A Song From My Heart (FTV) : Chapter 5

CHAPTER 5

( ALELI’s POV )

Inabot ko sa professor namin ang exam ko. Haay salamat. Natapos din ang hell days. Last day na ng exam ngayon at last exam paper na yung pinasa ko sa teacher ko. Makakapag-relax na rin ako nito.

“Hello! Tapos na ang exam! Nasagutan ninyo ba o puro blangko lang? Hahaha!”

Nagkagulo ang mga classmate ko nang bigla na lang umalingaw-ngaw ang boses na ‘yon. Nagtayuan sila at nagsipaglapitan sa bintana ng classroom namin. Pati ako hinila rin ng kaibigan ko palapit sa bintana.

“Let me hear some noise people! We are the Rich Men band!”

Yun ang banda nila Richie. Nabuo ‘yon a year ago ata. Mga classmate ko sila. Kaya pala wala sila dito dahil…

“May kakantahin akong especial na kanta na para rin sa isang espesyal na babae!”

Nasilip ko sila. Nasa gitna sila ng school ground.

“Para sa’yo ‘tong kanta, Aleli!” Tinuro pa ni Richie ang classroom namin. Inulan tuloy ako ng tukso ng mga classmate ko. Hindi kasi lihim dito sa loob ng classroom maging sa ibang section at year na may gusto siya sakin.

Umiling ako. “Wala siyang gusto sakin, okay.” Yun ang pakiramdam ko kahit iba yung pinapakita ni Richie. Hindi dahil sa mataba siya at hindi siya kagwapuhan kaya ayoko sa kaniya. Para kasing may mali, eh. Hindi ko lang mapin-point kung anong mali sa nangyayari pero may pakiramdam akong mero’n.

“The name of this song is a song from my heart.”

Natigilan ako. Ang boses niya…

“♪♫ I want to let you know that this song is written from what I have for you…♪♫”

“Ang ganda talaga ng boses ni Richie.” sabi ng kaibigan ko.

Napangiti na rin ako. “Oo nga.”

“Nakakagwapo noh?”

“Sira.” natatawang sabi ko. May mga natanaw akong estudyante na nagsipaglabasan na ng mga classroom nila at pumunta sa school ground.

“♪♫ It might not be beautiful and great, but I give it to you...♪♫”

Pati mga classmate ko nagsipaglabasan na rin.

“Tara, Aleli!” Hinila na rin ako ng mga kaibigan ko.

“♪♫ Each word might be meaningless, simple and worthless,

It might be just another song, but I have written it from my heart…

Yeah, yeah… ♪♫”

Nasa school ground na kami. Infairness ang ganda ng song.

“♪♫ Represent the word love and missing you

Represent every impressive word in the world

I want you to understand that everything I have done is for you

Because you are the special person

Because you are the only one in my heart

I want you to listen to the song I have written for you…♪♫ ”

Hindi lang ‘yon. Yung lyrics ng kanta. Ang ganda ng sinasabi. Para sakin daw ‘to sabi ni Richie? Sinulat niya ba ‘to para sakin? Hindi ko pa kasi naririnig yung kantang ‘to. Maging ang kaibigan ko, hindi rin nila alam. Ibig sabihin lang, siya nga ang sumulat nito. Pero…

Siya nga ba talaga?

Hindi naman sa jinu-judge ko siya. Pero wala kasi sa mukha ni Richie na pwedeng… Haay ewan. Napaka-judgemental ko naman. Pero kasi… Haay ewan uli.

“♪♫ I want you to listen until the end

Even though it won't make us together

I am happy that my heart has nothing left to say…♪♫ ”

May pagka-upbit yung chorus ng kanta kaya napapaindak tuloy ako maging ang mga estudyanteng nasa paligid ko.

“♪♫ And this song is for you, only you

No matter which day it is

Everyday, every minute you will be a song in my heart…♪♫ ”

Inenjoy ko na lang yung kanta. Nag-eenjoy din naman yung mga kapwa ko estudyante kahit pa tirik ang araw at mainit.

“♪♫ Even though we are far away

Distance seems like an obstacle…♪♫ ”

Kaya lang may napapansin ako kay Richie. Parang…

“♪♫ I will sing this song to you…♪♫ ”

Parang nahihilo siya?

“♪♫ No matter where you are…♪♫ ”

Bigla na lang siyang hinimatay!

“♪♫ I want you to listen until the end…♪♫ ”

Napahinto tuloy kami sa pagsayaw at...

Teka lang!

“♪♫ Even though it won't make us together... ♪♫ ”

Bakit naririnig ko pa rin yung kanta kahit hindi na kumakanta si Richie? Ano ‘yon? Nirecord niya lang yung kanta at nagli-lip sync lang siya kanina? Sira ulo talaga.

“♪♫ I am happy that my heart has nothing left to say…♪♫ ”

Hanggang sa may mapansin ako. Yung wire.

“♪♫ And this song is for you, only you…♪♫ ”

Sinundan ko kung sa’n nakakabit ‘yon.

“♪♫ No matter which day it is…♪♫ ”

Hanggang sa makarating ako sa isang kwarto.

“♪♫ Everyday... ♪♫ ”

Binuksan ko ang pintuan.

“♪♫ Every minute you will be a song…♪♫ ”

Nakita ko siya. Holding a guitar with a headset on his head in front of a microphone. And singing…

“♪♫…in my heart  ♪♫”

Eto na ba yung nararamdaman kong mali?

Napatingin siya sakin kaya napahinto rin siya sa pagkanta niya. Halatang nagulat siya na makita ako.

I smiled at him and said, “Hi.” Tuluyan na kong pumasok sa loob. Hindi pa nga siya makatingin sakin ng deretso.

Lagi na lang siyang ganyan. Kung hindi niya iiwas ang tingin niya ay tatalikuran niya ko.

“Ba’t huminto ka? Hindi pa ko tapos magsayaw, ah.”

I started to move my body. And dance. Akala ko hindi na siya kakanta at tutugtog at hahayaan na lang akong sumayaw na parang baliw sa harap niya. Pero…

“♪♫ I want you to listen until the end... ♪♫ ”

Napangiti na lang ako. This guy…

“♪♫ Even though it won't make us together…♪♫ ”

He was always there.

Kanino kaya galing ‘tong softdrinks na ‘to?

Hindi kaya… Sa kaniya?

“♪♫ I am happy that my heart has nothing left to say... ♪♫ ”

I always knew it.

“Oo naman. Gustong-gusto. Kung sino man ang nagbigay nito, thank you sa kaniya. I really like it.”

“♪♫ And this song is for you, only you…♪♫ ”

He was always protecting me silently.

“Hanggang dito na lang kayo.”

He was always my savior.

“Sir, naiwan ko po yung assignment ko. Sorry po.”

“Out, Mr. Gomez.”

“Yes, Sir.”

He was just there behind me without knowing that I knew it all along. He has his reason for staying that way, I know. I heard about it. And I saw it, too.

Nang araw na ‘yon na nalaman ko, nakasuot lang ang headset ko sa ulo ko pero wala akong kantang pinapakinggan.

“Aray! Bakit ba?”

“Matunaw ‘yang tinitingnan mo!”

“Patunaw na nga, eh! Hahaha!”

“Hanggang tingin ka na lang ba talaga, ‘tol?”

“Hoy ‘tol! Matunaw!”

“Tol, yung ilong mo!”

“Dumudugo na naman! Hahaha!”

“Eh, pa’no nagtitigan sila!”

“♪♫ No matter which day it is…♪♫ ”

And I really wanted him to know that I am thankful, for everything but I got no response from him so I thought that maybe…

I was wrong all along. That he was not that guy I thought he was. That he was not my secret admirer. That they were right, it was Richie.

But not until I saw him with his friends.

May nakita ako sa notebook niya. Parang…

Picture ko. Hindi ko alam kung namamalikmata lang ako sa nakita ko pero simula ng araw na ‘yon, hinayaan ko na lang siya sa gusto niya. Hindi ko na siya kinausap dahil alam kong hindi naman niya ko sasagutin.

But hearing him singing now.

Seeing him smiling at me.

My heart couldn’t help but to beat irregularly than usual. Maybe because I am dancing right now… I don’t know.

“♪♫ Everyday, every minute you will be a song in my heart…♪♫ ”

That last four words. Tama ba ang hinala ko na hindi si Richie ang sumulat nito?

∞ ∞ ∞

>>>FINAL CHAPTER HERE

Disclaimer: This is a short story based on a music video. The characters and the plot are just an adaptation from the song's MV and/or are used as it is. Photos and some of the song's lyrics are also used in some parts of the story. (Bold-Italic type is used if the line is from the lyrics of the song) No copyright infringement intended!!!
  

Meanwhile, the whole script/dialog is from the author's pure imagination.