Babysitting A Prince: Chapter 5

Author's Note:
Sorry!!! late ako nakapag-update kasi sobrang busy sa school namin. Andaming talagang activities lalo na ngayong November. BTW, 5 chapters left, separated jan ang epilogue. Planado ko ng lahat ang mangyayari each chapter hihihi!!!

Babysitting a Prince:

Chapter 5

After nang sabihin saakin ng hari at reyna na okay lang sakanila na maging ganun ako sa anak nila, ay siyempre sinasagot ko na si Prince Nero. Everytime na pinagbabantaan niya ako na isusumbong niya ako sa mga magulang niya, sinasabi ko sakanya na ang mga magulang niya mismo ang nagsabi saakin na pwede ko siyang labanan.

I love her parents! Dapat sinabi pa nila na pwede ako sumagot kay Madam Tanda, para mas happy! ^^

Wala kaming classes ngayon kaya nandito ako sa kwarto ng prinsipe, tinuturuan ko siya paano tumugtog ng gitara.

“Ganito ang C7.” Hinawakan ko ang kamay niya at nilagay ito sa tamang position. “Ahhh…”

“Wag ka nga manginig!” sigaw ko sakanya. Kaya nga wala sa tono ang pagstrum niya kasi nanginginig mga kamay niya. Ninenerbyos ba siya?! Kung ganon, saan ba siya ninenerbyos? 

“Ninenerbyos ka ba?”

“Ikaw kasi eh!”

“Anong ako?!”

“Anlapit mo kasi saakin.” At doon ko nga narealize na tama siya, anlapit ko sakanya tas hawak hawak ko pa ang kamay niya. Aish! Nacoconcious tuloy ako. Umupo nalang ako sa upuan na nasa tapat niya. “Oh, go na!” at nagstrum siya.

=__=

Wala pa rin sa tono. Baka, may mali ata sa pagstrum niya.

“Wag masyadong malakas ang pagstrum mo, dapat relaxed ka.” He nodded at nagstrum siya ulit this time, relaxed na siya. And it sounded good. “Good!!! Bukas imemorize mo ang mga major chords.” Sabi ko sakanya.

“Dapat before 29 ay matuto na ako ulit mag-gitara.”

“Huh? Bakit?” tanong ko sakanya.

“Kasi, ipapasunog ko ‘tong gitara na ‘to sa 29.”

O__o

“Ede, masasayang lahat ng matututunan mo!” bakit?! Napakapursigido niyang matutong mag-gitara tas yun pala ipapasunog niya. Ede masasayang ang lahat!!! Lahat ng tinuro ko sakanya masasayang, yung laway ko kakasalita, masasayang! Aish!

“Bibili ako ng bagong gitara kaya hindi masasayang ang tinuro mo.”

“Eh bakit mo naman ‘yan ipapasunog? Wala namang sira dyan ah! Plus. Anganda pa!” tanong ko.

“It brings back some memories I don’t want to remember.” Sagot niya habang nakatingin siya sa gitara niya. Again, there’s a glint of sadness in his eyes.

He may look cheerful, but there’s something mysterious about him, oh yeah, yung kinwento pala saakin ng hari at reyna. Anong kinalaman naming mga servants sa nangyari sakanya? Wala akong matandaan na mabait pala siya dati.

In fact, nalaman ko na may prinsipe pala dito nang kumalat ang mga rumors na nangrarape siya. Late ko talaga eh no?

“Prince Nero…”

“Ano?” Wag nalang, wala akong karapatan eh! “Nothing…”

“Ooookay.”

“Uy, gusto kong lumabas.”

“Di pwede.” Ano bang pumasok sa kokote niya at gusto niyang lumabas? Gusto niya bang madiri? Kasi, diba mga taga upper class eh maaarte? Makakita nga lang ng kaunting dumi eh parang nakakita na ng bangkay sa harapan nila. =__=

Plus, napakadumi sa town, lalo na sa central town. Nandoon kasi ang palengke. XD well, lahat na rin ng mga tipo ng tao eh nandoon rin.

“Pero…di pa ako nakakapunta doon.”

“Basta, di pwede. Mamamatay ka….”

“Ang O.A. mo.” At inirapan niya nalang ako. Nagtugtog nalang siya sa gitara niya habang ako naman ay nanonood sakanya.

After 1 minute…

“Gusto kong lumabas.”

“Di nga pwede!!! Mamamatay kaaaa….alam mo bang andumi doon?!” sigaw ko sakanya.

“Lalake ako, hindi ako katulad ng mga babae na nasa superior class na sobrang maarte.” Sagot niya saakin. Haaay, Laia, pagbigyan mo nalang siya. Hindi ata siya titigil hanggang sa hindi kami umalis at pumunta sa central town.

1 hour will be enough for him.

“Sige, sige…pero isang oras lang tayo doon.”

“Whatever, alis na tayo! Dali! Kanina pa ako nabobored dito!”

"Wag ka masyadong atat, andami kayang mga guwardiya dito. Mahihirapan tayong tumakas." 

"Tsk! piece of cake. I've been doing this for my entire life." at hinatak niya ang mga kamay ko. At umalis na kami sa kwarto niya.

Nahirapan kaming umalis kasi bawat daan na dinadaanan namin ay may guwardiya, o di kaya eh mga maid. May nakasalubong kaming isang maid, pero agad kong itinulak si Prince Nero sa isang kwarto na malapit saamin. It turns out that bodega pala iyon. XD

Kaya nadumihan talaga siya. Makakatakas na sana kami pero nahuli kami ni Aisla. Kinilig nga siya bago niya naprocess na tatakas muna kami ni Prince Nero. Buti, die hard fan siya kaya tinulungan niya kaming tumakas. Pinahiram niya sa prinsipe ang mga lumang damit ng namatay niyang kapatid kaya nagmukhang siyang trabahador.

Nasa central town kami ngayon at kasalukuyang namamangha ang kasama kong kumag.

"Waaaah.... Ngayon lang ako nakapunta dito."

"Malamang, parati kang nakakulong sa kwarto mo eh." at inirapan ko siya. "Uy! ano yun?" turo niya sa isang tindahan ng mga tinapay.

"Tindahan, hindi pa ba obvious, tss."

"Wag ka nga ganyan! gusto ko kumain nun! halika!" at hinatak niya naman ang kamay ko at pumunta kami sa tindahan para bumili ng tinapay. 

"Ansarap nito!"

Ang ignorante lang niya, simpleng tinapay lang eh, manghang mangha na, Pero, infainess bagay sakanya. Leshe, kalimutan niyo nalang sinabi ko kanina.

Kasalukuyang kumakain kami sa stage na tinayuan ng mga tindahan. Stage pa ba ang tawag doon? 

"Gusto ko, ito ang kinakain ko araw araw! sawang sawa na kasi ako sa mga kinakain ko tuwing almusal." 

"Wow! hiyang hiya naman ako sa'yo no! Alam mo bang 90% dito sa kaharian na 'to ang di nakakakain ng ganoong kasarap na pagkain, tas ikaw, nagsasawa ka." tss! dapat matagal na niyang sinabi saakin na nagsasawa siya sa pagkain niya at gusto niya ng tinapay, para magpalit kami ng kinakain. 

Kung ako siya eh, hindi ako magsasawa! In fact, gigising ako ng napaaga para kumain. XD

"Huh?" bakit parang di niya naintindihan ang sinabi ko kanina? "Bakit? di mo alam?"

"Na ano?" tanong niya. What da?! di niya alam?!!! "Na nagkakakrisis ngayon dito sa kaharian."

"Weeeh?" sinapak ko siya sa braso niya kaya napa-aray siya. "Prinsipe ka ng kaharian na 'to tas wala kang kaalam alam kung anong nangyayari sa kaharian niyo? Kung ayaw mo pa rin maniwala, halika sumama ka saakin at may ipapakita ako sa'yo." 

Kung hinatak niya ang kamay ko kanina, ngayon ako naman ang humatak sa kamay niya. I will take him to "The Hidden Place" Isang nakatagong lugar sa kaharian. Hindi na ito pinapansin ng kaharian kasi 'nakakahiya' raw. It's the reason why I hate the superior class.

The Hidden Place

"Prince Nero, this is the hidden place."

"Hidden place?"

"Oo, hindi na kasi ito kinikilala ng kaharian dahil sa estado nito. Sinubukan ng nanay at tatay mo na ibangon 'to pero kinakain ng mga upper class officials dito ang pera. Hanggang, sa tumakas sila kasama ang pera." pagpapaliwanag ko sakanya habang pinapasyal namin ang lugar.

Maalikabok, mabaho at madumi 'tong lugar na 'to. Halos lahat ng mga tao ay iisa lang ang expression, lungkot. Halos lahat na rin ay payat na payat at nagkakasakit. May nag-aaway, may umiiyak. At, may namamatay araw araw. Unti unti na silang nawawalan ng pag-asa at unti unti na silang kumokonti.

Dati, itong lugar na 'to ang isa sa pinakamayaman at pinakapayapa sa kaharian. Ito ang pinagkukunan ng mga sariwang pagkain na ibinibenta sa market. Hanggang sa isang araw ay nilusob sila ng mga mortal na kaaway ng Herallin, ang mga Goldclaws, isang barbarian group pero mas malakas pa sila keysa sa mga kaharian dito.

Sinunog nila ang mga sakahan at bahay, pinatay nila ang mga tao, kahit mga bata ay pinatay. Ninakaw nila ang mga kayamanan, pati ang mga pagkain ay di pinaligtas.

It's been 10 years since that tragic event happened. And 10 years since this place had never improved.

"I...I didn't know..." at napatingin ako kay Prince Nero. Ngayon ko lang siya nakitang maging malungkot. Akala ko pagtatawanan nalang niya ako, pero.....hindi ko aakalain na maawa siya kasi mapagbiro siya at nasa superior class siya. Halos lahat nga ng mga tagasuperior class eh hindi naawa sa nangyari dito.

"Walang nagsabi saakin tungkol sa nangyari dito. No one even told me that our kingdom is on crisis." 

"Buti, sinabi ko sa'yo. Kasi, kapag naging hari ka eh pwede mong ibangon 'tong lugar na 'to ulit. Wag mo akong biguin ah! Kung mabigo mo ako eh sasapakin talaga kita! kahit hari ka at maid ako."

"Siyempre hindi, I'll be the best king of this kingdom because of my future queen," at nginitian niya ako. "Sigurado akong gagabayan niya ako papunta sa tamang daan." sagot niya habang nakatingin siya sa mga mata ko.

Napako ang mga tingin ko sa mga mata niya. We're just staring with each other and nothing else. Parang, may ipinapahatid ang mga tingin niya saakin. Pero di ko maintindihan. All I know is, my heart is beating so fast.

"Bumalik na tayo sa palasyo, natapos na ang isang isang oras na paggala natin. At saka, baka hinahanap na ako ng mga tao doon lalong lalo na si Madam Augusta." nginitian niya ako ulit at hinawakan niya ang kamay ko. Parang may kuryente na dumaloy sa katawan ko. He intertwined his fingers with mine that made me feel his warm hands.

Somehow, I wished that he would never let it go.