Love at Second Sight : Chapter 43

CHAPTER 43

( Princess’ POV )

Umangat ang tingin niya sa harap ng building na kinatatayuan niya.

Aurello Corporation.

Yes. Pagmamay-ari ng pamilya ni James ang building na ‘to. And James Aurello is the CEO of this company.

I’m sorry, James. I didn’t meant to fall inlove with someone. Pinilit kong iwasan, pero hindi ko kaya. Pero ikaw, nakita ng mga mata kong niloko mo ko. At hindi ko alam kung gaano mo pa ko katagal na niloloko. Mahigpit niyang hinawakan ang phone niya bago pumasok ng building.

Pasakay na siya ng elevator ng may nagmamadaling lumabas mula sa loob no’n. Nabangga pa siya nito.

“Sorry, miss ganda. Ingat-ingat ka din.”

Napalingon siya dito. Kumunot ang noo niya. “James?” Pero nakalayo na ang lalaki. Nagtatakang pumasok na lang siya ng elevator. “Si James ba ‘yon? Pero hindi, eh.” Side view lang kasi ang nakita niya. Hanggang sa makarating siya sa floor na pakay niya ay iniisip pa din niya ang lalaking nakabangga niya.

“Hello, Amy!” bati niya sa secretary sa labas ng office ni James.

Ngumiti ito. “Ma’am.”

“Princess na lang. Hindi mo naman ako amo. Nasa loob ba si James?”

“Nasa meeting pa po siya.”

“Gano’n ba?” Ano ba naman ‘yan! “Can I wait him at his office?”

“Sige po.”

“Thank you.” Pumasok na siya ng office at umupo sa sofa. Nilibang muna niya ang sarili niya sa pagbabasa ng mga magazine. Napaangat lang ang tingin niya may pumasok sa office.

“James—“ Napalingon ang lalaki sa kaniya. “I’m sorry, ikaw pala, Hunter.”

Tumango lang ito sa kaniya. Buhat nito ang isang kahon at ibinaba sa tabi ng table ni James.

“Matagal pa ba ang meeting ni James?”

Tumango lang ito. Napailing na lang siya. Ano ba naman klaseng tao ‘to? Kahit kailan, hindi marunong sumagot. Kay James lang ata ito sumasagot.

Si HUNTER ang personal ASSISTANT con personal BODYGUARD ni James. Masyado itong tahimik. Parang ang daming sikretong tinatago. Ang hirap basahin ng isip.

Pinagpatuloy na lang niya ang pagbabasa habang nilalabas ni Hunter ang laman ng kahon. Kaya lang, hindi niya talaga kayang tumagal sa isang lugar na kasama ito. Para kasing bawat kilos niya minamatyagan nito.

Tumayo na siya. Tumayo din ito. “Babalik na lang ako.” Nagugutom na ko kaya magla-lunch na muna ko. Tumango lang ito. Asual. Tumagilid na ito ng tayo kaya kumunot ang noo niya ng mapansin ang braso nito. Nakasando lang kasi ito.

“Bakit parang…”

“Bakit?” hindi lumilingong tanong nito.

Napalunok siya. Para naman kasi itong kontrabida sa mga sinusulat niya. Gwapo sana, kaya lang para namang sasaktan ka madikit ka lang dito. “Wala naman.” Lumingon ito sa kaniya. “Ah, sige. Alis na ko.” Mabilis na siyang lumabas ng office.

* * * * * * * *

“Syete! Nasan na yung phone ko?” Katatapos lang niyang kumain at maglibot sa mall ng mapansin niyang wala sa bag niya ang phone niya. Baka nasa kotse. Kaya lang pagsakay niya ng kotse niya, wala din do’n ang phone niya.

“Ano ba naman ‘yan!” Inis na naihampas niya ang kamay niya sa manibela ng kotse niya. “Aray!”

Napabuntong-hininga siya. “Pa’no na ngayon ‘yan?” Tiningnan niya ang relo niya. Two hours na simula ng umalis siya sa office ni James. Siguro naman nando’n na ‘yon. Inistart na niya ang kotse niya at bumalik ng office nito.

Kaya lang sadyang malas talaga niya dahil nakasabay pa niya sa elevator si Hunter. Sabay pa silang pumasok ng elevator nito.

“Nasa office na ba si James?” tanong niya habang nakatingin sa floor indicator.

“Yes.” Hay, salamat. Sumagot din. “Your phone.” Napalingon siya dito. Deretso lang itong nakatingin sa harap nito habang may hawak na phone na inaabot sa kaniya.

“Yung phone ko!” Mabilis niyang kinuha dito ang phone. Nakahinga siya ng maluwag. “Where did you saw this?” Buti naman at hindi nawala.

“Sa office.”

Naiwan ko siguro kanina do’n. “Thank you.” Nginitian niya ito. Tumango lang ito. Sakto namang pagbukas ng elevator. Pinauna siya nitong lumabas habang nakasunod lang ito. Pero hindi ito pumasok ng office. Naghintay lang ito sa labas. Naabutan niya si James na may binabasa. Mukhang masyado itong busy para hindi siya mahalata. Tinanong niya ang sarili niya kung may nararamdaman siyang galit dito.

Wala, naiinis lang ako sa kaniya sa ginawa niyang panloloko sakin. Pero may nagawa din akong kasalanan sa kaniya.

“James.”

“Sweetheart!” Mabilis itong tumayo at lumapit sa kaniya. “I miss you so much!” Sabay yakap sa kaniya. “I’m sorry kung natagalan yung meeting namin. Nandito ka na daw kanina sabi ni Amy.”

Humiwalay siya dito. “James, we need to talk.”

Kumunot ang noo nito. “About what?”

“About us.”

Sumeryoso ang mukha nito. Umupo ito sa sofa. Umupo din siya. Huminga muna siya ng malalim. “I’m breaking up with you.”

“What?!” Marahas itong napalingon sa kaniya. “Is this some kind of a joke?!” Napakamot siya ng kilay. Ano ka ba naman, Princess! Bakit dineretso mo agad?

Nilabas niya ang phone niya. At pinakita dito ang picture na nakuhanan niya habang nasa bus siya at may kahalikan itong babae. Pinagmasdan niya ang reaksyon nito. Magkasalubong ang mga kilay nito habang nakatingin sa picture.

“What’s this?”

”Malinaw mo naman sigurong nakikita.” May gana pang magtanong!

“Wazzup, people!” Sabay silang napalingon sa likuran nila. Nanlaki ang mata niya ng makita ang exact replica ni James na nakangiting nakatunghay sa kanila. Nagpalipat-lipat ang tingin niya dito at kay James.

“I’m sorry, Sir. Mapilit si Sir Justine.” Paliwanag ng nakasunod na si Hunter. Oh diba, pag si James ang kausap nito, marunong itong magsalita.

Inakbayan ito ng tinawag nitong ‘Justine’ “Gusto ko lang naman makilala ang girlfriend ni James, masama ba ‘yon? Right, James?”

Tiningnan niya ang reaksyon ni James. Napabuntong-hininga lang ito. “It’s okay, Hunter. Pwede ka ng lumabas.”

“Yes, Sir.” Lumabas na si Hunter.

“Talagang loyal sa’yo ang bodyguard mo ‘no?” Umupo si Justine sa kaharap na sofa at dume-kwatro. “Hindi mo ba ako ipapakilala sa girlfriend mo?” Nilingon siya nito. Kumunot ang noo nito. Bahagya pa nitong nilapit ang mukha sa kaniya. Sumeryoso ang mukha nito habang nakatingin sa kaniya.

“Justine.”

Natatawang lumayo si Justine at umayos ng upo. “Ang ganda lang kasi ng girlfriend mo. At parang nakita ko na siya.”

Hinawakan ni James ang kamay niya. “Princess, this is my twin brother Justine. Justine, this is Princess, my girlfriend.” Nasabi na nga ni James sa kaniya na may kakambal ito pero never pa niyang nakita ng personal ang lalaki. Lagalag daw ito at kung sa’n-sa’n nakakarating.

Nagulat na lang siya ng hawakan ni Justine ang kamay niya. “Nice to meet you, miss ganda.” Kumunot ang noo niya. Miss Ganda? Teka, Ito yung lalaking nakabanggaan niya sa elevator kanina! “Ako yung lalaking nakabangga sa’yo kanina sa elevator.” Parang nabasa nito ang iniisip niya. “Kaya pala parang nakita na kita.” Nagulat na lang siya ng halikan nito ang kamay niya. Mabilis niyang binawi ang kamay niyang hawak nito. Presko! Ngumiti lang ito.

“Justine, may pinag-uusapan pa kami ni Princess.”

“Go ahead. Dito lang ako. I will not disturb you.” Balewalang sagot nito. Sumandal pa ito sa sofang kinauupuan nito.

“Justine!”

“Fine.” Natatawang tumayo ito. “Teka, ano ‘yan?” Napakatingin ito sa phone na nakalagay sa center table. Nakita nito ang picture! Walang paalam na kinuha nito ang phone. Lumapad ang ngiti nito. “Kung sino man ang kumuha nito, pwede siyang maging private investigator. Ang galing niya, hah.”

Inagaw niya ang phone dito. Pakialamero!

“Ikaw, miss ganda, ang kumuha niyan?” Hindi na siya nito hinintay na sumagot. “Don’t tell me, ‘yan ang pinag-uusapan ninyo ni James? And don’t tell me, napagkamalan mong si James ang nasa picture na ‘yan?”

“Napagkamalan?”

“Yes. Because the guy in the picture was me. And the girl I’m kissing is Sheryl, my girlfriend. Oh! Ex na pala ngayon.”

“What?!” Para siyang pinagbagsakan ng tatlong kawali sa ulo.

Nginitian siya nito. “I’m sorry to disappoint you.” Nilingon nito si James. “Mahirap talaga ang may kakambal ‘no? Minsan napapahamak ka ng dahil sa kakambal mo. It’s not my fault, bro. Hindi ko naman ginustong magkaro’n ng kakambal sa mundo.”

Nagpalipat-lipat ang tingin niya sa dalawa. Para kasing may namumuong tension sa pagitan ng mga ito.

“Pero on the other side, may pakinabang din pag may kakambal ka. Right, James?”

“Iwan mo muna kami ni Princess, Justine. Mamaya na tayo mag-usap.”

“Okay.” Binalingan siya nito. “See you next time, miss ganda.” Sabay kindat sa kaniya bago tuluyang lumabas.

Magkakambal nga ang mga ito pero magkaibang-magkaiba. Just the way the two dressed. Kung executive look si James, rugged look si Justine. Kung masyadong seryoso sa buhay si James, happy-go-lucky lang si Justine. May pagkapilyo pa.

Napalingon siya kay James ng maramdaman niyang hinawakan nito ang kamay niya. “You’re still breaking up with me because of that picture of my twin brother? Na akala mo ako. Na akala mo niloko kita.”

Dahil sa sinabi nito, limang kawali na ang bumagsak sa ulo niya.

I have to do this. “Yes.”

“Pero hindi ako ‘yon! Hindi kita niloko!”

“Pero niloko kita.”

Natigilan ito. “Princess...what do you mean?”

Napapikit siya. “I’m sorry, James. Hindi ko sinasadya. I’m sorry for not trusting you. I’m sorry for saying bad words to you ng akala ko niloko mo ko.” Napayuko siya. “Im sorry. I’m so sorry...”

Ang sama ko. Ang dami kong sinabing masama sa kaniya. Tapos wala naman pala siyang kasalanan. Ang sama ko. Ako ang nanloko!!!

“Magalit ka sakin kung gusto mo. Pero hindi ko kayang lokohin ang sarili ko. James. Hindi ko kayang magpanggap na walang nagbago sa nararamdaman ko. I’m sorry...”

“Hindi ko maintindihan!” Tumayo ito at pumasok sa private room nito na nagsisilbing tulugan nito kapag hindi ito umuuwi sa bahay. Sinundan niya ito. Nakaupo ito sa maliit na kamang ando’n.

“I’m inlove with someone, James.”

“No!” Niyakap siya nito ng mahigpit. “Naguguluhan ka lang! Halos two weeks lang tayong hindi nagkita. Hindi pwedeng mainlove ka sa iba ng gano’n lang!”

Pero nangyari na nga.

“Just tell me kung may nagawa ako sa’yo para gawin mo sakin ‘to.”

“Wala kang ginawa. It’s just that—“

“Stop it! Ayoko ng marinig ‘yon! Okay, I’m giving you the space that you needed.”

“Pero...”

Lumayo ito sa kaniya. Hinawakan nito ang dalawang kamay niya. “Gusto ko mang magalit sa’yo, pero hindi ko gagawin. Cause I know you, Princess. Hindi mo magagawa ang bagay na ‘yon. Kung sino man siya, I will not allow him to take you away from me! Akin ka lang!”

“Hindi mo ako pag-aari, James.”

“Akin ka!” Hindi na siya nakakilos ng bigla na lang siyang halikan nito. Pilit siyang kumawala pero dahil lalaki ito, mas malakas ito sa kaniya. Nasasaktan na siya sa halik nito. At mas lalong nanlaki ang mata niya ng tangkain siya nitong ihiga sa kama. At kahit magsisisigaw siya, walang makarinig sa kaniya dahil sound proof ang kwarto. Shit! His hands started roaming on her body. Pero bago pa ‘yon umabot sa dibdib niya ay nakaipon na siya ng lakas at tinuhod ito sa pagitan ng hita nito.

“Ouch! Shit! Shit!”

Mabilis siyang tumayo at lumayo dito. Napahawak siya sa gilid ng labi niya ng may malasahan siyang dugo. Syete! Mabilis siyang lumabas ng kwarto, inayos ang sarili niya pati ang nagulo niyang buhok. Kinuha niya ang bag niya at akmang lalabas ng office nito ng lumabas ng kwarto si James habang paika-ika.

“Ayaw mo ba ng halik ko?! Bakit?! Mas magaling ba siyang humalik sakin?! O baka naman magaling siya sa kama?!”

Paaak!

“How dare you!”

Napahawak ito sa pisnging sinampal niya. “Princess...”

“How dare you, James! Hindi ako kaladkaring babae!” Nagsimula ng mamuno ang luha niya. Parang hindi si James ang kaharap niya.

“Princess...Hindi ko sinasadya...I’m sorry...” Akmang lalapitan siya nito pero humakbang siya paatras.

“Sorry din, James. But it’s over.” Tumalikod na siya.

“No! Akin ka lang, Princess! Akin ka lang!” Hindi niya ito pinansin. “Bullshit!”

Nakarinig pa siya ng nabasag na vase bago siya tuluyang makalabas ng office nito. Napapikit na lang siya habang nakatakip ang kamay niya sa labi niyang ramdam niyang dumudugo pa. Nahuli pa niyang nakatingin sa kaniya si Hunter. Umiwas na lang siya ng tingin dito at deretsong sumakay ng elevator.

Kinuha niya ang panyo niya sa bag at ipinunas sa labi niya. “Ouch!” Tumingala siya sa kisame ng elevator. Hindi niya alam na magiging ganito ang eksena ng paghihiwalay nila ni James. Kung sana, ito na lang ang nahuli niyang may kahalikan, hindi ang kakambal nito. Siguro mas naging madali ang lahat kahit papa’no. Pero hindi, eh.

Dahil siya may kasalanan.

Hanggang sa maramdaman niyang tumutulo na ang luha niya. Naiinis siya! Hindi niya alam kung bakit, pero naiinis siya!

* * *

>>> CHAPTER 44 HERE