Dear Pusong Bato Series 1 : Bubbly Heart (Chloe) - Chapter 2

CHAPTER 2

( LEI’s POV )

Nasa harap ako ng isang bahay. Mukhang may kasiyahang nagaganap sa loob. Pero hindi ‘yon ang ipinunta ko dito.

Bumalik sa alaala ko ang pag-uusap namin ng attorney ni lolo kagabi.

- F L A S H B A C K -

“What?!” Halos magpantay ang kilay ko nang basahin sakin ni Attorney Crus, ang attorney ni lolo, ang clause sa last will and testament ni lolo.

“You heard it, right, Lei. Mapapasaiyo ang buong shares ng lolo mo sa kumpanya kapag pinakasalan mo ang babaeng sinasabi niya. And that is the day when you reached your twenty five.”

“And that is tomorrow, attorney.” I gritted my teeth.

Three years ago nang mawala si lolo, sinabi sakin ng attorney niya na makukuha ang mana ko at ang buong shares niya para mapasaakin ng tuluyan ang kumpanya when I reached my twenty five. Yun eh, kung hindi ako mag-aasawa. Dahil kung magpapakasal ako before I reached my twenty five years, mapupunta ang kumpanya kay Flynn.

Wala naman sa bokabularyo ko ang salitang kasal kaya hindi ako nahirapang sundin ang nakasaad sa clause na ‘yon. Pero ngayon mero’n na namang panibago?! Tang— Ang sarap magmura! Bakit sa lalaking ‘yon pa ibibigay ni lolo ang lahat ng shares niya?! Ni hindi siya isang Constantine!

Sigurado ng makukuha ko ang mana ko once na mag-twenty five ako tomorrow. Pero hindi ko magagamit ‘yon para bilhin ang mga shares ng iba pang stockholders. A malabong ipagbili nila sakin ‘yon. Mas gusto pa nila ang Flynn ‘yon na pumalit sa pwestong naiwan ni lolo!

Hindi ko alam kung anong nangyari sa kanila. Pero nang mamatay si lolo, they’ve changed. Tumutol pa nga sila nang ako ang maging acting President nang mawala si lolo. And valid lang ‘yon ayon kay lolo for three years dahil sa susunod na stock holders meeting, malalaman na kung sino ang permanenteng mamamahala ng kumpanya.

I didn’t even had a doubt na hindi mapapasaakin ang kumpanya dahil sa iniwan na last will ni lolo. Pero may ang clause na hinihingi niya! Ako? Magpapakasal? Damn!

I gritted my teeth.

I only have five percent of shares in the company. Fifteen percent kay Attorney Cruz na isa rin sa mga stock holders. Forty percent ang kay lolo. And the remaining forty percent ay do’n sa tatlo pang stock holders.

I know I can count on Attorney Cruz. I would get his vote. But that would make our shares in total of twenty percent. Talo pa rin ako sa forty percent ng ibang stock holders. And I knew na ang iboboto nila ay ang lalaking ‘yon. Bwisit!

Sa totoo lang, it should depends on the count of vote, not on the percentage of shares ng mga bumoto. Pero ewan ko kay lolo kung anong gusto niyang mangyari at dinepende niya sa percentage ng shares ang botohan sa kung sino ang magiging presidente ng kumpanya.

That’s why I need my grandfather’s forty percent of shares.

Yun ang kailangan ko para manalo ako sa next stock holder’s meeting na gaganapin next month.

“Alam ba ng babaeng ‘yon ang kasunduan sa pagitan ni lolo at ng kaibigan niya?”

“Yes, Lei. Bago pa mawala ang lolo mo, nasabi na niya saking pumayag na ang apo ng kaibigan niyang nagngangalang Jose Sanchez.”

Ano naman kayang makukuha ng babaeng ‘yon? Siguradong binayaran siya ni lolo para pumayag agad sa kasunduang ‘yon. Sino bang matinong babaeng papayag na magpakasal sa taong hindi naman niya kilala? It’s twentienth century for God’s sake! Hindi na uso ang arrange marriage na ‘yan!

“It now depends on you, Lei. Kung gusto mong mapunta ang kumpanya ng lolo mo kay Flynn, don’t marry the woman.”

“No.” madiing sabi ko. “I worked for this position. Hindi ako papayag na mawala na lang ‘to na parang bula at mapunta sa lalaking ‘yon. Kung kailangan kong pakasalan ang babaeng ‘yan, so be it.”

I gritted my teeth. How clever you are, lolo. Napaka-manipulator mo talaga. Talagang gusto mo akong pahirapan kahit wala ka na. Pwes. Pahihirapan ko ang babaeng nauto mo para pakasalan ako.

- E N D  O F  F L A S H B A C K -

That was the reason why I’m here.

Para pakasalan ang babaeng ipinagkasundo sakin ni lolo.

Today is my twenty fifth birthday. Kung hindi ko pakakasalan ang babaeng ‘yon, sa pansitan na ko pupulitin kinabukasan.

Kinuyom ko ang kamao ko. Nilingon ko ang judge na kasama ko. “Let’s go.” Humakbang na ko papasok ng nakabukas na gate.

May humarang sakin ni guard. “Sir, invited po ba kayo?”

“No.”

“Eh, sir—”

“Ako ang pakakasalan ng apo ni Mr. Jose Sanchez. May reklamo ka pa?”

“Po?”

Hindi ko na hinintay ang iba pang sasabihin niya. Every minute counts. Ilang oras na lang ang natitira.

Nakarating ako sa malawak na hardin ng bahay kung sa’n nagaganap ang kasiyahan. May swimming pool sa gilid. Hindi gano’n karami ang mga taong nakikita ko. Halos mga nakatayo sila. May nakita akong babaeng nasa gitna. Nakapiring ang mga mata niya at parang lasing na pagewang-gewang na parang may hinahanap.

“Nasa’n na ba yung gift ko?!” malakas niyang tanong.

“Nasa likuran mo.”

“Saan?!”

Napailing ako nang madapa ang babae. Tumawa lang siya at bale-walang tumayo.

Hindi ito ang oras para tumunganga ako. Gumilid ako sa may pool habang nagpapalinga-linga. Bwisit! Bakit ba kasi hindi ko inalam ang mukha ng kaibigan ni lolo? Pangalan lang ang alam ko.

“Miss, where is Mr. Jose Sanchez?” tanong ko sa babaeng katabi ko.

Kumunot ang noo ng babae. “Si lolo?”

“He’s your grandfather?”

Tiningnan niya ko mula ulo hanggang paa. “Yes. Who are you?”

Kumunot ang noo ko. Ito ang babaeng ipapakasal sakin ni lolo? The hell! Mukha lang ‘tong college student, ah. Ano bang tumatakbo sa isip ni lolo?

“Hey, sino ka ba? Bakit mo hinahanap si lolo?”

“Ikaw ang—” Naputol ang sasabihin ko nang may humawak sa braso ko. Napalingon ako sa gilid ko. Nakahawak sakin ang babaeng nakapiring.

“Are you my gift?” tanong niya.

Kumunot ang noo ko. “What?!”

“Siya na ba ang gift ko?!” sigaw niya.

She’s drunk. Amoy alak siya.

“I’m not your gift, okay!” Tinanggal ko ang kamay niyang nakakapit sa braso ko. Pero humawak lang uli siya sa polo shirt ko. “Hey ano ba?!”

“Nahihilo na ko..” reklamo niya. Kumapit na siya sa polo shirt ko.

“Ate, hindi siya yung gift mo. Nakakahiya ka.” Lumapit yung babaeng kausap ko kanina sa babaeng nakakapit sakin. Tinanggal niya ang piring ng babaeng tinawag niyang ate. “See? Mukha ba siyang teddy bear na malaki?”

Magkapatid sila? Hindi kaya...

Kumurap-kurap ang mga mata ng babaeng tinanggalan ng piring habang nakatingin sa bandang dibdib ko. “Hindi nga. Pero mukha siyang teddy bear na macho.” Inangat niya ang mukha niya at tiningnan ako. Dahan-dahan siyang ngumiti. “Hindi lang pala macho, gwapong teddy bear pa.” Namilog ang mga mata niya. “Wow! Sinong nag-gift sakin nitong papalicious na ‘to?!” sigaw niya sa mga bisita na halos ka-edad lang niya.

“Wala!!!”

“Hah? Wala?” Nilingon uli ako ng babae. Inilapit pa niya ang mukha niya sakin. “Sayang naman. Ang gwapo mo pa naman. Kaya lang bakit parang hindi ka marunong ngumiti? Sana yung future husband ko hindi katulad mo, ayoko ng ganyan, eh. Gusto ko makulit din katulad ko. Gusto ko masayahin din katulad ko. Para happy-happy kami lagi. Para—”

Don’t tell me siya ang...

“Ate, tama na ‘yan. Hindi mo naman kilala ‘yan, eh.” Nilingon ako nung babaeng kausap ko kanina. “Sorry, kuya. Nakainom na kasi. Saka sino ka ba talaga?”

“Hindi ako nakainom, Nicky...” Kumawala sa pagkakahawak ang babaeng lasing. Kaya lang, hindi niya napansin na pool na ang kababagsakan niya sa bawat paghakbang niya paatras.

“Hey!” Hinila ko ang kamay niya. Napasubsob siya sa dibdib ko.

“Aray...”

Naiinis na binitawan ko siya. Pero nakakapit na naman siya sakin. At ang hindi ko inaasahang mangyayari ngayong gabi ay nangyari.

Sinukahan niya ko!

“Yak ka naman, Ate!”

“Best, kadiri ka!”

Kung anu-ano pa ang mga narinig ko mula sa paligid ko. Hindi ko sila pinagtuunan ng pansin dahil nakatuon ang mga mata ko sa polo shirt ko.

“Holy shit! What did you do?!”

Nag-peace sign lang ang babae habang nakangiti. May gana pa siyang ngumiti pagkatapos nang ginawa niya?! “Sorry…” Humakbang siya paatras. At humakbang pa. At humakbang nang...

“Mahuhulog ka na naman!” Nanggigigil na hinila ko ang kamay niya. Pero this time, tuluyan na siyang nahulog sa pool. At kasama ako! Dahil kumapit siya sa kamay ko.

Ang nakakainis pa do’n.

Ang babaeng hawak ko.

Ang babaeng sinukuhan ako.

Ang babaeng dinamay ako sa pagkahulog niya sa pool.

Siya ang babaeng napili ni lolo para pakasalan ko!

Of all the woman,

Ang babaeng lasenggera pa na ‘to!

= = = = = = = =

“You need to wake her up now.” impatient na sabi ko sa dalawang babaeng kasama ko sa loob ng kwarto ng babaeng ‘to na prenteng natutulog sa kama niya.

Gising pa siya nang iahon siya sa pool ng mga kasama niya kanina. Pero nang bigla dumating ang guard at tanungin ng babaeng napagtanungan ko kanina kung sino ako at isagot ng guard ang sinabi ko sa kaniya na ako ang lalaking pakakasalan ng apo ni Mr. Jose Sanchez, halos sabay-sabay na nagulat ang mga tao sa paligid ko.

Do’n na nawalan ng malay ang babae. At wala man lang kumilos para buhatin siya. Lahat sila nakatingin sakin na parang hinihintay na buhatin ko siya. Ayaw ko mang gawin, pero binuhat ko pa rin ang pahamak na babae at dinala siya sa kwarto niya.

Ang babaeng napagtanungan ko kanina na nagpakilalang Nicky kasama ng isa pang babae na ang tawag ay best sa babaeng nakahiga ngayon sa kama, ang mga nagbihis sa kaniya.

At ako, natuyuan na ng damit na may halong amoy ng suka hanggang ngayon. Pinagpapalit nila ko pero ayoko. Ang gusto ko, magising ang babaeng ‘to bago pa mawala sakin ang kumpanya.

Pinagbigyan ko na sila. Isang oras. Hinayaan kong matulog ang babae. At isang oras na lang ang natitira sakin bago maghating gabi.

“Nagpapahinga pa si Ate, Kuya. Pwede ninyo namang ituloy ang kasal ninyo bukas, eh.”

“Tama si Nicky, mister future husband ni bestfriend ko. Tingnan mo nga ang itsura ni bestfriend. Tulog na tulog. Bihira lang uminom ‘yan kaya mahina ang tolerance niyan sa alcohol.”

“No! Hindi pwedeng bukas! O sa susunod na bukas. O kahit na ilang bukas pa ‘yan. Ngayon ko siya pakakasalan. Kaya kung ayaw ninyong baliktarin ko ang kama niya magising lang siya, gisingin ninyo na siya.” madiing sabi ko.

“Na-love at first sight ka ba sa bestfriend ko kaya atat na atat kang pakasalan siya? What’s your name again, mister future husband ng bestfriend ko?”

“Anong again, Ate Ren? Hindi pa nga niya sinasabi ang name niya simula kanina.” Tiningnan ako ni Nicky. “Are you sure na ikaw ang pakakasalan ni Ate Chloe?” Kumunot ang noo niya. “Okay ka lang, Kuya? Bakit parang namumutla ka?”

“I’m okay. Call your grandfather to confirm it. I’m Lei Constantine, the grandson of his late friend.” Tumayo na ko. Sumasakit ang ulo ko sa kanilang dalawa. Hindi na din maganda ang pakiramdam ko. Literally. Masama ang pakiramdam ko.

“Hindi ko nga makontak si Lolo, eh. Lumuwas sila nila mama.”

“Then wala kayong magagawa kundi ang paniwalaan ako whether you like it or not. Hindi naman ako pumunta dito para lang magpasuka sa babaeng ‘yan, magpahulog sa pool kasama niya at mag-hintay ng isang oras para lang sa wala. Marami pa kong naiwang trabaho kaya kailangan ko nang pakasalan ang babaeng ‘yan.”

“She’s Chloe, mister future husband ng bestfriend ko. Don’t just call her ‘ang babaeng ‘yan’. She’s your wife to be, okay. So you better treat her right, okay? Or else, ipapakain ka namin kay Snow.”

“She’s right. Matakaw pa naman si Snow. Although hindi niya trip na kainin ka. Besides, hindi naman tatakbo si Ate sa kasal ninyo. Tanggap na niya ‘yon. Matagal na. Kaya kung kami sa’yo, maghintay ka na lang po.”

“Yeah right. Ayoko nang pinaghihintay ako. One hour is enough.” Humakbang na ko palapit ng kama nang dahan-dahang bumangon ang babae. Idinilat niya ang mga mata niya.

Nagtama ang mga mata namin. She smiled. “Let’s get married then my handsome macho teddy husband to be.”

“Ate!”

“Best!”

Hindi ko na pinansin ang tinawag niya sakin. Ang mahalaga, nagising na siya. “Siya na ang nagsabi. How old are you, two?“

“Eighteen.”

“Twenty three.”

”Good. Kayo ang witnesses.”

“What?!”

“Kami?!”

“Pag sinabi kong kayo, kayo. Tatawagin ko na yung judge.”

I gritted my teeth when I glanced at her. She was still smiling.

Chloe Salazar.

Sige lang.

Ngumiti ka lang.

Tinangnan natin kung makakangiti ka pa sa mga susunod na bukas.

Pinahirapan mo ko ngayong gabi.

Pwes, pahihirapan kita sa mga susunod na araw na magkasama tayo.

Tandaan mo ‘yan.

= = =

(CHLOE’s POV)

“Hmm…”

Iminulat ko ang mga mata ko. Napangiti ako.

Ang ganda naman ng panaginip ko. Nagkita na daw kami ng future husband ko. At infairness, hindi lang siya gwapo, macho pa siya panaginip ko. Wahehe!

Bumangon ako nang maramdaman kong sumakit ang ulo ko. Tiningnan ko ang wall clock. Kaya pala. Tanghali na ko nagising.

Pumasok ako ng comfort room. Kumunot ang noo ko nang makita kong may bukol ang noo ko sa salamin.

“Anong nangyari dito?”

Nagkibit-balikat na lang ako. Naghilamos ako at lumabas ng kwarto ko. Bumaba ako sa may kusina at nagtimpla ng kape.

“O, Chloe, gising ka na pala.”

“Goodmorning, Ate Kit!” Siya ang nag-iisang kasambahay namin dito sa bahay.

“Nasa verandah ang lolo mo. Pati ang mama mo. Hinihintay ka nila.”

“Si mama?” Simula kasi nang mag-asawa uli si mama, hindi na siya dito nakatira. Same subdivision din kami, pero ilang streets pa ang layo ng bahay niya samin. Kami lang ni lolo, Nicky at Ate Kit ang magkakasama dito sa bahay.

“Oo. Kanina ka pa nila hinihintay.”

“Okidoki.”

“Hindi ka man lang ba magsusuklay, Chloe?” pahabol niyang tanong.

“Ate naman, parang hindi ka na nasanay. Tayo-tayo lang naman ang nandito kaya keri lang ‘yan.”

Pumunta na ko sa verandah. Naabutan kong nagkakape sina mama at lolo.

“Goodmorning, Lo! Goodmorning, Ma!” Hindi ako umupo. Nakuntento na kong nakatayo.

“Chloe.”

“Apo.”

“O, ba’t ganyan po kayo makatingin?”

Wala namang nagsalita sa kanila. Nagkatinginan lang sila na parang tinatantya kung sino ang sasagot sa tanong ko.

Humigop ako ng kape. Naalala ko ang panaginip ko. “Alam ninyo po ba, lolo, mama? Nanaginip ako!” excited na sabi ko. “Dumating daw yung future husband ko! Ang nakakatawa pa do’n, chenglot ako, I mean nakainom ako. Tapos nasukahan ko siya. Hindi lang ‘yon. Nahulog pa siya sa pool kasama ko. Laftrip talaga!” Ang lakas ng tawa ko.

“Epic talaga yung pagkikita naming dalawa. Pero diba nga po, ang sabi nila, kabaligtaran nang mangyayari sa panaginip ang mangyayari sa totoong mundo? For sure, magiging maganda ang pagkikita naming dalawa. Pero infairness po, ah. Ang gwapo nung guy sa panaginip ko.”

“Chloe—”

“Ang nakakatuwa pa do’n, nagpakasal daw kami!” natatawang sabi ko. “Grabe talaga. Parang totoo.” Itinaas ko ang kamay ko. Kumunot ang noo ko nang makita ko ang ring finger ko. Inilapit ko ‘yon sa mukha ko. “Bakit parang iba ‘tong singsing na ‘to? Ah, no. Iba talaga siya. Nasa’n na yung singsing ko? At kanino ‘to?”

“Chloe.”

Napatingin ako kay mama. Yung mukha niya na parang natatawa and at the same time, may bahid ng lungkot ang mga mata niya.

“It’s your wedding ring, anak.”

“What?! Wedding ring?!” Nagulat ako. Literal na nagulat. Paano mangyayari ‘yon? Napalingon ako kay lolo. Nakatingin siya sa gawi ko. Pero hindi siya sakin nakatingin kundi sa likuran ko.

“Hijo, bakit bumangon ka agad? Okay na ba ang pakiramdam mo?”

Sinong kausap ni lolo?

Lumingon ako sa likuran ko para alamin kung sinong ‘hijo’ ang kausap ni lolo.

Para lang magulat.

Bakit parang namumukhaan ko siya?

Kinurap-kurap ko pa ang mga mata ko.

“Hi, wife. How’s you sleep? Nakatulog ka ba nang mahimbing at maayos?” may diing tanong ng lalaking nasa harapan ko. He was looking at me na parang ang laki ng kasalanan ko sa kaniya. Parang gusto niya nga akong tirisin, eh.

“Wife?” Itinuro ko ang sarili ko. “Ako?”

Hindi siya sumagot. Humalukipkip lang siya.

“Yes, apo. He’s Lei Constantine, your husband.”

Napalingon ako kay lolo. Nakangiti siya. And to confirm kung tama ang pagkakarinig ko, tiningnan ko si mama. At tumango siya. Dahan-dahan kong ibinalik ang tingin sa lalaking nasa harapan ko. Inangat ko ang kamay ko kung nasa’n ang ‘wedding ring’ ko.

Naalala ko ang panaginip ko.

“Oh… my… God…” Hindi ko namalayang nabitiwan ko na ang mug na hawak ko.

“Aray!!!”

Hindi ko pinansin ang lalaking nasa harap ko dahil napahawak ako sa buhok ko. “Aaaahhhh!!!!” Mabilis pa sa alas-kwatrong nagtata-takbo ako papunta sa kwarto ko.

Nasalubong ko pa si Nicky na naka-uniform na.

“O, ate. Ba’t ganyan ang itsura mo?”

“Nicky, totoo ba?” I tugged her arm. “Hindi ba ko nananaginip? Kasal na ko? May asawa na ko?” sunod-sunod kong tanong.

Napailing siya. “Sinasabi na nga ba. Wag ka na kasing iinom, ate.”

“Totoo ba, hah?”

“Ba’t parang hindi mo matanggap na kasal ka na? Oo. Kasal ka na sa masungit na lalaking ‘yon. Gwapo sana, ang sungit lang.” Tinapik niya ang balikat ko. “Sige na, ate. Papasok pa ko. Male-late na ko.”

Iniwan niya kong nakatulala sa kawalan.

“Aaaahhhh!!!!”

Mabilis akong pumasok ng kwarto ko at hinanap ang phone ko. Idi-nial ko agad ang number ni Ren. Naka-ilang ring lang nang marinig ko ang boses niya.

“Best!” patiling sabi ko.

“Kailangang tumili?” Tumikhim siya. “Goodmorning, Mrs. Lei Constantine!”

“Aaaahhhh! Totoo ‘yon! Hindi ‘yon panaginip lang!”

“Expected ko nang sasabihin mo ‘yan. Lagi ka namang ganyan kapag umiinom ka at nalasing. Akala mo lahat nang nangyayari habang chenglot ka, part ng panaginip mo.”

At hindi panaginip ang nangyari kagabi.

Parang flashback na bumalik sakin ang inaakala kong panaginip ko.

Birthday ko nang nakaraang araw. Kasama kong sinelebrate ang araw na ‘yon ang pamilya ko. Nagdinner kami sa labas.

At kahapon, nagkaro’n ako ng mini party with some of my highschool and college friends and officemates.

Solo namin ang bahay. Lumuwas ng Manila sina lolo kasama sina Kendra, mama at Tito Henry. Kumuha ng security guard si lolo if ever man na may mangyaring gulo.

Syempre, hindi mawawala ang inuman. At napainom ako kahit alam kong mababa ang tolerance ko sa alcohol. Okay lang sakin kasi nandito naman ako sa teritoryo ko at kasama ko sina Ren at Nicky.

And to make the long story short, medyo nalasing ako. Medyo lang pero para sakin grabe na ‘yon.

Piniringan ako ni Ren para hanapin ang gift kong malaking teddy bear. Ilang beses pa kong nadapa pero wafakels lang.

Hanggang sa dumating SIYA.

Ang handsome machong guy na napagkamalan kong teddy bear ko.

Sinukahan ko siya.

Sinama ko pa siyang mahulog sa pool.

At bago ako mawalan ng malay, narinig ko pa ang mga salitang ‘yon.

“Siya daw po ang lalaking pakakasalan ng apo ni Sir Jose.”

Hindi ko alam kung ilang oras akong nakatulog no’n nang maalimpungatan ako dahil sa naririnig kong mga boses.

“Then wala kayong magagawa kundi ang paniwalaan ako whether you like it or not. Hindi naman ako pumunta dito para lang magpasuka sa babaeng ‘yan, magpahulog sa pool kasama niya at mag-hintay ng isang oras para lang sa wala. Marami pa kong naiwang trabaho kaya kailangan ko nang pakasalan ang babaeng ‘yan.”

“She’s Chloe, mister future husband ng bestfriend ko. Don’t just call her ‘ang babaeng ‘yan’. She’s your wife to be, okay. So you better treat her right, okay? Or else, ipapakain ka namin kay Snow.”

“She’s right. Matakaw pa naman si Snow. Although hindi niya trip na kainin ka. Besides, hindi naman tatakbo si Ate sa kasal ninyo. Tanggap na niya ‘yon. Matagal na. Kaya kung kami sa’yo, maghintay ka na lang po.”

“Yeah right. Ayoko nang pinaghihintay ako. One hour is enough.”

Tuluyan na kong nagising no’n. Nang magtama ang mga mata namin ni handsome macho teddy husband ko, napangiti na lang ako. At dahil akala ko panaginip lang ang nangyayari, sinabi ko ang mga salitang ‘yon.

“Let’s get married then my handsome macho teddy husband to be.”

“Chloe, yuhoo? Nandyan ka pa ba o na-rape ka na ng asawa mo?”

I sighed. “Stop it, Ren.”

“Wait nga lang. Bakit parang hindi ka masaya?”

Ngumiti ako nang maasim. “Ang saya-saya ko kaya. Biruin mo, nagkita na kami ng future husband ko. Nakita niya kong lasing. Sinukahan ko siya. Nahulog kami sa pool. And worse, nakita niya ko sa hindi ko kaaya-ayang itsura ngayong umaga. Great, right? Super epic nang pagkikita namin. Epic fail!” Impit akong tumili.

“Hindi ‘yon ang pinapangarap kong pagkikita namin, best! My God! At hindi ang nangyari kagabi ang pinangarap kong kasal ko!” Binaon ko ang mukha ko sa unan at sumigaw. “Bakit, Lord? Bakit naman po gano’n? Why oh why? Lunukin na ko ng lupa! Lunukin mo mo na ko!”

Narinig kong tumawa si Ren sa kabilang linya.

“Best naman! Wag mo kong pagtawanan!”

“Kulang pa kasi ‘yang mga sinabi mo.” natatawang sabi niya.

Napaderetso ako nang pagkakaupo sa kama ko. Nanlaki ang mga mata ko nang maalala ang huling parte ng panaginip ko. I mean ang nangyari kagabi.

“Binukulan mo siya, Chloe. And because of that, he passed out.”

“Oh my God... I want to die na…”

“Saka na, best. Sayang ang honeymoon ninyo.”

“Aaaahhhh!!!!”

= = =

>>>CHAPTER 3 HERE