Crimson Night: Chapter 3

CHAPTER THREE

(SAVANNAH BLACKSHIRE)

Nang makauwi na kami sa bahay na kasama si Mr. Jackson Tyler ay sinabihan ko agad ang kambal na pumasok sa kanilang kwarto para magpalit ng damit. Habang wala ang dalawa ay masinsinan na nag-usap kami ni Jackson.

“Myembro ako ng lavýrinthos mageia organization, isa yung secret organization na tanging na kontrolado ng government kung gusto mo malaman na totoo ang sinasabi ko ay pwede mo tawagin si Mr. Alfredo Ponpox.” Ibinigay niya sa akin ang isang calling card. Shit! Ang president ng pilipinas?! “Nagsisilbi ang organization na ito na panatilihin na tahimik at mapayapa ang mamayan natin. At protektahan ang kagaya ng anak mo na may supernatural power sa mga taong naghahangad ng kapangyarihan.”

Parang lumaki yung ulo ko sa narinig. Are they for real? Para lang ito sa movie na napapanood ko! But then again, my daughters aren’t normal kaya siguro totoo din ang sinasabi ng tanda na ito. Pero there’s something else bothers me. “If you just let us take care of your daughters ay hinding hindi ka magsisi dahil gagawin namin ang lahat para maging normal na tao sila na kagaya mo.”

 “Anong ibig mong sabihin diyan?” Iritadong tanong ko sa kanya, hindi ko lang gusto ang sinabi niya. Para kasing sinasabi niya na hindi normal ang anak ko! For pete’s sake! And they think I would let my daughters take them away fom me? No way!

“Frankly speaking, aside living with us in the organization they will undergo on some sort of experimentation.”

Hinampas ang aking kamay sa center table. “Ha! Experiment? You bloody bastard! Hindi ko hahayaan ang gusto ninyo! Get out!”

“Para din sa ikabubuti nila yun. Think about it, once na maging success yun ay magiging normal na silang tao!”

“No and that’s fucking final, you hear me?! I won’t let you do that to my daughters! Natural silang ganyan! Normal silang tao!” Singhal ko sa kanya, parang umuusok na ang ilong ko sa galit. At anong tingin niya sa sarili hindi normal? Kahit na gusto ko mamuhay silang dalawa nang normal na hindi ginagamit ang powers.

Tiim baga na tiningnan niya ako, tumayo siya at inayos ang necktie. “Pag-isipan mo. Bibigyan ka din namin ng financial na kinakailangan mo. Hindi mo na kailangan tumira dito sa ganitong bahay.”

“Ha. Ano tingin mo sa akin, mukhang pera? May pera ako, kaya kong tustusan ang kinakailangan ko baka hindi na-record sa data ninyo kung sino ako?” Nanggagalaiting tanong ko, kinuyom ko ang kamao, pigil na masuntok siya.

“Momma?” Napasulyap ako kina Dedra at Devon na nakatayo doon sa hagdan. Bakas sa inosenteng mukha ang pag-alala.

“Bibigyan kita ng dalawang araw, Ms. Blackshire. Hindi mo alam kung sino ang kinakalaban mo. Hindi ligtas ang anak mo dito.” Then he made his way out from my house, nang makaalis na siya ay agad akong lumapit sa anak ko.

Tahimik na niyakap ko sila nang mahigpit.

“Momma?”

Pinakawalan ko sila sa pagkayakap tas tinitigan. “Gusto niyo bang pumunta sa amusement park?” Kuminang ang kanilang mata tas marahas na tumango-tango.

“Really? Yesh!” Sabay nilang sagot at tumalon-talon pa, hinawakan ko sila maigi para hindi sila mahulog sa hagdan.

“Butsh momma donsh hav work?” Tumigil sa kakatalon si Dedra.

“Wala. Day off ko bukas kaya walang problema.” Sumagi sa isipan ko na ba’t di kaya aalis na lang kami dito tas lumipat na lang sa malayong lugar at exclusive na subdivision kami titira? Tama. Aalis kami dito. Pero mamaya ko na problemahin iyon.

“Momma momma! Flowers!” tumakbo si Devon doon sa mesa kung saan ko nilagay ang bouquet. “I love flowers! Itch saym in my dream!”

“Wow! Talaga?”

“Uh-huh! Daddy always holding it! He shaid bigay niya ito shayo.” Huh? Daddy? Pano nasabi niya iyan? Naging maingat ako na hindi banggitin ang ama nila at kung sino siya at etcetera. Kinarga ko muna si Dedra bago lumapit sa kanya.

“Imposible ata `yang sinabi mo, Devon. Baka panaginip lang yun.”

 “Really?” Hindi parin naniniwala si Devon sa akin.

“Momma’s right! Panaginip lang iyon!”

Nakabagabag yung sinabi niya, nagpapakita ba ang lalaking yun sa kanya? Pero ba’t ngayon lang? Ah, baka panaginip lang yun. Wala akong dapat ikabahala.

~*~*~*~

Kinabukasan ay pumunta nga kami sa isang amusement park, dahil sa sobrang excited ay tumakbo sila palapit sa carousel, tumatalon sila habang humahagikgik.

“Momma lookie! Horshie!”

“Want to ride it! Yeah!”

“Okay! Pero mag-ingat kayo, ha?”

“Okay po!”

Nag-wave pa ako ng kamay habang nakatingin sa kanila habang nakasakay sa carousel. Mukhang enjoy na enjoy sila, mabuti na iyon lalo na kay Devon para makalimutan niya sa isipan ang nagpakilala sa kanya na daddy daw.

Habang tinatanaw ang kambal ay biglang nanayo ang buhok sa batok ko nang biglang naramdaman ko na may presensiya sa likod ko. Hindi ko sana lilingonin iyon pero may nagsalita sa likod ko. “Napaka-adorable nila tingnan habang nakasakay sa carousel, hindi ba Ms. Blackshire?” Boses ng babae iyon nang nilingon ko ay nakita ko ang isang babae na tila isang barbie dahil sa ganda niya. She was wearing a sports bra, white skinny jeans at jacket, mahaba din ang takong na suot niya.

“Sino ka na naman?” Ano ba ang nangyayari dito? Kahapon ay ang lalaki na naka-black suit tas ito na naman?

“Solenna. Personal kitang pinuntahan dito para kunin sa`yo ang anak mo.”

“Let me guess, kasamahan mo si Tyler?”

“Oo, he’s my partner.”

Parang gustong pumutok ng ugat ko sa sintido dahil sa narinig. Bakit ba napaka-persistent nila? Ba’t hindi nila kami lubayan? Isa lang yun simple kong hiling. Gusto ko makasama ang anak ko. Sila ang kaliayahan ko! Kahit yun lang ang ipagkait nila?!

Gusto ko ng maiyak sa mga nangyayari.

 “Hindi ba sinabi niya sa`yo na hindi ako pumayag na kunin niyo sa akin ang anak ko?”

“Oh I heard of it pero ako yung tipo ng tao na tinatapos talaga ang mission ko.”

“I’ll sue you.”

“Go ahead. We’re not afraid.”

Naglabanan kami ng tingin pero agad na naputol iyon ng biglang nanguyapit sina Dedra at Devon. Shoot. Hindi ko namalayan na tapos na pala ang ride nila. “Momma, san tayow punta?”

“You’re coming with me, kids.”

“Ha?”

“Huwag kayong makinig sa kanya, tara na iwan na natin iyan.”

“Okay!”

Akmang aalis kami pero sa hindi ko malaman ay nanigas ang buong katawan ko. “Momma?” They said in unison.

“Para sa ikabubuti rin nila ito, Ms. Blackshire. We will take good care of them.” Lumapit si Solenn sa anak ko at nginitian. “Gusto niyo bang sumama sa akin?”

“Huwag kayong makinig sa kaniya!” Pilit na ginalaw ko yung katawan ko.

“Dedra wont leyv momma”

“Mesh toow”

“Now now. Be a good girl. Gusto ni Mommy din yun, di ba?” Bumaling sa akin si Solenn, may kung ano na nagdikta sa isipan ko. Imbes na sabihin ko na hindi ay kabaliktaran ang nangyari.

“Oo, makinig kayo sa akin, nak. Sumama kayo ni Tita Solenn ninyo, doon muna kayo pansamantala na titira sa kanya. Okay lang ba sa inyo iyon? Meron pa kasing aasikasuhin ni mommy na importante at para sa ikabubuti din niyo iyon.”

“But…but—“

“—you shaid we shouldnch lishen to hersh.” Humikbi silang dalawa, niyakap ang binti ko na mahigpit.

Gusto ko sabunutan si Solenn pero `di ko magawa! Damn her! Once na makawala ako sa majika niya ay papatayin ko talaga siya! She can’t take them awar from me! No!

“Nagbibiro lang ako dito, pero sige na sumama na kayo sa kanya. Kapag natapos na ako sa problemang ito ay babalikan ko kayo, I promise.” Hindi ko iyan boses! Hindi sa akin iyan! Huwag!

“No! No!”

“No! Wag po! Ayoko sumama!”

Kitang-kita ko tinaas ni Solenn ang kamay, nagliwanag ang kamay niya at kinumpas sa harap ng dalawa. Naiiyak na ako! kukunin nila ang anak ko!

Isang iglap ay nawalan ng malay ang dalawa, kinarga niya yun na walang kahirap-hirap.

“I’m taking them.” Ngumiti siya sa akin pero tanging gusto ko sa ngiti na iyan ay suntokin! Sa pagtalikod niya ay doon na ako nakagalaw.  Sinundan ko siya, tumigil lang siya nung nasa parte na kami sa lugar na walang tao.

“No! Huwag mo silang kunin sa akin!”  Tears stream down through my cheeks. Lumalambot iyong binti ko kaya di ko mapigilan na mapaluhod, patuloy lang sa pag-iyak.

“I’m sorry pero ito ang makakabuti sa inyong lahat.”

“Please! Gagawin ko lahat para huwag niyo lang kunin sila! Please! Please!” pagmamakaawa ko pero mistulang bingi siya. Naglakad siya, tumungo sa malaking puno, hinaplos lan niya yung matayog na puno at biglang naging pinto yun.

Tumayo ako at sinugod siya para pigilan na umalis pero kagaya ng ginawa niya dati ay nanigas na naman ako.

“No!” Kitang-kita ng mata ko ang pagpasok niya habang karga ang dalawa. Para akong mababaliw! Nang tuluyan na mawala sila sa paningin ko at pati na yung lagusan ay umiyak ako ng iyak. Pinipiga ang puso ko. Dapat ay namamasiyal kamin tatlo pero sa isang iglap ay naglaho sila na parang bula!

“Give them back!”

>>> CHAPTER 4 HERE