KontraBIDA : Chapter 4

CHAPTER 4

( Janiyah Merzer Alonzo’s POV )

“Ano? Nasa’n na siya? Parating na ba?” sunod-sunod na tanong k okay Trixie.

Sumilip siya mula sa pinagtataguan namin. “Wala pa.”

“Alam mo na ang gagawin mo, okay?”

“Yes, girl. I know.”

“Siguraduhin mo lang. Kung hindi, wala kang interview sa’kin.”

Iyon ang kondisyon ko para pumayag ako na mainterview niya. Tutulungan niya ko para mapaglapit kami ni Warren at mapagsolo. At walang epal na Janine na aaligid-aligid. Madami kaming planong binuo. At ito ang unang plano namin.

#Plan A

1. Iti-text ko si Warren gamit ang phone ni Trixie, magpapanggap akong si Janine at papapuntahin si Warren dito sa bodega sa likod ng school namin.

2. Sa loob ako maghihintay, at pag dumating na si Warren. Sisigaw ako. Syempre papasok si Warren sa loob.

3. Ang trabaho ni Trixie ay isarado ang pintuan at ilock. Hiniram ko ang susi sa janitor. Syempre hindi ‘yon nakatanggi.

4. Isang oras muna kaming makukulong do’n bago kami pagbuksan ni Trixie. Prente, napagsolo kami ng Warren ko. At bahala na kong gumawa ng way para mas lalo kaming maging close na dalawa.

“Go ka na sa bodega, girl. Ako na here bahala.”

“Tandaan mo. One hour.”

“Yeah.”

Pumunta na ako sa bodega. Nasa labas lang ako ng maisipan kong pumasok sa loob. Naalibadbaran agad ako sa mga nakita ko. “Ano ba ‘yan! Bakit ayaw pa kasing ng itapon ‘tong mga gamit dito? Masabi ko nga kay Daddy. Ang sakit sa mata.”

Napatingin ako sa isang book shelf na wala namang laman. Naagaw ng pansin ko ang isang kahoy na kahon na nasa taas. Sinubukan ko ‘yong abutin. Tumingkayad pa ko dahil masyadong mataas. Naabot ko nga kaya lang…

Buuuuuuuugggggggg!

Dumulas sa kamay ko ang kahon at deretsong tumama sa noo ko.

“Oh, shit!” Napahawak ako sa noo ko. Napatingin ako sa kamay ko. “D-dug...du...go!” Takot ako sa dugo! Umikot agad ang paningin ko.

= = =

( Trixie Salameda’s POV )

“Trixie!

Napaderetso ako ng tayo when I heard that voice. Kahit malayo ang pinagmumulan ng boses na ‘yon, I know who he is. That’s Steven! Ang super sungit at strikto pero matalino kong ‘classmate’. He’s taking up Journalism but he’s two years ahead of me. He’s second year na.

Sa totoo lang, he’s not really my classmate. Obvious naman, right? The truth is, si Steven ang pag-asa ko para makapasa sa isang subject ko. Major pa naman ‘yon.

Member si Steven ng campus journal namin. He’s the assistant editor and one of the writers as well.

Kinausap siya ng prof ko tungkol sa ‘project’ na gagawin ko. Gagawa ako ng article para sa campus journal namin. At si Steven ang titingin sa performance ko at mag-ga-guide sakin. That’s why I need to be a good girl. And masipag, too. Dahil nakasalalay ang lahat—

“Trixie!”

Dahil nakasalalay ang lahat sa taong nasa likuran ko. Unti-unti ko siyang nilingon. He’s only five feet away from me. At magkasalubong ang kilay niya.

“Hi, partner!” nakangiting bati ko sa kaniya.

“Kanina pa ako nagtetext sa’yo.”

“Ano kasi…you know…” I’m dead!

“Seryoso ka ba sa ginagawa mo? Gusto mo bang pumasa?”

“Of course. Inaasikaso ko nga—”

Mas lalong nagsalubong ang kilay niya. “Don’t tell me you’re still pursuing that until now? Sinabi ko naman sa’yong wala kang mapapala sa kaniya. Si Warren Fernandez ang iinterviewin mo. At ngayon mo siya iinterviewin.” Member ng basketball varsity si Warren. He’s the MVP.

“I want Janiyah.”

“Warren or Janiyah plus zero ka sa performance mo, babagsak ka pa sa subject mo. Choose.”

“Steve naman!”

“Bahala ka diyan! Hindi ko naman problema kung bumagsak ka. Sakit ka na nga ng ulo, dumadagdag ka pa sa busy schedule ko.” Tinalikuran na niya ako. Nagsungit na naman.

Sinundan ko agad siya. “Galit ba you sakin?”

Hindi niya ko sinagot.

“Galit nga you.”

Huminto ako sa pagsunod sa kaniya.

Napahinto din siya.

Pero hindi dahil sakin.

Kung hindi dahil sa nakasalubong niya.

Si Warren!

“Pare, pakihintay na lang ako sa library. Pupuntahan ko lang si Janine sa bodega sa likod.” sabi ni Warren kay Steven.

Nalaman kong magkaibigan ang dalawa. They’re neighbors. Hindi ko nga alam kung paano sila nagkasundo, eh. Si smiling face at si sungit. Sobrang opposite.

“Bodega? Kakakita ko lang sa kaniya kanina.”

“Saan?” tanong ni Warren.

“Palabas na siya ng school. Nasalubong ko siya dahil sa paghahanap sa isang lagalag diyan.” Nilingon ako ni Steven. Ako ang tinutukoy niyang lagalag. Mukha bang lagalag ang itsura kong ‘to?

Napakamot ng ulo si Warren. “Nagtext kasi siya na magkita daw kami sa bodega.”

“Pasakay na siya ng jeep kanina. Pauwi na ata ‘yon.”

“I’ll just call her again. Hindi niya kasi sinasagot ang tawag ko kanina pa. Siguro frank text lang ‘yon kanina. Number lang kasi.”

“Huwag ka kasing magpapaniwala sa mga text na ganyan. Maraming taong walang magawa ngayon kundi ang manloko.”

Toinks! Tinamaan ako do’n, ah. Patay! Paano na nito sa Janiyah? Paano na ang plano? Paano— Hinila na ako ni Steven.

“Wait! Where are we going?”

“You will conduct your interview with Warren.”

“Can I do it tomorrow?”

“Now or no more tomorrow?”

Napapikit ako. “Yes, partner. Now na nga.” Patay kang manok ka! Patay ako kay Janiyah!

 

= = =

( Janitor’s POV )

-one of the extra, kaya pagbigyan na natin-

Kumunot ang noo ko ng makitang bukas ang bodega.

“Si Miss Janiyah talaga. Iniwan pang bukas ang pinto. Pasaway talaga kahit kailan.”

May duplicate naman ako. Ni-lock ko ang pinto at hindi na tiningnan ang loob.

“Nakakagutom! Palibre nga ako kay pareng Kanor. Tsk, puro na lang ako libre.” Naglakad na ako palayo ng bodega.

= = =

( Janiyah Merzer Alonzo’s POV )

Iminulat ko ang mga mata ko.

Teka…

Bakit ang liwanag?

Bakit puti ang paligid?

Bakit nakaputi ang mga tao?

Oh my!

Nasa langit na ba ako?

Sinundo na ba ako ni San Pedro?

Ito na ba ang parusa ko?

“Janiyah, mabuti’t gising ka na.”

“San Pedro?” Napalingon ako sa gilid ko. Hindi ang inaasahan kong si San Pedro ang nakita ko.

“D-dad?”  Nasa ospital pala ko at wala sa langit. “Anong ginagawa ko dito?” Napahawak ako sa noo ko. May benda ‘yon.

“Anong ginagawa mo sa bodega kanina?”

“Po? Bodega?”

“Mukhang wala ka pa sa sarili mo. Mabuti na lang at walang masamang nangyari sa’yo. Mag-iingat ka na sa susunod, okay. Sa bahay na lang tayo mag-usap.”

Saka ko lang naalalang hinimitay ako sa bodega kanina dahil sa dugong nakita ko nang masugatan ang ulo ko.

“Sino po ang nagdala sa’kin dito? Si Trixie po ba?” Siya lang naman ang nakakaalam na nando’n ako sa bodega. Ano kayang nangyari sa plano?

“Sinong Trixie? New friend of yours?”

“Yes, Dad.” Natigilan ako sa sagot ko. Kaibigan ko na ba si Trixie?

“Mabuti naman at nakikipag-kaibigan ka na. Si Warren lang ang madalas mong i-kuwento sakin.”

“Sino po ba ang nagdala sa’kin dito?” sa halip ay tanong ko.

Matagal bago sumagot si daddy. “Yung janitor.”

 

= = =

>>>CHAPTER 5 HERE