Chapter Four
opening
Naalimpungatan ako ng may maramdaman
akong malamig at matulis na bagay sa leeg ko. I scrunch my nose nang may maamoy
akong mabaho na para bang patay, kaya naman idinilat ko ang mata ko at bigla
akong napatili na agad naman tinakpan ni Jeff ang bibig ko. Namimilog ang mga
mata ko at ang nagsimula akong pawisan. Sa gilid ng mata ko ay nakita ko na
nakahandusay na walang buhay ang dalawang police na nagbabantay sa akin sa
labas ng kwarto ko.
“Shh…
“
“mmph!”
Nagpumiglas ako.
Naramdaman ko na parang bumuka ang sugat ko sa braso at ang kutsilyo na
nakatutok sa leeg ko ay bahagyang tumusok sa leeg ko.
“Hindi
ba sinabi ko naman sa`yo kahapon na babalik ako? Huwag mong sabihin na
nakalimutan mo? Sophie, sophie, you are so naïve sa edad mong beinte tres, do
you really think that thing can
protect you from me?” tukoy
niya sa dalawang police na wala ng buhay.
I heard him chuckled at inalis kamay
niya sa bibig ko. Hinawakan niya ang pulso ko na mahigpit.
“Mabulok
ka sana sa empyerno! Demonyo!” Singhal
ko sa kanya. Hindi ko alam kung saan ko nakuha ang lakas na loob na sabihin ko
sa kanya iyon.
“I
am far worst than a demon, Sophie.” He
said in dark tone.
“Ano
ba ang problema mo ha?! Wala naman akong ginawang masama sa`yo ah! Hindi mo ba
ako pwedeng layuan na lang? Gusto ko pang mabuhay! Ano bang gusto mo ha?! Wala
ka naman mapapala sa akin! Oh wait baka nga meron, ano ba ang gusto mo? Sabihin
mo at gagawin ko para lang lubayan mo ako!!! Gusto ko mabuhay na mapayapa!”
Natigilan siya sa sinabi ko, at tila
nag-iisip.
“Gagawin
mo ang lahat ng gusto ko?” He
loosens up his grip from my wrist.
Natameme ako, nginangatngat ang loob
ko na para bang nagpapahiwatig na bawiin ang sinabi ko pero hindi ko magawa
iyon dahil inaasam ko na baka lubayan na niya ako. I am not ready to die. Mabilis
na tumango ako. Bumangon ako nang umatras siya at nagbigay ng distansiya sa
pagitan naming tila nag-iisip ng kung anong gusto niya.
“Hindi
ko binibigyan ng isang pagkakataon na mabuhay ang biktima ko pero dahil
nakakatwa ka at ikaw palang ang tao na buhay parin sa isang araw ay pagbibigyan
kita. Gusto ko sumama ka sa akin kapag may bago na naman akong biktima at
tulungan akong itago ang mga katawan ng bangkay. How’s that?” He laugh.
“No!
I don’t want to!”
His face darkened. “Kung ayaw mo eh di mamatay ka na lang.
Walang silbi sa akin ang baril mo at hindi ako kaya ng mga pulis, nakita mo
naman ang mga damuho na nandiyan hindi ba? Ano? Ayaw mo?”
“Sinong
gustong maging accomplice ng isang killer?! Wala!”
“I
should kill then.”
Umisod ako paatras at tumama ang
katawan ko sa head board ng kama ko. “F-fine!”
“Good.
‘tara na.” Lumakad
na siya papunta sa pintuan.
“Haa?”
Napamaang na
tiningnan ko siya.
“Let’s
get rid of this corpse.”
I rolled my eyes. “Yeah right, get rid the corpse, hindi mo
ba naisip na may CCTV camera dito?”
“I
am not dumb like you who only do things without thinking.” Baliw na talaga ang lalaking ito!
“Excuse
me?”
“Yes
you may excuse but first you need to help me hide this corpse.”
Nagpapatawa ba ang lalaking ito? I
want to shout him ‘what the hell?!’ pero pinigilan ko lang ang sarili ko dahil
baka saksakan niya ako.
“Ano
pa ang hinihintay mo?!”
Inalis ko ang karayom na nakatusok
sa pulso ko at sumunod sa utos niya. Ang tanging magagawa ko lang sa dalawang
ito ay magdasal na lang.
****
Author's Note: Yeah, i know this chapter is tooooooo shooooorrtt! pero ito lang talaga ang nakayanan ng utak ko ngayon XDDDD! babawi ako bukas! :D
>>> CHAPTER 5 HERE
ang ganda!
ReplyDelete