Don't Fall Asleep: Chapter 6

Chapter Six

Matapos ko maglinis sa mga dumi (dugo) ay lumabas muna ako sandal para bumili ng makakain. Binilhan ko lang ang killer na ito na isang pirasong sandwich, hindi parin magbabago ang isipan ko. Dadalhin ko siya sa Asylum o isusuko sa police.

“Kailan ka ba aalis?” May halong irritasyon sa boses ko. Pagpasok ko ay naratnan ko siya na nakahiga sa couch at ang demonyo ay komportable sa hinihigaan niya.

“Hindi ako aalis dito.”

“Anong ibig mong sabihin na hindi ka aalis? Kapal naman ng mukha mo!”

“Whatever.”

“Bakit ba ayaw mo ako lubayan?!”

“I can’t” He mumble.

Hinipan ko ang buhok ko na naligaw sa mukha ko, I cross my arms over my chest.

“And why not? Oh wait! Don’t tell na realize mo na may problema ka na talaga sa utak at gusto mo magbago at hahayaan mo na ako na dalhin kita sa asylum?!” I clasp my hand and smile at him.

“Hahah very funny. Mas baliw ka pa kesa sa akin.”

“Ano ba talaga ang problema mo? Ano pa ba ang gusto mo para umalis ka na sa buhay ko.”

Again, he mumble on something na hindi ko na marinig. Then nagsalita uli and this time ay ngumisi siya na nakakatakot. “May ipapagawa ako sa`yo.”

“Oh please huwag mong sabihin tutulungan kitang itago ang bangkay dahil I swear na ako ang papatay sa`yo!”

“Well, aren’t you a feisty one?” He purr. “Hindi iyon ang gusto ko ipapagawa ko sa`yo.” May kinuha siya sa bulsa niya na papel at inabot sa akin. Oh god, ang amoy! Para akong masusuka! Nandidiri na hinawakan ko iyong papel na may mansa na ng dugo. Sigurado ako na hindi sa kanya iyon.

Nakakunot na tiningnan ko siya. “What’s this?”

“As you can see it’s a paper.”

“Idiot. Hindi iyon ang ibig kong sabihin! Ang ibig kong sabihin bakit mo ako binigyan ng flyers? Gusto mo ba akong mag-apply as a teacher sa university na ito?!” Itinapat ko pa sa kanya ang papel sa mukha niya.

“Yeah.”

“Why?”

“Dahil sa isang laro.”  He smirks.

“Alam ko kung anong klaseng laro ang tinutukoy mo pero hindi ko gagawin ang gusto mo!”

Tinaasan niya ako ng kilay. “Talaga? Hulaan mo nga kung anong laro ang tinutukoy ko?”

I place my hands on my hips. “Your planning to kill innocent people!”

“Tama ka pero alisin mo ang inosente dahil hindi inosente ang papatayin ko ngayon.”

“What do you mean na hindi siya inosente?”

“Kung gusto mong lubayan ako ay pumayag ka muna na sa condition ko.”

“Ano nga sabi!”

“It’s for you to find out. Hindi ka naman siguro naging secret agent para maging boba.”

“Hindi ako bobo!”

“Kung ganun tuklasin mo.”  

“Pano kung ayaw ko? Remember, nakasasalay ang buhay mo sa akin.” I lift up my shirt para ipakita sa kanya ang baril.

“Nice.” He whistles. Hindi man lang natakot sa banta ko sa kanya.

Namula ako kaya binitiwan ko na ang lalayan ng shirt ko at inihagis sa kanya ang sandwich, nasalo din naman niya. “Bwisit! Freak!”

“Just do as I say, bitch. Hindi mo ako mapapatay.” He said. Tumayo siya at lumapit sa bentana. Hindi ko inaasahan na lumabas siya. Shit, pano niya nagagawang lumabas doon? Dagat na sa labas niyon ah! Kaya naman tumakbo ako at sumilip ako sa labas nakita ko siya na umakyat sa taas. Hindi man lang natakot na mahulog.

Saan naman kaya siya pupunta? Uh-oh, parang ayaw ko ang naramdaman ko ngayon. Pero inalis ko na lang iyong kaba na naramdaman ko at umupo na lang as couch at nagsimula lantakin ang chicken sandwich.

>>> CHAPTER 7 HERE