Ang Enkantado Sa Buhay Ko: Chapter 4

Chapter Four

          Wala na akong magawa kundi sumama sa kanila. Wala naman akong mapupuntahan eh at sabi nga ni Pipoy na baka may makatulong sa akin na makauwi doon. Sa paglalakbay namin ay marami akong nakakasalamuha. Kagaya ng mga fairy at nagsasalitang puno.

            Ilang araw na din kami naglalakbay.

          “Kelan ba tayo makakarating sa albanya na iyan ha?”

          “Malapit na tayo, Princess, pagod ka na ba? kung gusto mo ay pwede tayong magpahinga.”

          “Mabuti pa nga, Pipoy, gusto ko na talagang magpahinga at may malapit na batis ba dito? ang lagkit lagkit na ng katawan ko hindi pa ako naliligo!”

          “Teka lang.” Si Golum iyon at lumuhod siya at dinikit niya ang kanyang tenga sa lupa. Hindi ko nga din alam kung bakit eh pero sa tuwing hahanap kami ng tubig ang ginagawa niya iyon. Sabi niya naririnig niya ang ingay ng tubig daw. “Nandon sa hilaga. Madali mo lang iyon mahahanap kung didiritsuhin mo ito.” Turo niya. “Maghihintay lang kami dito. at mangangaso para may makain tayo.”

          “Sige.”

Dumiritso na ako doon. Hapon din naman kaya walang problema na tumigil kami. Malapit na ako sa albanya sana ay makauwi na ako sa amin.

Habang naglalakad ay may naririnig akong tawa patungo sa batis. Natatabunan kasi ng naglalakihan na halaman kaya hindi ko makita kung sino iyon. Naku po! Baka mga lalaki iyon na naliligo o kapre! Aalis na ako dito! baka kung ano pa ang gawin nila sa akin eh.

Aalis na sana siya pero ang boses ng isang lalaki ang nagpatigil sa kanya na umalis sa lugar na iyon.

“Marami ka pang kakainin na bigas upang matalo mo ako, Orilio.”

Oh my god! Hindi ako nagkakamali boses iyon ni Matteo! God, sana nagkamali lang ako na hindi siya isang kapre!  O ano pa sana hindi siya tagarito!

Humakbang ako papunta sa batis at hindi lumikha ng ingay. Tinabing ko ang damo pero agad din ako tumigil at nagtago. May lagnat na ata ako! bakit ko ba siya bubusuhan? Hihintayin ko na lang na matapos silang maligo. Kailangan ko din na makasigurado na si Matteo iyon! Kung siya din naman iyon ay baka makatulong siya sa akin na makabalik sa amin.  Pwede din na hindi na lang...

Pero... kung hihintayin ko naman sila na matapos eh anong sasabihin ko sakanila? Worst, they might kill me!

Come on, Princess, kahit na hindi ka pa nakakita ng hubad na lalaki ay wala naman mawawala sa`yo! Titingnan mo lang naman kung si Matteo iyon eh!

Umipon muna ako ng hangin sa dibdib at bumilang ng ilang segundo bago ako sumilip. Pagkuway ay tinabing ko uli ang damo then I saw him! Tama ang hinala ko! siya nga! kaya pala kakaiba ang pananamit niya nong una at walang nakakilala sa kanya! At ang lintik na tokwa magno-nosebleed ako eh! ang ganda ng pangangatawan at halatang nag-wowork out siya at may six pack abs siya!

Inalis ko ang pagkatabing and I let out a heavy sigh. Ang bilis ng tibok ng puso ko. Hindi ko maiwasan na manghinayang dahil tagarito siya. Agh! Umalis ka na sa isipan ko! Manloloko iyan eh! baka may balak talaga siyang masama sa akin. Hay, I should had known na isa pala siyang enkanto! Agh! Ano ka naman princess nagpapasok ka ng isang enkanto sa bahay mo!! at ang malala pa niyan eh nagkakagusto ka na sakanya. Pero infairness... ang ganda ng pangangatawan! Hehehe! Pansin ko lang iba ata ang kulay ng skin niya ngayon. Hindi siya moreno!

Huminga uli ako ng malalim at aalis na ako doon.

“Anong ginagawa mo dito?!”

Nanigas ako. Patay! Nahuli ako! Isang lalaki na nakabalute na isang sundalo. 

“Wala po akong masamang balak!” Tumayo ako at tinaas ang kamay.

“Tumigil ka! babae!” Bigla niya hinablot ang braso ko at pinaikot ako at inipit niya sa likod ang kamay ko kaya napadaing ako. “Isa kang pangahas! Binubusuhan mo ang mahal na hari!”

“Anong mahal na hari ka diyan! Eh kilala ko naman ang lalaking iyan eh!”

“Ano bang ingay iyan, Simon?”

“kya!” Bigla napapikit ako nang umahon na si Matteo.

Hindi ko alam kung anong nangyari pero bigla ako nakaramdam ng antok at ang huli kong narinig ay ang pagtawag sa akin ni Matteo.

>>> CHAPTER 5 HERE