Love at Second Sight : Chapter 58

CHAPTER 58

( Princess’ POV )

Sinalubong siya ng manager ng Toyie Toyie pagkapasok niya pa lang ng toy store. “Mr. Agoncillo is expecting me.”

Pinasadahan muna siya ng tingin nito bago ito nagsalita. “This way, Ma’am.” Sumunod siya dito. Pumasok sila ng isang pintuan. At isang mahabang daan ang nakita niya.

 Habang nakasunod siya dito. Napaisip siya. Pwede niya itong tanungin ng tungkol kay Rod. “Can I ask you something?”

“Ano po ‘yon?” hindi lumilingong tanong nito.

“Kilala mo ba ang dating manager dito?” Saka lang ito napatingin sa kaniya. “Si Rod Ferrer. Did you know him?”

Huminto ito at hinarap siya. “Bakit mo naitanong? Kilala mo ba siya?”

Naalarma siya sa paraan ng tingin nito sa kaniya. “Ano kasi—”

Nagpatuloy ito sa paglalakad. Sumunod uli siya dito. Hindi na siya nagtanong pa. Mukhang bawal talagang pag-usapan ang kahit na ano tungkol kay Rod.

“Hindi mo dapat pinapakialam ang mga bagay na wala kang kinalaman.”

Napalingon siya dito. Tama ba ang pagkakarinig niya sa sinabi nito?

“Nandito na po tayo.” Huminto ito sa isang pintuan. Mukhang ito ang office ni Mr. Fred. Kumatok ito. “Sir, nandito na po si Ms. Princess.”

Maya-maya ay lumabas na ang nakangiting si Mr. Fred. “Magandang araw, iha.”

“Magandang araw din po.”

Binalingan nito ang manager. “Sige na, Jimbo. Pwede mo na kaming iwan.”

“Sige, sir.”

Napasunod siya ng tingin dito ng makaalis ito nang maalala niya ang sinabi nito kanina.

“Bakit, iha? Sinungitan ka ba ni Jimbo?”

Napalingon siya dito. “Hindi naman po masyado.”

“This way, iha.” Sumunod siya dito. “Pagpasensyahan mo na siya. May pagkamasungit talaga ‘yon.”

“Okay lang po.”

Nakarating sila sa dulo. Binuksan nito ang isang pintuan. At tumambad sa kaniya ang factory. Maluwag ‘yon. Maingay dahil sa mga makina. May mga factory worker na gumagawa.

“May naaalala ka ba, iha?”

Habang tinitingnan niya ang factory. Unti-unting bumabalik ang alaala niya nung bata siya ng mga panahong dinadala siya dito ng papa niya. “Medyo po.” Inilibot niya ang tingin sa paligid. “May mga nagbago. Katulad na lang po ng toy store. Wala po ‘yon dati diba?”

“Tama ka, iha. Five years ago ng magpatayo ako ng branch ng Toyie Toyie dito.”

Inilibot siya nito sa loob ng factory. Pero ang dahilan ng pagpunta niya dito, hindi niya makita hanggang sa matapos ang paglilibot nila. Pero ang napansin niya kay Mr. Fred ay kasundo nito ang mga factory workers. Lagi pa itong nakangiti. May kumausap ditong isang worker kay nagkaro’n siya ng pagkakataon na umalis saglit.

“Excuse me, Tito. Nasa’n po ang restroom ninyo dito?”

May itinuro ito sa kaliwa niya. “Pumasok ka do’n, iha. Turn right.”

“Sige po. Saglit lang po ako.”

Nakangiting tumango ito. Humakbang na siya sa itinuro nito. Pumasok siya sa pintuan. May daan na naman siyang nakita. Naglakad siya at lumiko sa dulo. Tapos may dalawang daan na naman. Turn right daw. Napalingon siya sa kaliwa. May pintuan siyang nakita sa dulo no’n. Napalingon siya sa kanan niya. Hindi naman talaga niya kailangang pumunta ng restroom. Dahilan lang niya ‘yon para makapaglibot siya ng mag-isa. Kaya sa halip na sa kanan ay sa kaliwa siya lumiko.

Ilang hakbang na lang siya ng magbukas ang pintuan. Inilabas no’n ang isang lalaking halos kasing edad ni Mr. Fred.

“Sino ka?!” Magkasalubong ang kilay na tanong nito.

Napakislot siya sa lakas ng boses nito. “Ano po kasi—” Patay! Huli!

“Anong ginagawa mo dito?! Hindi mo ba alam na bawal dito?!”

“Sorry po, hindi po ba rest room ‘yan?”

“Princess!”

Napalingon siya sa likuran niya. Nakita niya si Mr. Fred na palapit sa kanila.

“Kasama ko siya.”

“Hindi mo ba sinabi sa kaniya na bawal dito?” kunot-tanong ng lalaki kay Mr. Fred.

“Relax ka lang, Alex.” Ito si Alex? Tama lang pala ang pag-punta niya dito. Dahil nakita niya ito. “Mukhang naligaw siya, sa halip na sa kanan ay sa kaliwa siya lumiko.” Binalingan siya nito. “Tama ba ko, iha?”

“Opo. Mahina po ko sa direction, eh.” pakikisakay niya. Buti na lang at dumating ito. Para kasi siyang kakainin ng buo nung lalaki kanina.

“Kaya wag ka ng magalit, Alex. Dumadami ang wrinkles mo niyan, eh.”

“Sa susunod wag kang magdadala ng kung sino dito na mahilig magpupunta sa kung saan.”

“Hindi siya kung sino lang, Alex.” Inakbayan siya ni Mr. Fred. “Meet the daughter of our late friend Henry.”

“Anak siya ni Henry?”

“Yes.” Tiningnan siya ni ‘Alex’. Para itong nakakita ng multo.

“Kaibigan din siya ni papa, Tito Fred?”

“Yes, iha. Kaming tatlo ang magkakalapit no’n. Hindi mo talaga siya matatandaan dahil hindi siya naging malapit sa’yo. Hindi kasi siya malapit sa bata.”

“Fred.”

Ngumiti lang si Mr. Fred. “Sige, aalis na kami, Alex.”

“Nice meeting you, Sir.”

Sumunod na siya kay Mr. Fred nang hawakan ni Mr. Alex ang braso niya. “Mag-iingat ka.” Iyon lang at pumasok na uli ito pintuang nilabasan nito kanina.

Nagtatakang napatingin siya sa pintuan. Anong ibig niyang sabihing mag-ingat ako? Kanino? Saan? At bakit?

“Princess.” Sumunod siya kay Mr. Fred. “Again. Pagpasensyahan mo na ang mga tao dito. Mga nagme-menopause na kita.” pagbibiro nito.

Napangiti siya. “Kayo lang po ang naiiba.”

“Kung lagi akong magsusungit at laging sisimangot, tatanda agad ako. At ‘yon ang ayaw kong mangyari.”

“Kaano-kaano ninyo po ba si Mr. Alex?”

“He’s my brother. Technically, my half brother.”

“Magkaibang-magkaiba po kayong dalawa. Lagi po kayong nakangiti, samantalang siya...” Hindi na niya itinuloy ang sasabihin niya.

“Para siyang dragon.” dugtong nito.

Napangiti siya. “Magkasundo po ba kayo?”

“Katulad ng ibang normal na magkapatid, nagkakasagutan din kami minsan. Para kasi kaming magnet. Ako ang positive, siya ang negative.”

 Tumango-tango siya. Hindi na siya nagtanong pa. Baka makahalata din ito. Basta ang alam niya, mahirap makasundo si Mr. Alex.

“Tito Fred, pwede po bang dumaan muna ako sa restroom?”

“Sige, iha. Hihintayin na lang kita dito.”

Humakbang na siya papunta ng restroom. Hindi pa rin mawala sa isip niya ang sinabi ni Mr. Alex kanina.

“Mag-iingat ka.”

Napaisip siya.

May kakaiba talaga sa kaniya. May pakiramdam akong may itinatago siya. At saka bakit gano’n ang reaction niya ng malaman niyang anak ko ng papa ko?

Kailangan niyang bumalik uli sa factory na ‘to. Kailangan niyang pasukin ang kwartong ‘yon.

Pumasok siya ng restroom. May apat na cubicle do’n. Pumasok siya sa pinakadulo. Napatingin siya sa bintana. Sinubukan niyang tanggalin ‘yon. Natanggal. Napangiti siya. Kasya ang katawan niya do’n. Sumilip siya sa labas. Bukid ang nakita niya. May nakita siyang kalsada sa dulo. Mas lalong lumapad ang ngiti niya.

Ibinalik niya ang takip ng bintana at lumabas ng restroom. Habang papalabas siya ng factory, lihim na gumagalaw ang mata niya para pag-aralan ang paligid.

“Tito Fred, magdamag po bang nagta-trabaho ang mga tao dito?”

“Hindi, iha. Hanggang hating gabi lang.”

Lihim siyang napangiti.

* * *

>>>Interview With the Characters HERE