That Girl Change Me: Chapter 15

Aielle’s P.O.V

Nasa bus kami ngayon, papunta kami sa isang lugar dito lang din sa cavite, mag tatanim kami ng puno sa park project daw to ng student council ng school.

 Every year nagpupunta sa iba’t ibang lugar, within cavite lang din naman ang mga students sa Daydreamer ‘s Academy, (astig ng name ng school namin nu?) para magtanim ng puno.

“oi malayo pa ba tayo?” tanung ni ixsha kay Justin.

“aba malay ko.” Sagot naman ni Justin.

Hay nakakaantok, kaso di naman ako makatulog kasi, ang awkward ng position ko dito sa likod ng bus.

<bintana> <ako> <Adrian> <Robert> <Mae> <Justin> <Ixsha> <bintana>

Kaya pag nakatulog ako its either sa bintana ako mapasandal o kay Adrian. Hayyy.. antagal naman, excited na ako magtanim, first time to no.

Atlast andito na kami. Ang ganda, sa park na to, may playground sa gilid, tapos sa other side, puro puno, tapos may maliit na fountain sa gitna. Ang ganda, pero ewan ko ba, masyadong familiar ang lugar na tom parang nakita ko na.

“Jernette” tawag sa sakin ni Adrian, napalingon ako sa kanya,

“anu tara na?” yaya nya sa akin.

“sige” papunta na kami dun sa side na pagtataniman naming ng mapatingin ako sa may playground, may lalaking nakaupo doon, tapos sa likod ng damit nya may naburda na pangalang IAN, wait, si.. si Ian kaya yun? pero siguro naman maraming Ian na nandito baka naman di siya yun. Napahakbang ako palapit sa kanya.. 

“I-Ian??” bulong ko, ewan ko ba, pero iba yung pakiramdam ko, hanggang sa isang bagay ang nakita kong lalong nakapagpatibay ng kutob ko.. yun.. yung panyong binigay ko sa kanya, na , nakatali sa braso nya.

“jernette!” tawag sa akin ni Adrian pero di ko siya pinansin, at tuloy tuloy lang ako papunta dun sa lalaking nakaupo sa swing. Hanggang sa napatigil ako sa likod nya.

“I- Ian, ikaw ba yan??” kinakabahan kong tanong.

Dahan dahang tumayo yung lalaki, tapos humarap siya sa akin, nakakunot yung noo nya sa akin, tapos bigla kong nilabas yung kwintas ko at pinakita ko sa kanya yung pendant nito na singsing.. yung singsing na binigay nya sa akin. kitang kita ko yung gulat sa mga mata nya.

“je-Jernette ko?” tanung nya.

Di ko na napigilan ang sarili ko at niyakap ko siya, tuloy tuloy sa pag agos ang luha sa mata ko, umiiyak ako dahil sa saying nararamdaman ko, Ian sa wakas nakita na rin kita. Kung alam mo lang kung gaano kita namiss ng sobra.

kumalas siya sa pagkakayakap sa akin, “Jernette, ang tagal mo namang bumalik, akala ko din na kita makikita”

“JERNETTE!!” lumingon ako sa likod ko at nakita ko si Adrian.. ang sama ng tingin

“A-adrian ??”