So Near, Yet So Far : Chapter 19

 since bakasyon na naman .. 
nagrequest ako kay mama na kung pwedeng 
magbakasyon muna ako kina papa .. 
nakalimutan ko nga pala .. 
i came from a broken family .. 
bata pa ako ng maghiwalay sina mama at papa .. 
but i can say that their both okay ... 
they're still friends .. 



ayun pumayag naman si mama .. 
dun muna ako sa palawan for one month .. 
maybe its time to move on .. 
tama na muna ung mga masasakit na pangyayari .. 
i dont deserve to be in pain .. 
its time para sarili ko muna ang isipin ko .. 
its time para ako naman ung maging masaya .. 




after a week na paalamanan sa mga friends ko dito .. 
lalo na kay Antonette .. 
i went straight to Palawan .. 
hindi na ko nagpaalam kay Rain .. 
wala rin namang mangyayari kung magpaalam pa ko sa kanya .. 
isa pa baka pag pinigilan nya ako .. 
baka hindi pa ako matuloy dito .. 
para namang pipigilan nya ako .. 
hai .. 




sobrang nakakarelax dito sa Palawan ..
medyo nakakatanggal ng stress .. 
sobrang ganda pa ng view .. 
kung pwede pa nga na magtaggal pa ko dito okay lang e .. 
kaso one month lang talaga paalam ko kay mama .. 




ang bilis ng mga araw .. 
naka one month na agad ako dito.. 
and its time para bumalik na ako sa cavite .. 
nakalimutan ko palang sabihin .. 
taga cavite ako .. 




anu na kayang mga nangyari dun after a month ? 
kamusta na kaya siya? 
sila pa kaya ? 
hai .. 
tama na nga audryne ,. 
wag mo na siyang isipin .. 
masasaktan ka lang .. 

>>>CHAPTER 20 HERE