapahamak sa ginagawa mo.”

Tiningnan niya ito. “Walang mangyayari sakin. I just want to know kung sino ang pumatay kay Kuya Rod kung sinadya nga ba ang aksidenteng ‘yon. He’s like a big brother to me. And that undercover agent will help me to find out the truth.”

Hinawakan nito ang kamay niya. “I’m just worried.”

Nginitian niya ito. “I will be okay.”

He sighed. “You will be if I’ll go with you.”

“What?”

“Pag nakipagkita ka sa kung sino mang undercover na ‘yon, sasama ko.”

“Pero...”

“Anong pero?”

“Wala daw kasing pwedeng makaalam ng pag-uusap namin.”

“Wala kong pakialam sa sinabi niya. Sasama ko. Period.”

“Okay.”

Kailan kaya ko makikipagkita sa undercover na ‘yon?

Natahimik na sila ng magsalita uli ito. “Wala ka pa bang ibang sasabihin?”

“Wala na.” wala sa loob na sagot niya. Bukas kaya makipagkita na ko?

“Prinsesa.”

“Ano?” Uminom siya ng tubig. Makikipagkita na ko bukas. Oo, bukas.

“Pwede bang paki-ulit yung kiss mo kanina?”

Nagkasamid-samid siya sa iniinom niyang tubig. May pumasok pa sa ilong niya. Mabilis na lumipat si Aeroll sa tabi niya. Sunod-sunod siyang napaubo.

“Okay ka lang?” Tiningnan niya ito ng masama. Kasalanan nito. Ginulat siya ng tanong nito. Itinaas nito ang dalawang kamay nito. “Sorry.”

Inirapan niya ito. Kinuha niya ang panyo niya sa bag. Ang sakit ng ilong niya, eh. Sisinga na sana siya ng mapahinto siya. Nakatingin kasi si Aeroll sa kaniya. Saka lang siya napatingin sa paligid niya.

“P-pupunta lang ako ng restroom.” Nawala sa kamay niya ang panyo. Kinuha ni Aeroll ‘yon.

“Akin ‘to, ah.” nakangiting sabi nito. “Ang sabi ko ibalik mo sakin ‘to.”

“Ibabalik ko din sa’yo ‘yan after kong suminga. Akin na ‘yan.” Pero nilayo nito ang panyo sa kaniya. “May tissue naman sa restroom.” Patayo na siya ng pigilan nito ang braso niya. “Masakit na ang ilong ko, ah.”

Nilapit nito ang panyo sa ilong niya. “Singa.”

“In front of them? Nasa restaurant tayo, ano ba!” madiing bulong niya.

“So? Bilis na. Naiiyak ka na, oh.”

Napilitan tuloy siyang suminga habang hawak nito ang panyo sa ilong niya.

“Okay ka na?”

“Oo.”

“Remember the second time we saw each other nung nasa bus tayo? Nangyari din ‘to, right? At itong panyong ‘to ang ginamit ko. Na hindi mo naman sinoli.”

Napangiti siya. “Oo. Naalala ko ‘yon. Nakakainis ka nga no’n, eh. Sarap mong ihagis palabas ng bus.”

“Ang sarap mong iuntog sa bintana ng bus.”

Nanlaki ang mata niya. “Iuuntog mo ang ulo ko sa bus?”

 Ngumiti ito. “Hindi. Pero i-kiss mo muna ko. Yung katulad kanina.” Ngumuso pa ito.

Tinapat niya sa mukha nito ang kamao niya. “Eto, gusto mo?”

Mabilis pa sa alas-kwatrong lumipat ito sa upuan nito. “Sabi ko nga, kakain na lang ako.”

Napangiti na lang siya habang nakatingin dito. Pero ilang saglit lang ng kumunot ang noo niya ng mapansing kumunot din ang noo nito. Bakit kaya? Tatanungin na sana niya ito ng mapatingin ito sa kaniya kasabay ng ngiti nito.

 Sinandukan siya nito ng ulam. “Kumain ka pa, Prinsesa.”

* * *

Check out my NEW STORY, "OFFICIALLY YOURS" click here!

>>> CHAPTER 51 HERE