Dear Pusong Bato Series 1 : Bubbly Heart (Chloe) - Chapter 13

CHAPTER 13

( CHLOE’s POV )

“Baka matunaw ‘yang tinitingnan mo.” Napalingon ako sa katabi kong si Ren nang bulungan niya ko.

“Ang gwapo niya kasi, best.” bulong ko sa kaniya. “Nakita mo ba?”

She rolled her eyes. “Kitang-kita ko.” She paused. “You know what? I still couldn’t believe na dumating talaga siya at suot pa niya ang costume niya.” bulong niya. “Si Lei ba talaga ‘yan? Baka naman may kambal siya.”

“He’s Lei, best.” Ibinalik ko uli ang tingin kay Lei na seryoso ang mukha. Katabi niya si Tim na natatawa. Tinutukso kasi ni Tim si Lei. Si Kendra naman na napapagitnaan namin ni Lei sa upuan, tanong ng tanong kay Lei ng kung anu-ano. Yung mga tanong pa naman niya, tungkol sa mga costume ng mga taong nandito sa hall. Malay ba ni Lei sa mga ‘yon. Tuloy, ang mga sumasagot ng tanong niya, puro si Tim.

Isa pa ‘tong si Tim, sinabihan ko ng ibutones yung polo niya dahil may bata kaming kasama sa table. Half opened kasi ‘yon. Ayaw sumunod ng mokong. Kinikindatan niya lang ako. Grabe. Parang mas malala pa siya sa character na napili niya na si Usui Takumi ng Kaichou-wa Maid Sama.

Bigla siyang tumayo. “Sasali ako dyan!” Humakbang siya palapit sa kabilang table. Hinila niya ang nananahimik na si Jhom. Jhom was dressed as Misaki, ang love interest ni Usui. Kanina ko lang rin nalaman na close pala silang dalawa. Ibang closeness, eh. Para silang aso’t pusa.

Ano bang next game? Nilingon ko ang space sa gitna ng hall. Ah, paper dance.

“Join din kayong mag-asawa, Chloe.”

“Hah? Pero, Tim…” Bigla akong napaisip. Oo nga. Bakit hindi? Para naman hindi sabihin ng mga empleyado ni Lei na KJ siya. Tiningnan ko si Lei. Umiling siya.

“Sige na po, Kuya Lei! Sali din kayo ni Ate Chloe!”

Pinisil ko ang pisngi ng kapatid ko. Ang galing-galing mo talaga, baby!

Tumayo na ako at hinawakan ang kamay ni Lei. Nung una, ramdam kong ayaw niyang magpahila. But when Tita Josephine announced na sasali kaming dalawa, napailing na lang siya at tumayo.

“Yung pakpak mo.” reklamo niya nang matamaan siya ng pakpak ko.

“Sorry.”

Tiningnan niya ang likuran ko. “Are you an angel or a butterfly?”

Napahagikhik ako. “I am Neo-Queen Serenity.”

“Sino naman ‘yon?”

“Hindi ka naman nakikinig sa sinasabi namin ni Tim kanina, eh. Si Neo-Queen Serenity ang future form ni Sailor Moon na asawa—”

“Chloe! Ano pang tinatayo ninyo dyan? Magsisimula na tayo!” malakas na sabi ni Tim.

“Grabe talaga ‘yang kaibigan mo noh? Makasigaw, wagas.” Lumapit ako sa isang dyaryo. “You know this game, Lei?” Nakatingin lang kasi siya dyaryo. “Paper dance ‘to which means we have to dance. And when the music stopped, tatapak tayo sa dyaryo na hindi lalabas ang mga paa natin. Ipo-fold yung dyaryo hanggang sa lumiit na lang. Matira, matibay.”

“I know. Hindi naman ako pinanganak kahapon para hindi malaman ‘yon.”

Eh, bakit pinatapos pa niya akong magpaliwanag kung alam naman pala niya?

Teka lang! May napansin ako, ah! Bakit ganito kaming dalawa ngayon? Bumalik na naman kami sa dati kung mag-usap na parang hindi kami nagkasagutan kanina? Mas malala pa yung sagutan namin kanina pero bakit…

Bakit pinapansin niya ko? Hindi ba siya galit sakin? At ang gustong-gusto kong itanong, bakit siya pumunta dito kahit pinag-awayan pa namin ‘yon kanina?

“Chloe. The music already stopped.”

“Hah?” Nakatapak na siya sa dyaryo. Mabilis akong tumapak do’n. Muntik pa kong madapa dahil sa laylayan ng damit ko. Buti na lang at naalalayan ako ni Lei. “Thank you.” Tumikhim ako. “Lei. Tungkol sa nangyari kanina.”

“I don’t want to talk about it, Chloe.” Lumayo siya sakin. The music played again. I folded the newspaper into half.

Bakit ayaw niyang pag-usapan?

“Mr. and Mrs. Constantine, madaya kayong dalawa. Paper dance ‘to kaya magsayaw kayo.”

Napalingon ako kay Tita Josephine na nasa stage. Nag-thumbs-up siya. Sayaw pala, hah. Edi nagsayaw ako. Yung parang nasa disco lang ang peg. Samantalang yung partner ko, nakatayo lang talaga.

And when the music stopped, nagmadali pa kong tumapak sa dyaryo. Samantalang si Lei, parang naglalakad lang. Kasya pa yung dalawang mga paa namin, kaya lang magkadikit na kami. Napahawak pa nga ko sa braso niya.

“Lei, galit ka ba sakin?”

“Ano naman kung galit ako sa’yo?”

“Kasi ayokong magalit ka sakin.”

“Ayoko nang pag-usapan ‘yon.”

Lumayo siya sakin because the music started again. I folded the newspaper. Maliit na ‘yon. Kailangan na naming tumingkayad para magkasya ang mga paa namin. Kaya ang ginawa ko, hinubad ko na ang sandals ko. Gano’n din naman ang ginawa ng ibang girls na kasali sa game. Pati laylayan ng damit ko, inipon at tinali ko. Baka mamaya, madapa pa ko at mangudngod kay Lei. Waah! Este, sa sahig pala! Ano ba kasi yung iniisip ko?

I danced. He didn’t. The music stopped.

Naunang tumapak si Lei sa dyaryo. Ang totoo niyan, pinauna ko talaga siya. Hindi siya tumingkayad! Sakto yung dalawang paa niya sa dyaryo. Wala akong pwedeng tapakan kundi ang sapatos siya which I did. And I have no choice but to hold on to him. Humawak ako sa dalawang braso niya. Hindi katulad kanina na magkadikit lang kami, ngayon magkadikit na magkadikit na talaga kami.

Napalunok tuloy ako. Kasabay nang pagkabog ng dibdib ko. Bigla akong bumitaw ako sa kaniya kaya parang na-out of balance ako. Pero hindi ‘yon nangyari dahil naramdaman ko ang kamay niya sa beywang ko. Para kong may naramdaman na kung ano.

Pinikit ko ang mga mata ko. Ano ba ‘tong nangyayari sakin?

“This costume makes it hard for the game.” I heard him said that pero hindi ko siya tiningnan. Ang tiningnan ko yung mga na-out.

“Para may thrill at mas masaya.” Just like what happened earlier sa larong Trip to Jerusalem. Tawa kami ng tawa kasi sumali yung naka-costume as megatron. Siya ang unang na-out kasi hindi siya nakaupo. Hindi siya nakaupo hindi dahil naunahan siya. Siya ang unang natapat sa walang nakaupo pero hindi siya nakaupo dahil hindi talaga siya makakaupo dahil sa costume niya.

Pero ang nakakatuwa talaga sa lahat, kinausap ako ni Lei! Ibig bang sabihin, hindi siya galit sakin?

The music started again. I was about to fold the newspaper, pero naunahan na ko ni Lei na gawin ‘yon. Napangiti ako dahil sa ginawa niya.

I danced again. And he didn’t. The music stopped. Nagkatinginan kami.

“Ganito ang gawin—” Hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahil bigla na lang niya akong binuhat. Napakapit ako sa leeg niya. Napatingin ako sa kaniya. Deretso lang siyang nakatingin. Parang wala lang sa kaniya na isang paa lang niya ang nakatapak sa dyaryo. At ang...

Ang lapit-lapit ng mukha niya sakin. At naramdaman ko na naman ang pagkabog ng dibdib ko.

Heart naman, ano bang nangyayari sa’yo? Pwede bang chill ka lang dyan?

Kung anim kaming pares kanina, tatlo na lang kaming natira. Sina Tim at yung dalawang empleyado.

“Magpatalo ka na, Lei. Ibalato mo na sakin ‘to.”

Tiningnan lang ni Lei si Tim.

“Grabe ka talaga. Kahit sa mga ganito, napaka-competitive mo pa rin.” Tiningnan ni Tim si Jhom. “Magpagaan ka nga.”

“Hindi ako mataba!”

“Wala akong sinabing mataba ka.”

And when we started the game again, sina Tim ang na-out dahil nagtatalo silang dalawa habang buhat ni Tim si Jhom.

Gusto ko na ding magpa-out. Hindi dahil ayoko ng premyo, para kasi akong aatakihin ako anumang oras sa bilis ng tibok ng puso ko sa tuwing nagkakalapit kami ni Lei ng gano’n katulad kanina.

Tinanggal ng kalaban naming lalaki ang sapin niya sa paa. He was dressed as Naruto. Tapos yung partner niya was dressed as Sakura. Mukhang mag-boyfriend-girlfriend sila.

Narinig kong naghiyawan ang mga tao.

“Oh! Mukhang palaban ang presidente natin, ah!” Si Tita Josephine ang nagsalita. Napatingin tuloy ako kay Lei. Nagulat ako dahil tinatanggal niya ang sapatos niya!

“Lei, seryoso ka?”

Tiningnan lang niya ako. Seryoso nga siya! Totoo talaga yung sinabi ni Tim na napaka-competitive niya!

“Kailangang sumayaw, okay?” Tita Josephine said.

Nagulat na naman ako for the second time around dahil si Lei! Waah! Hindi siya sumayaw pero yung ulo niya, umuugoy na parang sinasabayan yung music!

Seryoso? Si Lei ba talaga ‘to? Baka may kambal talaga siya katulad ng sinabi ni Ren kanina. O baka naman alien ‘to at na-abduct si Lei? Feeling ko, pumuputi yung uwak ngayon dahil sa mga nakikita ko. Feeling ko, nananaginip lang ako. Parang gusto kong tanggalin yung mask niya para makita ko kung siya talaga si Lei. Parang—

Bigla niya kong binuhat. And just what like happened earlier, napakapit ako sa leeg niya. And just like what happened earlier, naramdaman ko na naman…

“Si Lei ka ba talaga?” Inangat ko ang kamay ko para tanggalin ang mask niya.

“Don’t move, Chloe.”

But still, I moved. Tinanggal ko ang mask niya. Napatingin tuloy siya sakin. “Si Lei ka nga.” Then I smiled.

And we’re out.

Na-out of balance kasi si Lei.

Lumapit siya sa dalawang nanalo at tinapik sa balikat ang lalaki. Nagpalakpakan ang mga tao. Napangiti naman ako. Kinuha niya ang sapatos niya. Hindi lang sapatos niya, pati sandals ko! Tiningnan niya ako. Hindi na niya kailangang magsalita para malaman ko ang gusto niyang iparating. Lumapit ako sa kaniya. At sabay kaming bumalik sa table namin.

“Thank you, Lei.”

“For what?”

“For all of this.”

At kung ano man ang dahilan niya kung bakit pumunta siya dito sa party, hindi ko na tatanungin. Ang mahalaga, nandito siya. Kasama ko.

At hindi na siya galit sakin kasi kinakausap niya ko ngayon.

Okay na uli kami na parang walang nangyari.

Ang saya ko, alam ninyo ba ‘yon?

I am really happy.

= = =

“Aaah! Ang gwapo-gwapo talaga ni Calix!”

“At ang ganda pa ng boses niya! He’s so handsome talaga! Lahat sila, gwapo! Super-duper gwapo!”

“Paano naging gwapo ‘yan? Nakamaskara nga diba? Nakikita ninyo ba ang mukha ng mga ‘yan?”

“Inggit ka lang!”

Napangiti na lang ako habang pasulyap-sulyap kina Ren, Jhom at Tim. And yes, dito na pumwesto si Jhom sa table namin. Ayaw niya nung una kasi nga makakasama niya sa table si Lei. Pinilit lang namin siya ni Ren. Ngayon lang kasi sila nagkita yung dalawa kaya chikahan to the max sila.

Sino yung tinitilian ng dalawa kong kaibigan? Ang Dark Mask. Tumutugtog na kasi sila ngayon. Naka-costume din sila. You know what their costumes are? From the movie, The Three Musketeers. Yung lang, apat silang kabalyero ngayon.

At dahil sikat sila, nagkagulo pa kanina—ang mga babae. Tumayo si Lei no’n at nilapitan ang manager ng Dark Mask. Kinausap niya saglit at umakyat na siya ng stage. Akala ko talaga magagalit siya, pero sinabi lang niya na kung hindi magkakagulo ang mga babae, may autograph silang matatanggap mula sa mga member ng Dark Mask. Hindi lang autograph, pwede pa silang makapagpa-picture with the members!

Tuwang-tuwa talaga ko nang marinig ko ‘yon! Hindi dahil may chance akong makapagpicture sa kanila—magagawa ko naman yun dahil gagamitin ko ang connection ko bilang asawa ni Lei. Wahaha! Natuwa ko dahil naisip niya ang bagay na ‘yon!

Hindi kasi katulad ng ibang banda, hindi masyadong lumalapit ang mga members ng Dark Mask sa mga fans nila. Nangyari ‘yon simula nang tangkain ng isang fan na tanggalin ang mask ng member ng banda na si Cassius.

 

Sa totoo lang, kanina ko pa gustong tumili dito sa pwesto ko habang pinapakinggan sila. Kaya lang, hindi ko magawa kasi kasama ko si Lei. Iniisip ko rin yung sasabihin ng mga tao kapag nakisama rin ako sa tilian nila. Kapag naumpisahan ko na kasing tumili, hindi ko na mapipigilan ang sarili ko at tuloy-tuloy na.

I leaned over Ren. “Best, gusto kong tumili!” bulong ko sa kaniya.

Tinawanan niya ko. “Kanina ka pa nagpipigil noh?”

Sunod-sunod akong tumango. Alam ninyo yung pakiramdam ko? Yung nakikita kong live na tumutugtog ang bandang gustong-gusto ko tapos hindi ko mailabas ang tuwang nararamdaman ko.

Hindi ko na talaga kaya. Inusog ko ang plato kong may pagkain. Tinakpan ko ang bibig ko at yumuko sa mesa. Sabay…

Tili na parang naipit ang boses sa lalamunan ko. Yung tipong alam kong ako lang ang makakarinig. Isang minuto ata ang lumipas nang iangat ko ang ulo ko para lang malaman na nakatingin sakin ang mga kasama ko sa table. Pati si Kendra!

Narinig nila? Sila lang ba ang nakarinig? Nilingon ko ang mga katabi naming table. Nakahinga ako nang maluwag dahil busy sila sa pagkain nila.

“Ate Chloe, bakit ka po tumitili?”

“Wala ‘yon, baby. Nagpa-praktis lang para sa... basta. Sige na, ubusin mo na ‘yang food mo.” Yun nga ang ginawa niya. Sina Ren at Jhom naman, dahil alam na nila ang ugali kong ‘yon, parang walang nangyaring ibinalik uli ang tingin sa Dark Mask. Si Tim naman, nagkibit-balikat lang. At si Lei? Asual, ang weird ng tingin niya sakin.

I just smiled at him at hindi na nagpaliwanag.

“Ate Chloe, gusto ko pa ng chicken.”

“Bakit hindi ikaw ang kumuha, baby?”

“Po?”

“Joke lang.” sabay pisil sa pisngi niya. Tumayo ako at lumapit sa buffet table. Napalingon ako sa stage kung nasa’n ang Dark Mask nang magsalita si Calix, ang vocalist ng banda. Nagpaalam siyang mag-be-break na muna sila. Nagtilian na naman ang mga babae. Pagbalik ko sa table namin, wala na do’n sina Ren at Jhom.

“Nasa’n na yung dalawa?” tanong ko kay Tim.

“Sinundan yung Mask. As if naman na makakalapit sila sa dami ng bodyguard no’n.”

“Dark Mask ‘yon, Tim.”

“Kahit ano pang Mask ‘yan.” Ngumiti siya. Pero hindi sakin dahil nakatingin siya sa likuran ko. Nag-excuse siya. Paglingon ko, babae na ang kausap niya. Chickboy talaga.

“Ate Chloe.”

“Bakit, baby?”

“You shouldn’t call her baby.”

Napatingin ako kay Lei. “What?”

“She’s what? Four years old? Five years old? Hindi mo na siya dapat tinatawag na baby.”

“Five years old na siya. Nasanay na kaming ‘yon ang tawag sa kaniya.”

“At makakalakihan niya rin ang pagtawag ninyo ng baby sa kaniya.”

“Ano namang masama do’n? Besides, kahit dalaga na siya, siya pa rin ang nag-iisang baby natin.”

Natigilan siya. “Natin?”

“Yap. Natin.” Teka. Para namang lumalabas na anak namin si Kendra. “I mean baby ng pamilya natin.”

“Pamilya natin?”

I smiled. “Oo. Pamilya natin. Simula nang maging asawa kita, you’re already a part of our family, Lei.”

Tinutok niya ang mga mata niya sa plato niya. “Have you already forgot na kapag dalaga na siya, hindi mo na ko asawa. Hindi na rin ako parte ng pamilyang sinasabi mo.” Nilingon niya ko. “Three months lang tayo magsasama. At malapit nang matapos ang isang buwan sating dalawa, Chloe.”

Hindi ko alam pero…

Bakit parang nakaramdam ng kirot ang puso ko? Anong mero’n sa sinabi niya at nakaramdam ako ng ganito? Lagi namang nasa isip ko na maghihiwalay din kaming dalawa. Pero bakit ngayon?

“Ate Chloe.”

Napakurap ako at napalingon kay Kendra. “Yes, baby?”

“Naiihi po ako.”

Inalalayan ko siyang bumaba ng table. “Samahan ko lang sa restroom si Kendra, Lei.” Hindi siya sumagot. Umalis na kami ni Kendra. Nilingon ko pa si Lei na nakita kong nakatingin din samin. Naramdaman kong hinila ako ni Kendra. Iniwas ko na ang tingin kay Lei bago pa maihi si Kendra sa short niya.

Walang tao pagdating ko sa loob ng restroom. Nasa loob na ng isang cubicle si Kendra ng bigla na lang may pumasok ng restroom. Isang babaeng umuulan ng red from head to toe. Ano kayang character niya? Humarap siya sakin. Bahagya pa kong nagulat nang makilala ko siya.

Ano kayang ginagawa niya dito? Nagtanong pa ko. Malamang si Lei ang pakay niya. Pero paano siya nakapasok? Sa itsura niya kasi kanina, parang nag-gate crash lang siya dito sa party.

Kumunot ang noo niya. Mukhang hindi niya agad ako nakilala dahil lumapit pa siya sakin. Tiningnan niya ko mula ulo hanggang paa.

“I know you.” Humalukipkip siya. Tinaasan niya ko ng kilay. “You, bitch.”

Ang sakit lang sa pandinig. “Chloe ang pangalan ko.”

“The hell I care!” maarteng sabi niya.

Napalingon ako sa cubicle ni Kendra. Baka kung ano pa ang bad words na masabi ni Leoni at marinig ng kapatid ko. Sakto namang lumabas si Kendra.

“Wash ka muna ng hands, baby.” Binuhat ko siya para maabot niya ang sink. Pero nagulat na lang ako nang bigla na lang akong itulak ni Leoni! At dahil mabigat si Kendra, muntik na kong matumba! Tumama lang yung likod ko sa gilid ng sink. No! Hindi ‘lang’ ‘yon! Ang sakit kaya!

“Don’t turn your back at me, bitch.”

“Hey!” Binaba ko agad si Kendra at tinakpan ang tenga niya. “Pwede ba, mag-usap tayo ng maayos? At wag sa harap ng bata.”

“Maayos? Hah! Bakit ako makikipag-usap ng maayos sa malanding katulad mo?”

“Stop it.” mahinahong sabi ko. Niyuko ko si Kendra. “Baby, alam mo naman yung way pabalik diba?”

“Opo.”

“Mauna ka ng lumabas. Susunod agad ako.”

“Bakit po?”

“May pag-uusapan lang kami. Sige na. Balik ka na sa table natin.”

Tiningnan muna ni Kendra si Leoni bago siya tumakbo palabas ng restroom. Saka ko lang hinarap si Leoni.

“Wala kang karapatang sabihan ako ng gano’n sa harap ng—”

“Anak mo ba ‘yon?”

Kumunot ang noo ko. Napagkamalan pa niyang anak ko si Kendra.

“So, anak mo nga siya?! Ang kapal ng mukha mo! Anak mo ba siya sa ibang lalaki?! Ang landi mo talaga! Pinaako mo pa kay Lei ang anak mo! Mang-aagaw ka na nga, napakalandi mo pa!”

Unlike the last time we saw each other at sinagot-sagot ko siya nang may halong biro, this time it’s different.

Hindi ako palaaway. Marunong akong makisama kahit pa masama ang ugali ng isang tao. Pero kapag ganitong tao ang makakaharap ko at pinagsasalitaan ako nang masasama na parang kilalang-kilala na niya ko, hindi ako papayag ng gano’n!

Gusto niya si Lei. Fine. Pero mali ‘tong ginagawa niya na parang pag-aari niya si Lei kung makaangkin siya.

“Sino ka ba sa buhay ni Lei, Leoni?”

Mukhang hindi niya napaghandaan ang sagot ko dahil halatang nagulat siya. “I am his…”

“His what? Are you his girlfriend or even his wife para mag-react ka ng ganyan? Malamang hindi, kasi ako ang ASAWA niya. Mukha namang may pinag-aralan ka, naintindihan mo naman siguro yung sinabi ko sa’yo the last time, right? Asawa ko na si Lei kaya tigilan mo na siya.”

Mukhang mas lalo pa siyang nainis sa sinabi ko. “You have no right to tell me na tigilan ko siya! You’re just nothing compared to me, bitch!”

Ang sakit na talaga sa tenga, hah! Ang sakit na! “May karapatan ako dahil asawa ko siya! If I’m not nothing compared to you, then why did he marry me?”

“Dahil nilandi mo siya! Ginamit mo yung katawan mo para makuha siya! Tapos ngayon, pinapaako mo yung anak mo sa kaniya! Siguradong pera lang ni Lei ang habol mo sa kaniya!”

Pinikit ko nang mariin ang mga mata ko. Huminga ako nang malalim. Chilax ka lang, Chloe. Hindi naman totoo yung mga sinabi niya kaya wag kang magpaaapekto.

But this is the first time na may nakaaway ako! At ganito pa kasama ang lumalabas sa bibig! Bakit ba may ganitong babae sa mundo? Ang sarap nilang… ang sarap nilang ipakain sa pirana!

Kinuyom ko ang kamao ko. “Alam mo, paulit-ulit na lang tayo sa usapan natin. Hindi ako naka-register ng unli ngayon kaya ayoko nang makipagtalo sa’yo ng paulit-ulit. Sayang lang kasi yung mga sasabihin ko.” Tinalikuran ko na siya. Ayaw niya nang maayos na usapan, pwes bahala siya.

“Gold digger bitch!”

Yung pagharap ko sa kaniya dahil nagpanting na ang tenga ko sa huling sinabi niya, sinalubong niya ko ng sampal.

“Magsasawa din siya sa’yo! Maghihiwalay din kayo! Tandaan mo ‘yan!”

Akmang sasampalin na naman niya ko ng…

“Leoni! Stop it!”

Ang boses na ‘yon.

= = =

>>>Chapter 14 HERE