Love at Second Sight : Chapter 44

CHAPTER 44

( Princess’ POV )

Naka-indian seat siya sa sofa habang nakaharap sa laptop niya ng may bumungad na chocolates sa harap ng mukha niya. Hinawi niya ang chocolates.

“Bhest naman. Nagta-type ako dito. Ilapag mo na lang yang chocolates sa tabi ko at pwede ka ng umalis. Katatapos lang natin magkwentuhan kaya magta-trabaho na muna ako.”

Halos kakaalis lang ni Cath kanina, may chocolates daw itong padala ng tita nito from States at bibigyan siya. Akala niya mamaya pa ito babalik, eh.

“Ang gara mo naman.” Kasabay niyon ay tumabi sa kaniya. “Galing pa kong duty tapos papauwiin mo agad ako. Hindi ka na naawa.”

Napalingon siya sa kanan niya. “Aeroll!” Pero yumuko agad siya sa laptop niya. “Anong ginagawa mo dito? Paano kang nakapasok?”

“Kanina pa kaya ako nag-do-doorbell, pero hindi ka lumalabas. I got worried. Akala ko kung anong nangyari sa’yo. Nakabukas yung gate kaya pumasok na ko.”

“Busy lang ako sa nobela ko kaya hindi ko narinig.” hindi tumitinging sagot niya.

“Madali ka pa lang mapasok dito, eh. Mag-ingat ka nga sa susunod.”

“Okay.”

“Pasalubong mo.”

Kinuha niya ang chocolates na hawak nito. “Thank you.”

 “Ba’t ba nakayuko ka?”

“May ginagawa ako.”

“Hindi ka naman nagta-type, ah.” Hinawakan nito ang baba niya. Umiwas siya. “Prinsesa, may tinatago ka ba?”

“May stiff neck lang ako.”

Mukhang hindi ito nakuntento sa sagot niya dahil umalis ito sa pagkakaupo nito at tumingkayad sa harap niya. Tinakpan niya ang bibig niya. Inalis nito ang kamay niya sabay angat ng mukha niya. “Shit! Anong nangyari sa labi mo?”

“Nauntog lang ako.”

Kasi naman, pagdating niya ng bahay kahapon, natulog agad siya. Hindi na niya nalagyan ng ice compress ang gilid ng labi niya. Gabi na siya nagising. Kaya pagtingin niya sa salamin, medyo namamaga ang gilid ng labi niya. Halata pang may sugat ‘yon. Napamura nga siya ng wala sa oras. Parang gusto niyang suntukin si James sa inis.

“Nagkita ba kayo ng lalaking ‘yon kahapon?”

“Yes.”

“Anong ginawa niya sa’yo?”

“Wala.” Tumayo siya at dumeretso ng kusina. Sinundan siya nito. Kumuha siya ng tubig sa ref at uminom. Napangiwi pa siya ng bumangga pa sa labi niya ang baso.

“Anong ginawa niya sa’yo?”

Huminga siya ng malalim bago humarap dito. “He’s not the guy in the picture.”

“What picture?”

Pinakita niya dito ang picture sa phone niya at kinuwento kung paano niya nakuhanan ‘yon.

“It’s his twin brother.”

“You believed him?”

“Si Justine ang nagsabi.”

“Justine?”

“His twin brother.”

“Then?”

“I still broke up with him.”

“Why?”

“Basta nakipag-break ako.” Kailangan talagang itanong kung bakit?

“His reaction?”

“Hindi niya matanggap.”

“Then?”

“He...”

“He what?” Dahan-dahan itong lumapit sa kaniya. “What did he do to you?” madiin nitong tanong.

Napahawak siya sa gilid ng labi niya. Naalala niya ang ginawang paghalik sa kaniya ni James kahapon. At ang balak nitong— “He tried to...” Napalunok siya. “He kissed me.”

Hinawakan nito ang labi niya habang nakatitig sa mga ‘yon. “Then?” Sabay titig sa mga mata niya.

“W-wala na.”

“You’re lying.”

Umiwas siya ng tingin.

“Did he touched you?” Napalunok siya. Hindi siya sumagot. “Princess, I’m asking you.”

Tiningnan niya ito. “Yes.”

“T*ng*na!!”

Napangiwi siya. “Wala namang nangyari, eh.”

“Pero sinaktan ka niya! Look at your lips!”

“Okay lang ‘to. Gagaling din ito.”

“Gagaling nga ‘yan. But the memory of that damn man kissing you and touching you—”

“Wala ngang nangyari! He just kissed me! Hiniga niya ko sa kama, he tried to touched me pero bago niya magawa ‘yon, I kicked his—“ Natigil siya ng ma-realize niyang sinabi na niya dito ang nangyari kahapon.

“What did you said?! Pa’no kayong nakarating sa kama?!” Magkasalubong ang kilay na tanong nito na parang mananapak ng tao.

“Aeroll, please. Wag mo ng ipaalala. Nothing happened. End of the story.”

Marahas na napabuntong-hininga lang ito at napabasabunot sa ulo nito bago siya iwan sa kusina.

“Ano ba kasing ikinagagalit niya? Wala naming nangyari, eh. Gagaling din naman ‘tong sugat sa labi ko.”

Pinalipas muna niya ang limang minuto bago sumunod dito. Nakita niya itong nakaupo sa lapag habang nakasandal sa sofa. Nakayuko ito. Umupo naman siya sa sofa, itinaas ang dalawang paa niya habang yakap ang tuhod niya.

Silence.

“Does your lip hurts?”

“Medyo.”

Nilingon siya nito. Umupo ito sa tabi niya paharap sa kaniya. Hinawakan nito ang balikat niya at pinaharap siya ng upo dito.

Pilit siyang ngumiti siya. “Okay lang talaga ‘ko.” Magkasalubong pa rin kasi ang mga kilay nito.

He sighed. “Can I kiss you?”

“Hah?”

Hinawakan nito ang labi niya habang nakatingin do’n. “Someone touches this lips aside from my lips.” Tiningnan siya nito. “So, I need to disinfect your lips with my own lips para gumaling agad ang sugat na ‘to. Can I?”

Syete! Bakit naman kailangan pa nitong magtanong? Okay. Namumula na naman ang mukha niya dahil sa sinabi nito. Kahit kailan talaga ‘to!

“You’re blushing.”

“I’m not.” Inalis niya ang kamay nito sa labi niya. “Gagaling din ‘to.”

“Nah! Mas marunong ka pa sa nurse. Ang sugat para gumaling, kailangang i-disinfect.”

“Then why do you have to kiss me? Anong connection no’n?”

“Ang slow naman.”

“Slow ka diyan!”

Lumapit ang mukha nito sa kaniya. “Alam mo ba ang naramdaman ko ng malaman kong hinalikan ka niya, not in a nice way, huh?” Seryoso ang mukha nito. “Gusto ko siyang sapakin.”

“Aeroll...”

“Simula ng araw na mahalin kita, I promise to myself that I will protect you. At kahit sino pang Poncio Pilato ‘yan, no one have the right to hurt my princess. So, I’m asking you again. Okay ka lang ba talaga?”

Umiling siya. “I’m not.”

“Prinsesa...”

“It’s all my fault, right? Kasalanan ko naman, eh. Hindi niya ko niloko pero ako, niloko ko siya.”

“Wala kang kasalanan, okay. You didn’t force yourself to fell out of love with him. Sadyang mas gwapo lang ako sa kaniya.”

“Aeroll naman, eh...”

“I’m serious.” He held her face with his two hands. ”Lagi mo na lang sinisisi ang sarili mo kapag may nasasaktan kang tao. Minsan may mga bagay na kahit anong gawin mong iwas na makasakit ng iba, makakasakit ka pa rin. That’s life, Prinsesa. Truth hurts but it will set people free. Kaya wala kang kasalanan. Kasalanan ko.”

“Ikaw?”

“Oo. Masyado nga kasi akong gwapo.”

“Aeroll!”

“Pinapatawa lang naman kita.” Pinapatawa daw siya pero seryoso naman ang mukha nito. He sighed. “Sana kasama mo na lang ako kahapon para hindi nangyari ‘yon.”

“Pero hindi pwede.”

“I know.”

“Saka wala namang nangyari.”

“Hinalikan ka niya, sinaktan ka niya at may balak siya. Anong tawag do’n?”

“Teka lang! Paulit-ulit na lang ba tayo?”

“Hindi mo kasi ako naiintindihan, eh. Hinalikan ka niya.”

“Ipapaalala ko lang sa’yo. Naging boyfriend ko siya.”

“Hindi counted ‘yon dahil hindi pa kita kilala. Pero yung kahapon, counted ‘yon.”

Hindi niya alam kung matatawa siya dito o maiinis. Para itong batang naagawang ng candy.

“There’s one thing I know I can do.” Lumapit ang mukha nito sa kaniya.

“What?”

“Let’s go back to our business.” Isang dangkal na lang ang layo ng mukha nito.

“Business?”

“To disinfect your lips.” Ga-hibla na lang ang layo.

“Teka lang...”

“With my lips, of course.”

“Aeroll!”

“I’m serious. Simula ngayon, ako lang ang pwedeng humalik sa’yo. Kung sino man ang magtangka, dadaan sa kamay ko.” He claimed her lips with ease na parang ingat na ingat na masaktan siya.

Sinong hindi maiinlove dito? Simula ng makilala niya ito, lagi na lang siya nitong inaalagaan. Na hindi naman niya nakasanayang may nag-aalaga sa kaniya. Maski si James, hindi nagawa sa kaniya ang ganito. In the first place, hindi niya ito hinayaang alagaan siya na. But with Aeroll, alam niyang aalagaan siya nito sa ayaw o gusto man niya. Kay Aeroll lang niya naramdaman ang ganito.

And she feels completely happy. Simula ng mamatay ang parents niya, ngayon lang siya nakaramdam ng totoong saya. Hindi niya tuluyang mapigilang umiyak.

Biglang tumigil ng paghalik sa kaniya si Aeroll. Humiwalay ito sa kaniya. “Hey! Did I hurt you? Shit!”

Umiling lang siya.

“Eh, bakit ka umiiyak?” Pinunasan nito ang luha niya.

Umiling lang siya.

“Come here, prinsesa.” Ibinuka nito ang mga braso nito. “Libre lang ang yakap basta ikaw.” Nakatingin lang siya dito. “Sige na nga, ako na nga lang.” Ito na ang yumakap sa kaniya. Yumakap din siya dito. “Ang iyakin naman pala ng prinsesa ko.”

“Thank you...”

Hinaplos nito ang buhok niya. “And I love you, prinsesa.”

Sasabihin ko na ba?

“You don’t need to answer now. Ang mahalaga mahal kita.”

“Bakit ba lagi mong nababasa ang nasa isip ko?”

“Kasi nga gwapo ako.”

Natawa na lang siya sa sinabi nito. Natatawang umiiyak. At si Aeroll lang ang nakakapag-pagawa no’n sa kaniya. Si Aeroll lang. (^_________^)

* * *

>>> CHAPTER 45 HERE