A Song From My Heart (FTV) : Chapter 2

CHAPTER 2

( TROY’s POV )

Hawak ko ang isang bulaklak habang nakaharap ako kay Richie at sa tatlo naming kaibigan. Samantalang sila ay nakatalikod sakin.

“Richie, ano bang gagawin natin?” tanong ko.

“Diba nahihiya kang humarap kay Aleli?”

“Oo.” Nahihiya akong humarap kasi…

“Edi sasanayin natin ang sarili mong kaharap siya.”

“Hah? Pa’no?”

“Basta imaginin mo na kami si Aleli, ah.”

Humarap sila sakin. Napaderetso ako ng tayo sa nakita ko. Napahigpit din ang pagkakahawak ko sa bulaklak na nasa kamay ko. Kasi naman...

“Hi, Troy.”

“Pwede bang magpasama sa’yo?”

“Troy, paturo naman sa Math, pwede?”

“Troy…”

Nakasuot silang apat ng mascara na mukha ni Aleli. Hindi lang ‘yon, umaarte sila na parang si Aleli. Inimagine ko ngang siya ang nasa harap ko katulad nang sinabi ni Richie kanina pero...

Alam kong mascara lang ng mukha ni Aleli ang nakikita kong nakangiti sakin kaya lang ang tibok ng puso ko ramdam kong pabilis ng pabilis.

Napalunok ako. Naramdaman ko na lang na may…

“Teka, tol! Ano ‘yan? Dumudugo yung ilong mo?!”

“Oo nga! Dumudugo nga yung ilong ni Troy!” Nagtawanan sila.

Napahawak ako sa ilong ko. I sighed. Hindi na talaga mawawala ‘tong pagdudugo ng ilong ko kapag kaharap ko si Aleli. Kahit pa sabihing hindi totoong si Aleli ang nasa harap ko ngayon at nakangiti sakin, nagdugo pa rin. Inimagine ko pa kasi, eh.

Nilapitan ako nila Richie. Hindi lang ‘yon, tinukso pa nila ako habang suot nila ang maskarang mukha ni Aleli.

“Dumugo yung ilong mo dahil lang sa mukha ni Aleli?”

“Hindi lang pala sa english nagno-nosebleed ang tao, eh. Makita lang yung mukha ng crush mo, magno-nosebleed ka na! Hahaha!”

“Si Troy lang ‘yon noh! Hahaha!”

“Hahaha! Troy, ako si Aleli. Tumingin ka naman sakin!”

“Ano bang ginagawa ninyo? Tigilan ninyo nga ko!”

“Sakin ka tumingin, Troy my labs!”

“I love you, Troy!”

∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞

“Ang bulaklak hindi tinititigan, may pinagbibigyan dapat niyan. Ayun o. Si Aleli.”

Nandito kami sa hallway, sa may paliko bago bumaba ng hagdan. Asa bandang dulo si Aleli kasama ng kaibigan niya. “Hindi ko kayang humarap sa kaniya.”

“Edi wag mong tingnan. Para sa’n pa yung mga prinactice natin?”

“Mga prinactice natin na halos maubusan na ko ng dugo dahil lagi akong nagno-nosebleed. Nakakahiya naman sa kaniya kung makikita niya kong gano’n.” Napabuntong-hininga tuloy ako.

“Hay naku! Akin na nga ‘yan bago pa ‘yan malanta ng tuluyan.” Inagaw niya sakin ang bulaklak na hawak ko.

“Anong gagawin mo?”

Hindi siya sumagot. Hinarang niya yung estudyanteng lalaki na dumaan. “Uy!”

“Bakit, Richie?”

Kilala na si Richie dito sa school dahil sa magandang boses niya...

“Ibigay mo ‘tong bulaklak kay Aleli. Sabihin mo galing sa secret admirer niya. Ganito ang gawin mo.” Binulungan ni Richie ang lalaki.

“Anong binulong mo do’n?” tanong ko nang lumapit na sakin si Richie.

“Just wait and see.” ngiting-ngiting sabi niya.

Tiningnan ko ang ginawa ng lalaking inutusan niya. Sa halip na siya ang magbigay kay Aleli ng bulaklak, pinaabot niya ‘yon sa isang babae.

“Mas sweet yung ganyan ‘tol.” sabi ni Richie. “Yung sa ilang tao muna dadaan yung ipapabigay mo hanggang sa makarating na ‘yon sa taong pagbibigyan mo. Another way para ipagsigawan mo sa maraming tao na gusto mo siya.”

Sweet nga. Pero mas sweet sana kung alam niyang sakin ‘yon nanggaling at hindi sa simpleng secret admirer lang. Pero bakit ba ko magpapakademand pa kung mismong harapin nga lang siya hindi ko na magawa.

Nakarating na kay Aleli ang bulaklak.

“Aleli, para sa’yo.”

“Sakin? Kanino galing?”

Di naman sila gano’n kalayo samin kaya naririnig ko ang pag-uusap nila.

“Sa secret admirer mo.”

Napangiti ako nang makita ko ang ngiti sa mukha niya. Hanggang sa...

“Hala!”

“Ngek! Ba’t naputol ‘yan?”

Nalaglag sa sahig yung bulaklak at ang naiwan na lang na hawak ni Aleli ay yung stem at mga dahon!

“Ewan ko. Kanino kaya galing ‘to?”

Bago pa siya mapatingin sa gawi ko ay nakapagtago na ko, maging si Richie ay nagtago din. Napahawak ako sa batok ko. “Ano ba naman ‘yan?” Bumaba na ko ng hagdan na nasa kaliwa ko. Mabilis namang sumunod sakin si Richie. Natatawa pa siya.

“Masyado atang naparami yung taong humawak do’n sa bulaklak kaya tuluyang nalagas.” Tinapik niya ang balikat ko. “Next time kasi, ‘tol, bouquet na ang ibigay mo sa kaniya hindi yung bulaklak na napitas mo lang dyan sa garden ng school natin.”

“Okay.” I sighed.

“Wag kang mag-alala, ‘tol. Marami pa kong nakaimbak na damoves dito.”

“Ang dapat ata, mag-imbak ako ng maraming bulak para sa ilong ko.”

∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞

“Sa’n ka galing, ‘tol?” tanong sakin ni Richie.

“Sa canteen lang. May binili.” Nandito kami sa gym.

“Akin ba ‘yang isa?”

“Para kay—”

Kinuha niya ang isang plastic ng softdrinks na hawak ko. “Thank you, ah.” Ininom na niya ‘yon. “Oh, ba’t ayaw mo pang inumin ‘yan?”

“Hindi para sakin ‘to.” Tiningnan ko si Aleli na nakatayo sa gitna ng gym at may sinasabi sa mga ka-groupmates niya. Siya kasi yung leader ng group nila. “Para sa kaniya ‘to. Baka kasi nauuhaw na siya. Kaya lang...”

“Kaya lang hindi mo naman maibigay sa kaniya. Akong bahala.” May kung anong sinulat siya sa papel. Kinuha niya sakin ang softdrinks na hawak ko at dinikit sa plastic no’n ang papel na may nakasulat na ‘from your secret admirer’.

May inutusan uli siyang lalaki. At dating gawi, ilang tao ang dinaanan ng softdrinks bago ‘yon nakarating kay Aleli. Mga tatlo lang naman para daw I love you ika ni Richie.

Itinaas ni Aleli ang plastic ng softdrinks. “Sinong nagbigay nito?” tanong niya sa mga ka-group niya. Walang sumagot sa kanila.

Akala ko itatapon niya o kaya ipapamigay niya sa iba yung softdrinks pero napangiti na lang ako nang inumin niya ‘yon. Humarap siya sa gawi namin ni Richie. At tumingin.

“Richie nakatingin siya dito!” natatarantang bulong ko.

Pasimple namang humarang si Richie sa harapan ko. Napabuntong-hininga na lang ako. Kailan kaya ako maglalakas-loob na harapin siya kahit pa makita niyang magdugo ang ilong ko sa harapan niya?

“Nakaalis na siya.” sabi ni Richie. “Hanggang kailan ka niya magiging secret admirer, ‘tol? Di naman pwedeng habang buhay kang ganyan. Tuloy, ako ‘tong napagkakamalan nilang may gusto kay Aleli. Hindi naman sa ayaw ko sa kaniya kaya lang sa’yo na siya, eh. Maganda si Aleli. Mabait. Matalino. Talented. Marami ngang nagkakagusto sa kaniya dito sa school natin. Pa’no pag naunahan ka nila?”

“Hindi ko naman gustong magustuhan niya rin ako, Richie. Gusto ko lang malaman niya. Kaya lang…”

“Torpe ka na nga, nagno-nosebleed ka pa pag kaharap siya.” Hinimas niya ang baba niya na. “May naisip ako. Bakit hindi mo idaan sa kanta yung nararamdaman mo sa kaniya?”

“Sa kanta?”

“Oo, ‘tol. Gumawa ka ng kanta para sa kaniya. Tapos…” Ngumisi siya.

“Tapos ano?”

“Tapos ako ang kakanta para sa’yo. Siguradong pag narinig niya ang boses ko, sasagutin ka no’n!”

Tumawa siya. Natawa na rin tuloy ako.

∞ ∞ ∞

>>>Chapter 3 HERE

Disclaimer: This is a short story based on a music video. The characters and the plot are just an adaptation from the song's MV and/or are used as it is. Photos and some of the song's lyrics are also used in some parts of the story. (Bold-Italic type is used if the line is from the lyrics of the song) No copyright infringement intended!!!
  

Meanwhile, the whole script/dialog is from the author's pure imagination.