A Song From My Heart (FTV) : Final Chapter

FINAL CHAPTER

( TROY’s POV )

“♪♫ No matter which day it is

 Everyday... ♪♫ ”

I heard something opened.

“♪♫ Every minute you will be a song in my heart…♪♫ ”

I stopped singing. Nagulat ako sa nakita ko.

Si Aleli! Nakatayo siya sa may pintuan! Anong ginagawa niya dito? Paanong… Binuko ba ko nila Richie?

Ngumiti siya. “Hi.” Pumasok siya at lumapit sakin.

Nawala na tuloy sa isip ko kung pa’no niya nalaman na nandito ako. Kung may alam na ba siya o ano. Ni hindi nga ako makatingin sa kaniya ng deretso.

“Ba’t huminto ka? Hindi pa ko tapos magsayaw, ah.”

She started to dance.

At kapag nakikita ko siyang sumasayaw, parang may sariling isip ang mga daliri ko na kumilos na lang. It started strumming again. And I started singing, too.

“♪♫ I want you to listen until the end... ♪♫ ”

I smiled when I saw her smiled.

“♪♫ Even though it won't make us together…♪♫ ”

I love singing. Pati ang paggigitara ko. But I never dared myself to sing in front of people. Nahihiya kasi ako. Mas lalo na sa harap ng taong gusto ko. Kaya nga nang alukin ako nina Richie na sumali sa banda nila. Pumayag ako.

“♪♫ I am happy that my heart has nothing left to say... ♪♫ ”

Pero may twist. Kumbaga sa mga artista, may ka-double sila. At sa pagkanta ni Richie, ako ang ka-double niya. He used my voice for our band. Walang kaso sakin ‘yon dahil ayoko naman talagang kumanta sa harap ng maraming tao.

But this girl…

“♪♫ And this song is for you, only you…♪♫ ”

She made me sing in front of her without any doubts.

She made me sing the song I wrote for her knowing that she knows that I am the one who was singing it.

“♪♫ No matter which day it is…♪♫ ”

And seeing her dancing in front of me.

Seeing her smiling at me.

I am happy…

“♪♫ Everyday, every minute you will be a song in my heart…♪♫ ”

That finally I got the courage to say my feelings to her without having any nosebleed.

“♪♫ Yeah, yeah… Yeah, yeah…♪♫ ”

The song ended. She was still smiling at me.

Unti-unting nawala ang ngiti ko. Napalunok ako. Bumalik na naman kasi ang kaba ko.

She leaned to me and said, “Ang ganda nung kanta. Nagustuhan ko siya.” And then she left.

Napangiti ako nang malapad. Nang…

“May nakalimutan akong sabihin—Oh, yung ilong mo.”

Napatakip ako sa ilong ko. Shit naman! Akala ko…

Lumapit siya sakin. “Eto o, bulak.”

Ayoko pang kunin ‘yon kaya lang…

Siya na ang kusang nag-alis ng kamay kong nakatakip sa ilong ko at naglagay ng bulak sa ilong ko. “Lagi akong may dalang bulak, alam mo ba ‘yon?”

“Hah?” Hindi ako makatingin ng deretso sa kaniya.

“Para dito sa ilong mo.”

“A-alam… mo?”

Nakangiting tumango siya. Kailan niya pa nalaman?

“Pwede bang tumingin ka sakin. May gusto lang akong sabihin. Don’t worry, marami pa kong bulak sa bulsa ko.”

I looked at her.

She smiled. “Thanks for everything, Troy.”

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

“Congratulations, Aleli.”

“Congratulations din, Troy.”

She hugged me. I hugged her back.

Graduate na kami ngayon ng college. It’s been almost two years since that day that I almost confessed my feelings to her through my song. We became good close friends after that. Hindi ko siya niligawan dahil nasabi niya saking sa pag-aaral siya naka-focus. Hindi rin naman siya nagpaligaw sa iba.

And one more thing, hindi na rin ako nagno-nosebleed pag nakakaharap ko siya. Sa tagal rin naman ng panahon na naging kaibigan ko siya, nasanay na ang ilong ko sa kaniya.

Ang saya lang isipin na sa paglipas ng taon, nanatili pa rin yung nararamdaman ko sa kaniya. Hindi lang nanatili, mas lalo pang lumalim sa bawat araw na dumadaan na nakakasama ko siya. Pero kung si Aleli ang tatanungin ninyo, kung may nararamdaman ba siya sakin? Hindi ko alam.

“Troy, kung may gusto kang sabihin sakin ngayon at idadaan mo sa kanta, anong kanta ‘yon?”

I smiled at her. “A song from my heart.”

She smiled.

“Ikaw, Aleli? Kung may gusto kang sabihin sakin, ano ‘yon?”

“Pusong bato.” natatawang sagot niya.

“Baliw ka talaga.”

“Seriously?” Tumango ako. Kinuha niya ang gitarang hawak ko. Sanay siyang maggitara. I taught her how to. Nagsimula siyang magstrum hanggang sa…

Napangiti na lang ako.

“♪♫ I want to let you know that this song is written from what I have for you…♪♫ ”

She was singing my song I wrote for her years ago.

“♪♫ It might not be beautiful and great, but I give it to you... Each word might be meaningless, simple and worthless… It might be just another song, but I have written it from my heart…♪♫ ”

~THE END~

>>>MV & LYRICS HERE

Disclaimer: This is a short story based on a music video. The characters and the plot are just an adaptation from the song's MV and/or are used as it is. Photos and some of the song's lyrics are also used in some parts of the story. (Bold-Italic type is used if the line is from the lyrics of the song) No copyright infringement intended!!!
  

Meanwhile, the whole script/dialog is from the author's pure imagination.